ตอนที่ 15 – จบศึก
“คืนชีพ! ดาร์ก เมจิกเชี่ยน!”
โจโนะอุจิและยูกิถึงกับตกตะลึงพร้อมกัน: “อะไรนะ!?”
ดาร์ก เมจิกเชี่ยนเป็นที่รู้กันว่าเป็นการ์ดซิกเนเจอร์ของราชาดูเอล มุโต้ ยูกิ และหายากรองลงมาจากบูลอาย ไวท์ ดราก้อน และเร้ดอาย แบล็ค ดราก้อน
แม้ว่าไม่ใช่การ์ดที่มีเพียงใบเดียว แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครเห็นนอกจากยูกิที่ถือการ์ดดาร์ก เมจิกเชี่ยน
โลงศพสีแดงเข้มจมลงไปในพื้นท่ามกลางกลุ่มควันหนาทึบ วังวนสีดำพวยพุ่งขึ้นจากพื้น
ลำแสงสีแดงเข้มพุ่งขึ้นไปบนฟ้าจากพื้นดิน ร่างเพรียวลมกระโดดขึ้นไปกลางอากาศ วงเวทย์ขนาดใหญ่เปิดกว้างใต้เท้าของเขา ลมมืดที่หมุนวนพัดออกมา ไม้เท้าสีเขียวคริสตัลเหมือนถูกดึงดูดโดยลมหมุนและลอยออกมาจากวงเวทย์ มันหมุนกลางอากาศเหมือนบูมเมอแรงและมาลงที่มือของเจ้าของพอดี
ร่างในชุดสีแดงเหวี่ยงไม้เท้าผ่าน วงกลมของอากาศโปร่งใสกระจายออกจากเขาเป็นศูนย์กลาง ลมพัดชายเสื้อสีแดงเข้มให้พลิ้วขึ้น เผยถึงความองอาจและความมั่นใจ
[ดาร์ก เมจิกเชี่ยน, ATK 2500]
คนรอบข้างไม่มีใครสงบนิ่งได้ หลายคนเริ่มปรบมือและส่งเสียงเชียร์
การได้เห็นการดูเอลระดับมืออาชีพในเมือง และยังมีมอนสเตอร์ในตำนานอย่างเร้ดอาย แบล็ค ดราก้อน, เมเทโอ แบล็ค ดราก้อน และดาร์ก เมจิกเชี่ยน ผู้ชมถึงกับตะลึง!
“แย่แล้ว… แย่แล้ว!” ยูกิที่กำลังเฝ้าดูการต่อสู้ทำหน้าตึงเครียด “โจโนะอุจิประกาศโจมตีแล้ว แต่ตอนนี้ที่เมเทโอ แบล็ค ดราก้อนถูกส่งกลับไปยังเอ็กซ์ตร้าเด็ค เหลือแค่มอนสเตอร์ที่มีพลังโจมตีต่ำอย่างเมเทโอ ดราก้อนบนสนามของเขา! นี่จะโดนดาร์ก เมจิกเชี่ยนสวนกลับ!”
ยูเอะ วู: “?”
นี่มันอะไร?
แล้วการรีเพลย์ใน Battle Step ล่ะ?
ยังไม่พอ มอนสเตอร์เมเทโอ แบล็ค ดราก้อนที่โจโนะอุจิสั่งโจมตีเมื่อกี้ก็หายไปจากสนามแล้ว! มอนสเตอร์หายไปแล้ว การต่อสู้จะดำเนินต่อไปได้ยังไง?
จากนั้นยูเอะ วูก็เห็นดาร์ก เมจิกเชี่ยนบนสนามของเขากระโดดไปที่เมเทโอ ดราก้อน ร่ายเวทย์ออกมาจากฝ่ามือคล้ายภูเขาถล่มลงมาทับ เมเทโอ แบล็ค ดราก้อนกรีดร้องก่อนจะแตกสลายเป็นชิ้นๆ ในทันที
“เมเทโอ ดราก้อน!” โจโนะอุจิร้องออกมาผ่านฟันที่กัดแน่น
【โจโนะอุจิ, LP 3200 → LP 2500】
ยูเอะ วูถึงกับตะลึง เมื่อเห็นดาร์ก เมจิกเชี่ยนของเขาทำลายมอนสเตอร์ของฝ่ายตรงข้ามไปเอง จากนั้นก็พับแขนลงและลงสู่สนามอย่างเบาๆ ทุกคนรอบข้างถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง
ว้าว! หมายความว่าอย่างนั้นเหรอ? ผู้ชมยังสามารถช่วยทำ BISS ให้ฉันได้ด้วย?
