Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร - ตอนที่ 363

TxV – 363 คุณค่าสิ่งของ !

ณ โรงแรมพาเลซ

“เทียนหยิน ที่นี่มีงานประมูลอย่างนั้นเหรอ?” อันซูฮยอนพูดขณะที่กําลังเดินไปหาเฉินตูเทียนหยินที่รออยู่ตรงบริเวณทางเข้า

ไม่ได้มีแค่เพียงเฉินตูเทียนหยินที่ยืนอยู่แต่ข้างกายของเธอยังมีเค่อเหวินและฟูหมิงเหม่ยอยู่ด้วยทั้งสามคนยืนอยู่โดยมีเฉินตูเทียนหยินยืนนหน้าส่วนพวกเธอก็เป็นเหมือนกับผู้ติดตาม

เฉินตูเทียนหยินยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ใช่…เรื่องงานของเราเอาไว้ก่อน ฉันคิดว่าควรชวนคุณมางานประมูลเพื่อการกุศล”

“แล้วมันดีหรือไม่? ผมควรจะเข้าร่วมหรือเปล่า?” อันซูฮยอนถาม

เฉินตูเทียนหยินตอบกลับไปว่า “ฉันคิดว่าคุณควรจะเข้าประมูลซักหนึ่งหรือสองภาพเพื่อเป็นการทําบุญช่วยเหลือผู้ยากไร้”

“ได้เลย ไม่มีปัญหา พวกเราไปกันเลยดีกว่า” อันซูฮยอนพูดพร้อมเดินไปจับมือของเฉินตูเทียนหยิน

เค่อเหวินที่เห็นเหตุการณ์เธอได้เดินเข้าไปแทรกตรงกลางระหว่างพวกเขาทําให้มือของอันซูฮยอนหลุดจากมือของเฉินตูเทียนหยิน

หลังจากนั้นอันซูฮยอนก็แสดงสีหน้าไม่พอใจเพียงแค่ครู่เดียวหลังจากนั้นก็กลับมาแสดงสีหน้าปกติ

จังหวะนี้เค่อเหวินก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า “ว่าแต่คุณอันคุณพบเจอเซี่ยเหลียบ้างหรือไม่?”

อันซูฮยอนมองไปที่กู้เค่อเหวินด้วยท่าทางตกใจเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับไปอย่างระมัดระวังว่า “ผมว่าคุณคงจะถามผิดคนแล้ว?ผมไม่เห็นเขาและไม่อยากจะได้ยินชื่อของผู้ชายคนนี้อีกด้วยอย่าพูดให้ผมได้ยินอีก”

เค่อเหวินยิ้มและพูดว่า “คุณอันไม่เห็นต้องใส่อารมณ์เลยนี่ฉันก็แค่ถามเฉยๆ “พูดเสร็จเธอก็เดินไปทันที

คิ้วของอันซูฮยอนฝนจนแทบจะชนกันจากนั้นก็คิดในใจว่า”ทําไมจู่ๆผู้หญิงคนนี้ถึงได้ถามถึงเซี่ยเหล่ยกับเราหล่ะ?หรือว่าเธอจะรู้อะไรมาอย่างนั้นเหรอ?แต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้…..”

ในห้องโถงมีคนอยู่มากมาย พวกเขามาจากทั่วทุกพื้นที่ของประเทศจีน

ตอนนี้งานประมูลการกุศลยังไม่ได้เริ่มอย่างเป็นทางการจึงทําให้กลุ่มแขกที่มาถึงก่อนต่างพากันจับกลุ่มและพูดคุยกันอยู่ภายในงาน

ทันทีที่เฉินตูเทียนหยินและอันซูฮยอนเดินเข้าไปภายในห้องโถงเหล่าแขกที่มาร่วมงานต่างพากันพูดคุยถึงเขากันอย่างมากนั่นก็เพราะพวกเขารู้ว่าอันซูฮยอนเป็นใครมันทําให้พวกเขามีท่าทีที่แตกต่างออกไปจากตอนที่จับกลุ่มคุยกัน

แต่นี่ถือเป็นครั้งแรกของอันซูฮยอนเลยก็ว่าได้ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าบรรดาแขกในงานพูดอะไรกันแต่เมื่อเขาเห็นว่าแขกเหล่านั้นมองมาและกระซิบพูดคุยกันเองมันก็ทําให้เขามีความรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นแฟนของเฉินตูเทียนหยินที่มาออกงานพร้อมกับเธอ

