ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 134

บทที่ 134 พี่ใหญ่อย่าลืมเขียนชื่อกลับหลังให้ล่ะ

ในตอนนี้ หนึ่งในบอดี้การ์ดได้พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าที่ไม่ปลื้มสักเท่าไหร่

“ขอโทษครับท่าน พวกเราไม่มีกฎแบบนั้น”

แน่นอนว่าเจียงฮ่าวต้องรู้อยู่แล้วว่าเป็นแบบนี้ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเขาก็อดที่จะรู้สึกเซ็งออกมาไม่ได้ แต่อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดอะไรออกมา

ในตอนนี้เขามาถึงแล้วแน่นอนว่าย่อมไม่อยากจะต้องเสียเวลากลับไปหยิบบัตรสมาชิกแล้วมาที่นี่อีกครั้ง เขาจึงได้มีทางเลือกเพียงโทรหาซิ่วไจ๋ยี่เท่านั้นเพื่อหาคนมารับเขา

เมื่อตัดสินใจได้แล้วเขาก็ได้รีบโทรออกไปในทันที

“สวัสดีคุณซิ่ว”

“ในตอนนี้ผมอยู่ที่หน้าภัตตาคารสวรรค์ชั้นฟ้าแล้วล่ะ แต่พอดีผมรีบมาเลยลืมบัตรสมาชิกกิตติมศักดิ์ชั้นเพชรของคุณมา ตอนนี้ผมถูกหยุดไว้โดยบอดี้การ์ดของคุณน่ะ”

“อื้ม”

“…”

เจียงฮ่าวไม่ได้หลบออกไปโทรศัพท์ ทําให้ทุกคําพูดของเขานั้นถูกได้ยินจากบอดี้การ์ดทั้งสองได้อย่างชัดเจนถนัดถนี่

เมื่อบอดี้การ์ดทั้งสองได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังลั่น

เป็นตอนนั้นที่เจียงฮ่าวได้ยินแล้วหันไปมองก็เห็นบอดี้การ์ดทั้งสองกําลังซุบซิบนินทากัน

“นี่รายที่เท่าไหร่แล้วนะที่มีคนไล่ตามนายหญิงของพวกเราน่ะ”

“นั่นน่ะสิ คนที่มาก่อนหน้านี้ถูกลากออกไปเลยนี่นา แต่อย่างน้อยเขาขับรถสปอร์ตหรูหรามาล่ะนะ แถมชุดของเขาก็ค่อนข้างดีเลยทีเดียว”

“แต่คนนี้นี่นอกจากเรื่องที่เขาโทรศัพท์ออกไปแล้ว อย่างอื่นเขานี่ดูธรรมดาเลยจริงๆ แถมบัตรสมาชิกก็ไม่มี คนอย่างนี้ยังกล้าที่จะมาจีบนายหญิงของพวกเราอีกเหรอเนี่ย”

“จิ้จิ้จิ้จิ้จิ้”

เอาเถอะนะ เห็นแก่ความกล้านี้ ใครจะรู้เขาอาจจะจีบหลานสาวของนายหญิงก็ได้นะ

เมื่อเจียงฮ่าวได้ยินดังนั้นเขาก็ได้หยุดเท้าลงในทันที

“พวกนี้คิดว่าฉันมาจีบซิ่วไจ๋ยี่งั้นเหรอ”

เจียงฮ่าวได้หันกลับไปมองบอดี้การ์ดทั้งสองด้วยความประหลาดใจ

เป็นตอนนี้ที่บอดี้การ์ดทั้งสองรู้แล้วว่าตัวเองนั้นพูดดังเกินไป

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้มีท่าทีหวั่นไหว หนึ่งในนั้นยังลอบยกนิ้วให้เขาด้วยซ้ำ

“น้องชาย เห็นแก่ความกล้าหาญของนายนะเนี่ย พี่ชายคนนี้ชอบความใจกล้าของนายจริงๆ”

“แต่บอกไว้ก่อนนะว่าพวกพี่น่ะไม่สามารถปล่อยให้น้องชายเข้าไปได้จริงๆ”

