Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร - ตอนที่ 396

　　สามยักษ์ใหญ่ของยุโรปและอเมริกาถูกโค่นตำแหน่งโดยโรงงานทหารเล็กๆไร้ชื่อ เรื่องที่เกิดขึ้นเปรียบเหมือนพายุลูกใหญ่กำลังพังโลกทั้งโลกให้ย่อยยับก็ไม่ปาน อีกทั้งชื่อเซี่ยเหล่ยยังปรากฏไปทั่วทุกสื่อใหญ่ๆอย่าง Yahoo! Google sina หรือ yi.com……
　　บนเว็บค้นหา ชื่อ “เซี่ยเหล่ย” ก็กำลังไต่อันดับขึ้นมาราวกับจรวดที่พุ่งทะยานอยู่อย่างต่อเนื่อง
　　และนี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น การเจาะเข้าไปในสื่อใหญ่ๆทำให้ตอนนี้เซี่ยเหล่ยกลายเป็นคนดังระดับโลกไปแล้ว สาเหตุนั้นไม่มีอะไรอื่นเลย นอกจากเขากำลังสวนกระแสอคติผู้คนอย่างประโยค “made in China” และอีกอย่างก็คือความหล่อของเขานั่นเอง
　　เมื่อความมืดโรยตัวลงปกคลุม แสงสีของไฟกรุงมอสโกก็เริ่มส่องสว่างเคล้ากับวิวอันเป็นเอกลักษณ์ของยุโรปตะวันออกแต่ถึงอย่างนั้นบนถนนกลางคืนก็มีคนเดินเท้าและยานพาหนะอยู่ไม่มากดูค่อนข้างเงียบเหงาเสียมากกว่า
　　”Cheers” ในภัตตาคารหรูแห่งหนึ่ง นักข่าวสาวนาตาเลียยกแก้วในมือเธอขึ้นเป็นการดื่มฉลองให้เซี่ยเหล่ย หญิงสาวในชุดราตรีสีแดงเปิดไหล่ พร้อมคอเสื้อ v-shaped ตัดลึกเสริมเสน่ห์ให้คนใส่ เธอกำลังยิ้มยินดีให้เซี่ยเหล่ย “ดื่มให้บริษัทของคุณกันเถอะค่ะ”
　　เซี่ยเหล่ยยิ้มรับยกแก้วขึ้นชนกับแก้วอีกฝ่ายอย่างนุ่มนวลก่อนจะดื่มไวน์แดงในแก้วลงคอไป
　　นาตาเลียดื่มตามบ้างแล้วจึงหยิบขวดไวน์ Lafite ขึ้นมารินใส่แก้วเซี่ยเหล่ยต่อ
　　เซี่ยเหล่ยพูดยิ้มๆ “คุณนาตาเลีย นี่ตั้งใจให้ผมเมาเลยเหรอครับ?”
　　เธอมองเซี่ยเหล่ยด้วยท่าทางเขินอายพร้อมพูดเสียงหวานนุ่มราวน้ำผึ้ง “คุณเซี่ย ยังไงคะเนี่ย? คุณเป็นผู้ชายนะ กลัวเมากับเขาด้วยเหรอคะ? หรือว่าถ้าคุณเมาแล้ว คุณกลัวว่าฉันจะทำอะไรคุณงั้นสินะ?”
　　ดูเหมือนประโยคนี้จะเป็นคำใบ้อะไรบางอย่างและค่อนข้างชัดเจนเลยทีเดียว
　　ในความทรงจำของเซี่ยเหล่ยเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเขาสือจิงชิวก็เป็นผู้หญิงที่เร่าร้อนและมีเสน่ห์เช่นกันแต่ถ้าเทียบกับนาตาเลียที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้แล้ว ถือว่าต่างกันเหมือนฟ้ากับดิน ทิ้งห่างความต่างเป็นแสนไมล์เลยทีเดียว การถูกนาตาเลีย หยอกเย้าเขาแบบนี้ทำเอาตาข้างซ้ายของเซี่ยเหล่ยกลายเป็นเด็กซุกซนกระโจนผ่านเนื้อผ้าคุณภาพดีไปยังยอดเขาหิมะทั้งสองของเธอทันที
　　”มืดจังแฮะ……” เซี่ยเหล่ยถอนหายใจ เขาเหมือนเจออุปสรรคพร้อมหยกเม็ดสวยรู้สึกเหมือนได้บินไปมาบนอะไรนุ่มๆ แต่ก็รู้สึกผิดอยู่ลึกๆเช่นกัน
　　”คุณเซี่ย? ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?” นาตาเลียจ้องตรงกลับไปยังเซี่ยเหล่ย　　เซี่ยเหล่ยดึงสายตากลับมา กระแอมเล็กน้อย “อ้อ ขอบคุณที่มาสัมภาษณ์ผมนะครับ เพราะบทสัมภาษณ์ของคุณช่วยดึงความสนใจคนมาให้บริษัทผมได้เยอะเลย”
　　”แล้วคุณจะขอบคุณฉันยังไงดีล่ะ?”
