Trash of the Count’s family - ตอนที่ 228.2

บทที่ 228 แต่ที่นี่จะสบายกว่ามั้ย? 2 (2)

 

* หรือว่าทวีปตะวันออกมีการเปลี่ยนแปลงจากในอดีตมากเกินไป?”

 

นี่คงเป็นคําอธิบายเดียวที่เขาพอจะนึกออกได้ในตอนนี้

 

อย่างไรก็ตามมีบางอย่างที่ทําให้คาร์ลรู้สึกหงุดหงิด มันช่วยไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกแบบนี้

 

เขาชี้ไปที่เสาหินซึ่งตั้งอยู่ทางด้านหลังของตน

 

“เจ้ากําลังจะบอกข้าว่า..ที่พวกเจ้าไปแตะเสาหินต้นนี้เพราะใกล้ถึงวันเกิดของหัวหน้าพวกเจ้าเต็มที.. ยากจะสร้างรูปปั้นจากเสาหินต้นนี้ขึ้นมาเพื่อมอบเป็นของขวัญให้กับเขาอย่างนั้นรึ?”

 

เอ่อ…

 

ดวงตาของสมุนโจรกลอกไปมาเมื่อเริ่มตอบกลับ

 

“ใช่แล้วขอรับ! พ..พวกเราคิดว่าเอ่อ..ภาพลักษณ์ของหัวหน้าเราเหมาะที่จะสร้างเป็นรูปปั้นประดับไว้บนยอดเขา..มันจะได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของภูเขาลูกนี้ขอรับ!”

 

“..อย่างนั้น”

 

คาร์ลเริ่มยกยิ้มมุมปาก

 

สมุนโจรพยายามที่จะสร้างรูปปั้นให้กับหัวหน้าของพวกเขา

 

คาร์ลต้องฟังพลังศิลาเอ่ยถามซ้ําแล้วซ้ําเล่าว่าต้องการที่จะเสียสละตัวเองหรือไม่?” เขาต้องเดินทางมาถึงทวีปตะวันออกด้วยเหตุผลเล็กๆน้อยๆแบบนี้นะเหรอ? ความเจ็บปวดของหัวใจดูเหมือนจะเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม ไหนจะเป็นห่วงว่าคฤหาสน์ใต้ดินของตนจะถูกทําลายลงนั่นอีก

 

“ข้าจะกวาดล้างแหล่งซ่องสุมของพวกเจ้าให้หมด”

 

สมุนโจรตาเหลือกลานด้วยความกลัวเมื่อเห็นความโกรธขึ้งบนสีหน้าของคาร์ล

 

“ข้าเป็นคนดีคนหนึ่ง..คงแกล้งทําเป็นไม่เห็นคนทําสิ่งชั่วร้ายได้หรอก”

 

“นี่มันเรื่องไร้สาระอะไรกัน?

 

นั่นคือสิ่งที่โจรผู้โชคร้ายคิดอยู่ในใจ พวกเขามองเห็นคาร์ลขยับตัวออกจากโขดหินในขณะที่แสงแดดก็ส่องกระทบลงบนร่างของเขา

 

คาร์ลชี้ไปที่ด้านล่างของหุบเขา แน่นอนว่าเขาชี้ไปยังฐานทัพของกลุ่มโจรซึ่งตั้งอยู่ตรงกลางของหุบเขา

 

“พาข้าไปที่นั่น”

 

สมุนโจรทั้งห้าส่งเสียงคร่ําครวญออกมาเมื่อได้ยินคาร์ลพูดเช่นนั้น

 

คาร์ลเดินตามหลังกลุ่มโจรไปอย่างสบายใจในมือก็อุ้มออนและฮงไปด้วย

 

– มนุษย์! เรากําลังจะทําอะไรกันเหรอ?

 

คาร์ลตอบอย่างไม่คิดอะไรมากเมื่อได้ยินสิ่งที่ราอนเอ่ยถาม

 

“เราคงต้องหาบ้านสักหลังในทวีปตะวันออกแล้วล่ะ”

 

สมุนโจรพากันสะดุ้งโหยงก่อนจะเร่งฝีเท้าของตนให้เร็วขึ้น ส่วนราอนก็เอ่ยออกมาด้วยน้ําเสียงตื่นเต้น

 

– ภูเขาลีบกําลังจะกลายเป็นบ้านของเราเหรอ?

 

แน่นอนว่าคาร์ลไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

 

ภูเขาลีบ

 

กองโจรขนาดใหญ่ได้สร้างค่ายไว้ใจกลางภูเขาแห่งนี้ มีรั้วไม้คุณภาพสูงและดูทนทานแข็งแรงสร้างล้อมรอบตัวค่ายเอาไว้เพื่อป้องกันผู้บุกรุก

 

อย่างไรก็ตามในตอนนี้มีคนกลุ่มหนึ่งได้ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้ารั้วไม้ หนึ่งในสมุนโจรที่รับหน้าที่เฝ้ายามตะโกนออกมาดังลั่น

 

“นั่นใครกัน?! ใครกล้าบุกรุกเข้ามาที่นี่!?”

