Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร - ตอนที่ 380

TXV –

　　ความตั้งใจจริงของเย่คุนเขาไม่ได้ต้องการที่จะเอาชนะเซี่ยเหล่ยแค่เพียงอย่างเดียวเท่านั้นแต่เขายังต้องการลดและบั่นทอนความมั่นใจที่เซี่ยเหล่ยมีอย่างล้นหลามในตอนนี้ด้วย
　　สำหรับอันซูฮยอนความตั้งใจของเขานั้นเข้าใจง่ายกว่าของเย่คุน เขาเพียงแค่ต้องการให้เซี่ยเหล่ยรู้สึกเสียหน้าและอับอาย
　　ในเวลานี้ทั้งเซี่ยเหล่ย อันซูฮยอนและเย่คุนต่างโอนเงินไปไว้ในบัญชีกองกลางซึ่งเป็นบัญชีของเฉินตูเทียนหยินคนละสิบล้านหยวนแน่นอนว่าผู้ชนะจะได้เงินเดิมพันเป็นรางวัลทั้งหมดสามสิบล้านหยวน
　　“ตอนนี้ก็ได้เวลาอันสมควรแล้ว เรามาเริ่มการแข่งขันกันเลยดีกว่า” มู๋เจียนเฟิงพูดและพูดต่อว่า “ถึงนี่จะไม่ใช่การแข่งอย่างเป็นทางการ แต่เราก็ต้องเลือกผู้เล่นคนแรก มีใครต้องการบ้างไหม?”
　　เซี่ยเหล่ยพูดว่า “ผมขอเริ่มก่อนก็แล้วกัน ผมเคยเล่นที่เยอรมันมานิดหน่อยและมันก็นานมากแล้ว ดังนั้นผมอยากเริ่มก่อนเพื่อรื้อฟื้นความรู้สึกในตอนนั้น”
　　มู๋เจียนเฟิงพยักหน้าพร้อมพูดว่า “ไม่มีปัญหา”
　　อันซูฮยอนยิ้มก่อนจะพูดว่า “คุณเซี่ย คุณจะบอกว่าเคยเล่นกอล์ฟในประเทศเยอรมันอย่างนั้นเหรอ? นี่คุณเพ้อเจ้ออะไรของคุณอีกเนี่ย? อย่างคุณเนี่ยนะจะเล่นกอล์ฟที่ประเทศเยอรมันมาก่อน?”
　　“ก็ที่เป็นคุกในเยอรมนีหน่ะ!” เซี่ยเหล่ยตอบข่มอันซูฮยอน
　　อันซูฮยอนสีหน้าถอดสีทันที
　　เหมือนจะกลายเป็นคำต้องห้ามสำหรับอันซูฮยอนไปแล้วก็ว่าได้เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาได้ยินคำว่าคุก ใบหน้าของเขาจะเปลี่ยนไปเป็นเศร้าสลดอย่างอัตโนมัติ
　　เซี่ยเหลียเดินออกมาจรงจุดตี พร้อมวางลูกกอล์ฟไว้บนแท่นตั้งขนาดเล็ก จากนั้นก็ง้างมือไปด้านหลังพร้อมกับหวดลูกออกไปอย่างไรก็ตามเซี่ยเหล่ยตีลูกกอล์ฟไม่โดน
