ตอนที่ 79: มาเก็บสแตนดี้รุยกัน!
ในที่สุด วันที่รอคอยก็มาถึง ผมเริ่มไลฟ์ในงานโปรโมต พร้อมบทพูดในมือ
[ สวัสดีทุกคน! คอนรุย! ฉันรุย อัสติก้า จากสังกัดSkysun วันนี้เราจะมาเล่นเกมคีบตุ๊กตาออนไลน์จาก < เมจะโทเระ > กัน ! ]
“มาแล้ววว!”
”โย่ว!”
”คอนรุย~!”
”คอนเรย์!!”
”วันนี้ดูสดใสมากกว่าปกติอีกนะ”
”ได้งานโปรโมตแล้วสินะ~”
”ยินดีด้วยนะสำหรับงานนี้!”
ในช่วงเริ่ม ผมเก็บคอมเมนต์มาอ่านสนุกๆ ตามปกติ
[ ที่ว่าดูสดใสนี่ อย่าพูดออกมาสิ ถึงดูเป็นแบบนั้น แต่ก็ประหม่าอยู่เหมือนกันนะ! แถมยืนตัวตรงเป๊ะเลยด้วย… ยินดีด้วยสำหรับงานเหรอ? โอ้ ขอบคุณมาก มีคนมาเยอะกว่าที่คิดไว้ ดีใจมากเลย ! ]
ตอนแรกผมก็แอบกังวลนิดหน่อยว่าถ้ามีคนดูน้อยกว่าปกติคงแย่แน่ๆ แต่ดูเหมือนความกังวลนั้นจะไม่เป็นผล ตอนนี้มีคนดูเกือบ 2,000 คนแล้ว
“ดูไลฟ์นายทุกครั้งเลย!“
“รุยได้งานโปรโมตด้วยเหรอเนี่ย…”
“รุยที่เคยทำไลฟ์หลุดบ่อยๆ ได้งานโปรโมตนี่นะ”
“ตกใจเลยแฮะ”
[ ฉันก็ตกใจเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ทำงานโปรโมตแบบนี้เลยจริงๆ ต้องขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะ… โดยเฉพาะพวกคุณที่ช่วยสนับสนุนจนมาถึงจุดนี้ได้! ]
“ขอบคุณเช่นกัน!”
”แหะๆ”
”ซึนเดเระอีกแล้วช่วยได้มากเลย”
“ห้ะ? ได้งานเพราะความสามารถของนายเองนั่นแหละ”
“อย่าถ่อมตัวเลย พวกเราก็แค่ดูเพราะนายสนุกต่างหาก”
[ พวกนายซึนเดเระกว่าฉันอีกนะ… ]
พูดจบ ผมก็เปิดหน้าเว็บไซต์และแสดงหน้าแรกที่เต็มไปด้วยของรางวัลเรียงราย
[ นี่ เว็บไซต์ของเมจะโทเระ ดูแล้วอยากเล่นเลยใช่มั้ยล่ะ! และที่เห็นอยู่นี่ ฉันได้แต้มมา 20,000 แต้มไว้ใช้ล่วงหน้า และได้ยินมาว่าของที่คีบได้จะถูกส่งมาให้จริงๆ ด้วย เพราะงั้นจะเล่นแบบจริงจังเลย ! ]
ผมเลื่อนดูของรางวัลต่างๆ บนเว็บไซต์
[ งั้นมาเริ่มจากชุดราเม็งก่อนดีมั้ย… เอ๊ะ เดี๋ยวนะ! มีพื้นที่โคลาโบของSkysunด้วยเหรอ!? ]
“ฮา!”
”ฮา!”
”เสียงดังไปละ”
“ดูปลอมจัง5555” TL : จริง
“อะไรเข้าสิงนายเนี่ย”
“โหมดงานโปรโมตมาแล้ว”
“น่ารักไม่ไหว~♡”
จากนั้นผมทำเสียงตื่นเต้นเกินจริง พร้อมเลื่อนเมาส์ไปมาบนหน้าจอ
[ มาดูกันว่ามีของอะไรบ้าง… อะไรน่ะ! มีสแตนดี้ของรุยด้วย! แบบนี้จะพลาดได้ยังไงกัน!? ]
“หาเจอซะงั้น ทั้งที่อยู่ตรงมุมเลย”
“รู้อยู่แล้วล่ะสิ”
“ดูจากท่าทางแล้วซ้อมมาดีแน่ๆ”
“นี่อาจจะเป็นสินค้าชิ้นแรกของรุยก็ได้นะ”
“โอ้ จริงๆ ก็อยากได้แฮะ”
“ซื้อไม่ได้หรอกน่า”
[ ใช่ ของทั้งหมดนี้เป็นสินค้าเฉพาะของเมจะโทเระเท่านั้น ใครอยากได้ก็รีบเลย… เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน! ถ้าพวกนายเล่นตอนนี้ ฉันอาจจะเล่นไม่ได้! เพราะงั้นรอหลังไลฟ์ก่อนค่อยเล่นนะ ! ]
“ฮา!”
