ตอนที่ 53 นุ่มมากจริงๆด้วย
──
…หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จแล้ว อายากะก็เปลี่ยนไปสวมเสื้อผ้าที่ซักแล้ว แลเตรียมแยกย้ายกันกลับบ้าน ขณะที่อายากะกำลังสวมรองเท้าอยู่ที่หน้าประตู ผมถามออกไป
[ อายากะ ลืมอะไรหรือเปล่า? ]
[ อืม คิดว่าไม่นะ ]
[ เหรอ ถ้างั้นก็กลับดีๆ ล่ะ ]
[ อืม… ขอบคุณนะ รุย ]
อายากะพูดแบบนั้น แต่เท้าของเธอกลับไม่ได้ขยับไปไหน สักพักเธอก็หันกลับมามองหน้าผมแบบเงียบๆ
[ มีอะไรเหรอ? ]
[ …แค่อยากจะบอกว่า…ฉันมีความสุขมากจนไม่อยากกลับบ้านเลย ]
เธอพูดด้วยเสียงเบาๆ แก้มแดงระเรื่อ มันทำให้ผมรู้สึกขำเล็กน้อย… ดูน่ารักจนผมอดหัวเราะไม่ได้
[ ฮ่าๆ งั้นเหรอ จริงๆ จะอยู่อีกวันก็ได้นะ แต่ว่า… เธอมีธุระไม่ใช่เหรอ? ]
[ เอ๊ะ? ]
[ เมื่อวานเธออยากจะค้างบ้านฉันจนถึงกับบอกว่า ‘ไม่มีนัดอะไร’ ทั้งที่มีนัดอยู่ใช่มั้ยล่ะ? ฉันเพิ่งนึกได้.. ตอนนั้นมันมีช่วงที่เธอหยุดคิดไปนิดหนึ่งใช่มั้ยล่ะ ]
[ … ]
พอผมพูดแบบนั้น อายากะก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา…
[ เฮ้อ…แฟนฉันนี่สมองไวแต่เรื่องไม่สำคัญจริงๆ ]
จากนั้นอายากะก็สารภาพออกมาอย่างตรงๆ
[ ใช่แล้ว วันนี้เป็นวันสอบล่ะ ]
[ …หา! เธอจะไม่ทันแล้วนะนั่น! รีบไปเร็วเข้า! ]
นัดที่เธอพูดถึงมันเหนือความคาดหมายของผมมากจนทำให้ผมเป็นฝ่ายตกใจซะเอง…คือผมไม่ได้เข้าเรียนมหาลัยเลยไม่ค่อยเข้าใจหรอก แต่การสอบมันสำคัญใช่มั้ย? แล้วทำไมเธอถึงมาทำตัวสบายๆ แบบนี้…
[ อืม ก็คงจะไปสายแหละ งั้น…ขอโทษที่มารบกวน ไปก่อนนะ ! ]
พูดจบอายากะก็ก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อยแล้วจับที่ลูกบิดประตู แต่ในจังหวะที่เธอกำลังจะเปิดออกนั้น ผมก็ก้าวไปข้างหน้าและคว้าไหล่เธอเอาไว้โดยไม่รู้ตัว
[ …หืม? รุย? ]
[ ………… ]
ผมรู้ดีว่าไม่ควรจะรั้งเธอไว้ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็รั้งเธอเอาไว้จนได้ ผมรู้สึกแปลกใจอยู่เหมือนกัน เหมือนกับว่านี่ไม่ใช่ตัวผมเลย…อาจจะเป็นเพราะว่าจริงๆแล้วก็แอบรู้สึกอยู่ข้างในว่า ‘ไม่อยากให้อายากะกลับเลย’ กับ ‘รู้สึกเหงาเมื่อไม่มีอายากะอยู่ตรงนี้’
[ …มีอะไรเหรอ? ]
[ …แค่คิดว่าฉันน่าจะยังไม่ได้ขอบคุณเธอที่ทำข้าวเช้าให้เลย ]
[ หา? ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้เอง คราวหน้าเดี๋ยวทำให้อีกก็ได้… ]
