Trash of the Count’s family - ตอนที่ 197.2

บทที่ 197 มังกรอยู่ที่นี่ด้วยรึ? 2 (2)

หนึ่งในโครงกระดูกขนาดเล็กที่โดนออร่าของโคลเปย์จัดการจนปีกหายไปข้างหนึ่งกำลังกระพือปีกบินพร้อมกับวนไปรอบๆร่างของโคลเปย์

แน่นอนว่ามันทำให้เขาโกรธ เขาจะปล่อยให้สิ่งต่างๆดำเนินไปเช่นนี้ไม่ได้

โคลเปย์สำรวจโครงกระดูกทั้งหมดก่อนจะบังคับไวย์วิร์นกลายพันธ์ที่ตนบังคับอยู่ให้หันไปมองด้านล่าง

เขาเห็นคาร์ลกำลังส่งยิ้มให้ตนอยู่

‘ข้าต้องจัดการเจ้าบ้านี่ก่อน!’

เขาต้องทำให้ตัวเองกลับมาได้เปรียบอีกครั้ง

วี๊ดดดดดดดดด~~~~~

ดวงตาของไวย์เวิร์นกลายพันธุ์เริ่มเปลี่ยนสีอย่างรวดเร็ว มันกลายเป็นสีแดงราวกับเปลวเพลิง จากนั้นก็เพิ่มความเร็วเพื่อพุ่งไปหาคาร์ลทันที โคลเปย์แนบร่างของตนให้ชิดกับไวย์เวิร์นมากขึ้น

พวกมันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเต็มพิกัด

อย่างไรก็ตามชายผมแดงยังคงส่งยิ้มให้เขาเช่นเดิม

คาร์ลกำลังยิ้มให้กับพวกเขา สายตาของเขาจ้องไปยังไวย์เวิร์นกลายพันธุ์ที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆและเอ่ยขึ้น

“เข้ามา”

โครงกระดูกมังกรที่นิ่งค้างมาได้พักใหญ่ในที่สุดก็เริ่มเคลื่อนไหว

คนที่อยู่ทางด้านหลังของคาร์ลก็เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน

แมรี่ที่อยู่ในสภาพล่องหนเริ่มขยับมือของตนเป็นจังหวะช้าๆ ใบหน้าของเธอเริ่มซีดเซียวเมื่อทำการควบคุมโครงกระดูกมังกรแต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นเธอก็ไม่มีแม้แต่ความลังเลที่จะใช้แรงทั้งหมดในการควบคุมการเคลื่อนไหวของตัวเอง

กองกำลังโครงกระดูกเหินเวหาเป็นเพียงตัวล่อเท่านั้น โครงกระดูกสีขาวทั้งหมดเริ่มขยับตัวและพุ่งตัวบินรอบท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว มันสร้างความปั่นป่วนไปทั่วทั้งท้องฟ้า

อย่างไรก็ตามโครงกระดูกมังกรขนาดใหญ่เริ่มเคลื่อนไหวโดยไม่ส่งเสียงใดๆออกมา ดวงตาที่ว่างเปล่าของโครงกระดูกมังกรสว่างวาบขึ้นก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีดำในที่สุด จากนั้นมันก็บินมายังทิศที่ตั้งของโล่ป้องกันอย่างรวดเร็ว

โครงกระดูกมังกรอ้าปากกว้างเตรียมขย้ำไปที่ลำคอของไวย์เวิร์นกลายพันธุ์

“ฮึ!”

กรรจ์!!! ~~~~~

ไวย์เวิร์นกลายพันธุ์แยกเขี้ยวออกและพยายามสู้กลับทันที อย่างไรก็ตามโครงกระดูกมังกรไม่ได้ถูกสะบัดออกแม้ว่ามันจะเป็นเพียงโครงกระดูกก็ตาม

“ฮึ่ก!”

โคลเปย์รีบดึงสายบังเหียนไว้แน่น

พรึ่บ!

โครงกระดูกมังกรกางปีกออกกว้างบริเวณด้านหน้ากำแพงเมืองเฮนิตัส ใครที่มองเห็นก็พอจะเดาออกว่าโครงกระดูกมังกรกำลังปกป้องกำแพงเมืองและปราสาทเฮนิตัสเอาไว้

เปรี้ยง!

ออร่าสีขาวปะทะเข้ากับแสงสีดำ

ในเวลาเดียวกันกรงเล็บและเขี้ยวของไวย์เวิร์นกลายพันธุ์ก็พุ่งไปยังร่างของโครงกระดูกมังกรทันที อย่างไรก็ตามพลังเวทย์แห่งความตายเพียงแค่สั่นสะเทือนเล็กน้อยไม่ได้แม้แต่จะหายไปและโครงกระดูกมังกรก็ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน

ปั้ง!ปั้ง!ปั้ง!ปั้ง!