“จะดักหน้าหรือรอเก็บตามดี?”
“จะฮุบเครื่องของรุยก็ได้เหรอ!?”
“แต่รุยเล่นเก่งนี่นะ คงไม่โดนแย่งหรอก’|
“ปักธงแล้ว”
[ เอาล่ะ มาเริ่มเล่นกันเลยดีกว่า… โอ๊ะ มีหลายแบบให้เลือกเล่นแฮะ ทั้งแบบเลื่อนด้านข้าง ดันด้านหน้า สะพานไม้ลื่น เปลือกหอย และแบบทาโกะยากิ… ทาโกะยากิเนี่ย เหมาะกับคนที่เล่นคีบตุ๊กตาไม่เก่งนะ เพราะเป็นเกมเสี่ยงดวง! ]
ผมรู้อยู่แล้วว่าเกมนี้มีรูปแบบการเล่นหลากหลาย และพยายามเน้นจุดเด่นของเกมนี้สำหรับคนที่ไม่เก่งเกมคีบตุ๊กตา พร้อมกับพูดออกมาอย่างมั่นใจ
[ แต่ฉันไม่พึ่งดวงหรอกนะ… เพราะแอบฝึกมาแล้ว! ]
“5555!”
“พูดเองเลยเหรอ…”
“พึ่งดวงบ้างก็ได้”
“แสดงฝีมือให้ดูเลย รุย !”
[ … นี่ไง ตามที่ตรวจสอบมา นี่เป็นเครื่องคีบแบบที่ได้ง่ายที่สุด !]
แล้วผมก็เจอเครื่องคีบที่มีสแตนดี้ของตัวเอง ผมกดเข้าไปและเข้าสู่หน้าจอของเกมคีบ ที่มีป้ายกองเป็นภูเขา และในฉากหลังก็มีภาพตัวอย่างสแตนดี้ของผมติดไว้
[ โอ้ นั่นฉันนี่! ]
“555”
“555”
“อีกคนหนึ่งของฉัน!”
“รุยจ้องรุย”
จากนั้นผมก็ขยับอวาตาร์ของตัวเองในเกมให้ไปทับกับภาพในฉากหลัง เป็นการเล่นมุกเล็กๆ ก่อนจะกดปุ่ม จอง เพื่อเริ่มเล่นเครื่องนี้!
[ สำหรับครั้งนี้ หากสามารถหยิบป้ายได้แม้แต่ชิ้นเดียว จะถือว่าได้ของรางวัลแล้ว… นี่มันเหมือนโบนัสสเตจเลยนะ! แค่เล็งไปที่ยอดกองแล้วตักขึ้นมา จากนั้นก็ทำให้มันถล่มลงมาเหมือนน้ำตกไนแองการาได้เลย! ]
“เปลี่ยนเป็นตัวละครวิเคราะห์ข้อมูลแล้วเหรอ?”
“ดูสิ แค่พูดก็ปักธงซะแล้ว”
“พูดได้เต็มปากเลยนะเนี่ย”
“งั้นก็ลองให้ดูเลยสิ”
[ ถ้าพวกนายไม่เชื่อ งั้นฉันจะทำให้ดูเอง! เอาล่ะ เริ่มจากเล็งไปที่ส่วนที่ซ้อนกันอยู่นี่ก่อน… ]
ผมพูดพลางคลิกปุ่มเพื่อควบคุมแขนกลให้เคลื่อนที่ จากนั้นก็กดปุ่มจับ ไม่นานแขนกลก็ลดระดับลงไปยังจุดที่เล็งไว้ ก่อนจะตักส่วนที่กองอยู่ขึ้นมาได้อย่างสวยงาม… แต่ดูเหมือนจะมีผนังสูงขวางอยู่ตรงจุดก่อนที่จะร่วงลงมา ทำให้แบดจ์ที่เลื่อนลงมาถูกหยุดเอาไว้
[ …อย่างนี้นี่เอง มีตัวหยุดด้วยเหรอ ไม่ทันสังเกตเลยนะเนี่ย… น่าหมั่นไส้จริงๆ! ]
“ฮ่าๆ”
“ฮ่าๆ”
“ข้อมูลนี้ไม่มีในฐานข้อมูลของผม!”
