World of Beasts I Can See Their Hidden Stats! - ตอนที่ 36

แอ๊ด

 

ประตูบ้านของล็อคถูกเปิด

 

เป็นแม่ของเขาที่กลับมาพร้อมอาหารถุงใหญ่

 

เมื่อแม่ของล็อคสังเกตเห็นว่าล็อคยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร เธอจึงเผยรอยยิ้มกว้างจนเห็นฟันทันที

 

เธอรีบเดินไปที่โต๊ะอาหารและหยิบของที่เธอซื้อออกมาอย่างรวดเร็ว

 

ขณะนำอาหารออกมา เธอก็พูดกับล็อค “วันนี้แม่รีบไปรีบกลับ ดังนั้นแม่จึงซื้ออาหารปรุงสุกจากตลาดมาสองสามชิ้น”

 

“แม่กลัวว่าลูกจะหิว แม่เลยซื้อมาค่อนข้างเยอะ มันน่าจะเพียงพอสำหรับลูก”

 

ครู่ต่อมา…

 

ก็ได้มีเนื้อแดงเพลิงจานใหญ่ตั้งอยู่บนโต๊ะ เช่นเดียวกับชามซุป

 

แม่ของล็อคเริ่มแนะนำอาหารบนโต๊ะให้เขาฟัง

 

“เนื้อชิ้นใหญ่จานนี้คือเนื้อจิ้งจอกเพลิงขั้น 1 มันเป็นอาหารที่เหมาะสมสำหรับจ้าวแห่งสัตว์อสูรมือใหม่”

 

“ส่วยซุปชามนี้ทำมาจากปลาน้ำแข็ง มันรสชาติดีมาก”

 

“รีบกินเลยลูก หากไม่พอก็ให้บอกแม่ แม่จะได้ออกไปซื้อมาเพิ่มให้”

 

ขณะที่เคี้ยวเนื้อจิ้งจอกเพลิง ล็อคก็พูดกับแม่ของเขาว่า “ไม่เป็นไรครับแม่”

 

“แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับข้า ข้าต้องขอบอกเลยว่าเนื้อจิ้งจอกเพลิงนี่มันอร่อยจริงๆ”

 

“ขอบคุณครับแม่”

 

เมื่อเห็นว่าล็อคมีความสุขเพียงใด ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

 

“กินเยอะๆเลยลูก จากนี้ไปแม่จะปรุงเนื้อปีศาจให้ลูกกินทุกวันเลย”

 

ล็อคพยักหน้าอย่างเร่งรีบขณะเคี้ยวเนื้อของจิ้งจอกเพลิง

 

ไม่นานนัก จานที่เคยใส่เนื้อจิ้งจอกเพลิงและชามที่ใส่ซุปก็ถูกเลียจนสะอาด

 

ไม่มีเศษเหลือแม้แต่ชิ้นเดียว แต่ล็อคก็ยังต้องการมากกว่านี้

 

อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดมันออกมาและรีบกลับไปยังห้องนอนของเขาทันทีที่เขาทานอาหารเสร็จ

 

เขานั่งลงบนเตียงและเริ่มฝึกฝน

 

ก่อนที่จะรู้ตัวเวลาก็ได้ล่วงเลยผ่านมาแล้วสามวัน

 

สำหรับล็อคแล้วเวลาสามวันนี้เขารู้สึกราวกับมันผ่านมาเพียงสามชั่วโมงเท่านั้น

 

…

 

ในที่สุดก็ถึงวันสอบคัดเลือก

 

วันนี้ล็อคมาถึงโรงเรียนเร็วมาก เพราะมันเป็นวันที่สำคัญมากสำหรับเขา

 

อย่างไรก็ตาม แรงจูงใจที่เขามีนั้นแตกต่างจากคนอื่นอย่างสิ้นเชิง

 

คนอื่นๆ ต่างหวังว่าพวกเขาจะสามารภลงทะเบียนเรียนในมหาวิทยาลัยชั้นนำเพื่อเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของพวกเขา

 

แต่ล็อคนั้นกลับกัน เขาทำเพียงเพื่อต้องการคะแนนฟังก์ชั่น 100 แต้มเท่านั้น

 

ล็อคยืนอยู่บนสนามก่อนจะมองไปข้างหน้าสุดสายตา

 

สิ่งที่เขาเห็นคือทะเลผู้คน

 

ทั้งหมดเป็นนักเรียนรุ่นเยาว์ที่เข้าร่วมการประเมินครั้งนี้

 

“ข้าควรทำอย่างไรดี? ข้าควรทำอย่างไรดี? ข้าตื่นเต้นมาก!”

