ตอนที่ 50: คราวนี้จะไม่เลี่ยงแล้ว
[แล้ว…..ใครล่ะ ?]
.
.
.
.
.
.
.
.
[ ก็รุยไง ? ]
.
.
.
[ หะ…!? ]
ผะ ผมไม่ได้ฟังผิดใช่มั้ย? เมื่อกี้ อายากะพูดชื่อผมออกมา…หมายความว่าอายากะชอบผมเหรอ!?
[ แล้วก็…คาเรนจัง, อิบุกิจัง, โมจิจัง, ลิลลี่จัง, ไรมุจัง…อ้อ แล้วก็โรบินคุงด้วย! ]
[ หะ…? ]
[ นี่แหละคือคนที่ฉันชอบ! ]
[ …. ]
…หัวสมองผมขาวโพลนไปหมด ตอนนี้…ผมไม่สามารถคิดอะไรได้เลย ความรู้สึกนี้มันเหมือนกับ…การที่เจนก้าที่เราเรียงอย่างประณีตโดนพังทลายลงต่อหน้าต่อตายังไงอย่างนั้น
มะ ไม่สิ…ก็อายากะบอกว่า ‘คนที่ชอบ’ ก็จริง แต่…บรรยากาศแบบนี้มันต้องหมายถึงความชอบแบบ ‘รัก’ ไม่ใช่เหรอ? ผมไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย!?
[ อ่ะ อืม…ที่แท้ก็แค่นั้นเองเหรอ ฉันคิดว่า… ]
[ คิดว่า? ]
[ …เปล่า ไม่มีอะไร ]
สรุปแล้ว ผมก็แค่คิดไปเอง…โธ่เอ๊ย ทำไมถึงชอบพูดอะไรที่ทำให้คนเข้าใจผิดแบบนี้นะ…แต่ก็เอาเถอะ ตอนนี้ผมรู้สึกโล่งใจแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก เพราะในเมื่อความหมายของคำว่า “คนที่ชอบ” ของอายากะก็หมายถึงแค่เพื่อนเท่านั้น…ซึ่งนั่นอาจจะเป็นเรื่องที่น่าดีใจมากกว่า
[ แล้วรุยล่ะ? ]
อายากะหันมาถามผมบ้าง ถ้าหาก “คนที่ชอบ” ของอายากะหมายถึงแค่เพื่อน ผมก็ตอบง่ายๆ เลยสิ
[ อืม…ฉันก็ชอบทุกคนเลยนะ ถึงจะมีคนที่นิสัยแปลกๆ อยู่บ้าง แต่ทุกคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องก็ดีมากๆ ไม่ใช่แค่พวก VTuber หรอก ผู้จัดการ ทีมงาน รวมถึงคุณชิโอซาวะด้วย ฉันรู้สึกขอบคุณพวกเขามากๆ ดีใจจริงๆ ]
ผมพูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ เพราะหนึ่งเดือนที่ผมมาเป็น VTuber นั้น เป็นช่วงเวลาที่ท้าทายที่สุดในชีวิต และเป็นช่วงเวลาที่สนุกที่สุดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะผมได้ทำความรู้จักกับพวก VTuber ทั้งหลาย และได้รับการสนับสนุนจากทีมงาน รวมถึงกำลังใจจากผู้ชม
…และแน่นอนว่า คนที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือคนที่อยู่ตรงหน้าผมนี่แหละ
[ ฟุฟุ! ฉันดีใจที่ได้ฟังคำพูดของนาย รุย ]
อายากะพูดพร้อมกับยิ้ม…จากนั้นเธอก็ลดเสียงลงเล็กน้อย
[ ฉันพูดแบบนี้หลายครั้งแล้ว…แต่ฉันดีใจจริงๆที่รุยมาที่โลกนี้ ฉันรู้สึกมีความสุขจากใจจริงเลย ]
[ มันก็ไม่ขนาดนั้นหรอก ]
[ ไม่หรอก มันไม่เกินจริงเลยนะ ]
[ …… ]
ด้วยน้ำเสียงจริงจังแบบนั้น ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อ…ความเงียบปกคลุมอยู่ครู่หนึ่ง จนกระทั่งอายากะเป็นฝ่ายเริ่มพูดขึ้นอีกครั้ง
[ รุย รู้มั้ย วันนี้ฉันโกหกไป ]
[ โกหก…เรื่องที่ว่าทำไมถึงมาเป็น VTuberน่ะเหรอ? ]
ผมพอจะนึกออกเลยถามเธอกลับไป อายากะหัวเราะเบาๆ อย่างเหนื่อยหน่าย
[ ฮะๆ…รุยนี่ช่างสังเกตในเรื่องแปลกๆดีนะ ]
แล้วเธอก็ยอมรับอย่างช้าๆ
[ ใช่แล้ว…ฉันมีเหตุผลที่มาเป็น VTuber อยู่]
[ อย่างนั้นเหรอ ]
[ …… ]
[ …… ]
[ เอ๋…ไม่คิดจะถามเหรอ? ]
[ ถ้าเธอไม่อยากพูด ก็ไม่จำเป็นต้องบอกหรอก ]
[ แต่เมื่อกี้นายยังถามเรื่องคนที่ฉันชอบอยู่เลยนี่?]
