นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 220

ตอนที่ 220 รากดอง?

“ฝนอาจจะตกในภายหลัง” เฟร็ดเงยศีรษะขึ้นและมองไปที่เพดานที่มีเมฆปกคลุมเหนือเขา และพูดกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา

“ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะได้กินอาหารบนจานในขณะที่มันร้อน มันจะไม่อร่อยเมื่อมันเย็น” อัลเบิร์ตกําลังนั่น แพนเค้กมันฝรั่งบนจานด้วยมีดและส้อม เอลฟ์ประจําบ้านย้ายจาน เสิร์ฟจานอาหารค่ําของนักเรียน

“ฉันสงสัยว่าทําไมนายถึงหวังว่าฝนจะตกในภายหลัง” แองเจลิน่ากลืนเบคอนชิ้นใหญ่และมองเฟร็ดด้วยท่าทางแปลกๆ

ฤดูฝนเป็นเวลานานและสภาพอากาศที่ฝนตกไม่สบายจริงๆ

เมื่อเฟร็ดกําลังจะตอบ เขาก็ถูกขัดจังหวะ นักเรียนบางคนรีบมาที่นี่และพูดกับอัลเบิร์ตว่า “คุณคืออัลเบิร์ต ฉันเคยได้ยินชื่อคุณ ศาสตราจารย์สมิธขอให้ฉันมอบสิ่งนี้ให้คุณ”

“ขอบคุณ”อัลเบิร์ตพยักหน้าให้คนที่มา

“นั่นอะไร?”แองเจลิน่าถามด้วยความสงสัย”จดหมายเชิญ?”

“หนังสือเชิญประชุม “อัลเบิร์ตพูดขณะสแกนเนื้อหาบนกระดาษ “ศาสตราจารย์สมิธเชิญฉันมาที่สถานที่ของเขาเพื่อดื่มชา”

คนรอบข้างหลายคนมองหน้ากัน ถ้าคนอื่นพูดแบบนี้พวกเขาจะไม่เชื่อ แต่อัลเบิร์ตแตกต่างออกไป การได้รับเชิญไปดื่มชาจากอาจารย์ เขาเป็นแขกประจํา เขามักจะเจอเรื่องแบบนี้เมื่อปีที่แล้ว

“น่าอิจฉาจัง”

มีนักเรียนจํานวนไม่มากที่สามารถเข้ารับการดูแลพิเศษจากอาจารย์ที่ฮอกวอตส์ได้ แม้แต่ประธานนักเรียนก็อาจไม่ได้รับการปฏิบัติเหมือนอัลเบิร์ต นี่ไม่ใช่แค่เกรดที่ดีเท่านั้น แต่ยังต้องมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นด้วย

ขณะพูด นกฮูกตัวหนึ่งบินไปทางอัลเบิร์ตและโยนหีบห่อในอ้อมแขนของอัลเบิร์ต เบี่ยงเบนความสนใจของทุกคนชั่วคราว

อัลเบิร์ตหยิบพัสดุขึ้นมา เหลือบมองชื่อผู้ส่ง และเดาว่ามีอะไรอยู่ในหีบห่อ

ผงกรงเล็บมังกร วัตถุดิบที่อัลเบิร์ตซื้อมาจากร้านขายยาในตรอกไดแอกอน

เมื่อไม่นานมานี้ เขาใช้เงิน10เกลเลียนเพื่อซื้อผงกรงเล็บมังกร (568 มล.) จากร้านขายยา และตอนนี้เขามีส่วนผสมที่ยากที่สุดสองอย่างในการทํา น้ํายาสมองควาย

“ยินดีด้วยจริงๆ” น้ําเสียงของ อาเลียนั้นแปลก ขณะที่พวกเขากําลังคุยกัน จดหมายหนักอีกสองฉบับถูกนกฮูกขว้างต่อหน้าเขา และอัลเบิร์ตก็หยิบมันขึ้นมาและยัดเข้าไปในกระเป๋าเสื้อคลุม

“เพื่อนทางจดหมายของนาย?” แชนน่าถาม

“เพื่อนเก่าน่ะ”

“จริงๆ” จอร์จอธิบายคําพูดของอัลเบิร์ตให้ฟัง

สาวๆ ที่โต๊ะนั้นตกตะลึงและไม่โต้ตอบครู่หนึ่ง

“ฉันต้องไปแล้ว และฉันจะดื่มชายามบ่ายในภายหลัง ถ้าฝนตกพวกนายไปรอฉันที่ห้องนั่งเล่น” อัลเบิร์ตเตือนก่อนจะจากไป “อย่าลืมทําการบ้านให้เสร็จก่อน”

“ฉันมักจะคิดว่าเขาเป็นคนลึกลับ” แช่นน่ามองไปที่การจากไปของอัลเบิร์ตและอดไม่ได้ที่จะพึมพํา “ดูเหมือนว่าเขาจะซ่อนความลับไว้มากมาย

“ใครจะรู้?”

“ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นแฟนของเด็กเรเวนคลอ” อาเลียพูดขึ้นทันที

“เราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่” เฟร็ดและคนอื่นๆ มองหน้ากันอย่างไม่เชื่อสายตา

“มันเป็นอัจฉริยะของเรเวนคลอ” อาเลียพ่นลมไปทางหนึ่งและพูดต่อ “หลายคนเห็นพวกเขาคุยกันบ่อยๆ”

“ฉันจําได้ว่าพวกเขาดูเหมือนจะห่าง2ปี” สาวๆ บ่นไปเรื่อยเปื่อย

“อันที่จริงพวกเขาห่างกันแค่ปีเดียว” อาเลียเตือนอย่างใจดีว่า “อัลเบิร์ตจะไม่มีวันเกิดของเขาจนถึงเดือนกันยายน

“อัจฉริยะและอัจฉริยะเหรอ เยี่ยมไปเลย!”

อัลเบิร์ตไม่รู้ว่าใครกําลังนินทาตัวเองลับหลัง ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องต้องประสงค์ เขาสวมที่ปิดหูสําหรับตัวเองและเริ่มจัดการแมนเดรกเบื้องต้น

“ทําไมรู้สึกเหมือนหัวไชเท้าแห้งดอง” อัลเบิร์ตฝั่งแมนเดรกที่ล้างแล้วลงในถังเกลือ และอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา

เนื่องจากฉันได้รับเกลือจํานวนมาก ฉันจะไม่ละทิ้งโอกาสในการดองแมนเดรก แม้ว่ามันจะกลายเป็นไอเทมมมนต์ดําที่อันตราย แต่ในมุมมองของอัลเบิร์ต มันก็คุ้มค่ากับความพยายามอย่างยิ่ง ราคานี้เป็นสิ่งประดิษฐ์ของเหล่าพ่อมดแห่งศาสตร์มืดอย่างแน่นอน เอฟเฟกต์เทียบได้กับระเบิดช็อค และเสียงก็ยากที่จะป้องกัน

ถ้าโวลเดอมอร์ไม่ลุกขึ้นเร็ว ๆ นี้ และอนาคตก็ราบรื่น อัลเบิร์ตก็คงไม่กระตือรือร้นที่จะทําสิ่งเหล่านี้

ท้ายที่สุดคุณพูดอะไรเกี่ยวกับไอเท็มมนต์ดํา? เป็นอันตรายโดยเนื้อแท่โดยเฉพาะในกระบวนการผลิตซึ่งจริง ๆ แล้วค่อนข้างอันตรายและว่ากันว่าพ่อมดที่มักสัมผัสกับมนต์ดําซึ่งจะส่งผลต่อพฤติกรรมและบุคลิกภาพของบุคคลและมีแนวโน้มที่จะทําให้รําคาญผู้คน อารมณ์ร้อน และขี้หงุดหงิด

หลังจากดัมเบิลดอร์เสียชีวิต โวลเดอมอร์และสมุนของเขาจะสร้างปัญหาให้กับพ่อมดมักเกิ้ลอย่างเปิดเผย และเขายังเป็นพ่อมดมักเกิ้ลด้วย ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วจะมีอันตราย เป็นเรื่องปกติที่จะต้องการป้องกันตัวเอง

แม้ว่าของบางอย่างจะขายไม่ได้ แต่บางอย่างก็สามารถนํามาใช้เป็นผู้ประกอบการได้ ฝาแฝดวีสลีย์ในเรื่องที่สามารถทําเงินได้มากมาย ซึ่งสามารถอธิบายบางสิ่งได้แล้ว