“เลิกเป็นตัวละครวิเคราะห์ข้อมูลได้แล้ว”
“※อยู่ระหว่างงานอีเวนต์”
พอนึกขึ้นได้ว่านี่เป็นงานที่มีผู้ว่าจ้าง ผมจึงรีบปรับคำพูดให้เหมาะสม…
[ อ๊ะ โทษที พอดีเสียอาการไปหน่อย… แต่ถ้ามีตัวหยุดแบบนี้ ก็แค่ยกป้ายที่อยู่ด้านหน้า แล้วดันส่วนที่เกินออกมาเข้าไปอีกหน่อย… แปลว่าถ้าดันได้ก็น่าจะโอเคสินะ! ]
“5555″
“หมายความว่าไงกัน!?”
“มีใครเข้าใจมุขนี้บ้างเนี่ย 555”
“มุขคนแก่ชัดๆ”
[ งั้นเริ่มจากยกขึ้นมาก่อนละกัน…]
ผมเล็งไปที่แบดจ์ตรงหน้าสุด แล้วสั่งแขนกลให้ลดระดับลง… แต่พอพยายามยกขึ้นมา มันกลับหลุดมือและกลับไปที่เดิมอีกครั้ง
[ ยกขึ้นมา… ]
พอลองอีกครั้ง ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม ป้ายหลุดมือและกลับไปอยู่ที่เดิม ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบจนฉันเผลอหลุดปากพูดออกมาเบาๆ…
[…ไม่อยากจะพูดเท่าไหร่หรอกนะ แต่แขนกลนี่มัน… เหมือนจะ… ไม่ค่อยดีเลยแฮะ ]
“ไม่ดีนี่หมายถึงอะไร?”
“อ่อนแอ อ่อนแอเหลือเกิน!”
”ลองเปลี่ยนวิธีเล่นดูสิ”
“คืนเงินมาเดี๋ยวนี้เลยยย!”
ผมพยายามเล่นต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่สามารถจับป้ายได้เลยสักครั้ง จนเริ่มจะรู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย… แต่ในขณะนั้นเอง…
[ เดี๋ยว… อะไรน่ะ? การช่วยเหลือเหรอ!? ]
จู่ๆ ก็มีข้อความคัทซีนปรากฏขึ้นว่า “ช่วยเหลือ!” แล้วภาพของเจ้าหน้าที่ที่ถือป้ายเขียนคำว่า “ช่วยเหลือ” ก็ขึ้นมาบนหน้าจอ พวกเขาเพิ่มป้ายลงไปในเครื่องจนมันกองสูงขึ้นมา ดูแล้วแค่แตะนิดเดียวก็น่าจะร่วงหมดแล้ว…
“พระเจ้า!”
“มือแห่งพระเจ้า!”
“สุดยอดมาก”
“ใจดีจังเลย”
“กองเยอะไปแล้ววว 555”
“รุยโชว์เทพ”
[ อา… ขอบคุณมากเลยครับ! พระเจ้าของจริง…! ]
ผมกล่าวขอบคุณพลางกดปุ่มให้แขนกลลดระดับลง และในจังหวะที่แขนกลเริ่มเคลื่อนที่ ป้ายที่กองอยู่ก็ร่วงลงมาพร้อมกัน จนมีข้อความแสดงว่า”ได้รับรางวัลแล้ว” ผมจ้องหน้าจอนิ่งอยู่สักพักโดยไม่ได้พูดอะไร…
“ฮ่าๆ”
“ภาพมันเงียบๆ แต่ฮา”
“เฮ้ นายได้รางวัลแล้วนะ ดีใจหน่อยสิ”
“พูดอะไรหน่อยเถอะ”
“นายเล่นเก่งจังเลยนะ”
[ …เอาล่ะ เว็บไซต์ เมจาโทเระ นี่ใจดีสุดๆ เลย แม้แต่คนที่เล่นพลาดแบบฉันก็ยังช่วยเหลือ ใครที่สนใจก็อย่าลืมลองเล่นกันดูนะค… และอย่าลืม… มาเก็บสแตนดี้ของรุยให้ได้นะ! ]
“ฮ่าๆ”
“ฮ่าๆ”
“โอ้ย จะจบแล้วเหรอ?”
“อย่าเพิ่งรีบปิดสิ!”
“ไปต่อกันเลย!”