[ …… ]
…หยุดเลย จะพูดอะไรก็พูดมาเถอะ ตอนนี้เธอคงอยากให้ผมถามเต็มที่แล้วมั้ง…
ดูเหมือนอายากะเองก็มีอะไรในใจ เธอจึงไม่ได้ถามอะไรต่อจากนั้น
[ เอาเถอะ…ในเมื่อฉันอยากให้รุยรู้ ฉันจะบอกเอง ]
[ ตกลง…แล้วทำไมล่ะ? ]
[ ก็เพราะว่าฉันเหงาน่ะสิ ]
[ หะ? ]
คำตอบที่ไม่คาดคิดทำให้ฉันชะงักไปชั่วขณะ เห…เหงางั้นเหรอ…
[ หมายความว่าไง? เธอก็ไม่ได้ไม่มีเพื่อนนี่? ]
[ ก็ใช่…ฉันไม่ได้ไม่มีเพื่อนเลย แต่ฉันไม่มีคนที่พูดทุกเรื่องด้วยได้ เหมือนเพื่อนสนิทน่ะ ]
งั้นเหรอ? ผมก็ไม่มีเหมือนกันแหละ
[ ไม่หรอก คนส่วนใหญ่ก็ไม่มีเพื่อนสนิทหรอก แต่เธอเองตอนอยู่มัธยมต้นก็เป็นกลุ่มที่ดูสนิทสนมกันไม่ใช่เหรอ? ]
อายากะหัวเราะเบาๆ กับคำพูดของผม
[ พูดถึงเรื่องตอนไหนเนี่ยรุย…ยิ่งไปกว่านั้น กลุ่มเพื่อนตอนมัธยมต้นน่ะ เราไม่ได้สนิทกันจริงๆ ซะหน่อย ]
[ เอ๊ะ? ก็ดูสนิทกันตลอดเวลาเลยไม่ใช่เหรอ? ]
[ เด็กผู้หญิงมีเรื่องเยอะแยะเต็มไปหมดเลยล่ะ]
[ ……]
อ๋อ…แบบนี้นี่เอง เพิ่งมารู้ตอนนี้เองว่ากลุ่มเพื่อนผู้หญิงมีอะไรซ่อนอยู่มากมาย…อายากะพูดด้วยเสียงเศร้าหน่อยๆ
[ นั่นแหละ…คนเดียวที่ฉันไว้ใจได้ก็คือเพื่อนสมัยเด็กอย่างรุยนี่แหละ แต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ รุยก็เริ่มห่างออกไปเรื่อยๆ พอฉันจะคุยด้วยที่โรงเรียน รุยก็จะหนีไปที่อื่นตลอด ตอนมัธยมปลายก็ไปเรียนไกลมาก แถมย้ายบ้านโดยไม่บอกฉันเลย ]
[ ….นั่นมัน… ]
ผมโดนจี้จุดเข้าเต็มๆ จนพูดอะไรไม่ออก…อายากะเห็นอย่างนั้นก็เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงอ่อนโยน
[ ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้โทษรุยหรอก ทุกอย่างมันคือการตัดสินใจของรุยเองต่างหาก แต่ฉันที่เอาแต่คิดถึงอดีตจนลืมรุยไม่ได้ นั่นแหละที่ผิดเอง ]
[ อายากะ… ]
[ แต่…ตอนนั้นฉันคิดไปเองว่า รุยเกลียดฉันแน่ๆ ทั้งๆ ที่มันไม่มีทางเป็นแบบนั้นเลย ]
[ …… ]
[ ฉันไม่กล้าไปเจอรุย ไม่กล้าโทรหาด้วย บางครั้งแค่ส่งข้อความไปก็เต็มกลืนแล้ว และหลายครั้งรุยก็ไม่ตอบกลับมาเลย ]
[ ขอโทษนะ… ]
ผมขอโทษออกมาโดยไม่รู้ตัว ตอนนั้นการกระทำของผมมันทำให้เข้าใจผิดได้ง่ายจริงๆ ผมทำอะไรแย่ๆ ไปเยอะเลยสินะ…
[ ช่วงนั้น ฉันได้ยินเรื่องการออดิชั่น…ตอนนั้น VTuber กำลังเป็นที่นิยม ฉันรู้จักอยู่แล้ว ก็เลยคิดว่าถ้าฉันกลายเป็น VTuber บางอย่างในชีวิตอาจเปลี่ยนไป บางทีฉันอาจจะหาเพื่อนสนิทได้ ไม่ต้องเหงาอีกต่อไป ฉันก็เลยลองสมัครดู ]
[ …… ]