　　“ฮ่าฮ่าฮ่า” อันซูฮยอนหัวเราะเซี่ยเหล่ยทันที
　　เย่คุนเองก็ยิ้มและพูดว่า “คุณเซี่ย ตอนนี้ผมพอจะรู้ฝีมือของคุณแล้วดังนั้นคุณเอาเงินของคุณกลับไปดีกว่าครั้งนี้จะถือว่าเราแค่เล่นกันโดยไม่ต้องมีเงินเดิมพัน ผมคิดว่าจะให้คุณกลับไปฝึกฝนมาให้ดีเสียก่อนเมื่อนั้นเราค่อยมาแข่งกันก็ยังไม่สายหรอกนะ”
　　เมื่อได้รับการเยาะเย้ยจากอันซูฮยอนและเย่คุนแทนที่เซี่ยเหล่ยจะโกรธ มันกลับทำให้เขาสงบและมีความแน่วแน่มากขึ้นกว่าเดิมอย่างมาก เขาวางลูกกอล์ฟบนแท่นวางขนาดเล็กอีกครั้ง ก่อนจะง้างวงสวิงไปด้านหลังและออกแรงตีไปข้างหน้าอย่างสุดแรง
　　“ป๊อกก..!!” เสียงหัวไม้กระทบกับลูกกอล์ฟพร้อมกับลูกกอล์ฟที่ลอยออกไปบนฟ้า ครั้งนี้เซี่ยเหล่ยตีไม่พลาด ลูกกอล์ฟลงไปตกใกล้หลุมพอสมควรแต่ก็ถือว่ายังไม่ดีพอ
　　หลังจากตีนั้นเซี่ยเหล่ยยังตีออกไปอีกสองครั้งแต่ก็ล้มเหลว ครั้งแรกเขาตีโดนลูกแต่ลูกลอยออกไปและตกลงในน้ำ ส่วนครั้งที่สองแม้ลูกกอล์ฟจะไม่ได้ตกลงในน้ำแต่ก็ไปตกนอกสนาม
　　หลังจากเห็นเซี่ยเหล่ยตีไปหลายครั้งแล้วทั้งอันซูฮยอนและเย่คุนต่างหันหน้ามาหากันพร้อมกับยิ้มให้กันและกัน สำหรับฝีมือของพวกเขาในตอนนี้สามารถที่จะเอาชนะเซี่ยเหล่ยได้อย่างสบายดังนั้นพวกเขาแทบจะรอเวลาที่จะชนะและเห็นเซี่ยเหล่ยต้องอับอายแทบจะไม่ไหวแล้ว
　　เมื่อเห็นท่าทีของเซี่ยเหล่ยแล้วมันทำให้เฉินตูเทียนหยินอยู่เฉยไม่ได้ เธอเดินไปด้านข้างของเซี่ยเหล่ยและพูดอย่างเป็นกังวลว่า “เหล่ย คุณไม่สามารถที่จะเรียนรู้การเล่นกอล์ฟได้ในเวลาแค่นี้หรอก ฉันคิดว่าครั้งนี้คุณควรจะถอยก่อนดีกว่า”
　　เซี่ยเหล่ยยิ้มก่อนจะตอบกลับไปว่า “ไม่เป็นไร ผมมั่นใจว่าผมจะชนะมือสมัครเล่นทั้งสองคนนั้นได้”
　　เฉินตูเทียนหยิน ”…… ”
　　คำพูดของเซี่ยเหล่ยทำให้อันซูฮยอนและเย่คุนตกใจอย่างมาก พวกเขาไม่คิดว่าเซี่ยเหล่ยจะกล้าพูดออกมาถึงขนาดนี้!
