──
[ …เข้าใจละ หมายความว่านายพยายามปกปิดเรื่องที่ตั้งรูปฉันเป็นวอลเปเปอร์มือถือสินะ? ]
[ …ก็ใช่ เพราะถ้าลิลลี่รู้เข้า เธอต้องล้อแน่ๆ แล้วเดี๋ยวจะเอาไปพูดในไลฟ์อีก… ]
[ นี่ฉันดูไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอ? ]
สุดท้ายผมก็ยอมเล่าความจริงออกไป ว่าผมตั้งภาพอายากะเป็นวอลเปเปอร์มือถือ และตัวจริงของเธอก็คือเรย์… เฮ้อ ถ้าสุดท้ายมันต้องถูกจับได้อยู่ดี ไม่น่าพูดโกหกแปลกๆ เลย
อายากะฟังเรื่องราวทั้งหมดโดยไม่ได้แสดงอาการโกรธหรือเขินอายอะไร เธอแค่พูดเรียบๆ
[ …เอาเถอะ ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร ฉันไม่คิดมากหรอกนะแต่ว่า…. ]
[ แต่ว่า? ]
[ แค่รู้สึกว่าฉันได้จุดอ่อนของรุยมาหนึ่งอย่างแล้วน่ะสิ ]
[ เธอนี่มัน…สัญญาว่าจะไม่พูดเรื่องนี้เด็ดขาดเลยนะ? ]
ผมอ้อนวอนออกไป เพราะถ้าความลับนี้หลุดไปละก็ ผมคงถูกคนดูล้อไปทั้งชีวิตแน่ๆ อายากะเลยวางมือบนไหล่ของลิลลี่ พร้อมพูดอย่างอ้อนวอน
[ เพราะงั้น ลิลลี่จัง ช่วยให้อภัยรุยคุงเถอะนะ? ฉันว่าเขาคงตกใจจนหัวใจเต้นรัวตอนถูกเห็นน่ะแหละ ]
[ ฉันไม่ได้คิดอะไรมากหรอก… อ้อ แต่บอกเลยว่ารูปของเรย์ที่รุยใช้มันน่ารักจริงๆ ฉันเกือบเชื่อว่าเธอเป็นไอดอลจริงๆ เลยล่ะ! ]
อายากะฟังแล้วหน้าแดงก่ำ ตัวบิดไปมา
[ เอ๋ เอ๋ะ!? อะ…อะไรล่ะนั่น… ไม่นะๆ! นานามิจังต้องน่ารักกว่าฉันแน่ๆ! ]
[ ไม่อะ เรย์จังน่ารักที่สุดแล้ว ใช่มั้ยล่ะรุยคุง? ]
อะไรน่ะ!? จู่ๆก็ยิงคำถามที่กะฆ่ากันตรงๆมาหาผมแบบนี้!!? เอาไงดี ต้องพูดอะไรออกไปแล้ว!!
[ เอ่อ…ก็…น่าจะใช่มั้งครับ? ผมก็ไม่รู้นะ ]
[ โอ๊ะ หลบเลี่ยงซะงั้น ]
──
ลิลลี่เริ่มไลฟ์โดยวางคอมพิวเตอร์และไมโครโฟนบนโต๊ะที่จัดไว้ และพูดเปิดตัวอย่างสดใส
[ สวัสดีค่า~! ลิลลี่มาแล้วค่ะ ! วันนี้เราจะดูไลฟ์ส่งท้ายปีของ ‘skysun’ พร้อมกันนะ! ]
ความคิดเห็นเริ่มไหลบนหน้าจอ
“มาแล้ว!!”
“รอมานาน!”
“เย้!!”
“สองหน้าต่างเลยละกัน~”
[ มีไลฟ์เวอร์อีกสามคนมาร่วมด้วยนะ! ขอแนะนำ นานาเนะ, รุย แล้วก็เรย์จัง! ]
พวกเราที่นั่งเรียงกันกล่าวทักทายทีละคน ตามสัญญาณของลิลลี่
[ หวัดดี~ ]
[ ครับ ]
[ สวัสดีค่ะ~ ]
“กลุ่มนี้สีสันสดใสดีจัง!”