 

อีกคนก็เริ่มขมวดคิ้วมุ่น

 

“ไอ้คนทรยศ! เจ้าพาผู้บุกรุกเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร?!”

 

สมุนโจรทั้งห้าคนรีบตื่นแต่เช้เพื่อไปทํารูปปั้นให้แล้วเสร็จ การได้เห็นพวกเขานําคนแปลกหน้ากลับมายังค่าย แทนที่จะได้ยินข่าวว่ารูปปั้นเสร็จแล้ว ทําให้สมุนโจรคนอื่นๆรู้สึกโกรธ ใบหน้าซีดเผือดพร้อมทั้งไหล่ลู่ตกของโจรทั้งห้า ทําให้โจรคนอื่นๆบอกได้ทันทีว่าคนแปลกหน้ากลุ่มนี้ทําให้พวกเขากลัวจนต้องพากลับมายังค่าย

 

ปรี้ดดดดดดด!!!ปรื้ดดดดดดด!!!

 

เสียงสัญญาณเตือนดังลั่นไปทั่วค่าย นี่นับเป็นครั้งแรกที่ผู้บุกรุกเข้ามาถึงตัวค่ายได้ อย่างไรก็ตามสีหน้าของสมุนโจรที่เฝ้ารั้วไม้ไม่ได้ดูร้อนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนัก

 

“พวกเจ้าคิดว่าจะทําอะไรพวกข้าได้งั้นรึ? ไม่มีทาง! ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”

 

“สามคนในกลุ่มพวกเจ้ามีทั้งคนแก่และคนอ่อนแอ!”

 

รอน อูฮาเป็นและคาร์ลถึงกับเลิกคิ้วสูง

 

“ทางที่ดีพวกเจ้ายอมแพ้พวกข้าเสียดีกว่า ฮ่าฮ่าฮ่า!!”

 

ใบหน้าของสมุนโจรทั้งห้าเริ่มซีดลงเรื่อยๆเมื่อเห็นเพื่อนโจรของตนเองทยอยออกมายั่วอารมณ์ของคนแปลกหน้ากลุ่มนี้

 

“คุกเข่าลงซะถ้าพวกเจ้าไม่อยากตาย! อย่างน้อยเราก็จะไว้ชีวิตพวกเจ้าหากพวกเจ้ารีบคุกเข่าตั้งแต่ตอนนี้!”

 

หนึ่งในห้าสมุนโจรรีบตะโกนบอกเพื่อนทันทีเมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคยดังออกมาจากกลุ่มของชายผมแดง

 

“ห..หุบปากซะ! ถ้าเจ้าไม่อย่างตาย! พวกเจ้านี่มันโง่จริงๆ!”

 

เสียงของเขาสั่นเครือไปด้วยความโกรธและความเศร้า

 

“เจ้าว่าอะไรนะ?”

 

กลุ่มโจรที่ยั่วอารมณ์ผู้บุกรุกอย่างสนุกสานเริ่มเป็นกังวล ความกังวลของพวกเขาเริ่มทวีมากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากเห็นสิ่งที่ตามมา

 

“พ..พวกเจ้า..ไม่รู้อะไรกันบ้างเลย! ฮึก..ฮือออออ!!”

 

โจรที่ตะโกนบอกพวกเขาเมื่อครู่กําลังร้องไห้

 

โจรมือใหม่ที่เป็นคนตอบคําถามของคาร์ลเมื่อก่อนหน้านี้กลั้นน้ําตาของตนเอาไว้ไม่ไหว

 

แปะ!

 

คาร์ลตบไปที่ไหล่ของโจรผู้นี้

 

“น้ําตาของเจ้าไหลเยอะไปแล้วนะ”

 

โจรผู้นี้ดูอึ้งไปเมื่อได้ยินสิ่งที่คาร์ลพูดแต่เขาไม่สามารถห้ามน้ําตาของตนเอาไว้ได้ ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยเจอใครที่ดูน่ากลัวเหมือนกับคนกลุ่มนี้มาก่อน เขาเคยคิดว่าหัวหน้าโจรของตนเป็นคนที่ดูน่ากลัวที่สุดแล้ว แต่กลายเป็นว่าเขาคิดผิด

 

“นั่นใครกัน!?”