เกลเลยนอาจไม่สําคัญมาก แต่บางครั้งเกลเลียนสามารถแก้ปัญหาได้มากมาย ท้ายที่สุด มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะอยู่โดยไม่มีเงิน

ในฐานะคนจากต่างโกล อัลเบิร์ตยังชัดเจนมากว่า ความมั่งคั่งที่ไม่สามารถปกป้องถือเป็นฆ่าตัวตาย และอาจกลายเป็นเป้าหมายให้ผู้อื่นปล้นได้ในที่สุด

เขาต้องการความแข็งแกร่งซึ่งสําคัญมาก

ขั้นต่อไป คุณต้องหาส่วนผิวของด็กบ็อก สัตว์วิเศษตัวนี้คือศัตรูตัวฉกาจของแมนเดรก อาหารโปรดของพวก มันคือแมนเดรก เพียงแค่ใช้ผิวของดั้กบอกเพื่อทําภาชนะสําหรับเก็บแมนเดรกก็สามารถปราบมันได้ดี

เรียกว่าทําให้เจ้าเด็กพวกนี้ไม่สามารถร้องออกมาได้

จากนั้นมีภาชนะสําหรับเก็บไอเทมมนต์ดํา และ… ต้องเรียนรู้ คาถาสูงชะลูดซึ่งดูเหมือนว่าจะถูกควบคุมโดยกระทรวงเวทมนตร์อย่างเข้มงวด เขาสงสัยว่าสามารถหาหนังสือที่เกี่ยวข้องในห้องสมุดได้หรือไม่

ขั้นตอนสุดท้ายคือการออกแบบภาชนะแบบรวม ซึ่งต้องพิจารณาถึงความเสี่ยงในการพกพาไอเท็มเวทมนต์ดําติดตัวไปด้วย

อัลเบิร์ตบันทึกสิ่งเหล่านี้ไว้ในสมุดบันทึกการเล่นแร่แปรธาตุ ปิดแล้วหยิบสมุดบันทึกอีกเล่มออกมา ดูข้อมูลด้วยดวงตาของเขาอย่างมั่นใจ และขมวดคิ้วเล็กน้อย

ภารกิจใหม่ปรากฏขึ้นบนแผงงาน

จุดประสงค์อื่น

ทุกคนรู้ว่าตําแหน่งศาสตราจารย์ของวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด พ่อมดทุกคนที่มาฮอกวอตส์ในฐานะศาสตราจารย์ในวิชานี้มีเหตุผลของตัวเองที่จะเสี่ยง ดูเหมือนคุณจะค้นพบความลับบางอย่างเกี่ยวกับโรเวนเนอร์สมิธที่จะมาที่ฮอกวอตส์ โปรดค้นหาว่าทําไมศาสตราจารย์สมิธจึงมาสอนที่ฮอกวอตส์

รางวัล: ค่าประสบการณ์ 2000 แต้ม 1 แต้มทักษะ สุ่มเข้าถึงทักษะของโรเวนเนอร์ สมิธ

นับตั้งแต่ภารกิจนี้ปรากฏขึ้น อัลเบิร์ตรู้สึกว่าศาสตราจารย์สมิธ ค่อนข้างแปลก และเขาสนใจอักษรรูนโบราณจริงๆ เลยเชิญอัลเบิร์ตไปดื่มชา?

แน่นอนว่ามันแปลกไม่ว่าคุณจะมองอย่างไร

ดักบ็อก ป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่ตามหนองบึง พบได้แถบยุโรป และอเมริกาเหนือ-ใต้ ดักบ็อกจะคล้ายท่อนไม้มากเวลาอยู่นิ่ง ๆ แต่เมื่อมองดูใกล้ ๆ จะเห็นอุ้งตีนที่เหมือนครีบจํานวนมากและฟันที่แหลมคม ดักบ็อกจะคืบคลานไปตามหนองบึง กินสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ํานมตัวเล็ก ๆ เป็นอาหารหลัก และจะคอยกัดข้อเท้ามนุษย์ที่เดินผ่านไปมา อย่างไรก็ตาม อาหารจานโปรดของมันคือต้นแมนเดรก เคยมีผู้ปลูกแมนเดรกที่ดึงใบของต้นไม้ล้ําค่านั้นมา แล้วพบแต่ซากรุ่งริงโชกเลือดอยู่ใต้ใบ ซึ่งก็เป็นผลงานของเจ้าดักบ็อกนี่เอง