ตอนที่ 64: ช่วยเหลืออิบุกกี้!
[ หา…อิบุกกี้ได้ทำเป็นฟิกเกอร์แล้วเหรอ? ]
[ ดูเหมือนจะใช่นะ! มีโลโก้สกายซันแปะอยู่ด้วย…ของคุณภาพดีมาก ! อ๊ะ… ถ้าส่องจากข้างล่างอาจจะเห็น…! ]
[ เหวอ! หยุดเลย! เรื่องแบบนั้นเก็บไว้ทำที่บ้านเถอะ!! ]
เราสองคนกำลังวุ่นวายกับการส่องดูฟิกเกอร์อิบุกกี้จากมุมล่างอย่างคึกคัก
ถึงแม้เสียงในเกมเซ็นเตอร์จะดัง แต่ดูเหมือนเราจะเริ่มเป็นจุดสนใจของคนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นลูกค้าคนอื่นหรือพนักงานร้าน ผมเลยรีบเข้าไปกระซิบข้างหูอายากะ
[ …อายากะ ใจเย็นก่อนนะ อาจจะมีคนที่รู้จักเราอยู่ก็ได้ ]
[ อ๊ะ… อืม ขอโทษนะ ]
[ ไม่เป็นไร แต่ไม่ต้องถึงกับขอโทษก็ได้… ]
ทันใดนั้น เราก็สังเกตว่าตัวเองยืนใกล้กันมากจนไหล่ชนกัน เราทั้งคู่รีบถอยออกห่างอย่างรวดเร็วเหมือนแม่เหล็กที่ผลักกัน
[ …เอ่อ แล้วจะเอายังไงดี? ]
[ ยังไงน่ะเหรอ…..คือว่า….อยากได้อะ ]
[ นั่นสินะ รุยชอบอิบุกกี้สุดๆ เลยนี่? ]
[ อย่าพูดชวนให้เข้าใจผิดแบบนั้นสิ… ]
แน่นอนว่าผมชอบทั้งดีไซน์ตัวละครและนิสัยของอิบุกกี้ แต่ไม่ได้ชอบในเชิงนั้น…อายากะก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้ว แต่ก็ยังแกล้งพูดออกมา
[ อืม ฉันก็อยากได้เหมือนกัน… งั้นรุย เอาสองตัวเลย! ]
[ จริงเหรอ? ]
[ จริงสิ! ]
อายากะตอบอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม… แต่เอาสองตัวนี่มันโหดไปหน่อยมั้ย?แต่ดูเหมือนตู้เกมนี้จะไม่มีจำกัดจำนวน หมายความว่าสามารถคีบได้เรื่อยๆ
…แต่ก่อนที่สินค้าจะหมด ผมกลัวเงินในกระเป๋าจะหมดก่อนน่ะสิ
[ …แล้วใครจะเป็นคนคีบล่ะ? ]
[ รุยไง! ]
[ รู้อยู่แล้วล่ะ… แต่ช่วยจ่ายเงินสำหรับของเธอเองด้วยนะ? ]
[ อืม! ]
ถึงจะบอกแบบนั้น แต่การเล่นเกมคีบตุ๊กตาด้วยเงินของคนอื่นนี่มันระทึกสุดๆ ! เพราะไม่ว่ายังไงคนคีบจะต้องเจอกับความกดดันเสมอ ยิ่งเป็นอายากะที่ยืนลุ้นอยู่ข้างๆ แบบนี้… เฮ้อ ไม่ต้องคิดมากแล้ว เริ่มเลยดีกว่า
[ งั้นมาเริ่มกันเลย… ]
