Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร - ตอนที่ 340

TXV – 340 ออกล่าสมบัติ !

แสงจากดวงอาทิตย์สาดส่องไปทั่วทุกพื้นที่

พวกเขาทั้งหมดเตรียมตัวออกเดินทาง

“หัวหน้า คุณเจ็บเท้าอย่างนั้นเหรอ? ท่าทางการเดินของคุณดูแปลกไปนะ”ผู้หญิงคน หนึ่งพูดขึ้นจากด้านหลังของเธอ

“แน่นอน ฉันเดินไม่ระวังเองแหละ” แคนลามีพูดโดยไม่ได้หันกลับไปมองพร้อมใบ หน้าที่เริ่มจะแดง

“หัวหน้า เมื่อคืนในห้องเกิดอะไรขึ้นใช่มั้ย?” ทหารหญิงคนหนึ่งแซวถาม

“อยากตายงั้นสินะ!” แคนลามีพูดถึงอายกึ่งไม่พอใจ

“ฮ่าฮ่า …

“ กลุ่มทหารหญิงด้านหลังที่ตามเธอมาต่างพากันหัวเราะ

จู่ๆในตอนนี้ก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งนําหน้าเธอไปและหยุดอยู่ตรงหน้าจากนั้นก็พูดขี้ นว่า ” พี่แคนลาม เมื่อคืนคุณร้องอยู่นานมาก มีใครทําร้ายคุณอย่างนั้นใช่มั้ยบอกฉันมาฉันจะไปจัดการให้”

ใบหน้าของแคนลามแดงเพิ่มขึ้นอีก เธอจ้องไปที่เด็กผู้หญิงคนนั้นด้วยท่าทางอึดอัดใจเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง

หากว่าเป็นที่น่าที่ดํารงหัวหน้าเผ่าในตอนนี้ คงไม่มีใครกล้าล้อเล่นและแกล้งแซวเธอ แบบนี้แน่แต่เพราะนี่คือแคนลามที่คนในชนเผ่าต่างหยอกล้อและเห็นเธอเติบโตมาตั้งแต่ยังเด็กดังนั้นหลายๆคนในชนเผ่าจึงกล้าหยอกล้อและพูดล้อเล่นกับเธอ

เซี่ยเหลี่ยเองก็ตกเป็นเป้าในการหยอกล้อเช่นกันแม้ว่าเขาจะไม่ชอบเรื่องตลกที่ กําลังหยอกล้อกันอยู่ในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่ได้โกรธหรือรังเกียจอะไรพวกเธอเมื่ออยู่ในชนเผ่านี้เป็นระยะเวลาที่นานพอสมควร เขาจึงพอจะเข้าใจการพูดและความคิดของคนในชนเผ่าอยู่บ้าง การที่พวกเธอมีการแสดงออกเช่นนี้ทําให้ดูเป็นคนตรงไปตรงมาและเข้าใจง่าย

หลังจากเวลาผ่านไปเซี่ยเหลี่ยและแคนลามีก็ได้เดินไปขึ้นหลังม้าพร้อมกับกองกําลังทหารหญิงจํานวนหนึ่งเพื่อเตรียมจะไปที่เมืองรุ่งอรุณสู่แสงสว่างเนื่องจากตอนนี้ไม่มีที่น่าอยู่แล้วเรี่องการสร้างโรงไฟฟ้าพลังงานน้ําขนาดเล็กก็ไม่จําเป็นต้องรีบ

หลังจากเตรียมตัวเสร็จ ทุกคนก็เริ่มออกเดินทาง…

“ไม่รู้ว่าอีกกี่วันต่อจากนี้ อุปกรณ์สําหรับการสร้างโรงไฟฟ้าพลังงานน้ําจะถูกส่งมาถึง ที่นี่เมื่อถึงเวลานั้นผมจะสร้างมันให้กับพวกคุณ” เซี่ยเหลี่ยพูดขึ้นเสียงดังเพื่อต้องการให้แคนลามและคนอื่นๆได้รับรู้ด้วยจากนั้นก็พูดต่อว่า นอกจากนี้ผมได้เตรียมลงทุนเพิ่มเติมเพื่อพัฒนาชนเผ่าให้พวกคุณอีกด้วย”