　　เซี่ยเหล่ยตอบพร้อมรอยยิ้ม “ผมก็คิดๆดูแล้ว……” เขาหยิบซองจดหมายออกมาจากกระเป๋าและวางลงตรงหน้าเธออย่างเบามือ “นี่ก็เล็กๆน้อยๆ รับเอาไว้นะครับ”
　　เซี่ยเหล่ยกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเดียวกับนาตาเลียเพื่อทานมื้อเย็นด้วยกันเพราะหลังจากที่เขาประชันฝีมือกับสามตัวเต็งแล้วนาตาเลียก็เข้ามาสัมภาษณ์เขา สถานที่สัมภาษณ์ก็คือสตูดิโอในหอส่งสัญญาณโทรทัศน์แห่งชาติของรัสเซียเมื่อได้รับของขวัญที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ เซี่ยเหล่ยก็ต้องขอบคุณเธอสักหน่อย ดังนั้นเขาจึงเตรียมเงิน 20,000 ยูโรใส่ซองจดหมายไว้ก่อนจะมาที่ภัตตาคารสุดหรูแห่งนี้แล้ว
　　นาตาเลียรับซองจดหมายมาและใส่มันลงในกระเป๋าก่อนจะถอดรองเท้าส้นสูงของตัวเองออก ยื่นเท้าเข้าหาเท้าเซี่ยเหล่ยช้าๆ
　　คนโดนสัมผัสตัวแข็งทื่อ เขาคิดว่านาตาเลียคงแค่เหยียดตัวแล้วโดนเขาโดยไม่ได้ตั้งใจแต่เขาไม่คิดว่าเท้าเธอจะค่อยๆไต่ขึ้นมาที่น่อง และขึ้นมาจนถึงหัวเข่า เซี่ยเหล่ยก้มลงมองด้านล่างก่อนจะพบกับเท้าสวยในถุงน่อง เรียวขานั้นขยับไปมาอย่างนุ่มนวลและมุ่งตรงไปยังจุดสำคัญของเขาทันที
　　”คุณนาตาเลีย คุณ……” เซี่ยเหล่ยเริ่มกระสับกระส่าย
　　นาตาเลียยิ้มกว้างโดยไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ยังคงยื่นเท้าไปจนสุดและค่อยๆหมุนเท้าอย่างแผ่วเบา ความถี่ของเธอเหมือนกำลังพยายามรีดนมถั่วเหลืองออกมาจากเม็ดถั่ว การกระทำแบบนี้จะเรียกว่าอะไรได้อีกล่ะ? ขนาดหมูยังเข้าใจเลยว่านาตาเลีย กำลังต้องการอะไร
　　เพียงแต่เซี่ยเหล่ยเป็นหมูที่หัวทึบไปหน่อย เขากระแอม “คุณนาตาเลีย คุณต้องการอะไรรึเปล่าครับ?” 　　นาตาเลียยกยิ้ม “อีกเดี๋ยวคุณก็พร้อมแล้วล่ะ แต่ฉันอยากรู้จังว่าคุณจะทนได้นานแค่ไหน”
　　เซี่ยเหล่ยจะลุกขึ้นแล้วหนีออกไปเลยก็ได้แต่เมื่อคิดว่าอีกฝ่ายก็เพิ่งให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับเขามาและในอนาคตเขาก็อาจจะต้องขอความช่วยเหลือจากเธออีกก็ได้ เซี่ยเหล่ยจึงลังเลและไม่อยากปฏิเสธเธอตรงๆ แต่ในขณะเดียวกันด้วยความเก่งของ นาตาเลีย เซี่ยเหล่ยก็คงอดทนเก็บได้อีกไม่นานถึงหน้าเขาจะยิ่งนิ่งๆดูเคร่งขรึมอยู่แต่ในใจเขากำลังกระสับกระส่ายเต็มทีแล้ว
　　”คุณเซี่ย ด้านหลังร้านนี้มีโรงแรมอยู่นะ ห้องก็ดีมากเลยแถมฉันว่าฉันเริ่มเมาซะแล้วแบบนี้คุณคงต้องพาฉันไปพักแล้วสิ”
