Trash of the Count’s family - ตอนที่ 231.2

บทที่ 231 แต่ที่นี่จะสบายกว่ามั้ย? 5 (2)

 

คาร์ลพิจารณาแผนที่ของกลุ่มผู้มีอิทธิพลมืดของเมืองลับอัน แม้ว่าแผนที่จะถูกแบ่งออกเป็นส่วนๆแต่ก็ยังมีหลายจุดบนแผนที่ที่ถูกทําเครื่องหมายวงกลมเอาไว้

 

“วงกลมพวกนี้คืออะไร?”

 

“เป็นกลุ่มมาเฟียขนาดเล็กที่อยู่บริเวณใกล้เคียงขอรับ”

 

“อย่างนั้นรึ?”

 

อดีตหัวหน้าโจรสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าคาร์ลอีกครั้ง

 

“เอ่อ..พ่อเฒ่าที่ข้าน้อยเคยขายของให้เป็นนักเดินทางที่ท่องไปยังเมืองต่างๆตลอดชั่วอายุของเขา แผนที่นี้เป็นสิ่งที่ข้าน้อยได้จากพ่อเฒ่าคนนั้นเมื่อนานมาแล้ว”

 

“นานมาแล้ว?”

 

“ขอรับ น่าจะสักประมาณ 6 เดือนที่แล้วได้ ตอนนี้ดูเหมือนอิทธิพลของพวกอาร์มจะแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อยขอรับ”

 

ปึก ปึก!

 

คาร์ลเคาะนิ้วของตนลงบนแผนที่

 

“เจ้าคงต้องการสร้างรากฐานที่แข็งแกร่งเพื่อที่จะควบคุมพวกมาเฟียให้ได้สินะ?”

 

“ถูกต้องขอรับ”

 

“ถ้าอย่างนั้นเรามาลองตั้งสมมุติฐานกันดูดีกว่า……..”

 

สายตาของคาร์ลมุ่งไปที่รอน

 

“จะเกิดอะไรขึ้นกับเมืองลีบอัน ถ้าอาร์มสามารถควบคุมตลาดมีดของเมืองลีบอันได้ทั้งหมด?”

 

“กลุ่มมาเฟียทั้งหมดก็จะกลายเป็นลูกน้องของพวกเขา ดังนั้นอิทธิพลของพวกอาร์มก็จะขึ้นมาเทียบเท่ากับกลุ่มพ่อค้าและกลุ่มทหารรับจ้าง”

 

คาร์ลดูแผนที่ในมือและเริ่มคิด มีเพียงคําสั้นๆหลากหลายคําที่ออกมาจากปากของคาร์ล

 

“…เจ้าเมือง…ทหารรับจ้าง..พ่อค้า..สัตว์ประหลาด..เจ้าเมืองของเมืองอื่นๆ…”

 

อูฮาเป็นสายศีรษะน้อยๆเมื่อได้ยินคาร์ลเอ่ยคําว่า “เจ้าเมืองถึงสองครั้ง มนุษย์ผู้โชคร้ายกําลังจะทําให้ชีวิตตัวเองสั่นคลอนอีกครั้ง อย่างไรก็ตามเมื่อฟังดูแล้วครั้งนี้จะไม่ใช่ชีวิตของคาร์ลที่เป็นฝ่ายสั่นคลอนแต่เป็นชีวิตของคนอื่นต่างหาก อูฮาเป็นมองดูใบหน้าซีดเผือดของอดีตหัวหน้าโจรรวมไปถึงสีหน้าว่างเปล่าของรอน

 

คาร์ลเริ่มพูดในขณะนั้น

 

“ตําแหน่งท่านเจ้าเมืองมีการเปลี่ยนแปลงบ่อยแค่ไหน?”

 

“เอ่อ..ท่านอยากรู้ไปทําไมหรือขอรับ?”

 

“แล้วคําตอบคืออะไรล่ะ?”

 

อดีตหัวหน้าโจรลังเลเมื่อเห็นสายตาที่ค้านคั้นเอาคําตอบจากตนก่อนจะเอ่ยตอบในที่สุด

 

“เป็นเรื่องตลกยิ่งนักขอรับเพราะมันเหลือเวลาอีกประมาณ 3 เดือนเท่านั้น ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆ!”