เมื่อไม่นานมานี้เฉินตูเทียนหยินเพิ่งให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับบริษัทเหวียนเทียนและบริษัทก็อดโดเมนเกี่ยวกับโครงการผลิตโทรศัพท์มือถือของพวกเขาไปและตอนนี้เธอมาปรากฏตัวขึ้นที่นี่จึงทําให้พวกเขาค่อนข้างจะได้รับความสนใจจากบรรดาแขกในงาน

เมื่อมองไปที่เฉินตูเทียนหยินและอันซูฮยอนแล้วคิ้วของฟูหมิงเหม่ยก็เหี่ยวย่นทันทีจากนั้นเธอก็พูดกับตัวเองว่า”เซี่ยเหล่ยกําลังทําอะไรอยู่?เขาทําให้ฉันผิดหวังอีกแล้ว เขาคิดอะไรของเขาอยู่กันแน่นะ….. “

เค่อเหวินเดินไปยืนอยู่ด้านข้างของฟูหมิงเหม่ยก่อนจะพูดว่า”เทียนหยินและอันซูฮยอนดูๆไปแล้วพวกเขาก็เหมาะสมกันดีนะไม่ว่าจะเป็นทั้งรูปร่างหน้าตาหรือแม้แต่ฐานะทางสังคม”

ฟูหมิงเหม่ยมองไปที่กู้เค่อเหวินก่อนจะพูดว่า”ไม่ใช่ว่าคุณอยากให้เฉินตูเทียนหยินได้ลงเอยกับพี่ของคุณอย่างนั้นเหรอ?”

ในความเป็นจริงเค่อเหวินก็อยากให้เป็นเช่นนั้นแต่ตอนนี้เค่อหวี่ยังอยู่ในคุกจึงไม่สามารถทําอะไรได้

เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องตลกสําหรับเธอแม้ว่าเธอจะไม่พอใจแต่เธอก็ไม่ได้แสดงมันออกมา เธอยิ้มก่อนจะพูดขึ้นว่า “จะเป็นไปได้อย่างไรกัน พี่ชายของฉันตอนนี้ก็อยู่ในคุก เขาไม่สามารถทําอะไรได้แล้วดังนั้นตอนนี้เมื่อวันซูฮยอนเข้ามาฉันเลยคิดว่าพวกเขาเหมาะสมกัน “

ฟูหมิงเหม่ยมองไปที่กู้เค่อเหวินด้วยท่าทางที่แปลกใจ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “คุณเปลี่ยนไปจริงๆ”

กู้เค่อเหวินถอนหายใจเบาๆก่อนจะพูดว่า “เปลี่ยนงั้นเหรอ….”

ในตอนนี้งานประมูลการกุศลได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว ประธานหอการค้าขึ้นกล่าวสุนทรพจน์โดยคอนเซ็ปต์ของงานนี้คือ “ความรักและการทุ่มเท” ซึ่งการประมูลครั้งนี้ไม่ได้จัดทําขึ้นเพื่อหวังผลกําไรส่วนตัวแต่เป็นการประมูลผลงานศิลปะเพื่อนําเงินไปบริจาคช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสและยากจนบนพื้นที่ทุระกันดาร

หลังจากประธานหอการค้ากล่าวสุนทรพจน์จบ บนจอโปรเจ็คเตอร์ก็ได้ฉายวีดีโอเด็กยากจนที่ด้อยโอกาสซึ่งเป็นกลุ่มเป้าหมายที่พวกเขาจะนําเงินไปช่วยเหลือ

อันซูฮยอนไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้หรือการประมูลเลย เขาสนใจแค่เฉินตูเทียนหยินเท่านั้นแม้ว่าเขาจะต้องเสียเงินไปบ้างในการประมูลครั้งนี้แต่เขาก็ถือว่ามันคุ้มค่าสําหรับเขามาก!

ยังมีเรื่องอะไรจะสําคัญไปกว่าการทําให้ตัวเองมีความสุข?

หลังจากวีดีโอเล่นจนจบการประมูลก็ได้เริ่มต้นขึ้น เจ้าหน้าที่ได้นําภาพวาดขึ้นแสดงโชว์ พวกเขาใช้กล้องถ่ายภาพและต่อมันเข้ากับจอโปรเจ็คเตอร์ขนาดใหญ่เพื่อให้ทุกคนภายในงานสามารถเห็นรายละเอียดได้อย่างชัดเจนและครบถ้วนทุกคน

ภาพแรกนี้ถูกนํามาประมูลนี้เป็นภาพวาดที่วาดขึ้นโดยจิตรกรที่ไม่ได้มีชื่อเสียงดังนั้นราคาเริ่มต้นจึงยังไม่ได้สูงเท่าไหร่