เสียงกระแทกเข้ากับโล่ดังก้องไปทั่วบริเวณเมื่อไวย์เวิร์นเริ่มพุ่งชนเข้ากับโล่ป้องกันอีกครั้ง ดูเหมือนไวย์เวิร์นจะจดจ่อกับการทำลายโล่เป็นพิเศษ ดวงตาของพวกมันเป็นสีแดงเพลิงเมื่อพยามรุมทึ้งโล่ป้องกันให้แหลกละเอียด

อย่างไรก็ตามคาร์ลยังคงนิ่ง

“เชวฮัน”

คาร์ลกำลังเริ่มขั้นตอนสุดท้ายตามแผนของเขา

“ขอรับท่านคาร์ล”

เชวฮันไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแค่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆคาร์ลเท่านั้น คาร์ลกำจัดแสงสีเงินซึ่งเชื่อมต่อกับโล่ป้องกันออกจากมือข้างหนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ถึงตาเจ้าแล้ว”

“…กระผมต้องทำอะไรบ้างขอรับ?”

คาร์ลยังไม่ได้อธิบายรายละเอียดว่าเชวฮันต้องทำสิ่งใดให้ฟัง นั่นคือสาเหตุที่เชวฮันเลือกยืนอยู่ข้างๆคาร์ลเพื่อคอยอารักขาความปลอดภัยให้เท่านั้น

แน่นอนว่าคาร์ลได้กำหนดสิ่งที่เชวฮันต้องทำไว้ล่วงหน้าแล้ว

“จงใช้พลังทั้งหมดที่เจ้ามี”

“..นี่คือประวัติศาสตร์หน้าใหม่ที่ท่านเคยพูดเอาไว้หรือขอรับ?”

เชวฮันมองเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าอันซีดเซียวของคาร์ลก่อนที่เขาจะเริ่มตอบคำถาม

“ใช่แล้ว..มันคือประวัติศาสตร์หน้าใหม่ที่เจ้าจะเป็นคนเขียนมันขึ้นมา”

‘ประวัติศาสตร์หน้าใหม่ที่ข้าจะเขียนมันขึ้นมาในบ้านหลังที่สองของข้า’

คำพูดเหล่านี้สะท้อนอยู่ในใจของเชวฮัน

ทหารที่ยืนอยู่รอบๆเริ่มหันไปมองคนทั้งคู่ด้วยความสับสน เหล่าทหารกำลังนึกสงสัยว่าพวกเขาทั้งสองกำลังทำอะไรในสถานการณ์ฉุกเฉินเช่นนี้

คาร์ลหยิบดาบออกจากกระเป๋าเวทย์และยื่นส่งให้เชวฮัน มันเป็นดาบที่มุลเลอร์ดัดแปลงมันขึ้นมา

“มันเป็นของเจ้า”

คาร์ลวางแผนที่จะให้เชวฮันดำเนินรอยตามบทบาทดั้งเดิมตามเนื้อหาในนิยาย

นี่คือสถานการณ์ที่เชวฮันจะกลายเป็นวีรบุรุษ

กำเนิดวีรบุรุษ

เนื้อหาในเล่มที่ห้าอาจสิ้นสุดลงแล้วแต่นี่คือโอกาสที่เขาจะสร้างวีรบุรุษหน้าใหม่ขึ้นมา

“ข้ามั่นใจ..ว่าเจ้ารู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อไป”

คาร์ลเอ่ยกำชับขึ้นอีกครั้ง

“แล้วรีบกลับมาเร็วๆล่ะ”

เชวฮันรับดาบมาถือไว้โดยไม่มีแม้แต่ความลังเลใดๆ เขาค่อยๆชักดาบออกมาจากฝัก  คมดาบวาววับจนสะท้อนเข้ากับตาของเขา

เชวฮันส่งยิ้มสดใสให้กับคาร์ล

“กระผมชอบดาบเล่มนี้”

ดาบเริ่มส่งเสียงบางอย่างขึ้นมา ผมสีดำและตาสีดำ ออร่าสีเดียวกับดวงตาและสีผมของชายหนุ่มผู้นี้เริ่มปกคลุมไปทั่วดาบ

“ป..ปร..ปรมาจารย์ดาบ!”