หลังจากพูดจบ คนที่พูดก็ได้มองเจียงฮ่าวตั้งแต่หัวจรดเท้าไปหนึ่งที่ก่อนที่จะแนะนําอะไรบางอย่างออกมา

“น้องชาย พี่ว่าน้องชายเลิกแสดงละครดีกว่านะ พี่ชายว่ารีบกลับไปเรียนต่อดีกว่า”

“อย่าว่าแต่บัตรกิตติมศักดิ์เลย แค่บัตรฟ้าธรรมดา หากน้องชายหามาได้ล่ะก็พี่ชายคนนี้ยินดีที่จะเขียนชื่อตัวเองกลับหน้าหลังเลยเอ้า”

เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงฮ่าวได้แต่แสดงท่าที่โง่งม เขานิ่งไปเพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี

หลังจากใช้ความคิดไปพักหนึ่งแล้ว เจียงฮ่าวก็ได้ยิ้มและพูดออกมาอย่างในใจจะแกล้งคน

“พี่ชาย ถามหน่อยสิว่ามีคนมาตามตอแยนายหญิงของพี่ชายจนต้องขับไล่ออกไปมากมายขนาดนั้นเลยเหรอ”

เป็นตอนนี้ที่บอดี้การ์ดที่กําลังพูดคุยกับเจียงฮ่าวนั้นได้พูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ

“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า” “ความจริงแล้ววันนี้น่ะนะ…”

เป็นตอนนี้เองที่บอดี้การ์ดคนนี้ได้ร่ายยาวเกี่ยวกับเหล่าผู้คนที่หลงใหลในความงานของนายหญิงของตน

และเป็นตอนนี้เองที่คู่หูของเขาที่กําลังรับฟังความน่าภูมิใจนี้ ก็ได้เห็นชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่อยู่ในชุดสูทรีบตรงมายังพวกเขาแต่ไกล

หน้าของบอดี้การ์ดคนนี้เปลี่ยนสีในพื้นที่ เขารีบเตือนคู่หูของตนที่กําลังคุยโอด้วยเสียงเรียกเบาๆ

“ไหลฟู่ หยุดเลยเอ็ง ผู้จัดการซูกําลังมา”

เมื่อได้ยินคําเตือนนี้ทําให้บอดี้การ์ดที่คุยกับเจียงฮ่าวนั้นยึดตัวตรงในทันที

และเป็นตอนนี้เช่นเดีวกันที่เจียงฮ่าวได้เห็นชายวัยกลางคนคนนี้ที่กําลังเดินตรงเข้ามา

เมื่อหันกลับไปดูอีกครั้งก็เห็นบอดี้การ์ดทั้งสองได้กลับเข้าไปประจําที่ของคนแล้ว นี่ทําให้มุมปากของเจียงฮ่าวนั้นยกขึ้นเล็กน้อย

เขาได้พูดออกมากับบอดี้การ์ดคนที่คุยกับเขาเมื่อกี้

“พี่ชายบอดี้การ์ด อย่าลืมเขียนชื่อกลับหลังให้ผมดูทีหลังด้วยนะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น บอดี้การ์ดทั้งสองก็นิ่งอึ้งไป

อย่างไรก็ตามเมื่อผู้จัดการของพวกเขามาถึงประตูแล้วในตอนนี้ทําให้เพวกเขานั้นไม่ได้คิดมากแต่อย่างใด

หลังจากซูจิวฮุ่ยเดินมาถึง เขาก็เห็นเพียงเด็กหนุ่มอายุสิบเจ็ดถึงสิบแปดปีที่ทางเข้าเท่านั้น เมื่อมองไม่เห็นคนอื่นที่อยู่รอบๆแล้ว เขาก็รู้สึกสับสนขึ้นมาในทันที

“ไม่ใช่ว่านายหญิงบอกว่าคุณเจียงอยู่ที่ประตูหรอกเหรอ”

ซูจิวฮุ่ยบ่นพึมพํากับตัวเอง