　　เซี่ยเหล่ยตอบหน้านิ่ง “นี่……”
　　ตอนนั้นเองถ่างหยู่เหยี่ยก็เดินเข้ามาจากประตูทางเข้า เสียงฝีเท้าหนักแน่นราวกับมีเรื่องอะไรสำคัญ
　　เมื่อเห็นถ่างหยู่เหยี่ยเดินเข้ามา นาตาเลียก็รีบดึงเท้าตัวเองกลับไปทันทีแต่ถึงเธอจะถอยเอาตอนนี้ เซี่ยเหล่ยก็ตั้งตระหง่านเสียแล้ว…
　　เซี่ยเหล่ยถอนหายใจออกมาแล้วทักทายคนมาใหม่อย่างรวดเร็ว “หยู่เหยี่ย คุณยังไม่ได้ทานอะไรใช่มั้ย มานั่งด้วยกันก่อนสิ”
　　ถ่างหยู่เหยี่ยจ้องเซี่ยเหล่ยเขม็ง “ถึงตอนนี้คุณก็ยังจะกินอีกเหรอ ลูกของเราไข้ขึ้นหนักนะ รีบตามฉันไปโรงพยาบาลเถอะ”
　　แต่ถ่างหยู่เหยี่ยเลือกพูดเป็นภาษาอังกฤษเพราะจงใจให้นาตาเลียเข้าใจความหมายของเธอ
　　”หา?” ส้อมในมือเซี่ยเหล่ยถึงกับร่วงลงบนโต๊ะ
　　แล้วนี่เขากับเธอไปมีลูกกันตอนไหนเนี่ย?
　　ฝ่ายนาตาเลียก็มองถ่างหยู่เหยี่ยด้วยความอึ้ง เธอแทบไม่อยากเชื่อหูเลยว่าเธอได้ยินอะไรไป　　”คุณนาตาเลีย ขอโทษด้วยนะ แต่สามีฉันคงอยู่กับคุณต่อไม่ได้แล้ว” ถ่างหยู่เหยี่ยพูดต่อด้วยสีหน้าจริงจังสุดฤทธิ์
　　”ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องลูกคุณสำคัญกว่า” เธอตอบ “หรือให้ฉันไปดูเด็กๆกับพวกคุณก็ได้นะ”
　　”ไม่จำเป็นหรอกค่ะ” ถ่างหยู่เหยี่ยปฏิเสธเรียบๆ “เราจัดการกันเองได้”
　　เซี่ยเหล่ยลุกขึ้นยืนและขอโทษตามมารยาท “คุณนาตาเลีย ขอโทษนะครับแต่ผมต้องไปแล้ว”
　　”อ่า ลาก่อนค่ะ” นาตาเลียตอบรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแต่ในใจกำลังเศร้าหนัก ทำไมผู้ชายดีๆถึงแต่งงานกันเร็วนักนะ?
　　เมื่อออกมาจากภัตตาคารแล้ว สถานการณ์น่าอายระหว่างสองขาของเซี่ยเหล่ยก็หายไป เขาพูดปนหัวเราะ “หยู่เหยี่ย นี่เรามีลูกกันแล้วเหรอ? จริงๆถ้าอยากช่วยผมออกจากสถานการณ์แบบนั้น คุณไม่เห็นจำเป็นต้องทำอะไรน่าอายแบบนั้นก็ได้นี่นา?” 　　”คุณคิดว่าฉันอยากพูดแบบนั้นรึไง?” ถ่างหยู่เหยี่ยกลอกตาใส่แทน “ฉันทำไปเพื่อความปลอดภัยต่างหาก คนที่ดูไม่มีพิษภัยบางทีอาจจะเป็นหัวขโมยก็ได้ คุณควรรู้ไว้อีกอย่างนะ นาตาเลีย เพิ่งจะสัมภาษณ์คุณเป็นครั้งแรกแต่หลังจากนั้นเธอก็ชวนคุณนอนกับเธอด้วยเลย แรงจูงใจของเธอมันต้องไม่ธรรมดาแน่ สปายหญิงของรัสเซียน่ะเก่งมากนะ ถ้าคุณไม่ระวังตัวล่ะก็ คุณจบเห่แน่”
　　เซี่ยเหล่ยพูดต่อด้วยความทึ่ง “เธอเป็นสปายเหรอ?”