 

“…โอ้”

 

แม้ว่าคาร์ลจะอ้าปากค้างเพราะตกใจกับเวลาที่กระชั้นชิดแต่แววตาของเขากลับเริ่มเป็นประกาย อดีตหัวหน้าโจรรู้สึกหงุดหงิดกับสมองที่แล่นไม่ทันของตนและรีบหลบสายตาจากคาร์ล แน่นอนว่าคาร์ลไม่ได้มองไปที่อดีตหัวหน้าโจร

 

คาร์ลกําลังวางแผนในใจอย่างรวดเร็ว

 

“หากฉันต้องการจับพวกอาร์มให้ได้..ก็ต้องเริ่มต้นด้วยการเขย่ารากฐานของพวกมันที่อยู่ในทวีปตะวันออกเสียก่อน จุดเริ่มต้นถือเป็นสิ่งสําคัญที่สุดจะอาศัยเพียงแค่จัดการพวกมันในทวีปตะวันตกคงไม่พอ”

 

นั้นคือเหตุผลที่คาร์ลมายังทวีปตะวันออก

 

เมืองลีบอัน

 

คาร์ลมีหลายอย่างที่สามารถทําได้เพราะมันคือเมืองอิสระ มันคือสถานที่ที่ตัวตนของแต่ละบุคคลไม่ใช่เรื่องสําคัญ

 

ปึก ปึก!

 

นิ้วของคาร์ลที่เคาะลงบนแผนที่เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ อดีตหัวหน้าโจรเฝ้ามองสิ่งนี้ด้วยความระมัดระวังก่อนจะสบตาเข้ากับคาร์ลพอดี

 

“ไป”

 

“ขอรับ?”

 

“ไปทําสิ่งที่เจ้าต้องทําซะ”

 

“อ่า..ขอรับ!”

 

อดีตหัวหน้าโจรในชุดสะอาดสะอ้านโค้งคํานับให้กับคาร์ลก่อนจะลงจากหลังคาไปทันที การเคลื่อนไหวของเขาค่อนข้างว่องไวเมื่อเทียบกับขนาดตัวอันใหญ่โตของเขา

 

ทันทีที่ร่างของอดีตหัวหน้าโจรลับไปจากสายตา คาร์ลก็เริ่มเอ่ยขึ้น

 

“ท่านอูฮาเบ็น”

 

“ดูเหมือนข้าจะต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของเมืองลับอันเพิ่มเติมเสียแล้ว”

 

คาร์ลยังคงทิ้งสายตาไปยังร่างของอูฮาเบ็นผู้ที่รู้ว่าตัวเองจะต้องทําอะไรโดยที่เขาไม่ต้องพูดอะไรเพิ่มเติม

 

“ท่านจะหาข้อมูลพวกนั้นได้อย่างไร? ข้อมูลที่ท่านต้องการมันจะต้องเก่ามากแน่ๆเพราะมันต้องเริ่มจากช่วงเวลาที่เจ้าของพลังศิลายังคงมีชีวิตอยู่”

 

มันไม่ง่ายเลยที่จะสืบหาข้อมูลเก่าขนาดนั้นได้ มันเป็นความจริงโดยเฉพาะข้อมูลที่เราต้องมองหาไม่ได้อาศัยเพียงแค่ลายลักษณ์อักษรที่นั่งเทียนเขียนขึ้นมาแต่ข้อมูลนั้นจะต้องเป็นเรื่องจริงทั้งหมด

 

อูฮาเบ็นตอบกลับคาร์ลอย่างไม่ลังเล

 

“ข้าแค่ต้องไปถามมังกร”

 

“…ท่านว่าอะไรนะ?”

 

“อะไรนะ? มังกร?”

 

ในขณะที่คาร์ลเริ่มตกใจ มังกรน้อยที่ล่องหนอยู่ก็ปรากฏตัวออกมาทันที

 

“ท่านปู่อูฮาเบ็น! มีมังกรตัวอื่นอีกงั้นรึ?”