เฉินตูเทียนหยินพูดอย่างตื่นเต้นขึ้นว่า “มันสวยงามจริงๆพ่อของฉันเคยไปสักการะบูชาที่แห่งนี้ถ้าฉันประมูลได้มาก็จะนําไปให้เขาฉันคิดว่าเขาน่าจะชอบมันแน่ๆเลย

“คุณลุงชอบงั้นเหรอ?” อันซูฮยอนพูดอีกว่า”งั้นผมจะประมูลมันมาเอง”

เฉินตูเทียนหยินแค่เกริ่นขึ้นมาเท่านั้นแต่ดูเหมือนว่าอันซูฮยอนจะเข้าใจผิดและคิดไปเอง เธอจึงได้แต่ยิ้ม แห้งๆให้กับเขา

แต่ดูเหมือนรอยยิ้มของเธอจะไปกระตุ้นความตื่นเต้นของเขาอันซูฮยอนจึงพูดขึ้นทันทีว่า”หนึ่งล้านหยวน!”

แม้ว่าในความเป็นจริงเจ้าหน้าที่จะเปิดประมูลเพียงแค่หนึ่งหมื่นห้าพันหยวนและยังไม่ได้โฆษณาสินค้าชิ้นนี้เลยด้วยซ้ําแต่อันซูฮยอนกลับเสนอราคามากถึงหนึ่งล้านเลยทีเดียว

เจ้าหน้าที่รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่มีคนเปิดราคาประมูลสูงขนาดนี้เขาจึงพูดโฆษณาสินค้าต่ออีกว่า “ตอนนี้ราคาเสนออยู่ที่หนึ่งล้านหยวนเจ้าของผลงานตอนนี้ได้เสียชีวิตไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วแต่ภาพวาดของเขายังคงอยู่กรอบรูปนี้เป็นกรอบไม้ที่สั่งท่าเป็นพิเศษและตัวเนื้อไม้มีอายุกว่าห้าสิบปีแล้วมัน…..”

“หนึ่งล้านหนึ่งแสน” จ่ๆใครบางคนก็เสนอราคาเพิ่ม

“โอ้โห ตอนนี้ราคาขึ้นไปอยู่ที่หนึ่งล้านหนึ่งแสนแล้ว!”เจ้าหน้าที่พูดด้วยความตื่นเต้น

อันซูฮยอนขมวดคิ้วพร้อมพูดขึ้นอีกว่า “2 ล้าน!”

ในความเป็นจริงแม้ว่าภาพวาดชิ้นนี้จะค่อนข้างมีราคาเพราะเป็นภาพวาดที่มีอายุกว่าห้าสิบปีมาแล้วนั่นรวมถึงราคาของไม้ที่สั่งทําพิเศษด้วยแต่ราคามันก็ไม่ได้สูงถึงหนึ่งล้าน แต่ตอนนี้ราคาของมันกลับสูงถึงสองล้านหยวนแล้ว…

เจ้าหน้าที่ยังคงดําเนินการต่อไป เขาพูดขึ้นต่อว่า “สุภาพบุรุษท่านนี้เสนอราคาอยู่ที่สองล้าน สองล้านหยวนครั้งที่หนึ่ง สองล้านหยวนครั้งที่สอง

“ผม ผม … เสนอราคาที่ห้าล้านหยวน!” เสียงของใครคนหนึ่งพูดขึ้น มันสามารถดึงดูดความสนใจของบรรดาแขกในงานได้เป็นจํานวนมาก

ใครที่เป็นคนเสนอราคาที่สูงขนาดนี้?

ภายใต้อยู่ในแสงสลัวๆ มีไฟสปอร์ตไลท์ส่องไปที่เขา เขาแต่งกายชุดพนักงานเสิร์ฟ เขายืนอยู่พร้อมกับเม็ดเหงื่อมากมายที่อยู่บนหน้าผากของเขา

อันซูฮยอนรู้สึกแปลกใจ จากนั้นก็พูดว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน? เขาก่อกวนงั้นเหรอ? “

เจ้าหน้าที่ได้พูดขึ้นว่า “พนักงานเสิร์ฟคนนั้นหน่ะถ้าคุณตั้งใจจะก่อกวนละก็ ผมจะดําเนินการกับคุณขั้นเด็ดขาดแน่”

พนักงานเสิร์ฟคนนั้นได้พูดขึ้นว่า “ผมมีเงินมากพอที่จะจ่ายตามที่ผมพูดออกไป ผมไม่มีสิทธิเข้าร่วมประมูลงั้นเหรอ? ขนาดคนเกาหลีใต้คนนั้นยังเข้าร่วมได้เลยนี่ เขาดูเป็นคนที่ร่ํารวยแต่กลับไม่รู้ว่าของชิ้นไหนมีคุณค่าหรือราคาเท่าไหร่เลย ดังนั้นผมจึงคิดว่าเขาควร…..”

