Trash of the Count’s family - ตอนที่ 224.2

บทที่ 224 ไม่ต้องกังวล 5 (2)

“เจ้าเป็นมนุษย์ที่โชคร้ายจริงๆ

อฮาเป็นส่ายหน้าน้อยๆในขณะที่สายตาก็มองไปที่คาร์ลด้วยความสงสาร อุ้งมือของราอนที่เลอะซอสนั้นก็วางไปที่หลังมือของคาร์ลเบาๆ

“เจ้ามนุษย์อ่อนแอ..เส้นผมสีทองเจือขาวของเจ้านั้นมาจากพลังเวทย์”

“อ่า..”

เชวฮันและแมรี่ถึงกับอ้าปากค้าง ในขณะที่คาร์ลก็ถึงกลับไปต่อไม่เป็น จึงเป็นสาเหตุให้ราอนหันไปเล่าเรื่องของลูกครึ่งมังกรให้กับอฮาเป็นฟังแทน

อฮาเป็นพูดออกมาเพียงประโยคเดียวหลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมดจบลง

[“…น่าสนใจดีนี่ ]

คาร์ลจึงมองไปที่มังกรวัยชราอีกครั้งเมื่อได้ยินประโยคเมื่อครู่

[โดยปกติแล้วเจ้านั่นจะต้องตาย]

“ท่านว่าอะไรนะ?”

คาร์ลเอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย อฮาเป็นเอียงศีรษะของตนราวกับคิดว่าเรื่องนี้แปลกดีก่อนจะตอบกลับ

T“เจ้ารู้หรือไม่ว่าทําไมมังกรถึงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้? นั่นก็เพราะไม่มีใครสามารถโค่นพวกเขาได้ไงล่ะแน่นอนว่ามังกรอาจเพลี่ยงพล้ําให้กับนักล่ามังกรอยู่บ้างและการที่นักล่ามังกรจะเพิ่มพลังให้กับตัวเองก็ต้องอาศัยการกินมังกรเท่านั้น..แต่การกินมังกรและการที่มีสายเลือดของมังกรมันย่อมแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง”]

สีหน้าของอฮาเบ็นดูจริงจังขึ้นและเต็มไปด้วยความอยากรู้

[“มันเป็นเรื่องที่น่าสนใจทีเดียว..โดยปกติแล้วมังกรกับมนุษย์จะไม่คิดมีลูกด้วยกัน..เด็กไม่สามารถทนกับเลือดมังกรที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายได้และจบลงด้วยการตายอย่างทรมาน..แม้ว่าจะมีมังกรที่ทําตัวน่าละอายเช่นนั้นอยู่บ้างแต่พวกเขาจะไม่มีทางทําให้ชีวิตของตัวเองจบลงด้วยการมีลูกกับมนุษย์เป็นอันขาด”]

มังกรเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผล แม้ว่าภายนอกของพวกเขาจะดูหัวรุนแรง หยิ่งทระนงและเจ้าอารมณ์ไปบ้างแต่เนื้อในของพวกเขานั้นมักใช้เหตุผลอยู่เหนือสิ่งใด แม้ว่าจะมีมังกรตกหลุมรักกับมนุษย์แต่พวกเขาจะไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองมีลูกโดยเด็ดขาด

มันคือสัญชาตญาณตามธรรมชาติของมังกรที่จะคอยร้องเตือนพวกเขาไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้น

[“แต่เจ้ากําลังบอกข้าว่ามีคนที่สามารถรอดชีวิตมาได้งั้นหรือ?”]

ความอยากรู้ของอฮาเป็นเกี่ยวกับครึ่งมนุษย์ครึ่งมังกรยังคงเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ความจริงที่ว่าเขายังมีชีวิตอยู่เป็นเรื่องที่น่าตกใจยิ่งนัก

[“การที่เจ้าลูกครึ่งมังกรเลี่ยงที่จะปะทะกับเจ้าเด็กน้อยและหนีไปตั้งหลักก่อนนั้น..อย่างน้อยเขาก็น่าจะผ่านการเจริญเติบโตในระยะแรกไปแล้ว]

“ท่านปู่! ลูกครึ่งมังกรก็ต้องผ่านการเจริญเติบโตแบบเดียวกับมังกรด้วยหรือ?”

[“แน่นอน..ก็เขามีเลือดมังกรอยู่ในตัวนี่นา”]

“อ้อ! ขาเข้าใจแล้ว!”

ราอนดูเหมือนจะมีความสุขไม่น้อยที่ได้พูดคุยกับอฮาเบ็นเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนเพราะเขายิงคําถามแทบจะทุกประเภทแก่อฮาเป็นเพื่อทําการสนทนาต่อไป อย่างไรก็ตามคาร์ลตระหนักได้ถึงบางอย่างที่ดูแปลกๆไป

มันทําให้ท่าทางของคาร์ลดูแปลกๆอีกครั้ง ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้สังเกตใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจของอฮาเป็นและมัวแต่สนใจว่าอฮาเป็นมีบุตรชายอย่างที่เขาสงสัยหรือไม่? แต่ตอนนี้เขากลับสังเกตเห็นใบหน้าของอฮาเป็นและบรรยากาศโดยรอบได้อย่างชัดเจน

“…ท่านอฮาเป็น”

[“มีอะไรหรือ?”]