ผมเริ่มด้วยการก้มมองตู้เกมจากด้านหน้าและด้านข้าง มันคือตู้ที่ต้องทำให้แขนคีบเกี่ยววงแหวนเล็กๆ บนตัวฟิกเกอร์ แล้วค่อยๆ เลื่อนลงไปยังช่องรางวัล โชคดีที่ไม่ได้ยากมาก แต่ต้องอาศัยความแม่นยำในการเล็งและความอดทนในการเล่นหลายรอบ
[ โอเค… ใส่เหรียญแล้วนะ ]
[ สู้ๆ น้าาา ! ]
พอได้รับกำลังใจจากอายากะ ผมก็ใส่เหรียญ 100 เยนและกดปุ่มแรก
[ เอ๊ะ!? รุย ปล่อยปุ่มเร็วไปหรือเปล่า? ]
[ ไม่หรอก ตอนนี้แค่หาตำแหน่งเหมาะๆ แล้วค่อยกดปุ่มที่สอง… ]
[ …ตอนนี้เลย! ]
[ ไม่ใช่!!!! ]
ถึงอายากะจะช่วยเชียร์ แต่จังหวะเธอมันผิดตลอดเลย! พูดแบบไม่อ้อมค้อมก็คือ… เธอกำลังกวนอยู่นั่นแหละ
[ อา… ไม่ได้สินะ? ]
[ อายากะ… ช่วยเงียบสักแปปได้มั้ย ? ]
[ อ๊ะ… ขอโทษนะ… ]
[ ไม่ต้องทำหน้ารู้สึกผิดขนาดนั้นก็ได้… ]
เมื่อเห็นเธอทำหน้าเศร้า ผมก็รู้สึกผิดนิดหน่อย ถ้าเป็นตู้คีบตุ๊กตาขนาดใหญ่ที่ใช้แขนคีบสามจุด คงจะช่วยกันสนุกได้มากกว่านี้ แต่นี่เป็นตู้ที่ต้องใช้ทักษะล้วนๆ โชคช่วยก็ไม่มีผล
อืม… คิดว่าสำหรับการเดทแล้วการเล่นตู้เกมคีบฟิกเกอร์นี่เลี่ยงได้เลี่ยงดีกว่า รู้สึกว่ามันทำให้เราจริงจังเกินไป…
[ … ]
ยังไงก็เถอะ ฟิกเกอร์อิบุกกี้อยู่ตรงหน้าแล้ว จะเปลี่ยนเป้าหมายคงเป็นไปไม่ได้ ผมใส่เหรียญ 100 เยนอีกครั้ง และเริ่มเล็งใหม่… ครั้งนี้แกนแนวนอนสมบูรณ์แบบ ต่อไปคือแนวตั้ง…
[ อ๊ะ! คราวนี้ดูดีเลย! ]
[ เอาล่ะ…! ]
แขนคีบหยุดได้ตรงจุดที่เล็งไว้เป๊ะๆ ก่อนจะตกลงในแนวดิ่ง… กรงเล็บที่เปิดออกเกี่ยวเข้ากับวงแหวนบนตัวฟิกเกอร์พอดีเป๊ะ
[ โห… สุดยอด! …เอ๊ะ? ]
แต่แล้ว หลังจากที่ฟิกเกอร์ขยับไปเพียงไม่กี่มิลลิเมตร กรงเล็บของแขนคีบกลับหลุดออกจากวงแหวน และลอยขึ้นกลับไปยังตำแหน่งเดิมอย่างไร้ความเมตตา
[ … ]
อายากะมองมาที่ผมด้วยสายตาที่เหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง…เข้าใจดีว่าเธออยากจะพูดอะไร แต่ความเป็นจริงมันก็เป็นแบบนี้แหละ
[ …อายากะ ถ้าจะคีบฟิกเกอร์นี่ได้ เราต้องทำขั้นตอนนี้ซ้ำอีกประมาณสิบครั้ง แน่นอนว่าห้ามพลาดเลยสักครั้ง ]
[ …จริงเหรอ? ]
[ จริงแท้แน่นอน ]
──
หลังจากนั้น ผมก็จดจ่อกับการเล็งแขนคีบให้เข้าไปในวงแหวนเล็กๆบนฟิกเกอร์ การคีบฟิกเกอร์ดูเหมือนง่ายเมื่อมองจากข้างนอก แต่ที่จริงแล้ววงแหวนเล็กกว่าที่เห็นมาก และทำให้ผมต้องใช้ความพยายามอย่างหนัก