อันซูฮยอนพูดด้วยความไม่พอใจไปว่า “ควรอะไร?”

“ควรเริ่มจากการไปศึกษาวิธีการเลือกผักในตลาด” พนักงานเสิร์ฟตอบ

“ฮ่าฮ่า ….. ” อันซูฮยอนหัวเราะออกมาอย่างหยาบคาย

ตอนนี้บรรดาแขกภายในงานต่างพากันพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่กําลังเกิดอยู่

เห็นได้ชัดว่ามีใครบางคนจ่ายเงินให้กับเขาเพื่อประมูลแข่งกับอันซอยอนเพราะดูเหมือนว่าที่จริงแล้วเขาก็ไม่ได้อยากได้ภาพวาดภาพนั้นเลย

อันซูฮยอนเป็นคนฉลาด เขามองไปรอบๆห้องโถงที่จัดงานประมูลขึ้นทันทีเพื่อมองหาบุคคลที่น่าสงสัยที่อยู่เบื้องหลังการกระทําครั้งนี้แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เจอใครน่าสงสัยเลย

“ห้าล้านหยวนครั้งที่หนึ่ง” เจ้าหน้าที่พูดขึ้น เขายังคงทําหน้าที่ประมูลต่อไป

อันซอยอนพูดขึ้นอย่างเยือกเย็นออกไปว่า “หกล้านหยวน!”

“สิบล้านหยวน!” พนักงานเสิร์ฟพูด เขาเองก็ยังคงเสนอราคาแข่งกับอันซูฮยอนต่อไป!

พวกเขาไม่ได้บ้าไปแล้วใช่ไหม?

“สิบเอ็ดล้านหยวน!” อันซูฮยอนเสนอราคาสู้ต่อเช่นกัน

“สิบห้าล้านหยวน!” พนักงานเสิร์ฟยังคงเสนอราคาอย่างต่อเนื่อง

“ยี่สิบล้านหยวน!” อันซูฮยอนเสนอราคาที่สูงมากดูเหมือนเขาจะสูญเสียความเยือกเย็นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“อืม…. ” พนักงานเสิร์ฟพูดต่อว่า “เอาล่ะ คุณเอาภาพวาดนี้ไปได้เลย มันเป็นของคุณแล้ว”

อันซูฮยอนตะลึงอย่างมากที่ได้ยินพนักงานเสิร์ฟพูด เขาตัวแข็งถือทันที

“ยี่สิบล้านครั้งที่หนึ่ง ยี่สิบล้านครั้งที่สอง ยี่สิบล้านครั้งที่สาม!” เจ้าหน้าที่ประมูลพูดขึ้นพร้อมเคาะปิดราคาเพื่อแสดงให้เห็นว่าได้สิ้นสุดการประมูลภาพวาดชิ้นนี้แล้ว ในความเป็นจริงภาพวาดนี้มีราคาอยู่ที่ราวๆห้าแสนหยวนเท่านั้นแต่ราคาประมูลในครั้งนี้กลับสูงถึงยี่สิบล้านหยวน!!

เหล่าผู้เข้าร่วมประมูลต่างพากันปรบมือให้กับเขา

การปรบมือนี้เป็นการแสดงความยกย่องให้กับอันซูฮยอนแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยภูมิใจเลยใบหน้าของเขาค่อนข้างจะดูเศร้าหมอง เขาหันไปมองที่พนักงานเสิร์ฟคนนั้นก็รู้สึกคุ้นๆหน้าแต่จําไม่ได้ว่าเคยเห็นเขาที่ไหน

เฉินตูเทียนหยินยิ้มและพูดขึ้นว่า “อันซูฮยอน ฉันไม่รู้เลยว่าคุณต้องการจะร่วมประมูลเพื่อการกุศลจริงจังขนาดนี้คุณยอดเยี่ยมจริงๆ”

อันซูฮยอนยิ้มแห้งๆก่อนจะพูดขึ้นว่า “ตราบเท่าที่มันเป็นสิ่งที่คุณลุงชอบ ผมก็พร้อมจะจ่ายและมันก็จะเป็นการดีสําหรับเด็กยากจนเหล่านั้นด้วย”

“ขอบคุณมาก” เฉินตูเทียนหยินพูดพร้อมรอยยิ้ม

ติดตามตอนต่อไป…