 

ตอนนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงของบุคคลที่เคยน่ากลัวที่สุดในสายตาของเขา ร่างของหัวหน้าโจรปรากฏขึ้นด้านหน้ารั้วไม้

 

คาร์ลหันไปตามเสียงตะโกน

 

ผู้นําของกองโจรไร้พ่าย หัวหน้าผู้ไร้พ่าย นั่นคือสิ่งที่คนอื่นๆเรียกขานคนผู้นี้

 

ไม่มีใครรู้จักชื่อจริงๆของหัวหน้าโจรผู้นี้ บนข้อมือขวาของเขามีรอยแผลเป็นที่เกิดจากการตีตราทาส เพราะในอดีตเขาเคยเป็นทาสมาก่อน

 

“ท่านหัวหน้าของพวกเราเป็นคนที่แข็งแกร่งมากแต่..เอ่อ…เขาดูไม่แข็งแกร่งเท่าพวกท่านหรอกนะขอรับ

 

คาร์ลได้สอบถามสมุนโจรเพื่อหาจุดแข็งที่ทําให้อดีตทาสผู้หนึ่งขึ้นมาเป็นหัวหน้ากองโจรขนาดใหญ่เช่นนี้ได้ เขาต้องหาทางรับมือกับหัวหน้าโจรผู้นี้แต่เขาก็เริ่มขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นตัวจริงของหัวหน้าโจร

 

เสียงของราอนดังเข้ามาในหัวของคาร์ล

 

– มนุษย์! หมอนี่ดูเหมือนใครสักคนที่เรารู้จักเลย!

 

ใช่! เขาดูคล้ายกับคนที่พวกเขารู้จักมาก่อน คาร์ลนึกออกทันทีว่าหัวหน้าโจรผู้นี้มีบุคลิกคล้ายใคร

 

“ว้าว!!”

 

แววตาของหัวหน้าโจรเป็นประกายขึ้น

 

เขาวางขวานขนาดใหญ่ไว้บนไหล่ของตนก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง

 

“ฮฮฮฮี!! ข้าไม่ได้เห็นพวกขยะเช่นนี้มานานมากแล้ว!”

 

สายตาของเขาพุ่งไปยังร่างของฮันนาห์ บารอคและมาหย

 

หมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม

 

“ข้าได้กลิ่น!”

 

โอ้โห…พวกเขาดูคล้ายกันจริงๆ..ทําไมดูคล้ายขนาดนี้นะ

 

เสียงของราอนดังเข้ามาในหัวของเขาในจังหวะนี้พอดี

 

• อ๊ะ..บ๊อบ!

 

ในที่สุดราอนก็นึกถึงคนเดียวกับที่เขาคิดเอาไว้ ก่อนที่หัวหน้าโจรจะเหยียบขึ้นไปบนรั้วไม้

 

“ข้าได้กลิ่นคนที่แข็งแกร่ง!”

 

เขาตะโกนออกมาดังลั่นและกระโดดลงจากรั้วไม้เพื่อเผชิญหน้ากับผู้บุกรุก

 

ตุม!

 

ชายผู้นี้มีความสูงเกือบๆ 2 เมตร ตัวของเขาเต็มไปด้วยมัดกล้ามและรอยแผลเป็น เขามีผมสีน้ําตาลที่ชี้ฟู ดูคล้ายกับแผงคอสิงโต

 

เสียงของราอนดังขึ้นอีกครั้ง

 

– ทุนก้า! บ๊อบ! เขาดูเหมือนเจ้าโง่ทูนก้านั่น!

 

คาร์ลเริ่มหัวเราะ เขาอดที่จะหัวเราะไม่ได้เมื่อได้ฟังความเห็นของราอน

 

ชายร่างใหญ่ที่เพิ่งกระโดดลงจากรั้วไม้เมื่อครู่เริ่มหัวเราะลั่นเมื่อมองมาที่คาร์ล สายตาของเขาดูเหมือนจะจดจ้องไปที่บารอคและฮันนาห์เป็นพิเศษ

 

“เจ้าต้องแข็งแกร่งอย่างแน่นอน! ข้าได้กลิ่นของมัน!”

 

คาร์ลจําได้ว่าทุนการีบวิ่งเข้าหาวิเทียร์ทันทีที่พูดประโยคคล้ายๆกันนี้จบ ทุนก้าจบลงด้วยสภาพสะบักสะบอม ราวเมื่อต้องปะทะกับวาฬถึงสองตัว

 

คาร์ลรีบเดินทางมายังทวีปตะวันออกเพราะกลัวว่าคนที่ดูคล้ายกับทุนก้าจะทําลายคฤหาสน์ใต้ดินของเขา อีกส่วนหนึ่งก็เพื่อมาตามหาข้อมูลของอาร์มและวารีพิพากษา

 

แน่นอนว่าสิ่งที่เขากังวลมากที่สุดคือกลัวว่าบ้านของเขาจะถูกทําลาย

 

“ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆ

 

คาร์ลหัวเราะออกมาอย่างร่าเริง

 

เขารู้ดีที่สุดว่าคนเช่นหัวหน้าโจรผู้นี้ควรรับมืออย่างไร

 

คาร์ลยื่นมือออกมา

 

แปะ!แปะ!

 

คาร์ลตบไปที่ไหล่ของบารอคเบาๆ

 

“จับเขาไว้และก็อัดเขาไปสักสามหมัด”