“มันจะทําให้เราได้กินเนื้อแกะทุกวันไหม?” ทหารหญิงคนหนึ่งถาม

เซี่ยเหล่ยยิ้มและพูดขึ้นว่า “แน่นอน ไม่เพียงแค่พวกคุณจะได้กินเนื้อแกะทุกวัน แต่ พวกคุณยังจะได้กินเนื้อวัว ขนมปังและข้าวอีกด้วย”

“นี่เอ่อ! รวมถึงเราจะมีผ้าอนามัยใช้กันด้วยไหม?” ทหารหญิงคนหนึ่งถาม

เซี่ยเหลี่ยไม่ได้ตอบอะไรกลับไป นั่นเพราะเขาตกใจจนเกือบจะพลัดตกจากหลังม้า

“เซี่ยเหลียคุณได้ช่วยนําดาบอาทิสล่ากลับมาให้พวกเราได้สําเร็จดังนั้นเรื่องโรงไฟฟ้า พลังงานน้ําฉันคงจะรับไว้ไม่ได้หรอก” แคนลามหันไปพูดกับเซี่ยเหลีย

เซี่ยเหลี่ยยิ้มและยังพูดต่ออีกว่า “ไม่เพียงแค่โรงไฟฟ้าพลังงานน้ําเท่านั้น ผมยังคิดที่ จะสร้างฟาร์มเลี้ยงสัตว์ศูนย์สุขภาพที่ทันสมัย หรือแม้แต่โรงงานหัตถกรรมก็ด้วย ส่วนเรื่องผลผลิตที่จะได้จากการขายเราค่อยมาแบ่งกัน คุณคิดว่าอย่างไรบ้าง?”

ในความเป็นจริงเขาไม่ได้ต้องการรายได้จากผลิตภัณฑ์ที่ได้จากหัตถกรรมของชนเผ่า แต่เนื่องจากไม่อยากให้คนที่นี่คิดว่าทุกอย่างนี้ให้พวกเขาไปฟรีๆ จึงสร้างเงื่อนไขนี้ขึ้นมา

“ดี!” แคนลามีพูดขึ้นดูเหมือนว่าเธอก็พอจะสนใจอยู่บ้างจากนั้นก็พูดต่ออีกว่า “ราย ได้ที่ได้จากการขายสามารถเปลี่ยนเป็นปืนและกระสุนได้ไหม? พวกเรามีปืนและกระสุนเหลือน้อยเต็มที่แล้ว”

ทหารหญิงคนหนึ่งได้พูดเสริมว่า “ใช่ ถ้าหากเปลี่ยนเป็นปืนและลูกกระสุนปืนคงจะดี กว่านี้เพราะสิ่งของพวกนี้จะช่วยให้เราไม่ถูกรุกรานจากชนเผ่าอื่นๆ เราต้องปกป้องชนเผ่าของเราดังนั้นปืนและกระสุนจะจําเป็นกับเรามากกว่าเงินทอง”

เซี่ยเหลี่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูดว่า “เรื่องนี้ไม่จําเป็นจะต้องรอจนถึงตอนได้กําไรหรอก เมื่อคืนนี้ผมได้โทรหาคนของผมเพื่อบอกให้พวกเขาส่งปืนและกระสุนมาบ้างแล้ว”

“จริงเหรอ? เยี่ยมไปเลย!” แคนลามตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ยิน

ทหารหญิงหลายคนที่ตามมาด้วยก็รู้สึกตื่นเต้นและต่างพากันมองไปยังเซี่ยเหลีย ด้วย ท่าทางที่เต็มไปด้วยความเคารพ นั่นก็เพราะว่าเซี่ยเหลี่ยทําอะไรหลายอย่างให้กับชนเผ่าของพวกเธออย่างมากไม่ว่าจะเป็นนําดาบอาทิสล่ากลับมา การสร้างโรงไฟฟ้าพลังงานน้ําฟาร์มหรือแม้แต่เอาอาวุธและกระสุนมาให้ด้วย