　　เซี่ยเหล่ยพูดต่อว่า “ผู้อาวุโสมู๋ ต่อได้เลย ผมอยากเห็นมือสมัครเล่นตีแล้ว”
　　ด้วยน้ำเสียงและคำพูดของเซี่ยเหล่ยทำให้มู๋เจียนเฟิงไม่ค่อยพอใจซักเท่าไหร่
　　“หึ!” มู๋เจียนเฟิงพูดในลำคอเบาๆ ก่อนจะหันไปพูดกับเย่คุนว่า “เย่คุน ออกไปแสดงฝีมือของคุณให้เซี่ยเหล่ยเห็นหน่อยสิ อย่าปล่อยให้เขาดูถูกเราแบบนี้”
　　เย่คุนหัวเราะเยาะออกมาเสียงดังก่อนจะเดินไปที่จุดตีพร้อมกับหวดวงสวิงออกไป ลูกกอล์ฟลอยขึ้นฟ้าพร้อมไปตกและกระดอนพื้นครั้งแรกใกล้กับปากหลุม ก่อนจะกระดอนอีกสองครั้งและกลิ้งลงหลุมไปอย่างสวยงาม
　　แคดดี้ของเขารีบวิ่งไปหยิบลูกกอล์ฟขึ้นมาจากหลุม
　　หลังจากเย่คุนตีเสร็จก็ถึงคราวอันซูฮยอน เขาเดินออกไปที่จุดตีพร้อมกับหวดวงสวิงไปที่ลูกกอล์ฟด้วยท่วงท่าที่สวยงาม ลูกกอล์ฟตกใกล้กับหลุมมากก่อนจะเด้งอีกหนึ่งครั้งแล้วลงหลุมเลยจากผลลัพธ์การตีครั้งแรกของพวกเขา ดูเหมือนว่าอันซูฮยอนจะเล่นได้ดีกว่าเย่คุนพอสมควรไม่ว่าจะเป็นระยะจุดตกของลูกกอล์ฟรวมถึงท่วงท่าวงสวิงก็ยังดีและสวยงามกว่า
　　อย่างไรก็ตามเย่คุนไม่ได้สนใจในเรื่องนี้ เขาหันไปมองหน้ากับอันซูฮยอนและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ให้กันก่อนจะหันไปมองไปที่เซี่ยเหล่ย
　　ถึงคราวของเซี่ยเหล่ยตีอีกครั้ง เขาเดินออกไปยืนตรงจุดตีพร้อมกับวางลูกกอล์ฟบนแท่นตีขนาดเล็ก
　　ด้านเฉินตูเทียนหยินที่เห็นว่าเซี่ยเหล่ยยังคงดื้นด้านและไม่ยอมฟังที่ตัวเองพูด เธอในตอนนี้ไม่อยากจะเห็นฉากที่หน้าอับอายของเซี่ยเหล่ยทำให้เธอเลือกที่จะหลับตาก่อนเซี่ยเหล่ยจะเริ่มตีแต่อย่างไรก็ตามหลังจากที่เซี่ยเหล่ยตีลูกกอล์ฟออกไปเพียงไม่กี่วินาที ทุกอย่างรอบตัวของเธอก็เงียบไปหมด มันทำให้เธออดสงสัยและประหลาดใจไม่ได้จึงเลือกที่จะลืมตาขึ้นมาดูสถานการณ์ ภาพที่เธอเห็นในตอนนี้คือภาพที่แคดดี้วิ่งไปที่หลุมพร้อมกับหยิบลูกกอล์ฟออกมา มันเป็นภาพที่ทำให้เธอตกใจอย่างมาก!
　　ด้านอันซูอยอนและเย่คุนที่ก่อนหน้านี้มีทั้งรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์และเสียงหัวเราะที่เยาะเย้ยเซี่ยเหล่ย ตอนนี้มันได้หายไปหมดแล้วพวกเขาที่ต้องการจะเห็นภาพของเซี่ยเหล่ยที่ตีไม่โดนลูกกอล์ฟหรือตีลูกกอล์ฟตกน้ำจนทำให้เขารู้สึกอับอายนั้นมันไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว เพราะครั้งนี้ที่เซี่ยเหล่ยตีลูกกอล์ฟออกไปนั้นมันสุดยอดมาก ลูกกอล์ฟของเขาลอยออกไปและตกลงในหลุมอย่างแม่นยำโดยไม่ได้เด้งกรีนก่อนเลยด้วยซ้ำ!