“สมาชิกน่าสนใจมาก~”
“เรย์จังมาแล้ว!”
“อิจฉาฮาเร็มของลุย!”
“นานะเน่ไม่ค่อยร่วมกับใครเลย นี่นานๆ ทีนะ!”
รู้สึกได้ว่าความคิดเห็นในไลฟ์นี้แตกต่างจากของผมมาก… ทำไมคนดูของผมต้องแซวเก่งกันด้วยนะ? แต่ก็ไม่ได้เกลียดหรอก…
พอเหลือบมองตัวละครโมเดลของนานามิซังในไลฟ์ เด็กผู้หญิงผมแดง ตาสองสี ใส่โค้ท ดูเข้ากับบรรยากาศลึกลับของนานามิซังดี
[ วันนี้เราจะทำตัวเหมือนเสียงบรรยายเสริม ผ่อนคลายๆ ใครอยากดูจริงจังก็ไปดูไลฟ์หลักเลยนะ! ]
[ ใช่เลย! แต่ฉันกับลิลลี่คงเสียงดังกันน่าดู ]
[ ฮ่าๆ รุยกับนานาเนะก็พูดได้เต็มที่เลยนะ! ]
[ ได้เลย ! ] [ ครับ… ]
ในขณะที่ผมคิดว่าคงไม่มีโอกาสพูดมากนักท่ามกลางพวกสายเฮฮา ผมก็หยิบโค้กที่อายากะซื้อมารินใส่แก้ว
[ อ๊ะ รุย รินให้ฉันด้วยสิ! ]
[ อ๋อ… แปปนะ ]
[ รุย! ฉันด้วย! เอาเมล่อนโซดานะ! ]
[ เข้าใจแล้ว… เอ่อ นี่ใช่มั้ย… ]
[ รุยคุง ขอสั่งด้วยได้มั้ย? ชานมหนึ่งแก้วนะ ]
[ อ่ะ… ครับ… รู้สึกเหมือนเครื่องกดน้ำอัตโนมัติเลยแฮะ ]
“555”
“www”
“รุยคุง สู้ๆ นะ!”
“นี่มันเครื่องกดน้ำแบบพิเศษหรือเปล่าเนี่ย?”
ถึงจะเข้าใจว่าอายากะกับลิลลี่เป็นพวกชอบแกล้งอยู่แล้ว แต่ถ้านานามิซังเริ่มเข้ามาแจมด้วยก็จะยิ่งวุ่นวายไปกันใหญ่เลย… เพราะชานมของนานามิซังก็วางอยู่ตรงหน้าเธออยู่แล้วแท้ๆ… เฮ้อ… แต่เมื่อขอมาก็ต้องจัดให้ตามระเบียบ
ผมรินเครื่องดื่มให้ทุกคนอย่างคล่องแคล่วและส่งไปให้ครบทุกคน
[ ฮิฮิ ขอบคุณนะ งั้นก่อนเริ่มเรามาคุยเล่นกันดีกว่า? ]
[ ดีเลย!… เอ๊ะ รุย! โซดามันเยอะไปจนเจ็บปากเลย! ]
[ ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ… ]
[ ฮะๆ… ว่าแต่ ลิลลี่จัง โปรเจกต์นี้เธอคิดขึ้นเองใช่มั้ย? ทำไมถึงอยากทำขึ้นมาล่ะ? ]
อายากะถามด้วยรอยยิ้ม ลิลลี่แกว่งขาไปมา พลางบ่นนิดหน่อย
[ ก็… ฉันอยากขึ้นแสดงในไลฟ์มากๆ แต่เหมือนว่าตัวละครโมเดลยังไม่มี เลยคิดว่าถ้างั้นก็สนับสนุนในฐานะผู้ชมแทนดีกว่า! ก็เลยจัดไลฟ์ดูพร้อมกันนี่ไงล่ะ! ]
[ อย่างนี้นี่เอง! ไอเดียดีมากเลยนะ ต้องสนุกแน่ๆ! ]
[ คิดงั้นเหรอ?… แล้วก็ ที่รุยไม่ได้ขึ้นไลฟ์ก็คงเหตุผลเดียวกับฉันใช่มั้ย? แล้วทำไมสองคนนี้ถึงไม่ได้ขึ้นละ? ]
“อยากรู้นะ!”