 

“ทําไมเจ้าถึงถามอะไรแบบนี้ล่ะเด็กน้อย เจ้าไม่รู้หรือว่ามีมังกรถึง 10 ตนอยู่ในทวีปตะวันออก”

 

“ว้าว! ข้าอยากไปเจอมังกรตนอื่น!”

 

“ไม่ได้”

 

เสียงที่อูฮาเบ็นใช้ปฏิเสธออกมาดูหนักแน่นและจริงจังยิ่งนัก

 

“เจ้านั่นมันบ้า”

 

“..ความบ้าก็ถือเป็นมาตรฐานของมังกรไม่ใช่หรือ?

 

คาร์ลไม่ได้พูดออกมาเพียงแต่คิดในใจเท่านั้น

 

“แล้วท่านไปรู้จักเขาได้ยังไง? ท่านปู่ช่างเป็นมังกรที่มีมนุษย์สัมพันธ์ยิ่งนัก!”

 

มุมปากของอูฮาเบ็นยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งที่ราอนพูด เขาทําเพียงแค่กระแอมออกมาเบาๆโดยไม่ยกยิ้มเต็มใบหน้า

 

“อะแฮ่ม..เป็นเพราะข้ามีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี”

 

จากนั้นอูฮาเบ็นก็เลิกคิ้วสูงราวกับกําลังคิดถึงเรื่องราวของมังกรตนนั้นอยู่ เขาพูดต่อทันที

 

“ข้าเคยปกป้องเขาไว้เมื่อตอนที่เขากําลังผ่านการเจริญเติบโตในระยะแรก”

 

“ ปกป้องเขาอย่างนั้นหรือ?”

 

“ท่านปู่! ทําไมต้องปกป้องเขาด้วยล่ะในเมื่อเขากําลังจะโตขึ้นแท้ๆ?”

 

อูฮาเบ็นกลายเป็นฉงนใจทันทีเมื่อได้ยินคําถามของคาร์ลและราอน

 

“ไม่ใช่ว่าข้าเคยบอกพวกเจ้าไปแล้วหรือว่าข้ากําลังวางแผนให้เจ้าหนูน้อยผ่านการเจริญเติบโตในระยะแรกภายในถ้ําของข้า?”

 

“คลับคล้ายคลับคลาว่าท่านจะเคยพูดเอาไว้”

 

คาร์ลนึกถึงตอนที่อูฮาเบ็นสอนหลายๆเรื่องให้กับราอน

 

“นั่นก็เพื่อที่ข้าจะสามารถปกป้องเขาได้ ถ้ําของข้าถือเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุด อย่างที่เจ้ารู้อยู่แล้วว่ามังกรจะผ่านการเจริญเติบโตทั้งหมด 3 ระยะ”

 

ในช่วงการเจริญเติบโตในระยะแรก ลักษณะทางกายภาพจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงมากนักเนื่องจากมันเป็นเพียงพื้นฐานสําหรับการเจริญเติบโตในขั้นต่อไปของมังกร

 

มังกรจะมีการเปลี่ยนแปลงทางด้านกายภาพในช่วงระยะที่สองและสามตามลําดับ แน่นอนว่าความแข็งแกร่งก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน

 

“มันจะมีความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นทุกครั้งเมื่อเริ่มเปลี่ยนผ่านการเจริญเติบโต มังกรแต่ละตนจะไม่เหมือนกันทั้งหมด มีการจัดระดับความเจ็บปวดตามความแข็งแกร่งของมังกร หากมังกรตนใดที่จะสามารถพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้นได้ในอนาคตจะถือเป็นมังกรที่ได้รับความเจ็บปวดหรือได้รับผลกระทบได้มากที่สุด”

 

“ฉันไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน”

 

คาร์ล ไม่ทราบเรื่องนี้จริงๆ สิ่งที่เขารู้มีเพียงแค่มังกรจะต้องผ่านการเจริญเติบโตทั้งหมด 3 ระยะนิยายเรื่องนี้ ไม่ได้กล่าวถึงรายละเอียดทั้งหมดของการเจริญเติบโตของมังกร

 