　　มู๋เจียนเฟิงเองก็รู้สึกตกใจอย่างมากเช่นกัน
　　อย่างไรก็ตามแม้ว่าเรื่องนี้จะทำให้มู๋เจียนเฟิง อันซูฮยอน เย่คุนรวมไปถึงเฉินตูเทียนหยินดูจะตกใจและประหลาดใจอย่างมาก แต่สำหรับเซี่ยเหล่ยนั้นถือว่าไม่ใช่เรื่องยากซักเท่าไหร่เพราะการตีที่ผ่านมาของเขาทำให้เขาสามารถจับหลักการในการตี การหวดวงสวิง การออกแรง ระยะสัมผัสระหว่างหัวไม้และลูกกอล์ฟ ความเร็วของลมในช่วงขณะที่กำลังจะตีด้วยทุกอย่างที่กล่าวมานี้ เขาได้นำทุกอย่างมาใช้ร่วมกันกับตาซ้ายของเขาดังนั้นเมื่อรวมทักษะทั้งสองเข้าด้วยกัน มันก็ทำให้เขาสามารถกะระยะห่างระหว่างจุดตีกับปากหลุมได้ด้วยสมองอย่างรวดเร็ว มันสามารถคำนวณออกมาเป็นสูตรทางคณิตศาสตร์พร้อมกับออกคำสั่งให้ร่างกายตีลูกกอล์ฟออกไปได้ตามค่าที่ได้คำนวณได้อย่างสมบูรณ์!
　　ด้วยความสามารถในตอนนี้ของเซี่ยเหล่ย มันก็ไม่แปลกที่ก่อนหน้านี้เขาจะพูดว่าทั้งอันซูฮยอนและ เย่คุน นั้นเป็นมือสมัครเล่น!
　　สิ้นสุดหลุมแรก พวกเขาทั้งหมดก็ย้ายไปหลุมที่สอง หลุมนี้อันซูฮยอนเริ่มตีเป็นคนแรก เขาต้องใช้การตีถึงสองครั้งกว่าจะทำให้ลูกกอล์ฟลงหลุมได้ด้านเย่คุนเองก็เช่นกัน เขาตีไม่ลงหลุมภายในครั้งเดียว เขาต้องใช้การตีสองครั้งถึงลูกกอล์ฟจะลงหลุมจนมาถึงคนสุดท้ายซึ่งก็คือเซี่ยเหล่ยด้วยความสามารถและทักษะที่เขามีทำให้เขาสามารถตีลูกกอล์ฟออกไปและลงหลุมอย่างสวยงามเหมือนกับหลุมแรกอีกครั้ง
　　หลุมที่สาม หลุมที่สี่ หลุมที่ห้า……
　　ไม่ว่าจะเป็นหลุมไหนๆทั้งอันซูฮยอนและเย่คุนก็ใช้จำนวนการตีมากกว่าหนึ่งครั้งทั้งนั้นแม้ว่าจะมีบางหลุมที่ใช้การตีเพียงแค่ครั้งเดียวแต่ก็ยังเทียบกับเซี่ยเหล่ยไม่ได้แม้แต่น้อยเพราะเขายังคงตีลงทุกหลุมโดยใช้การตีแค่เพียงครั้งเดียวและทุกหลุมที่เขาตีลงไปนั้น ลูกกอล์ฟไม่เคยได้สัมผัสพื้นกรีนก่อนจะลงหลุมเลยซักครั้ง!
　　ทักษะของเซี่ยเหล่ยที่แสดงออกมาให้ได้เห็นกันอยู่ในขณะนี้ มันทำให้ผู้คนที่มองดูการแข่งขันในครั้งนี้ต่างพากันทึ่งในความสามารถของเซี่ยเหล่ยจนแทบจะหยุดหายใจ
　　ผู้เล่นมืออาชีพไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าเซี่ยเหล่ย พวกเขาก็จะเป็นได้แค่มือสมัครเล่นเท่านั้น!
　　อันซูฮยอนและเย่คุนรู้สึกไม่พอใจอย่างมากที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่พวกเขาคาดการณ์ไว้!
　　หลังจากตีไปแล้วหลายหลุม เซี่ยเหล่ยก็ได้ผายมือออกทั้งสองข้างพร้อมพูดขึ้นว่า “คุณอันและคุณเย่ ผมว่าตอนนี้มันไม่มีความหมายแล้วที่เราจะเล่นกันต่อเพราะต่อให้เล่นจนครบสิบแปดหลุมพวกคุณก็ไล่ตามคะแนนของผมไม่ทันอยู่ดี ผมไม่ต้องการเสียเวลาไปมากกว่านี้แล้ว”
　　ทั้งอันซูฮยอนและเย่คุนต่างก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองโดนตบอย่างรุนแรง แม้ว่าจะไม่มีมือของใครตบหน้าของพวกเขาเลยในตอนนี้!