ในระหว่างการเดินทางเซี่ยเหลียและแคนลามได้กระซิบกันหลายครั้งก่อนที่จะถึงเมือง รุ่งอรุณสู่แสงสว่างหลังจากไปถึงซากปรักหักพัง แคนลามก็ได้เดินไปสั่งการกับทหารหญิงของเธอเพื่อจัดกําลังคนให้เรียบร้อยโดยให้พวกเธอทั้งหมดรออยู่ด้านหน้าตามจุดต่างๆใกล้ๆกัน

ในความเป็นจริงนี่คือสิ่งที่เซี่ยเหลียต้องการ ความต้องการของเขาก็คือไม่อยาก ให้พวกเธอเหล่านั้นรู้ว่าเขาต้องการที่จะค้นหาอะไรกันแน่แต่แคนลามีถือเป็นข้อยกเว้น เขาเชื่อใจเธอแต่ยังไงก็ตามเขาก็ไม่คิดจะบอกความจริงทุกอย่างกับเธอทั้งหมด

หลังจากนั้นเซี่ยเหล่ยก็เดินเข้าไปภายในของซากปรักหักพังพร้อมกับนําเข็มทิศจากราชวงศ์หมิงขึ้นมาใช้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้มัน เขาประหลาดใจอย่างมาก เข็มทิศนี้ไม่ได้มีโครงสร้างที่ซับซ้อน ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ที่ทันสมัยหรือแม้แต่ชิ้นส่วนดาวเทียมก็ตามแต่เข็มทิศของมันมักจะชี้ไปแค่จุดๆเดียวเท่านั้นเหมือนกับว่าเข็มทิศอันนี้มีเวทมนตร์

“ตกลงมันคือเข็มทิศใช่ไหม? มันชี้ไปที่ไหนงั้นเหรอ?” แคนลามีพูดขึ้นดูเหมือนเธอ จะสนใจมันไม่น้อยเลย

เซี่ยเหลี่ยพูดว่า “มันก็เป็นเข็มทิศอยู่หรอกแต่มันเป็นเข็มทิศในสมัยโบราณถึงอย่างนั้นมันก็ยังสามารถใช้การได้อยู่ซึ่งเราจะใช้มันในการหาสมบัติแม้ว่ามันจะถูกฝังอยู่ก็ตามเราก็จะหามันเจอ”

“ฉันชอบเรื่องพวกนี้นะ” แคนลามีพูด

เซี่ยเหล่ยยิ้มพร้อมพูดว่า “คุณชอบเรื่องพวกนี้งั้นเหรอ?”

“ครั้งก่อนที่คุณมาบ้านของฉัน ฉันรู้ว่าถ้าไม่ใช่เพราะเข็มทิศอันนี้ ในตอนนั้นคุณคงจะ ไม่เข้าไปใกล้บ้านฉันหรอกใช่ไหม” แคนลามเปลี่ยนเรื่อง เธอพูดด้วยท่าทางและอารมณ์ที่ดูไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่

เซี่ยเหลี่ยเอื้อมมือไปกอดเอวเล็กๆของเธอพร้อมพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณอย่าคิดอะไร เอาเองเอางี้คราวหน้าผมจะอาบน้ําให้คุณดีมั้ย?”

“ฮ่าฮ่า… “ แคนลามียิ้มพร้อมหัวเราะจากนั้นก็พูดต่อว่า “คุณดูคล้ายกับใครคนหนึ่ง ซึ่งนิสัยแย่มากๆ”

หลังจากแคนลามพูดจบ เซี่ยเหล่ยก็ปล่อยมือออกจากเอวเล็กๆของเธอทันที

แคนลามียิ้มก่อนมองไปที่เซี่ยเหล่ยพร้อมกับกระโดดไปบนก้อนหินก้อนหนึ่งจาก นั้นก็เดินไปหลังก้อนหินก้อนนั้น

เซี่ยเหล่ยยิ้มพร้อมพูดว่า “คุณจะทําอะไร?”

“หันไป ฉันไม่ให้คุณมองมาทางนี้” แคนลามพูดในขณะที่ยืนอยู่หลังก้อนหิน

เซี่ยเหลี่ยมองไปที่เธอเงียบๆ ก้อนหินที่เธอไปอยู่ด้านหลังนั้นมีความสูงเพียงแค่หนึ่งฟุตเท่านั้น มันไม่สามารถปิดบังร่างกายของเธอได้เลย มีคําถามเกิดขึ้นในหัวของเซี่ยเหล่ยหลายคําถาม ด้วยก้อนหินขนาดนี้เธอต้องการจะทําอะไรกันแน่?