 

“ข้าก็เช่นกัน หากข้าไม่สามารถเข้าเรียนที่สถาบันได้ ข้าต้องตายแน่”

 

“เจ้าวางแผนจะเข้าที่ใด?”

 

“ข้าไม่ได้วางแผนจะเข้าสามสถาบันชั้นนำของสหพันธ์ ตราบใดที่ข้าสามารถเข้าสถาบันธรรมดาได้ ข้าก็พอใจแล้ว”

 

“อาฮะ ข้าก็จะพอใจเช่นกัน ตราบใดที่มีสถานยินดีรับสมัครข้า”

 

เหล่านักเรียนรวมตัวกันเป็นกลุ่มสองถึงสามคนและพูดคุยกันอย่างกังวลใจ

 

วันประเมินเป็นวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตของพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย

 

ตราบใดที่พวกเขาทำได้ดีในการประเมินและข้ามอุปสรรคเพื่อเข้าสู่มหาวิทยาลัยไปได้ อนาคตของพวกเขาก็จะสดใส

 

อีกด้านหนึ่ง…

 

หากพวกเขาล้มเหลวในการประเมิน พวกเขาจะกลายเป็นแค่คนธรรมดา เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยธรรมดา ทำงานทางโลก และใช้ชีวิตแบบธรรมดา

 

ความแตกต่างระหว่างผู้ที่ประสบความสำเร็จกับผู้ที่ล้มเหลวนั้นเป็นเหมือนหุบเขาลึก

 

ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่นักเรียนจะกังวลเช่นนี้

 

หากล็อคไม่มีระบบจ้าวแห่งสัตว์อสูร เขาก็จะเป็นหนึ่งในนักเรียนที่กำลังกัดเล็บเหล่านี้

 

มันมีเพิงไม้ประมาณสิบหลังตั้งอยู่รอบสนาม

 

คนงานทุกประเภทต่างพากันยุ่งอยู่กับงานของตนเอง

 

เพิงไม้แต่ละหลังเป็นสถานที่ลงทะเบียนของสถานศึกษา

 

หากใครต้องการลงทะเบียนในสถาบันการศึกษา พวกเขาจะต้องเข้าแถวที่ตรงจุดลงทะเบียนของสถาบันที่เกี่ยวข้อง

 

“ล็อค”

 

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

 

ล็อคหันศีรษะและเห็นว่าเป็นบิล เพื่อนร่วมชั้นของเขา

 

“งั้นเจ้าก็มาเข้ารวมการประเมินด้วย เฮอะ”

 

“ข้าเดาว่าเจ้าคงเข้ารับการประเมินของสถาบันจ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับสูงแห่งสหพันธ์”

 

บิลมองไปยังล็อคด้วยท่าทางที่ซับซ้อน มันมีความอิจฉาอยู่ในดวงตาของเขา

 

ท้ายที่สุดแล้วมันคงไม่มีใครสามารถต้านทานสิ่งล่อใจของสถาบันจ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับสูงแห่งสหพันธ์ได้

 

ที่แห่งนั้นเป็นสถานที่ชุมนุมที่แท้จริงสำหรับผู้มีความสามารถ

 

ถ้าได้มีโอกาสเข้าไป มันคงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะยังคงเป็นแค่คนธรรมดา

 

ล็อคยิ้มและทักทายบิลกลับ

 

จากนั้นเขาจึงถามว่า “เจ้าตั้งใจจะสมัครเข้าสถาบันใด”

 

บิลตอบด้วยสีหน้าท้อแท้ “ข้าวางแผนจะสมัครเข้าสถานบันรอยัล แต่ความต้องการของพวกเขาค่อนข้างสูง ข้าจึงไม่แน่ใจว่าจะผ่านหรือไม่”

 

ล็อคให้กำลังใจบิลไปหนึ่งรอบ

 

จากนั้นเขาก็จากไป

 

ล็อคเดินไปเข้าคิวของสถาบันจ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับสูงแห่งสหพันธ์

 

อย่างไรก็ตามเขากลับถูกพนักงานคนหนึ่งนำตัวไปอย่างรวดเร็ว

 

เนื่องจากล็อคครอบครองแบทเทิลบีสต์ระดับศักดิ์สิทธิ์ สถาบันจึงได้ตรวจสอบเขาล่วงหน้าไปแล้ว

 

ดังนั้นการเข้าร่วมการประเมินจึงเป็นเพียงพิธีการเท่านั้น

 