เมเทโอ ดราก้อนบนสนามของโจโนะอุจิเพิ่งถูกอัญเชิญหลังจากที่เขาประกาศโจมตี และดาร์ก เมจิกเชี่ยนก็เพิ่งถูกเรียกมาเช่นกัน มอนสเตอร์ที่ต่อสู้กันตอนแรกต่างก็หายไปหมดแล้ว แต่การต่อสู้ยังดำเนินต่อไปได้!?
(หมายเหตุของผู้แต่ง: ตามกติกาของ Yu-Gi-Oh หากมอนสเตอร์บนสนามมีการเปลี่ยนแปลงในช่วง Battle Step จะเกิดการ “รีเพลย์” และผู้เล่นสามารถเลือกได้ว่าจะโจมตีต่อหรือยกเลิก)
จากนั้นยูเอะ วูก็นึกถึงฉากหนึ่งในอนิเมะ…
……
มุโต้ ยูกิ: “ฉันจะโจมตี ‘XYZ-Dragon Cannon’ บนสนามของนายด้วย ‘สกาย ดราก้อนแห่งโอซิริส’! (1) เอาไป! คลื่นไฟฟ้าคอนดักชั่นสุดยอด!”
ไคบะ เซโตะ: “ฮ่าๆๆ ตอนนี้ฉันจะเปิดการ์ด ‘Interdimensional Matter Transporter’! ฉันจะย้าย XYZ-Dragon Cannon ไปยังมิติอื่น! ด้วยวิธีนี้ โอซิริสจะไม่มีเป้าหมายโจมตี และการโจมตีครั้งนี้จะไร้ผล!”
มุโต้ ยูกิ: “อย่าคิดว่าจะใช้ BISS ของนาย! ถ้ามอนสเตอร์ของนายหายไป การรีเพลย์จะเกิดขึ้น แล้วฉันจะใช้สกาย ดราก้อนแห่งโอซิริสโจมตีนายโดยตรง และนายจะพ่ายแพ้ในดูเอลนี้!”
ไคบะ เซโตะ: “นายพูดมากเกินไป! กติกาของดูเอลถูกตั้งโดยฉัน ถ้าฉันบอกว่าไม่ถูกต้อง มันก็ไม่ถูกต้อง!”
……
ใช่แล้ว อาจจะเป็นไปได้ว่าช่วงนี้ DM ยังไม่มีการอ้างอิงเช่นนี้
สิ่งนี้ยิ่งทำให้ยูเอะ วูตัดสินใจแน่วแน่ว่าต้องไปหาประธานไคบะเพื่อปรับปรุงกติกามาสเตอร์ใหม่ ไม่งั้นเขาคงถูก BISS สังหารโดยไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไร
อืม… แต่คราวนี้ช่างมันไปก่อน (เพราะคราวนี้ฉันได้ประโยชน์เอง)
“งั้นก็ถึงตาฉันแล้ว!” ยูเอะ วูพูด “สู้เลย! ดาร์ก เมจิกเชี่ยน โจมตีโจโนะอุจิโดยตรง!”
ดาร์ก เมจิกเชี่ยนพุ่งขึ้นไปและชี้ไม้เท้าสีเขียวไปข้างหน้า วังวนโปร่งใสพุ่งขึ้นจากไม้เท้า และเวทย์มนตร์พุ่งเข้าทะลุร่างของโจโนะอุจิเหมือนลูกศร
โจโนะอุจิส่งเสียงออกมาเบาๆ เข่าทรุดลงตามแรงกระแทก และภาพสามมิติของเวทย์มนต์ดำทะลุผ่านจากหน้าอกถึงหลังของเขา
【คัตสึยะ โจโนะอุจิ, LP 2500 → LP 0】
คัตสึยะ โจโนะอุจิพ่ายแพ้
……
สิบ นาทีต่อมา พวกเขากลับมาที่ร้านการ์ด
“อ่า อ่า! ฉันไม่อยากจะยอมแพ้เลย!” โจโนะอุจิยืดแขนออกและพูดอย่างไม่พอใจ
“ทำไงได้ คู่ต่อสู้มันเก่งเกินไป” ยูกิยิ้ม
“แต่ยังไงก็ตาม ฉันก็เป็นรองแชมป์ของ Duelist Kingdom มันอายเกินไปที่จะแพ้โดยอีกฝ่ายแทบไม่เหลือ LP เลย” โจโนะอุจิพูดด้วยความถอนหายใจ
จริง ๆ แล้วแม้จะดูเหมือนว่าการต่อสู้นั้นดุเดือด แต่ในที่สุดยูเอะ วูก็เสียแค่ 100LP เท่านั้น
ยูเอะ วูหัวเราะเบา ๆ: “มันก็แค่โชคดี”
ไม่ใช่เขาถ่อมตัวหรอก การเล่นการ์ดมีส่วนผสมของโชคเสมอ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเริ่มต้นได้แบบยามิ ยูกิ และถ้าทุกคนมีความสามารถแบบนั้น พวกเขาคงเอาชนะเมต้าเด็คได้ไม่ว่าพวกเขาจะเล่นเด็คอะไรก็ตาม ใช่ไหม?