[ ไม่ ฉันอยากจะพูดจริงๆ ขอบคุณมากนะ… อายากะ ]
[ เอ๊ะ ว้าย…!? ]
…หลังจากนั้น ผมก็กอดอายากะเบาๆ และลูบหัวเธอ ขอบคุณที่บอกไปนั้นก็แค่ข้ออ้าง ความจริงคือผมแค่อยากสัมผัสเธอ อยากจะได้รู้สึกถึงความอบอุ่นของเธอเท่านั้นเอง
[ …… ]
อายากะดูจะประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ยอมรับมันอย่างรวดเร็ว เธอเอนตัวพิงเข้าหาและวางมือไว้บนหลังผม เธอกอดผมแน่นขึ้นแถมยังถูหัวของเธอไปมาบนอกของผมด้วย
[ ………… ]
ช่วงเวลานั้นดำเนินไปหลายสิบวินาที ในตอนแรกมันเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกดี สบายใจ และเต็มไปด้วยความสุข แต่พอเวลาผ่านไป ผมก็เริ่มกลับมามีสติขึ้นมาและนึกขึ้นได้ว่าเรากำลังยืนอยู่ที่หน้าประตู และผมก็ดันเผลอรั้งอายากะไว้ ผมเลยหยุดลูบหัวเธอทันที
[ …? ]
เธอคงสงสัยเลยเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตาที่ชวนให้ใจเต้น เอ๊ะ เอาไงดีล่ะ…จะแก้ตัวว่ายังไงดี…!?
[ …คือ เอ่อ อา… พอดีฉันนึกขึ้นได้ว่าเธอเคยบอกว่าอยากให้ลูบหัว… ก็เลย… ขอโทษนะ!! ]
สุดท้ายผมก็คิดว่าปิดบังต่อไปไม่น่าไหวเลยก้มหัวขอโทษไปตรงๆ แต่ดูเหมือนอายากะจะไม่ได้โกรธอะไรเลย เธอกลับหัวเราะเบาๆ และพูดขึ้นว่า
[ …จริงๆ เลย รุยเป็นคนที่ไม่มีเสน่ห์จริงๆ ]
[ เอ๊ะ? หมายความว่าไง… ]
[ แต่ก็ถือว่ารุยทำดีที่สุดแล้ว… ตอนนี้น่ะ ต้องทำแบบนี้สิ ]
[ …? ]
อายากะพูดแล้วขยับเข้ามาใกล้ผมอีก…จากนั้นเธอก็แตะริมฝีปากลงที่ริมฝีปากของผมเบาๆ
.
.
.
.
.
.
.
[ …………..！！？？！！？？ ]
[ อืม.…… ]
[ ………… ]
หลังจากที่เธอถอนริมฝีปากออก อายากะก็ส่งยิ้มน่ารักแบบร้ายๆให้ผมรอยยิ้มของเธอนั้นเหมือนกับเจ้าปีศาจตัวน้อยที่รู้ทันทุกอย่าง
[ …คนเป็นแฟนกัน แบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องปกติใช่มั้ยล่ะ? ]
[ ……อึก อา…! ]
ผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก แล้วอายากะก็โบกมือให้ใกล้ๆหน้าผม
[ ฮิๆ งั้นเจอกันนะ รุย! เดี๋ยวจะมาหาอีก ! ]
พูดจบ อายากะก็เปิดประตูแล้วเดินออกไปจากบ้านผม ผมที่ยืนนิ่งอยู่กับที่ ก็ได้แต่พึมพำออกมาเบาๆ…
[ …นุ่มมากจริงๆ ด้วย… ]
จบบทที่ 1 แล้วครับ บทที่2 เดี๋ยวตามมา บทหน้าๆ ก็ปั่นๆสนุกๆ but โมเมนต์เพิ่มขึ้นแล้ว! ขอบคุณทุกคนที่ตามถึงตอนนี้ด้วยครับ!