　　ทั้งอันซูฮยอนและเย่คุนต่างแสดงท่าทางผิดหวังและรู้สึกอายออกมาในความเป็นจริงเขาอยากให้ความรู้สึกที่พวกเขากำลังรู้สึกอยู่ในตอนนี้เกิดขึ้นกับเซี่ยเหล่ยแต่น่าเสียดายที่มันไม่เกิดขึ้น
　　ในหลุมถัดไปสำหรับพวกเขาทุกคน เมื่อไม่มีท่าทีในการหยุดการแข่งขันเซี่ยเหล่ยที่คะแนนนำอยู่จึงได้ตีเป็นคนแรกต่อ เขาเดินไปที่จุดตีพร้อมกับมองไปที่หลุม หลุมนี้ค่อนข้างไกลมาก เขาจึงง้างวงสวิงออกไปจนสุดแขนเท่าที่เขาจะทำได้ก่อนจะหวดออกไปอย่างรุนแรง ลูกกอล์ฟพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูงวิถีของลูกกอล์ฟพุ่งไปใกล้เคียงกับเส้นตรงอย่างมาก มันแสดงให้เห็นถึงความเร็วและความแรงของลูกกอล์ฟที่พุ่งออกไป ดังนั้นลูกจึงลอยไปตกไกลถึงสามร้อยยี่สิบเมตร
　　ลูกกอล์ฟที่ลอยออกไปตกใกล้กับปากหลุม!
　　แม้ว่าในหลุมนี้เซี่ยเหล่ยจะตีไม่ลงภายในครั้งเดียว มันไม่ใช่เพราะเขาคำนวณผิดหรือตีพลาดแต่มันเป็นเพราะเขาตั้งใจที่จะตีครั้งแรกให้ไม่ลงอยู่แล้ว!
　　แม้ว่าเซี่ยเหล่ยจะตีหลุมนี้ไม่ลงภายในครั้งเดียวแต่เขาก็ยังไม่เลิกสร้างความประหลาดใจให้กับผู้ชมการแข่งขันเพราะระยะที่เขาตีได้นั้นไกลมากจนแทบจะไม่มีใครสามารถตีได้
　　เซี่ยเหล่ยยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า “ขอโทษด้วย ดูเหมือนครั้งนี้ผมจะต้องใช้จำนวนการตีสองครั้งถึงจะลงหลุมเหมือนพวกคุณ”
　　ทันทีที่ได้ยินเซี่ยเหล่ยพูดทั้งอันซูฮยอนและเย่คุนอยากจะหายไปจากสนามกลอ์ฟทันทีที่พวกเขาจะทำได้
　　“ฮ่าฮ่า…” จู่ๆมู๋เจียนเฟิงก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกับพูดต่อว่า “เซี่ยเหล่ย ด้วยความสามารถระดับนี้ คุณสามารถเข้าร่วมโปรหลีคและเป็นแช้มป์ได้อย่างสบายๆ คุณจะต้องมีชื่อเสียงในวงการกอล์ฟอย่างแน่นอน”
　　เซี่ยเหล่ยหันไปมองมู๋เจียนเฟิงก่อนตอบกลับอย่างเรียบง่ายว่า “ผู้อาวุโสมู๋ก็พูดเกินไป บางทีในการแข่งนี้ทั้งคุณอันและคุณเย่อาจจะพลิกล็อกชนะผมก็ได้”
　　ทันทีที่เซี่ยเหล่ยพูดจบอันซูฮยอนก็ขว้างคลับไปให้แคดดี้ทันทีนี่เป็นการแสดงออกถึงความโกรธและไม่พอใจของเขาซึ่งในอีกความหมายหนึ่งคือเขายอมแพ้แล้ว
　　เย่คุนเองก็โยนคลับไปให้แคดดี้ก่อนจะหัวเราะเบาะๆพร้อมพูดขึ้นว่า “คุณเซี่ย ผมก็ขอยอมแพ้ ดังนั้นเงินทั้งหมดตกเป็นของคุณแล้ว”
