ตอนที่ 68: ไฟประดับและของขวัญ
──
ขากลับ ผมถือถุงกระดาษเต็มสองมือ
[ ซื้อมาเยอะเลยนะ! ]
[ อืม… ขอบคุณเธอเลยล่ะ…]
สุดท้าย ผมก็ซื้อเกือบทุกชุดที่อายากะเลือกให้ แน่นอนว่าในกระเป๋าไม่มีเงินสดเหลือแม่แต่เยนเดียว เลยต้องใช้บัตรเครดิตแทน… อืม รอบจ่ายคงน่ากลัวแน่… ขณะที่ผมรู้สึกเสียใจและหดหู่อยู่เล็กน้อย อายากะกลับยิ้มด้วยความพอใจ
[ แต่ก็ดีแล้วนะที่ซื้อเสื้อผ้า เพราะตั้งแต่ก่อนออกมารุยไม่เคยสนใจเรื่องแฟชั่นเลยนี่ ? ]
[ ก็ใช่… ฉันคิดว่าขอแค่ใส่ได้ก็พอแล้ว ]
พูดตรง ๆ คือผมก็ยังคิดไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่ แต่… เมื่อเป็นคนที่อยู่ข้าง ๆ อายากะแล้ว การดูแลตัวเองให้ดูดีขึ้นก็คงเป็นสิ่งที่ควรทำ… อืม ถือเป็นโอกาสดีเหมือนกัน
[ ฮิๆ แบบนี้ก็ดูเป็นรุยดีนะ ]
[ งั้นเหรอ…แต่ว่านะ อายากะ สถานีไม่ใช่ทางนั้น…]
ผมสังเกตว่าอายากะเดินไปอีกทางหนึ่ง ซึ่งตรงข้ามกับทางไปสถานี จึงรีบเรียกเธอไว้
[ ไม่เป็นไร มาทางนี้เถอะ! ]
เธอดึงแขนเสื้อผมให้เดินตามไป
[ เดี๋ยวสิ! อะไรเนี่ย…! ]
[ มาเถอะ ๆ! ]
ผมยอมเดินตามไปอย่างไม่เต็มใจนัก และสังเกตเห็นคนเริ่มเยอะขึ้นเรื่อย ๆ… มีงานอะไรจัดอยู่หรือเปล่า?
[ รุย มองไปข้างหน้า! ]
[ หืม? อะไร… ว้าว! ]
ตรงหน้าเราคือ…
[ ฉันอยากให้นายเห็นนี่แหละ! พอถึงเวลาแล้วจะเขาเปิดไฟประดับสวยๆแบบนี้เลย! ]
[ …สวยจัง ]
ต้นไม้ รั้ว และต้นคริสต์มาสถูกประดับด้วยไฟหลากสีที่เปล่งประกายทั้งสีฟ้าและเขียว สร้างบรรยากาศที่เหมือนอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ นี่สินะที่เรียกว่าไฟประดับ… นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นใกล้ ๆ แบบนี้
[ สุดยอดเลยเนอะ! ]
[ อืม ]
ต้องสารภาพว่าผมไม่เคยเข้าใจเสน่ห์ของไฟประดับเลย เพราะไม่เคยคิดจะมาดู… ในหัวก็มีแต่ความคิดว่า “แค่ไฟที่ส่องสว่าง มันน่าสนใจตรงไหน?” หรือคำพูดเหน็บแนมอย่าง “คนที่หลงใหลในแสงไฟก็ไม่ต่างจากแมลง” แต่ตอนนี้…
[ สวยจริง ๆ เหมือนอยู่ในอีกโลกหนึ่งเลย ]
[ …อืม ]
การที่สิ่งนี้สามารถทำให้เธอมีสีหน้าแบบนั้นได้ ต้องเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมแน่ ๆ ผมมั่นใจในเรื่องนั้น
หลังจากดูไฟประดับจนทั่วแล้ว อายากะหันมาหาผมพร้อมรอยยิ้ม
[ รุย มาถ่ายรูปกันเถอะ! ]
[ อืม… ก็ดีอยู่หรอก แต่ว่า… VTuber เราถ่ายรูปในชีวิตจริงแล้วโพสต์ลงโซเชียลได้เหรอ? ทั้งไฟประดับและร้านคาเฟ่ที่เราไปกัน… ]
[ ไม่โพสต์หรอก! ]
[ เอ๊ะ? ]
[ ฉันถ่ายเก็บไว้เป็นความทรงจำระหว่างฉันกับรุยไง ไม่ให้ใครดูหรอก! ]
[ …! ]
คำพูดที่ไม่ทันตั้งตัวของอายากะทำให้หัวใจผมเต้นแรง… แย่แล้ว… ทำไมผมถึงเขินอยู่เนี่ย! ใจเย็นสิ!