”ก็มีบางคนที่ไม่ชอบร้องเพลงเหมือนกันนี่นา”
“ซ้อมมันก็เหนื่อยนะ”
“หรือยุ่งกับงานอื่นอยู่?”
ผมก็แอบสงสัยเหมือนกันว่าทำไมอายากะถึงไม่ได้ขึ้น อาจเพราะยุ่งมากก็ได้…
[ ฉันแค่ให้ความสำคัญกับไลฟ์สตรีมมากกว่าน่ะ แล้วเรย์ล่ะ? ]
[ เอ่อ ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอยากขึ้นเท่าไหร่… แต่ตอนนี้รู้สึกเสียดายนิดหน่อยนะ คิดว่าอยากลองขึ้นดูบ้างแล้ว! ]
[ หืม? ทำไมล่ะ? บอกหน่อยสิ? ]
[ เอ๊ะ… ก็แบบว่า… อืม… ]
อายากะที่ดูเลิ่กลั่กแบบนี้มันสดใหม่ดีแฮะ ผมจิบโค้กพลางดูความคิดเห็นในไลฟ์ไปด้วย…
”เรย์จังไม่ค่อยขึ้นงานร้องเพลงเลยนะ?”
“เพราะรุยเหรอ?”
“หรือว่าอยากขึ้นคู่กับลุย?”
“อาจมีข้อเสนอมาตอนรุยยังไม่มาร่วมทีม?”
…เริ่มเหมือนคอมเมนต์ในไลฟ์ของผมเลยแฮะ พวกรุยมินคงตามมาทีหลังแน่ๆ…
[ คอมเมนต์บอกว่าเพราะรุยมาไงล่ะ! ]
…ลิลลี่ ทำไมต้องเก็บคอมเมนต์นั้นมาพูดด้วยล่ะ… ผมถอนหายใจแล้วตอบไป
[ เรย์ไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย คิดอะไรก็เรื่องของพวกเธอ เอาความหวังแปลกๆ ไปยัดใส่คนอื่นมันไม่ดีหรอก ]
[ อืม เข้าใจละ งั้นฉันจะไม่ถามต่อแล้ว! ]
[ ดีมาก แล้วทุกคนก็ควรทำตามลิลลี่ด้วยนะ ]
“ขอโทษครับ”
“ขอโทษค่าาา!!!”
“ตอบเท่จังเลย”
“นี่แหละรุย!”
“แบบนี้ต้องหลงรักแล้วล่ะ”
ถึงจะพูดไปอย่างนั้น แต่ผมก็โดนจับจุดอ่อนไว้แล้วนี่นา… จู่ๆ อายากะก็แอบแตะไหล่ผมเบาๆ แล้วพูดเสียงค่อย
[ …ขอบคุณนะ รุย ]
ผมพยักหน้าเงียบๆ โดยไม่ให้ใครสังเกตเห็น
[ … ]
แต่นานามิซังที่แอบสังเกตเห็นเหตุการณ์กลับมองตรงมาที่ผม พร้อมกับส่งวิ้งมาให้เบาๆ… เดี๋ยวสิ อย่าบอกนะว่าเธอรู้สถานการณ์ แล้ว ? นานามิซังอาจเป็นคนที่น่ากลัวกว่าที่คิดก็ได้นะ…