ทหารต่างอ้าปากค้างพร้อมกับกลืนน้ำลายเข้าไปอึกใหญ่

ปรมาจารย์ดาบ

ชายหนุ่มที่ทุกคนรู้จักกันดีว่าเป็นองครักษ์ประจำกายของนายน้อยคาร์ลคือปรมาจารย์ดาบ

หมอผี!

ปรมาจารย์ดาบ!

เผ่าเสือ!

จากนั้นก็มีคาร์ลเป็นผู้สั่งการ!

อารมณ์บางอย่างที่นอกเหนือไปจากความกลัวทำให้ทหารอดขนลุกไม่ได้ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่เชวฮันเอ่ยขึ้น

“กระผมจะฆ่าเขาและรีบกลับมาโดยไว”

เชวฮันเอ่ยเสียงเรียบเมื่อรู้ว่าตัวเองต้องทำสิ่งใดบ้าง บทบาทที่เขาได้รับคือการสังหารอัศวินผู้พิทักษ์โคลเปย์หรือไม่ก็สังหารเจ้าไวย์เวิร์นกลายพันธุ์ที่หมอนั่นกำลังขี่อยู่ซะ!

ยังไม่ทันที่เชวฮันจะได้ลงมือทำสิ่งใด คาร์ลก็ขยับตัวเข้ามาใกล้พร้อมกับพูดตะกุกตะกัก

“เอ่อ..เรา..เอ่อ..เรามากอดกันเถอะ!”

‘กอด? กลางสนามรบนี่นะ?’

เชวฮันนึกสงสัยว่าคาร์ลไปหัดทำตัวน่ารักแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

เชวฮันสวมกอดคาร์ลเบาๆซึ่งกำลังใช้มืออีกข้างควบคุมโล่ป้องกันเอาไว้

คาร์ลเริ่มตะโกนเสียงดังเพื่อให้ทุกคนได้ยินสิ่งที่เขาพูด

“ข้าเชื่อใจเจ้า!”

เชวฮันพยายามระงับความรู้สึกของตนเมื่อตอบกลับ

“ขอบคุณขอรับ..กระผมจะกลับมาพร้อมกับหัวของหมอนั่นให้ได้!”

‘ทำไมหมอนี่พูดแบบนี้ล่ะ?’

คาร์ลจึงกระซิบเบาๆเพื่อให้พวกเขาได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น

“ไม่จำเป็นต้องฆ่าเขา”

ทำไมต้องรีบเสียเบี้ยที่มีประโยชน์ด้วยการฆ่าในทันทีด้วยล่ะ? คาร์ลมองไปที่เชวฮันซึ่งเต็มไปด้วยความใสซื่อแม้ว่าจะร่วมทำภารกิจกับเขามามากแล้วก็ตาม น้ำเสียงของคาร์ลดูเหี้ยมขึ้นเล็กน้อย

“เก็บพวกเขาทั้งคู่เอาไว้ก่อน”

“อ่า..”

เชวฮันดูอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าของคาร์ลที่กำลังบอกเป็นนัยๆว่ามันเร็วเกินไปที่จะฆ่าเขาทิ้งในตอนนี้ อย่างน้อยพวกเขาก็ต้องหาวิธีในการควบคุมไวย์เวิร์นให้ได้เสียก่อนแล้วค่อยลงมือฆ่าเขาในภายหลัง

นอกจากนี้ถ้าเขาจับตัวโคลเปย์ไว้ได้ยังสามารถสร้างเงินให้คาร์ลได้เป็นจำนวนมากอีกด้วย

“กระผมจะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ”

เชวฮันกระโดดลงจากกำแพงผ่านช่องว่างที่คาร์ลเปิดโล่ป้องกันขึ้น เท้าของเขาหยุดลงบนหลังสีดำของโครงกระดูกมังกร

ตุบ!

เชวฮันยืดตัวตรงก่อนจะจ้องเขม็งไปยังร่างสีขาวทั้งสอง แน่นอนว่ามันคือร่างของโคลเปย์และไวย์เวิร์นกลายพันธุ์

หูของเขาได้ยินเสียงของคาร์ลแว่วมาแม้มันจะเบาแต่เสียงนั้นก็ดูหนักแน่นยิ่งนัก

“เริ่มได้!”

คาร์ลออกคำสั่งให้โจมตีทันที

ปรมาจารย์ดาบไร้นามและมังกรซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่คนบนโลกอาจหลงลืมไปชั่วขณะ สิ่งมีชีวิตทั้งสองกำลังจะถูกจารึกในประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของทวีป พวกเขากำลังเริ่มเคลื่อนไหวตามคำสั่งของคาร์ล