[ อ๋อ… งั้นเหรอ… ]
[ อ๊ะ ไหน ๆ ก็มาแล้ว ให้คนอื่นถ่ายรูปเราสองคนสิ! เอาไฟประดับเป็นพื้นหลัง! ]
[ เอ๊ะ เราสองคนเหร-…? ]
ยังไม่ทันพูดจบ อายากะก็วิ่งไปหาคู่รักวัยรุ่นใกล้ ๆ และขอให้พวกเขาช่วยถ่ายรูป แล้วเธอก็กลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม
[ เขาบอกว่าจะถ่ายให้ล่ะ! ]
[ เอ่อ… จริงเหรอ…? ]
เมื่อผมมองไปทางนั้นด้วยความสงสัย หญิงสาวของคู่รักคู่นั้นกำลังถือสมาร์ทโฟนของอายากะอยู่ เอ๋…หมายความว่าถ่ายรูปให้แบบนี้เหรอ…!? จากนั้นหญิงสาวก็หันกล้องมาทางเราและพูดขึ้นว่า “จะถ่ายแล้วนะคะ”
[ เอ้า รุย ยิ้มหน่อยสิ! ]
[ เอ๋… อะ อ่า… ชูสองนิ้ว… ]
ผมพยายามยิ้มแบบฝืน ๆ พร้อมกับชูสองนิ้วให้กล้อง ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนสมองผมยังไม่ทันตั้งตัว… หลังจากถ่ายไปสองสามรูป อายากะก็เริ่มพูดคุยกับคู่รักคู่นั้น
[ ถ้าพวกคุณอยากถ่ายบ้าง ฉันช่วยถ่ายให้ได้นะคะ! ]
[ จริงเหรอ? ขอบคุณมากเลย! ]
[ ไม่เป็นไรเลยค่ะ! เอ่อ แอปนี้ใช้ถ่ายได้ใช่มั้ย? ]
[ ได้ค่ะๆ! ]
…นี่มันพลังแห่งการเข้าสังคมแบบไม่มีใครสู้ได้ชัด ๆ! ผมแทบพูดอะไรไม่ออกเลย…
[ จะถ่ายแล้วนะคะ! ]
[ ได้เลย! ]
จากนั้นอายากะก็ถ่ายรูปให้คู่รักคู่นั้นเช่นเดียวกับที่พวกเขาถ่ายให้เรา หลังจากส่งสมาร์ทโฟนคืน ทั้งสองฝ่ายก็ยิ้มให้กันอย่างมีความสุขก่อนจะกล่าวคำลา
ผมมองอายากะที่โบกมือลาสองคนนั้น และพึมพำออกมา…
[ เธอนี่สุดยอดจริง ๆ… ]
[ หืม? เรื่องแค่นี้ธรรมดามากเลยนะ! ก็เป็นการช่วยเหลือกันไง! ]
[ อ่า… งั้นเหรอ… ธรรมดาเหรอ… ]
ผมอึ้งกับความชิวของอายากะ เพราะถ้าเป็นผมล่ะก็ ไม่มีทางจะกล้าขอคนแปลกหน้าช่วยแน่นอน… ถ้าจำเป็นจริง ๆ คงยอมพกขาตั้งกล้องมาเองยังดีกว่า
อายากะมองดูรูปที่ถ่ายด้วยความพึงพอใจและพูดขึ้นอย่างร่าเริง
[ ว้าว! รูปออกมาดีมากเลย! เดี๋ยวส่งให้รุยดูด้วยนะ! ]
[ อืม ขอบคุณนะ… เอาล่ะ หนาวแล้ว เรากลับกันเถอะ ]
ผมพูดพร้อมกับตั้งใจจะเดินกลับไปทางสถานี… แต่แล้ว
[ อ๊ะ… เดี๋ยวก่อน! ]
[ หืม? ]
คำพูดของอายากะทำให้ผมหยุดเดิน เมื่อหันกลับไปมอง ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นเล็กน้อย
[ …ฉันมีของจะให้! ]
[ ของ ? ]
[ อืม ! ]
พูดจบ อายากะล้วงกล่องสีขาวทรงสี่เหลี่ยมออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ผมมองมันด้วยความสงสัยว่าเป็นอะไร จึงชี้ไปที่กล่องและถาม
[ นั่นคืออะไรเหรอ? ]
[ … ]
อายากะไม่ตอบคำถามผม แต่ยื่นกล่องนั้นมาให้ พร้อมกับแก้มที่แดงเล็กน้อย เธอเบือนสายตาไปทางอื่นก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงอ่อนโยน…
[ ขวัญคริสต์มาสน่ะ รุย… ช่วยรับไว้ที… ได้มั้ย? ]