การดูเอลครั้งนี้ทำให้เขารู้สึกดี คะแนนประสบการณ์จากการชนะโจโนะอุจินั้นเทียบได้กับคะแนนที่เขาทรมานคนอื่นครึ่งอาทิตย์!
ถ้าเป็นแบบนี้ คืนนี้เขาคงไปเสี่ยงดวงในการ์ดพูลอีกครั้ง
“ถ่อมตัวเกินไป นายเป็นหนึ่งในดูเอลลิสต์ที่เก่งที่สุดที่ฉันเคยเจอ” โจโนะอุจิพูดอย่างจริงจัง แล้วเปลี่ยนเรื่อง “แต่การแพ้ครั้งนี้ไม่ได้หมายความว่าครั้งหน้าจะเป็นแบบเดิมนะ! ถ้าฉันเจอนายในครั้งหน้า ฉันจะไม่ออมมืออีกแล้ว!”
“ไม่มีปัญหาเมื่อไหร่ก็ได้” ยูเอะ วูตอบรับด้วยความเต็มใจ แต่ก็เตือนว่า “แต่ถ้านายไม่มีดูเอลดิสก์ นายก็คงเข้าแข่งไม่ได้ใช่ไหม?”
โจโนะอุจิกลายเป็นหินทันที
ดูเหมือน…จะจริงอย่างที่ว่า
เขาหมกมุ่นกับเกมมากจนลืมไปเลยว่าทำไมเขาถึงเริ่มเล่นตั้งแต่แรก…
อันซุเองก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้: “ใช่แล้ว เพราะโจโนะอุจิเป็นดูเอลลิสต์ระดับ 2 ดาว และการประเมินจากไคบะก็คือ ‘กระดูกม้า’ เขาเลยไม่มีทางได้เข้าร่วมการแข่งขัน…”
“อ่า อ่า ไอ้ไคบะบ้าเอ๊ย!”
เมื่อเห็นว่าโจโนะอุจิกำลังมีอาการสติแตกอีกครั้ง เพื่อนสนิทของเขา ฮอนดะ ก็รีบคว้าแขนเขาและลากออกจากร้านทันที
อันซุและยูกิก็ถอยออกไปเช่นกัน แต่ก่อนจะเดินออกจากร้าน ยูกิหยุดอยู่ที่ประตูแล้วหันกลับมา
“ต้องขอโทษที่รบกวนในวันนี้นะ” เขาพูดขึ้น
ยูเอะ วูโบกมือ: “ไม่เป็นไร ยินดีต้อนรับมาครั้งหน้าได้เสมอ!”
ถ้าเป็นไปได้ เขาเองก็อยากดูเอลกับโจโนะอุจิทุกวันเพื่อเก็บค่าประสบการณ์…
“อืม!” ยูกิพยักหน้า “เรามาทำให้เต็มที่ในการแข่งขัน Battle City กันเถอะ!”
สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ออกไปจากร้าน
ยูเอะ วูหันมองและพบว่า จิกะจังกำลังจ้องมาที่เขาอีกครั้ง ด้วยสายตาที่เหมือนมีแรงกระตุ้นอะไรบางอย่างแฝงอยู่ ทำเอาเขารู้สึกตกใจ
“เอ่อ… มีอะไรเหรอ?”
“ไม่มีอะไร” จิกะจังตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แค่รู้สึกแปลกใจนิดหน่อย นายดูแตกต่างจากที่ฉันเคยคิดไว้ นายดูไม่ไร้พลังอย่างที่ฉันคาดคิดเลย…”
เฮ้! อะไรคือการดูต่างจากที่คิดไว้? แล้วเธอคิดมาตลอดว่าฉันเป็นแค่หมอนอิงประดับบ้านหรือยังไง!?
และมันต้องไม่ใช่แบบนั้นแน่ ผู้ชายคนไหนจะยอมรับได้ว่า “ฉันไร้พลัง” กัน!?