มังกรคนหนึ่งกําลังมองคาร์ลผ่านทางหน้าจอเวทย์ ส่วนมังกรอีกตัวก็หันหน้ามามองคาร์ลเช่นกัน คาร์ลเริ่มพูดขึ้นช้าๆ

“ทิวทัศน์ด้านหลังของท่านดูคุ้นเคยยิ่งนัก”

[“อ่า..ตอนนี้ข้าอยู่ใกล้ๆบ้านของเจ้า”]

“…คฤหาสน์ใต้ดิน?”

[“ใช่ ตอนนี้ข้าอยู่ในป่าแห่งความมืด]

หรือเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเสาหิน?

สีหน้าของคาร์ลดูจริงจังขึ้น ทันใดนั้นเอง

[“บ้านของข้าถูกทําลาย” ]

“หม?”

[“ข้าก็เลยเดินทางมาหาเจ้าและจะขออยู่ที่นี่อีกสักพัก”]

“ท่านว่าอะไรนะ?”

อุปกรณ์เวทย์สื่อสารส่องแสงสีแดงบ่งบอกถึงเรื่องเร่งด่วน ในที่สุดคาร์ลก็เข้าใจเหตุผลของมันแล้ว

[“เจ้ารู้จักภูเขาสิบนิ้วที่เป็นที่ตั้งของหมู่บ้านเอลฟ์ใช่มั้ย?”]

“…ใช่ ข้ารู้จัก”

ฉันรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทําไมแต่มันทําให้ฉันรู้สึกไม่ดีมากๆ

[“เจ้าเคยช่วยปกป้องกิ่งของต้นไม่โลกเอาไว้”]

[ “และมันก็ถูกขโมยไปเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา”]

“อ่า..

เชวฮันพึมพําในล่าคอเบาๆด้วยความตกใจ

[“ข้าเดินทางไปยังหมู่บ้านเอลฟ์ก็เพราะเรื่องนี้และถ้ําของข้าก็ถูกทําลายลงเมื่อข้าเดินทางกลับไปถึง ฮี!พวกมันคิดว่าตัวเองสามารถทําอะไรก็ได้เพราะข้าจะจากโลกนี้ไปแล้วงั้นรึ?”]

“…เป็นฝีมือของอาร์มหรือเปล่า?”

[“ข้ามั่นใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านเอลฟ์ต้องเป็นฝีมือของพวกอาร์มแต่เรื่องของข้านั้น..ข้าไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไร ข้าจะลองสืบเรื่องนี้ดู ว่าแต่…”]

“ว่าแต่?

ทําไมคํานี้ถึงฟังดูน่ากลัวสําหรับคาร์ลนักนะ? คาร์ลเริ่มกังวลและคําตอบก็ถูกเฉลยในไม่ช้า

[“ตอนนี้พวกเจ้าพักอยู่ที่ไหนในอาณาจักรคาโร?”]

คาร์ลลังเลที่จะตอบคําถามนี้ ในขณะที่ราอนกลับตอบออกไปด้วยน้ําเสียงยินดี

“ปราสาทลีโอน่า! มันเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดบนชั้น 3 ของหอคอยทิศใต้!”

ตามด้วยการส่งพิกัดที่พวกเขาอยู่ไปให้อฮาเป็นอย่างรวดเร็ว คาร์ลพยายามที่จะห้ามราอนเอาไว้แต่มังกรน้อยคนนี้กลับเร็วกว่าเขามากนัก

[“ตกลง..ข้าเข้าใจแล้ว”]

คลิก!

สัญญาณสิ้นสุดลงทันที

ก่อนที่เสียงแปลกๆจะดังขึ้นภายในห้อง

ฟรี่บ!

แสงสีทองสว่างจ้าเต็มห้องพักของคาร์ล ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังขึ้นเมื่อแสงนั้นเลือนหายไป

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

มันเป็นเสียงของอฮาเป็น

“ท่านปู่!”

ราอนบินไปหาอฮาเป็นอย่างรวดเร็ว แต่อฮาเป็นกลับชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าของคาร์ล

“…ทําไมสีหน้าของเจ้าถึงเป็นแบบนั้นล่ะ?”