จังหวะนี้แคนลามก็ปลดกระโปรงออกเผยให้เห็นต้นขาที่ขาวเรียบเนียนราวกับหิมะ จากนั้นเธอก็นั่งยองลงกับพื้น

“อย่าหันมามอง” แคนลามีพูดด้วยความโกรธพร้อมหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อเห็นว่า เซี่ยเหลี่ยยังคงมองเธออยู่

เซี่ยเหลี่ยยักไหล่หนึ่งครั้งก่อนหันไปทางอื่น

“เห้ย…งู! “ เสียงแคนลามกรีดร้อง

แค่เซี่ยเหลี่ยได้ยินเสียงร้อง เขาก็รีบหันไปและพูดขึ้นทันทีว่า “อยู่ไหน ที่ไหน?”

“ฮ่าฮ่า ฉันล้อเล่น!” แคนลามีพูดพร้อมรอยยิ้ม

จู่ๆเซี่ยเหล่ยก็จําได้ว่าที่น่าเคยพูดว่าแคนลามถือเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญการจับ งูของชนเผ่าฝีมือของเธอยังได้รับการยอมรับจากทุกคน เซี่ยเหล่ยลืมเรื่องนี้ไปครู่หนึ่ง

“หันกลับไป! ไม่ต้องกังวล มันไม่มีอะไรหรอก!” แคนลามีพูด

ก่อนจะหันไปทางอื่นเซี่ยเหลี่ยได้ใช้เท้าเตะไปที่ก้นของเธอเบาๆ

แคนลามีคว้ากอหญ้าและขว้างไปที่เซี่ยเหลีย

หลังจากแคนลามีทําธุระส่วนตัวเสร็จทั้งคู่ก็ออกเดินทางกันต่อ

หลังเดินไปได้ซักพัก ทั้งคู่ก็ไปหยุดอยู่ตรงใจกลางเมืองโบราณ มันมีรูปปั้นขนาดใหญ่ มากอยู่รูปหนึ่งมันตั้งอยู่ด้านหน้าของสิ่งก่อสร้างที่สภาพไม่สมบูรณ์แต่ถึงแม้ว่ามันจะไม่สมบูรณ์ไปตามการเวลาแล้วแต่ขนาดของมันก็กินพื้นที่ไปมากกว่าหนึ่งพันตารางเมตรเซี่ยเหล่ยก็สามารถจินตนาการไปถึงช่วงเวลาที่เคยงดงามของมันได้

ในหัวของเซี่ยเหลียตอนนี้มีภาพแผนที่ในหนังสือโบราณปรากฏขึ้นมา เขาพยายามหา ตําแหน่งของตัวเองในตอนนี้ซึ่งพบว่าเขาอยู่ด้านหน้าพระราชวังของเมืองรุ่งอรุณสู่แสงสว่างจากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่เข็มทิศอีกครั้งหนึ่ง มันยังคงชี้ไปยังทิศตะวันออก

“ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อคุณหรอกนะแต่สถานที่แห่งนี้มีนักล่าสมบัติมากมายได้เข้ามาสํา รวจพร้อมกับเครื่องมือที่แปลกประหลาด แต่พวกเขาก็ไม่สามารถหาอะไรพบ สุดท้ายคนเหล่านั้น ก็ตกมาเป็นทาสของพวกเรา ส่วนพวกเราเองก็เคยเข้ามาหากันหลายครั้งแล้วแต่ก็ยังไม่พบอะไรแล้วเข็มทิศที่อยู่ในมือของคุณจะช่วยให้เราเจองั้นเหรอ? “ แคนลามีถามออกไปดูเหมือนเธอจะไม่เชื่อในทิศทางที่เข็มทิศชี้ไปซักเท่าไหร่

