จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 213

บทที่ 213 : ไป๋หยานมาแล้ว (1)

”ข้าแจ้งนายหญิงแล้วนางจะมาถึงที่นี่ในเร็ว ๆ นี้ อย่าทำเช่นนั้นอีกล่ะ” เสี่ยวมี่ถอนหายใจอย่างเซ็ง ๆ

ดูเหมือนว่าต่อไปในภายหน้าข้าคงไม่อาจละทิ้งนายน้อยได้เลย หาไม่แล้วอาจเกิดเรื่องผิดพลาดได้โดยง่าย

”สัตว์อสูรกระนั้นรึ?”

ยามนี้มู่ชิงเกอกำลังมองเสี่ยวมี่ด้วยความประหลาดใจ นางขมวดคิ้ว “ไม่คาดคิดว่าจะมีสัตว์อสูรอยู่ในมือของเจ้า แต่ไม่ว่าสัตว์อสูรนั่นจะแข็งแกร่งเพียงใด มันก็ไม่สามารถต่อสู้กับหุบเขาเพลงพิณของเราได้หรอก”

หุบเขาเพลงพิณกระนั้นหรือ?

ใบหน้าของท่านผู้เฒ่าเจ้าบ้านหลานเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมหญิงผู้นี้มาจากหุบเขาเพลงพิณกระนั้นรึ ? หยานเอ๋อไปมีเรื่องกับหุบเขาเพลงพิณตั้งแต่เมื่อใด ?

”แม่นางเจ้าบอกว่า เจ้าต้องการจะพบหลานสาวของข้า ทว่าเจ้ายังไม่แจ้งจุดประสงค์ เจ้าจะให้ข้าบอกหยานเอ๋อว่าเจ้าต้องการพบนางด้วยเรื่องใด ?”

นัยน์ตาของมู่ชิงเกอยังคงเฉยชาริมฝีปากของนางเหยียดหยัน “ข้าได้ยินมาว่าไป๋หยานเป็นผู้หญิงของอ๋องคัง ? เช่นนั้น ข้าจึงอยากพบนาง”

ครั้นนางจบประโยคทุกคนต่างก็เข้าใจได้ทันที

นี่แสดงว่านางตกหลุมรักอ๋องคัง

“เสี่ยวมี่…ป๊ะป๋าวายร้ายของข้า ไปหว่านเสน่ห์มาอีกแล้ว เห็นแต่แรกเลยว่า หญิงผู้นี้ก็เป็นอีกคนที่แค้นเคืองหม่ามี้ข้า เพราะป๊ะป๋าไม่สนใจนาง” ไป๋เสี่ยวเฉินทำแก้มพอง นัยน์ตากลมโตของเขาสดใสแวววาว “ดังนั้น เพื่อความปลอดภัยของหม่ามี้ ข้าจะต้องพิจารณาอีกทีแล้วว่าจะรับเขาเป็นป๊ะป๋าดีหรือไม่ ? … ”

อ๋องคังผู้น่าสงสารด้วยเหตุนี้ ทำให้เขาต้องตามตื๊อภรรยาต่อไป โดยที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามู่ชิงเกอคือใคร

นัยน์ตาของมู่ชิงเกอเย็นชาหนักกว่าเดิมนางจ้องไป๋เสี่ยวเฉินนิ่ง “นี่มารดาของเจ้าไม่ได้สั่งสอนเจ้าเลยใช่หรือไม่ ? เช่นนั้นข้าก็ไม่รังเกียจที่จะสอนมารยาท และศีลธรรมให้เจ้าเอง !”

นางแค้นเคืองที่อ๋องคังไม่สนใจนางงั้นหรือ? ตลกน่า… นางเพียงทนไม่ได้ที่หญิงผู้นั้นตามตื้อเขาต่างหาก !

”เมี้ยว”เสี่ยวมี่เลียอุ้งเท้าของตนเอง พลันดวงตาเกียจคร้านของมันก็มองมู่ชิงเกออย่างดูถูกเหยียดหยามชัดเจน

ครั้นเห็นใบหน้าของมู่ชิงเกอเย็นเยือกลงเรื่อยๆ อีกทั้งตงรั่วหลานก็ยังไม่กลับมา นัยน์ตาของท่านผู้เฒ่าเจ้าบ้านหลานก็ตระหนักได้ถึงอันตราย เช่นนั้นเขาจึงหันไปมองหญิงชราคู่ทุกข์คู่ยากอย่างรวดเร็ว

หลานฮูหยินผู้เฒ่าเป็นคนฉลาดเฉลียวนางรีบไปยืนข้างไป๋เสี่ยวเฉิน พร้อมกับดึงเด็กน้อยเข้าสู่อ้อมแขน เพื่อปกป้อง เพราะเกรงว่า เด็กน้อยอาจถูกมู่ชิงเกอทำร้าย

นางอุ้มไป๋เสี่ยวเฉินไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับจ้องมองมู่ชิงเกอ

”ก่อนที่จะพบกับหลานสาวของข้าเจ้ารู้ฐานะที่แท้จริงของนางหรือไม่ ? หลานสาวของข้าคือเจ้าหอบุปผา และผู้ดูแลหอบุปผา ก็เป็นผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง เจ้าหุบเขาเพลงพิณ และเจ้าหอบุปผา ต่างก็เป็นสำนักที่ยิ่งใหญ่ หากต่อสู้กันผู้ใดจะแพ้ ผู้ใดจะชนะก็ยังไม่อาจคาดเดา”

นัยน์ตาของมู่ชิงเกอหรี่ลงอารมณ์ที่รุนแรงในตัวของนางสูญสลายลงไปมาก นัยน์ตาที่สวยงามของนางเปล่งประกายเย็นเยือก จากนั้นนางก็หัวเราะเยาะ “ฮัวหลัวงั้นหรือ ? ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น ข้าไม่สนหรอก”

แต่… หากไป๋รั่วปิดบังเรื่องราวเหล่านี้ นางก็จะไม่ยกโทษให้ไป๋รั่วเช่นกัน !

”ฮ่าฮ่า”สตรีในชุดเขียวหัวเราะเยาะ นางเช็ดใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยข่วนจากเสี่ยวมี่เมื่อครู่ นัยน์ตาของนางเต็มไปด้วยแววเยาะหยัน “เจ้าคิดจะเปรียบเทียบหอบุปผากับหุบเขาเพลงพิณของเรา ! สตรีทุกคนในหุบเขาเพลงพิณนั้นงดงาม เรียบร้อย อีกทั้งยึดมั่นในความบริสุทธิ์ ขณะที่หอบุปผาเป็นเพียงแหล่งบันเทิงทางเพศ จะมาเทียบกับหุบเขาเพลงพิณได้อย่างไร

ความหมายก็คือสตรีทุกคนในหอบุปผาล้วนเป็นสตรีที่มีมลทินในขณะที่สตรีทุกคนในหุบเขาเพลงพิณนั้นบริสุทธิ์ผุดผ่องราวกับนางฟ้า ! หากให้คนทั้งโลกเลือก ย่อมต้องเลือกสาว ๆ จากหุบเขาเพลงพิณอย่างแน่นอน !

”เสี่ยวมี่,ข่วนนางเลย !”

***จบบท ไป๋หยานมาแล้ว (1)***