[ อายากะ ช่วยไปแลกเหรียญให้หน่อย? ]
[ ได้เลย! ]
[ อายากะ เรียกพนักงานมาให้หน่อย? ]
[ ไว้ใจฉันได้เลย! ]
อายากะช่วยเหลือทุกอย่างเท่าที่เธอทำได้ และในที่สุด…
[ เยี่ยม… อีกนิดเดียวแล้ว…! ]
[ ใกล้มากเลย…!! ]
ฟิกเกอร์อยู่ห่างจากช่องรางวัลเพียงไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น ด้วยน้ำหนักของมัน ถ้าได้รับแรงที่เพียงพอ ก็คงจะตกลงไปได้ง่ายๆ แต่ทว่าขั้นตอนสุดท้ายนั้นกลับยากเย็น ผมเล็งแขนคีบเพื่อเกี่ยววงแหวนอีกครั้ง…
[ โอ๊ะ !… เกี่ยวได้แล้ว! เอ๊ะ? ทำไมอะ…!? ]
[ เกี่ยวได้ก็จริง แต่มันไม่ลึกพอที่จะดึงฟิกเกอร์ลงมา… ]
เพราะทางลาดเอียงจากด้านหลังไปด้านหน้า ทำให้ฟิกเกอร์ขยับได้น้อยมาก แล้วพื้นตู้ที่เรียบยังเพิ่มแรงเสียดทานจนขยับได้ยาก… เหลืออีกแค่นิดเดียวแท้ๆ แต่ไม่รู้จะทำยังไงดี…
[ อืม… งั้นรุย ลองเล็งที่วงแหวนดูสิ? ]
[ หา? ก็ทำให้ดูแล้วนี่ไง ต่อให้เล็งเข้าก็ไม่ขยับ… ]
[ ไม่ใช่แบบนั้น ! ต้องเล็งไปที่ฐานมันสิ ! รุยน่าจะทำได้นะ? ]
[ …อ้อ! หมายถึง ‘ดัน’ ใช่มั้ย? ]
ผมที่ไม่ได้เล่นเกมคีบมานาน ลืมเทคนิคพื้นฐานไปสนิทเลย…แต่ก็ใช่ ดันจากที่ฐานถือว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว!
[ โอเค ไว้ใจฉันได้เลย… ]
พอรู้วิธีแก้ปัญหา ผมก็ไม่รอช้า ใส่เหรียญและกดปุ่ม ใช้ตัวแขนคีบและกรงเล็บดันลงไปที่กล่องของฟิกเกอร์ แรงที่ดันนั่นทำให้ฟิกเกอร์ค่อยๆ ขยับลง…
[ อ๊ะ! ] [ ว้าว! ]
ฟิกเกอร์ที่ยื่นออกมาครึ่งหนึ่งจากพื้นในที่สุดก็ถูกแรงโน้มถ่วงดึงลงไป เสียง “ก๊อง” ดังขึ้นพร้อมกับเสียงประกาศว่าฟิกเกอร์ถูกคีบสำเร็จ ! ผมย่อตัวเปิดช่องรับรางวัล และหยิบฟิกเกอร์อิบุกกี้ออกมาด้วยความดีใจ
[ ได้แล้ว! เราทำได้แล้ว ! ]
[ สุดยอดไปเลย รุย ! …ทีนี้ก็ ]
[ หืม? ]
[ คีบให้ฉันอีกตัวด้วยนะ! ]
[ …เอาจริงดิ? ]
[ จริงสิ! ]
พอเห็นรอยยิ้มของอายากะ ผมก็ปฏิเสธไม่ได้… ผมยกมือเรียกพนักงานให้มาช่วยเติมฟิกเกอร์อิบุกิลงไปอีกตัวในตู้ แล้วเตรียมตัวสำหรับรอบต่อไป…