อูฮาเบ็นคิดว่าการมาถึงของเขาอาจทําให้คาร์ลรู้สึกว่าเป็นภาระหรือเป็นเรื่องที่น่ารําคาญใจแต่เขาก็มั่นใจว่าคาร์ลจะเข้าใจในเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี นั่นคือสาเหตุที่อฮาเป็นตัดสินใจเดินทางมาที่นี่โดยไม่ได้เตรียมการเอาไว้ ล่วงหน้า แต่สีหน้าของคาร์ลนั้นกลับแตกต่างจากที่เขาคาดหวังเอาไว้

ราอนก็ยอมรับว่าสีหน้าของคาร์ลแปลกไปเช่นกัน

“มนุษย์! ทําไมเจ้าถึงยิ้มแบบนั้นอีกแล้วล่ะ?”

คาร์ลเพิกเฉยต่อมังกรทั้งสองในขณะที่มองไปยังคนผู้หนึ่งที่มาพร้อมกับอฮาเป็น

“โอ้..ท่านราอน!ท่านสูงขึ้นมากเลยขอรับ! นี่ก็นานมากแล้วที่เราไม่ได้เจอกันแต่ดูท่านทําไมท่านถึงได้น่ารักขึ้นมากขนาดนี้ นี่มันทําให้เพนดริกผู้นี้มีความสุขยิ่งนัก!”

เพนดริกกล่าวชื่นชมราอนก่อนจะหันไปมองคาร์ล

“สวัสดีนายน้อยคาร์ล..ไม่ได้เจอกันนานเลยนะขอรับ”

คาร์ลค่อยๆยื่นมือไปหาเพนดริกผู้คลั่งไคล้มังกรเป็นชีวิตจิตใจพลางเอ่ยทักทายขึ้น

“สวัสดี..เจ้าสบายดีนะ”

คาร์ลยิ้มอย่างสดใส

เพนดริกเป็นเอลฟ์ที่ไม่สามารถสัมผัสกับธาตุได้แต่เขามีความสามารถในการรักษา ตามเนื้อหาในนิยายเขาจะต้องจบชีวิตลงตั้งแต่ต้นเรื่อง ด้วยความสามารถที่เขามีทําให้เขาได้กลายมาเป็นหมอประจํากลุ่มของเชวฮันอยู่พักใหญ่ก่อนที่จะจบชีวิตลง

ความสามารถในการรักษาของเขาคือการใช้พลังธรรมชาติไม่ใช่พลังแห่งพระเจ้าแต่อย่างใดแต่ถ้ามองผ่านๆมันก็ไม่ได้มีความแตกต่างจากพลังของพระเจ้ามากนัก

จักรวรรดิและวิหารพระเจ้าแห่งแสงตะวัน

คาร์ลยังไม่ลืมเรื่องนี้

ช่วงจังหวะที่เขาเห็นเพนดริกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่แว้บเข้ามาในหัวของเขา

“เพนดริก..ข้าดีใจที่ได้เจอเจ้า”

“อย่างนั้นหรือขอรับ? อ่า..ข้าน้อยก็ดีใจที่ท่านให้การต้อนรับข้าอบอุ่นเช่นนี้”

“แน่นอน…ถ้าเช่นนั้นเรามาทําสิ่งดีๆร่วมกันดีหรือไม่?”

“เอ่อ…ขอรับ?”

คาร์ลวางแผนที่จะทําลายจักรวรรดิและโครงสร้างของวิหารพระเจ้าแห่งแสงตะวันตั้งแต่ระดับล่างจนถึงระดับสูงสุดเขาต้องให้คนของตนแทรกซึมเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของวิหารพระเจ้าแห่งแสงตะวันให้ได้มากที่สุดเพื่อที่เขาจะสามารถปรับโครงสร้างได้ตามที่ต้องการ

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเล่าจะเป็นคนที่ศรัทธาในตัวพระเจ้าแห่งแสงตะวัน”

“ขอรับ?”

เพนดริกหันไปมองมังกรทั้งสองตนด้วยความสับสน อฮาเป็นถอยหลังกลับอย่างไม่ต้องการมีส่วนร่วมในขณะที่ราอนชูปีกของตนเพื่อบอกว่าสิ่งที่คาร์ลพูดเป็นเรื่องที่ดี

ในท้ายที่สุดเพนดริกก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะหันกลับไปมองคาร์ลอีกครั้ง

“สิ่งนี้เกิดขึ้นในใจของเจ้าระหว่างที่เจ้าเดินทางไปช่วยรักษาอาการเจ็บป่วยของผู้อื่น..เจ้าคิดที่จะพัฒนาพลังของตัวเองโดยยึดคนที่มีพลังบริสุทธิ์และมีจิตใจดีเป็นต้นแบบ บุคคลผู้นี้คือคนที่ริเริ่มความคิดนี้ให้แก่เจ้า”

บุคคลที่คาร์ลกําลังพูดถึงคือแจ็ค

“เพนดร์ก”

คาร์ลเรียกเพนดริกด้วยรอยยิ้มสดใส

“ข้ากําลังจะจัดหาที่พักให้กับเจ้า..แล้วเจ้าไม่คิดที่จะจ่ายคืนให้ข้าหน่อยหรือ?”

“จ่ายคืน?

คํานี้ทําให้เพนดริกถึงกับสะดุ้งโหยง