นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 189.2

ตอนที่189 วิชาปรุงยาที่เต็มไปด้วยกลิ่น(2)

ก่อนที่เสียงกริ่งของชั้นเรียนจะดังขึ้น หลายคนรีบไปที่ห้องเรียนใต้ดินของสเนป ซึ่งเย็นกว่าปราสาทด้านบน และมีสัญญาว่าอากาศจะหนาวเย็นลง

แน่นอนว่าความหนาวเย็นที่มืดมนอาจมาจากการจ้องมองของสเนป โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขาเหลือบมองการบ้านที่เขาได้รับ สายตาของเขาก็จ้องมองตรงไปที่อัลเบิร์ต

“วันนี้เราจะมากําหนดสูตรยาที่ใช้กันทั่วไป นั่นคือ สารกําจัดวัชพืช” สเนปหันกลับมาและแนะนําสารกําจัดวัชพืชให้ทุกคนรู้จัก “ยานี้ใช้ฆ่าหรือกําจัดพืชและไม่สามารถดื่มได้แน่นอนว่าฉันไม่เคยเจอคนงี่เง่าคนไหนที่จะดื่มสารกําจัดวัชพืช ส่วนเหตุผลที่ว่าทําไมอีกไม่นานพวกเธอก็จะรู้”

ในขณะนั้น อัลเบิร์ตรู้สึกถึงรอยยิ้มที่มุ่งร้ายที่มุมปากของสเนป

หมายเหตุ: หากเธอใส่ส่วนผสมผิดพลาดในขั้นตอนการปรุงยามันจะแย่มาก ดังนั้ นต้องใส่ใจขั้นตอนส่วนผสม และเวลาปรุงยา” สเนปอธิบายขณะเขียนบนกระดานดําว่า ไม้กา ยสิทธิ์ เมื่อเตรียมยาให้หันหลังกลับแล้วพูดกับทุกคนว่า ” ทุกคนมีเวลา 1 ชั่วโมงเริ่มกันเลย!”

สารกําจัดวัชพืชไม่มีรสชาติที่น่ารังเกียจในตอนแรกแต่ถ้าเพิ่มส่วนผสมลงในเบ้าหลอมตามลํา ดับและปริมาณที่เข้มงวดเบ้าหลอมจะเริ่มมีกลิ่นในระหว่างขั้นตอนการปรุงยาและหลายคนก็เอามือปิดปากและจมูก

อย่างที่อัลเบิร์ตพูด สารกําจัดวัชพืชสเนปขอให้พวกเขาทํานั้นไม่ดีเลยและห้องเรียนปรุงยากมีกลิ่นที่น่ารังเกียจอย่างรวดเร็ว

“นี่เป็นเพียงการฆ่าศัตรูนับพันและทําร้ายตัวเองแปดร้อย”อัลเบิร์ตหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา ปิดปากและจมูกแล้วพึมพําเบาๆ

ฉันไม่เข้าใจว่าสเนปจะทนกลิ่นสารกําจัดวัชพืชได้อย่างไร

เฮ้ ทําไมฉันถึงไม่เรียนคาถาหัวฟองสบู่?

“อ๊ะ! น่ารังเกียจ ฉันรู้สึกอยากจะอ้วกแล้ว” เฟร็ดหันไปทางหม้อปรุงยา

ลี จอร์แดนพิมพ์: “ฉันเดาว่าคงไม่มีใครอยากใช้ของพวกนี้หรอก”

“ไม่มีใครพยายามกําจัดกลิ่นนี้เลยเหรอ?” จอร์จยังขออัลเบิร์ตเพื่อเอาผ้าเช็ดหน้าปิดปากและจมูกของเขาขณะที่กวนยาในหม้อตามเข็มนาฬิกาด้วยช้อน

“กําจัดกลิ่น?”

อัลเบิร์ตบอกถึงวิธีการได้ซึ่งเป็นผลหลังจากอัพเกรดความเชี่ยวชาญยาและกล่าวว่า “ใส่รากเดซี่ขูดและตําแยลงไปบางทีอาจจะกําจัดกลิ่นนี้ได้”

“นายแน่ใจไหม?” เฟร็ดไม่กล้าเปลี่ยนสูตรตามใจชอบใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาทําอย่างนั้น

” ก็แค่ลองดู” อัลเบิร์ตหยิบยาจากกล่องยาของเขาและเริ่มบดวัสดุทั้งสองตามอัตราส่วนที่แน่นอน

อันที่จริง อัลเบิร์ตไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับสิ่งนี้แต่สัญชาตญาณบอกเขาว่าสิ่งนี้น่าจะประสบความสําเร็จ

สําหรับอัตราส่วนการผสมคงต้องลองด้วยตัวเอง

ในขณะนี้ นักเรียนในห้องเรียนวิชาปรุงยาต่างหน้าแดงด้วยความหายใจไม่ออกและพวกเขาต้องการจะรีบออกจากห้องเรียนปรุงยาและหาที่สําหรับสูดอากาศบริสุทธิ์ พวกเขาเกรงว่าพวกเขาจะตายที่นี่

แต่แล้วพวกเขาเห็นสเนปโบกไม้กายสิทธิ์และกวาดกลิ่นเหม็นคาวในห้องเรียนออกไป

แม้ว่ากลิ่นในห้องเรียนจะยังแรงอยู่ แต่อย่างน้อยก็ไม่ทําให้หายใจไม่ออก

ไม่นานหลังจากนั้น สเนปก็ปรากฏตัวขึ้นเงียบๆ ข้างๆ อัลเบิร์ต จ้องไปที่ยาในหม้อ แล้วถามเสียงดัง: “แอนเดอร์สัน บอกฉันที อะไรอยู่ในหม้อของนาย”