　　ถ่างหยู่เหยี่ยตอบ “ต่อให้เธอไม่ใช่สปาย ยังไงที่นี่ก็มีพวกคนใหญ่คนโตของรัสเซียอยู่ดี หลิงฮ่านบอกฉันว่าก่อนที่นาตาเลียจะสัมภาษณ์คุณ เธอติดต่อกับผู้มีอำนาจคนหนึ่งในกองทัพรัสเซียและเพื่อความปลอดภัย คุณควรจะอยู่ให้ห่างจากเธอซะ”
　　”แล้วเธอต้องการอะไรจากผม?”
　　”ตอนนี้คุณกลายเป็นขุมสมบัติของชาติจีนแล้ว ผู้อาวุโสฉือโทรมาหาฉัน เขาชื่นชมคุณใหญ่เลยล่ะ บอกว่าคุณสร้างชื่อเสียงให้กับประเทศชาติ ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาดูมีความสุขมากแต่เขาก็สั่งฉันมาด้วยว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันก็ต้องปกป้องคุณให้ได้ นอกจากนั้นเขาก็ย้ำฉันเป็นพิเศษว่า ให้ฉันจับตาดูคุณ อย่าให้คุณปล่อยตัวตามสาวรัสเซียไปเป็นอันขาด เขาบอกว่าถ้าคุณอยากหาแฟนก็ให้หาคนชาติเดียวกัน ไม่งั้นจะเป็นการปล่อยให้น้ำไหลออกไปจากนาน่ะ”
　　เซี่ยเหล่ย “……”
　　ฉือโบเหยิยนอาจจะกำลังดื่มด่ำกับความสุขมากไปจนมอมเมาถึงได้สั่งอะไรเธอมาแบบนี้แต่ถ่างหยู่เหยี่ยก็ไม่ได้ปฏิเสธคำสั่งที่ว่าตอนนี้เซี่ยเหล่ยถึงต้องมาเผชิญสถานการณ์อย่าง ถ่างหยู่เหยี่ยพูดว่าเขากับเธอมีลูกด้วยกันแล้วต่อหน้า นาตาเลีย เพื่อช่วยเขามาจากการชวนไปนอนด้วยกันในโรงแรมของนักข่าวสาวคนนั้น
　　นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?
　　แม้เซี่ยเหล่ยจะยังไม่เคลียร์ในเรื่องต่างๆแต่ตอนนี้เขาก็หัวหมุนไปเรียบร้อยแล้ว
　　ในขณะเดียวกันนั้นที่ประเทศเกาหลีใต้ ณ ฐานทัพเรือเจิ้นไห่ของกองทัพสหรัฐ
　　ภายในห้องประชุมจอ LCD กำลังฉายภาพของเซี่ยเหล่ยยืนอยู่พร้อมปืน
　　เขาเล็งเป้าหมายก่อนที่เสียงปืนจะดังลั่นไปทั่วดาดฟ้า
　　นี่เป็นภาพตอนที่เซี่ยเหล่ยยิงเป้าระยะ 3200 เมตร ซึ่งถูกเล่นซ้ำๆมาหลายสิบครั้งแล้วในห้องประชุมแห่งนี้
　　ชายผิวสีร่างใหญ่กดรีโมทในมือของเขา ภาพบนหน้าจอ LCD ถูกหยุดที่หน้าเซี่ยเหล่ยใบหน้าของเขาบนภาพหยุดนิ่งทำเอาคนเห็นรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่
　　ชายร่างใหญ่คนนี้ชื่อแลนด์เบริกเป็นผู้อำนวยการของ CIA เอเชียเขาเพิ่งรับหน้าที่ดูแลงานเกี่ยวกับเซี่ยเหล่ยต่อมาจากมือผู้อำนวยการ CIA ตะวันออกกลางอย่างกู้ดซัล
　　หลางซือเหยาเองก็อยู่ในห้องประชุมนี้ด้วยเช่นกัน เธอจ้องมองเซี่ยเหล่ยในจอ LCD นั่นแม้สีหน้าเธอจะเรียบนิ่งแต่ในใจก็เธอกระวนกระวายถึงที่สุด ตอนนี้ความคิดเธอเริ่มฟุ้งซ่านไปไกลแล้ว “ถ้าเราไม่ได้เข้าร่วมกับ CIA ถ้าเราไม่ใช่เจ้าหน้าที่ข่าวกรอง ตอนนี้เราสองคนจะได้เป็นคู่รักที่มีความสุขไปแล้วรึเปล่านะ? เขาได้รับเกียรติยศชื่อเสียงขนาดนั้นแล้ว ถ้าเราอยู่กับเขา เขาจะยังอยากจูบเราอยู่รึเปล่านะ?”