　　เมื่อเห็นว่าจบการแข่งขันแล้ว เซี่ยเหล่ยเองก็เดินไปหาแคดดี้พร้อมยืนคลับให้กับเขา
　　แคดดี้คนนั้นมองที่เซี่ยเหล่ยด้วยความรู้สึกขอบคุณเพราะเขารู้สึกได้ถึงความเคารพต่อผู้อื่นที่เซี่ยเหล่ยแสดงออกมา
　　“งั้นตอนนี้ เซี่ยเหล่ย เราไปดื่มชากันดีกว่า” มู๋เจียนเฟิงพูด
　　เย่คุนเองก็พูดเสริมขึ้นว่า “ใช่แล้ว…ผมต้องการพูดคุยและตกลงกับคุณเกี่ยวกับธุรกิจเพราะการนั้นผมถึงขนาดยกเลิกการประชุมที่สำคัญมากๆเลยนะ”
　　เซี่ยเหล่ยตอบกลับอย่างไม่แยแสว่า “เมื่อไม่นานมานี้ผมได้ดื่มชาเข้าไปและรู้สึกปวดท้องอย่างมาก ครั้งนี้ผมจึงขอผ่านดีกว่าสำหรับเรื่องธุรกิจที่คุณอุตส่าสละเวลาอันมีค่าของคุณเพื่อต้องการพูดคุยกับผมนั้น มันก็เรื่องของคุณ มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมเลยจะว่าไปเวลาของผมก็มีค่าเช่นกัน ถ้าผมรู้อย่างนี้แล้วผมจะไปดูหนังกับเพื่อนๆของผมดีกว่า”
　　“คุณ …… ” เย่คุนพูดพร้อมทำหน้าไม่พอใจ
　　เนื่องจากเซี่ยเหล่ยรู้ถึงจุดประสงค์หลักที่เย่คุนต้องการ เขาจึงไม่จำเป็นต้องพูดจาสุภาพกับเย่คุน!
　　“เซี่ยเหล่ย ทำไมคุณพูดแบบนี้หล่ะ?” มู๋เจียนเฟิงพูดอย่างไม่พอใจก่อนจะพูดอีกว่า ”ธุรกิจที่เย่คุนต้องการจะพูดกับคุณไม่ใช่ธุรกิจขนาดเล็กหรอกนะ มันใหญ่พอที่จะทำให้คุณรวยขึ้นแบบไม่รู้ตัวเลยหล่ะ”
　　เซี่ยเหล่ยหัวเราะเบาๆก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “ด้วยสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ในตอนนี้ก็ทำให้ผมร่ำรวยพออยู่แล้ว ผมจะต้องไปแบ่งความร่ำรวยของผมให้กับคนอื่นอีกทำไมหล่ะ?”
　　“คุณ …… ” มู๋เจียนเฟิงพูดด้วยความโกรธ เขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าเซี่ยเหล่ยจะพูดจาแบบนี้กับเขา
　　เย่คุนในตอนนี้ได้แสร้งทำเป็นเศร้าก่อนจะพูดว่า “เซี่ยเหล่ย คุณไม่คิดจะฟังข้อเสนอของผมก่อนเลยงั้นเหรอ?”
　　เซี่ยเหล่ยตอบกลับว่า “เรามาพูดกันอย่างตรงไปตรงมาดีกว่า ผมรู้ว่าพวกคุณต้องการโรงงานผลิตอาวุธของผม”
　　“ถ้าคุณรู้แล้วก็บอกมาเลยดีกว่าว่าต้องการราคาเท่าไหร่?” เย่คุนพูดอย่างหนักแน่น
　　เซี่ยเหล่ยลองถามหยังเชิงว่า “ถ้าไม่ขายหล่ะ?”
　　เย่คุนหัวเราะก่อนพูดว่า “คงจะเป็นแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ”
　　ติดตามตอนต่อไป………..