“สารกําจัดวัชพืชครับ” อัลเบิร์ต ได้ตอบกลับ

“แล้วทําไมยากําจัดวัชพืชของนายถึงมีกลิ่นอ่อนขนาดนี้” สเนปสังเกตว่าสารกําจัดวัชพืชของอัลเบิร์ตมีกลิ่นอ่อนๆ ราวกับว่าถูกเจือจางด้วยน้ํา

” ก่อนที่ผมจะเติมเมือกหนอนฟลอบเบอร์ 2 หยดลงในหม้อ ผมก็ใส่อย่างอื่นเข้าไปด้วย” อัลเบิร์ตอธิบายว่า ” เพื่อไม่ให้สารกําจัดวัชพืชมีกลิ่นเหม็น”

“นายต้องการที่จะบอกว่านายปรับปรุงสารกําจัดวัชพืชได้ใช่ไหม” น้ําเสียงของสเนปเบาแต่ก็เพียงพอแล้วที่นักเรียนในห้องเรียนจะได้ยินอย่างชัดเจน

” ผมคิดอย่างนั้น.” อัลเบิร์ตกล่าวว่า

ในเวลานี้ ทุกคนมองไปที่อัลเบิร์ตและเริ่มกระซิบ บางคนเยาะเย้ยพร้อมที่จะดูเรื่องตลกของอัลเบิร์ต

“ก็เพราะแอนเดอร์สันคิดว่าเขาประสบความสําเร็จในการปรับปรุงสารกําจัดวัชพืช งั้น…” สเนปโบกไม้กายสิทธิ์ สงสัยว่าเขาไปเอากระถางดอกไม้ที่มีวัชพืชมาวางไว้ที่ไหน

สเนปตักสารกําจัดวัชพืชขึ้นมาหนึ่งช้อน เจือจางด้วยน้ํา แล้วโรยสารกําจัดวัชพืชลงบนวัชพืชโดยตรง

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที วัชพืชบนกระถางจะเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ราวกับว่าพวกมันถูกแสงแดดร้อนจัดนานเกินไปและตายในไม่ช้า

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอัลเบิร์ตประสบความสําเร็จในการปรับปรุงสารกําจัดวัชพืช

ในขั้นต้น นักเรียนชาวสลิธีรินที่ต้องการดูเรื่องตลกเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ และบางคนถึงกับบีบเพื่อนที่อยู่รอบตัวเขาอย่างรุนแรง พยายามให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้กําลังฝันอยู่

“ดีมาก.” สเนปจ้องที่อัลเบิร์ตอย่างชั่วร้าย

ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้นําเสียงปรบมือ นักเรียนของกริฟฟินดอร์ก็เริ่มปรบมือ และห้องเรียนก็เต็มไปด้วยเสียงปรบมือ

“เงียบ.” สเนปตะโกนขึ้น

เสียงปรบมือค่อยๆหยุดลง

“กริฟฟินดอร์หักสิบแต้ม” สเนปพูดอย่างเย็นชา “แอนเดอร์สัน ดูเหมือนนายจะลืม ฉัน เตือนนายในภาคเรียนที่แล้วอย่าทําการทดลองในชั้นเรียนปรุงยาของฉัน”

ในขณะนี้ นักเรียนของกริฟฟินดอร์ตกใจ แต่พวกเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความโกรธทันที

ถ้าเปลี่ยนเป็นศาสตราจารย์คนอื่น การเพิ่ม 20 คะแนนก็คงไม่มากเกินไป และสเนปไม่ได้เพิ่มคะแนนใดๆ เขายังพบข้ออ้างในการหักคะแนนกริฟฟินดอร์

” ผมคิดว่าที่คนไม่ชอบใช้สารกําจัดวัชพืช เหตุผลหลักคือกลิ่นของยานี้” อัลเบิร์ตไม่สนใจจุดด้อยของเขาและกล่าวต่อ “สารกําจัดวัชพืชที่ได้รับการปรับปรุงจะเป็นที่นิยมของทุกคนอย่างแน่นอนอาจมีใครบางคนยินดีจ่ายสําหรับสูตรนี้”

“ไม่มีใครยอมจ่ายสําหรับสูตรของนาย” สเนปเยาะเย้ย” ปกติจะไม่มีใครใช้สารกําจัดวัชพืชเลย ”

“แล้วทําไมเราต้องเรียนรู้การปรุงยานี้ด้วยคะ” แชนน่า ยกมือขึ้นและถาม

“เงียบ.” สเนปหงุดหงิดมากกับคําถามที่ไม่ได้รับอนุญาตของหญิงสาว แต่ก็ยังตอบคําถามของเธอว่า”บางครั้ง เราใช้สารกําจัดวัชพืชเพื่อจัดการกับพืชอันตรายหรือเปิดที่โล่งไม่มีใครฉีดพ่นในสวนดอกไม้ ไม่งั้นสวนดอกไม้จะถูกยาฆ่าตายไปด้วย”

หลังจากสเนปประกาศเลิกเรียน ทุกคนก็เก็บของอย่างรวดเร็วและรีบออกจากห้องเรียนปรุงยาไม่มีใครอยากอยู่ในห้องเรียนที่เต็มไปด้วยกลิ่น

“นายมีแผนจะขายสูตรยากําจัดวัชพืชจริง ๆ เหรอ?” เฟร็ดรู้สึกเหมือนกําลังฝันอยู่ตอนนี้

“ขายทําไมจะไม่ขาย”

“นายยังไม่เห็นการแสดงออกของค้างคาวเฒ่าในตอนนั้น” จอร์จกะพริบตาใส่อัลเบิร์ตและพูด อย่างตื่นเต้น “เขาตกใจมาก”