　　แลนด์เบริกพูดแหวกความเงียบในห้องประชุมขึ้น “หลางซือเหยา คุณอยู่กับเซี่ยเหล่ยมาพักใหญ่ คุณน่าจะเข้าใจเขามากที่สุด งั้นบอกผมหน่อย เขาประสบความสำเร็จได้ยังไง?”
　　หลางซือเหยาดึงสติกลับมาก่อนจะส่ายหน้า “ฉันจะทราบได้ยังไง? อย่างในวิดีโอนี้ เซี่ยเหล่ยไม่ได้บอกอะไรฉันเลย ทั้งอุตสาหกรรมของจีนก็พัฒนาไปไกลหลายระดับแล้วด้วย”
　　แลนด์เบริกกล่าว “เรื่องอุตสาหกรรมจีนพัฒนาน่ะเรารู้แล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดถึงหรอก แต่สิ่งที่ผมแน่ใจคือปืนสไนเปอร์ไรเฟิลที่ยิงได้ถึง 3200 เมตรน่ะมันผลิตไม่ได้ในอเมริกา ดังนั้นผมเลยมีความคิดว่าปืน XL2500 ที่โรงงานทหารอาชาสายฟ้าผลิตมันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับระดับอุตสาหกรรมของจีนเลย มันเป็นเพราะความสามารถของเซี่ยเหล่ยล้วนๆ”
　　หลางซือเหยานิ่งเงียบ
　　แลนด์เบริกพูดต่อ “ตอนนี้เซี่ยเหล่ยอยู่ในรัสเซียซึ่งเป็นเขตหวงห้ามของเรา ถ้าจะทำอะไรใหญ่โตในนั้นก็คงไม่ได้แต่ยังไงผมก็รับงานนี้มาแล้ว หลางซือเหยาหาทางเอาปืน XL2500 มาให้ได้ กองทัพต้องการศึกษามัน”
　　”ฉัน?” หลางซือเหยาขมวดคิ้วทันที
　　แลนด์เบริกเสริม “คุณมีเวลา 1 เดือนให้เตรียมตัว”
　　”คุณหมายความว่า คุณจะให้ฉันกลับจีนใช่มั้ย?” หลางซือเหยาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “คนของสำนักงานลับ 101 กำลังสงสัยฉันอยู่ถ้าฉันไปปรากฏตัวในจีน ฉันต้องอธิบายคุณมั้ยว่ามันจะเป็นยังไงต่อ?”
　　แลนด์เบริกยักไหล่ “ผมไม่สน แต่ถ้าคุณทำงานไม่สำเร็จตำแหน่งงานของคุณก็จบ”
　　”ฮึ่ม!” เธอผลักเก้าอี้แล้วตรงออกจากห้องไปอย่างหนักหน่วง
　　เมื่อหลางซือเหยาออกไปแลนด์เบริกก็เริ่มพูดต่อ “เอาล่ะ ส่วนตอนนี้เรามาเริ่มหาทางรับมือเซี่ยเหล่ยกันได้แล้ว”
　　ในขณะเดียวกันที่ทางเดิน มุมปากของหลางซือเหยาก็ค่อยๆยกยิ้มออกมา…
　　ติดตามตอนต่อไป…….