อย่างไรก็ตามเมื่อเขามาพิจารณาเรื่องนี้ดูดีๆก็จะเล็งเห็นข้อเท็จจริงตามที่อูฮาเบ็นบอก มันคงเป็นเรื่องแปลกยิ่งนักถ้ามังกรไม่มีปฏิกิริยาใดๆเป็นพิเศษเมื่อพวกเขาต้องโตขึ้นอย่างกะทันหัน

 

“ข้าคิดว่าเจ้ารู้เรื่องนี้แล้วแต่ดูเหมือนเจ้าจะไม่รู้เรื่องนี้สินะ”

 

“ข้าไม่รู้! แม้ว่าข้าจะเป็นมังกรที่ยอดเยี่ยมและยิ่งใหญ่ที่สุดแต่ข้าก็ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน! แต่ไม่เป็นไรเพราะตอนนี้ข้าได้รู้เรื่องนี้จากท่านปู่แล้ว!”

 

“เจ้าเด็กน้อย..เจ้านี่มันประหลาดจริงๆ”

 

อูฮาเบ็นลูบไปที่หัวกลมๆของราอนก่อนจะเอ่ยต่อไป

 

“มังกรเด็กต้องประสบกับความทุกข์ทรมานเมื่อต้องผ่านการเจริญเติบโตในระยะแรกเพียงลําพัง..แต่ดูเหมือนเจ้าคงไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างนั้นเพียงลําพังแล้วล่ะ”

 

“ข้ารู้! ข้าไม่กังวลเลยสักนิด!”

 

ไหล่ของราอนขยับขึ้นลงอย่างมั่นใจเมื่อมันเหลือบสายตามองคนอื่นๆในกลุ่ม อูฮาเป็นมองท่าทางของราอน และเริ่มยิ้ม มังกรน้อยตนนี้โตขึ้นแล้วและยังโตขึ้นได้อย่างเหมาะสมที่เดียว

 

แม้ว่าราอนจะทําตัวไม่เหมือนมังกรแต่เขาก็ยังโตขึ้นเฉกเช่นมังกร

 

อูฮาเบ็นสบตาเข้ากับมังกรตัวน้อย

 

“ท่านปู่..ท่านก็ต้องอยู่กับข้าวันนั้นด้วยนะ!”

 

อูฮาเบ็นหัวเราะออกมาเบาๆ เขาพบว่าการที่เด็กตัวน้อยแสร้งทําเป็นไม่รู้ว่าเวลาของเขาเหลือน้อยเต็มที่ช่างน่ารักยิ่งนัก เขาลูบหัวกลมๆของราอนด้วยน้ําหนักมือที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อย

 

“เด็กน้อย..เจ้าก็รู้ว่าข้าเป็นคนที่ยุ่งเพียงใด ธุระของข้าช่างเยอะยิ่งนัก”

 

เขาคาดว่าราอนจะบ่นให้เขาฟังเหมือนที่เคยๆทํา หากให้พูดตามตรงเขากําลังตั้งตารอดูปฏิกิริยาของเด็กน้อยตนนี้ อย่างไรก็ตามท่าทางของราอนกลับดูแปลกๆ

 

“…มนุษย์!”

 

“…ทําไมเจ้าถึงเรียกข้าด้วยน้ําเสียงแบบนั้น?”

 

คาร์ลที่ทรุดตัวลงนั่งบนหลังคาหันขวับไปมองราอนทันที สีหน้าของเขาดูแปลกๆ เขารู้สึกถึงลางสังหรณ์บางอย่าง

 

ในไม่ช้าเขาก็เริ่มขมวดคิ้วมุ่นเมื่อจองไปที่อุ้งเท้าของราอน มีอุปกรณ์เวทย์สื่อสารวางอยู่บนนั้น

 

มันเป็นสายฉุกเฉิน

 

“มนุษย์! มันเป็นสายจากคนสติไม่ดี!”

 

“คนสติไม่ดี” มันเป็นสิ่งที่ราอนใช้เรียกแทนอัศวินผู้พิทักษ์โคลเปย์

 

คาร์ลเดาไม่ออกเลยว่าโคลเปย์ต้องการจะพูดอะไรกับเขา