[ ฉันคิดไปเองว่ามันเป็นแรงจูงใจที่แย่มากๆ แต่ไม่รู้ทำไม การออดิชั่นมันกลับเป็นไปได้อย่างราบรื่น…จนกระทั่งฉันได้เป็น VTuber จริงๆ โลกนี้ยอมรับฉัน ทั้งๆ ที่ฉันเป็นแค่คนธรรมดา แถมยังมีคนติดตามพอสมควร ฉันได้เพื่อนสนิทอย่างอิบุกิกับคาเรน มันสนุกมาก…ตอนนี้ก็ยังสนุกอยู่ แต่ถึงอย่างนั้น…ฉันก็ลืมรุยไม่ได้ ฉันรู้ดีว่าไม่มีใครมาแทนที่รุยได้ ]
[ …… ]
[ แล้วอยู่มาวันหนึ่งฉันคิดขึ้นมาได้ว่า…จะชวนรุยมาบ้านเป็นส่วนหนึ่งของรายการ ]
[ ทำไมล่ะ? ]
[ ฉันอยากให้รุยรู้ว่าฉันเป็น VTuber อยากให้คนดูเห็นความสามารถในการเล่นเกมของรุย แล้วก็อยากให้รายการที่เริ่มน่าเบื่อกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง…แต่ที่สำคัญที่สุด ฉันอยากหาโอกาสเจอรุยอีกครั้ง ฉันก็เลยรวบรวมความกล้าแล้วชวนรุยมาที่บ้าน ]
[ อย่างนั้นเหรอ… ]
ผมไม่ได้คิดอะไรมากตอนอายากะชวนไปที่บ้าน และเธอก็ไม่ได้ดูผิดปกติอะไร ผมก็เลยไม่เอะใจเลย…แต่เธอต้องผ่านความรู้สึกแบบนั้นมาตลอดเหรอ? ผมนี่ช่างโง่เง่าสิ้นดี ทำไมถึงไม่ทันสังเกตเห็นก่อนหน้านี้เลยนะ
ผมได้แต่กัดริมฝีปากด้วยความเสียใจ แต่ดูเหมือนน้ำเสียงของอายากะเริ่มสดใสมากขึ้นเรื่อยๆ
[ แต่พอฉันได้เจอรุยที่บ้าน ความกังวลทั้งหมดก็หายไป เพราะรุยไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว ฉันรู้ทันทีว่ามันเป็นแค่ความเข้าใจผิดของฉันเอง และหลังจากรายการจบ รุยบอกว่ามีความสุขที่ได้มาเล่นด้วยกัน…ตอนนั้นฉันดีใจมากจริงๆ! ]
[ ……! ]
คำพูดของอายากะทำให้ผมเกือบจะร้องไห้ออกมา แต่ผมต้องกลั้นเอาไว้…เพราะ…คนที่อยากร้องไห้มาตลอดคืออายากะต่างหาก…
[ ขอโทษนะ…ขอโทษที่ทำให้เธอเข้าใจผิด ขอโทษที่คอยหลีกเลี่ยงเธอ ตอนนั้น…แค่รู้สึกอายที่โดนล้อเรื่องอยู่ใกล้เธอ….แต่ไม่เคยคิดเกลียดเธอเลยสักครั้งเดียวเลนะ ]
[ อ๊ะ อ่าา..]
ฉันคิดว่าแค่คำพูดมันไม่พอที่จะสื่อสารทุกอย่างออกไป…ผมจึงตัดสินใจจับมือของอายากะไว้แน่น อายากะดูตกใจเล็กน้อย แต่ก็..
[ ดีจัง…ฉันดีใจจริงๆ…ดีใจมากๆ เลย…!! ]
เธอตอบรับด้วยความยินดี และดึงมือของผมมากอดไว้ที่อกของเธอ ตอนนี้ผมรู้สึกถึงจังหวะการเต้นของหัวใจเธอมากกว่าความนุ่มของหน้าอก…อายากะที่เคยแกล้งผมกลับกลายเป็นคนที่ใจเต้นแรงแบบนี้…เธอกำลังรู้สึกอะไรกับผมอยู่กัน
[ เอ่อ…รุย…เมื่อกี้ขอโทษนะ คราวนี้ฉันจะไม่เลี่ยงแล้ว ฟังให้ดีนะ ]
[ …… ]
ผมเกือบจะถามว่า “เรื่องอะไร?” แต่หยุดไว้ เพราะเสียงของอายากะสั่นเครือจนผมเดาได้แล้วว่าเธอจะพูดอะไรต่อ
[ …อืม ]
อายากะใช้เวลานานมาก…จนในที่สุด เธอก็พูดสิ่งที่อยากบอกออกมา…
.
.
.
.
.
.
[ ฉันชอบรุยมานานแล้ว แน่นอนว่า…ในฐานะเพศตรงข้าม ]
——
หายไปนาน วันนี้น่าจะ 2-3ตอนอยู่