ล็อคมองไปยังคิว เมื่อเทียบกับคิวของวิทยาลัยอื่นๆ จำนวนคนที่อยู่ในแถวของสถาบันจ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับสูงแห่งสหพันธ์นั้นน้อยมาก

 

ทุกคนในแถวต่างเป็นอัจฉริยะในโรงเรียนของเขา

 

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นอัจฉริยะหรือไม่ยังไงพวกเขาก็จำเป็นต้องทำการประเมินเป็นขั้นตอนเพื่อเข้าศึกษาในสถาบันจ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับสูงแห่งสหพันธ์

 

“เริ่มการประเมินได้”

 

เสียงที่ฟังดูสง่างามดังขึ้น

 

ด้วยเหตุนี้เองผู้คนจึงเริ่มเดินเข้าหาโต๊ะทีละคน

 

บนโต๊ะสี่เหลี่ยมนั้นมีลูกบอลคริสตัลตั้งอยู่

 

สิ่งนี้คือที่ตรวจสอบแกนมานา

 

อย่างที่รู้กันดีว่าจ้าวแห่งสัตว์อสูรทุกคนจะมีแกนมานาอยู่ภายในร่างกายของพวกเขา

 

ดังนั้นขนาดของแกนมานาจึงมักเป็นตัวกำหนดอนาคตของจ้าวแห่งสัตว์อสูรคนนั้น

 

ท้ายที่สุดแล้วมีเพียงแกนมานาขนาดใหญ่เท่านั้นที่จะสามารถรองรับมานาจำนวนมากได้

 

ขนาดของแกนมานาสามารถแบ่งออกได้เป็นห้าระดับ

 

จ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับ 1 จะแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และด้วยเหตุนี้เองจึงเป็นเรื่องยากมากสำหรับพวกเขาที่จะก้าวไปสู่ระดับเงิน

 

ด้วยเหตุนี้มหาวิทยาลัยสำหรับจ้าวแห่งสัตว์อสูรทุกแห่งจะปฏิเสธพวกเขา

 

ระดับ 2 คือระดับธรรมดา

 

ตราบใดที่แบทเทิลบีสต์ของพวกเขาค่อนข้างแข็งแกร่ง พวกเขาก็จะยังมีโอกาสเข้าวิทยาลัยจ้าวแห่งสัตว์อสูรระดับธรรมดาได้

 

เฉพาะผู้ที่อยู่เหนือระดับ 2 ขึ้นไปเท่านั้นจึงจะถือว่ามีพรสวรรค์ที่โดดเด่น

 

นักเรียนเริ่มเดินไปข้างหน้าทีละคนและวางฝ่ามือบนลูกบอลคริสตัล

 

ทันทีที่มือสัมผัสกับผิวของลูกบอลคริสตัล ลูกบอลคริสตัลก็จะเปล่งแสงระยิบระยับออกมา

 

สีทองแดงแสดงถึงความสามารถระดับทั่วไป

 

สีเงินแสดงถึงความสามารถระดับ 2 เป็นต้น

 

การประเมินดำเนินไปอย่างรวดเร็ว

 

โดยเฉลี่ยแล้ว การประเมินแต่ละครั้งจะใช้เวลาไม่ถึงนาที

 

อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่ที่อยู่ในที่แห่งนี้จะเป็นสีทองแดงหรือไม่ก็สีเงินเสียเป็นส่วนใหญ่

 

นี่หมายความว่าคนส่วนใหญ่นั้นไม่สามารถเรียนต่อในมหาวิทยาลัยของจ้าวแห่งสัตว์อสูรได้

 

ผู้ที่ได้รับผลลัพธ์ไม่ดีต่างแสดงความสิ้นหวังออกมา

 

ทันใดนั้น

 

เกิดได้เกิดความโกลาหลขึ้นในเพิงไม้ที่ห้า

 

“แสงสีกุหลาบทอง!”

 

“บัดซบ มันเป็นแสงสีกุหลาบทองจริงๆด้วย! มันช่างจ้าซะเหลือเกิน!”

 

“นั่นสุดยอดมาก ใครเป็นเจ้าของแสงนี้?”

 

ผู้คนนับไม่ถ้วนหันไปมองนักเรียนที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะ

 

ผู้ตรวจสอบก็ยิ้มให้นักเรียนที่อยู่ตรงหน้าเขาเช่นกัน

 

“ไม่เลย ไม่เลวเลย ในที่สุดก็มีพรสวรรค์ระดับ 5 เจ้าผ่านมาตรฐานของเรา”

 

ใช้เวลาเพียงครึ่งวัน การประเมินก็ใกล้มาถึงจุดสิ้นสุด