N

เซี่ยเหลี่ยไม่ได้ตอบอะไรเธอกลับไป เขาเอาเข็มทิศซื้ออกไปและเดินไปยังทิศตะวันอ อกคราวนี้เมื่อเขาเดินไปด้านหน้าแค่ราวๆยี่สิบเมตร ตัวเข็มทิศก็สั่นทันทีเมื่อเป็นเช่นนั้นเขาก็เดินไปทางซ้ายทางขวาและสุดท้ายก็ถอยหลังเขาหันไปมองเข็มทิศตลอดเวลาในขณะที่เดินไปมานั้นไม่ว่าเขาจะเดินไปทางไหนเข็มทิศก็ยังคงชี้ลงเสมอ

เซี่ยเหลี่ยมองไปที่พื้นอย่างละเอียดพร้อมกับขมวดคิ้ว พื้นของพระราชวังถูกสร้างขึ้น จากหินขนาดใหญ่ทั่วทุกพื้นที่ เป็นหินขนาดใหญ่หลายพันก้อนวางเรียงต่อกัน ยังไม่รู้ว่าก้อนหินเหล่านี้มีความหนาเท่าไหร่ นี่ยังไม่รวมความลึกลงไปในชั้นดินอีกด้วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการขุดเจาะจะยากขนาดไหน

“คุณเจออะไรแล้วงั้นเหรอ?” แคนลามถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นเนื่องจากเธอก็ เห็นเข็มทิศสั่นเช่นกัน

เซี่ยเหลี่ยตอบกลับไปว่า “ผมก็ยังไม่แน่ใจ ตอนนี้คุณช่วยกลับไปหยิบพลั่วให้ผมหน่อยได้ไหม? ผมจะขุดมันที่นี่ ตรงนี้”

เครื่องมือและอุปกรณ์สําหรับการขุดถูกเตรียมพร้อมไว้แล้วเพียงแต่ตอนนี้มันอยู่ที่ กระเป๋าของม้าที่พวกเขาขี่มา

“ฉันจะไปเอามันมาให้เดี๋ยวนี้” แคนลามพูดพร้อมกับวิ่งไปที่บ้าทันที

เมื่อแคนลาวิ่งออกไปแล้ว เซี่ยเหล่ยก็หยิบโทรศัพท์ดาวเทียมขึ้นมาเพื่อโทรออก

“ผู้บริหารฉือ ผมเจอสถานที่ที่เราตามหาแล้ว” เมื่อฉือโบเหยียนรับโทรศัพท์เซี่ยเหล่ ยก็รีบพูดขึ้นทันที”แต่ดูเหมือนจะไม่ราบรื่นซักเท่าไหร่เพราะมันถูกฝังอยู่ภายใต้ก้อนหินขนาด ใหญ่และไม่รู้ว่ามันจะถูกฝังลึกไปจากชั้นดินอีกแค่ไหน ดูเหมือนว่าภารกิจนี้จะต้องใช้เวลามากขึ้นกว่าที่คิด”

“รีบจัดการให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ยิ่งอยู่นานความปลอดภัยของคุณก็จะ ยิ่งน้อยลง”ถือโบเหยียนพูดและยังพูดต่ออีกว่า “คุณต้องการอะไรเพิ่มเติมหรือไม่? ตอนนี้เราได้จัดเตรียมอุปกรณ์และเครื่องมือต่างๆไว้แล้วที่ปากีสถาน คิดว่าคงจะไปถึงคุณในคืนวันพรุ่งนี้”

เซี่ยเหล่ยพูดไปว่า ” ปัญหาคือผมยังมีสิ่งที่ต้องการอีก ”

“ไม่มีปัญหา คุณพูดมาได้เลย” ฉือโบเหยียนตอบ

“นอกจากมีโรงไฟฟ้าพลังงานน้ําขนาดเล็กแล้วผมต้องการปืนไรเฟิลร้อยกระบอ กรวมถึงปืนอื่นๆพร้อมกระสุนอีกหนึ่งแสนนัด” เซี่ยเหลี่ยพูด

“เดี๋ยวก่อนนะ คุณจะเอาปืนและกระสุนจํานวนมากขนาดนั้นไปทําอะไรกัน?” ผู้บริ หารฉือถามอย่างสงสัย

“นี่คือสิ่งที่ชนเผ่าเฮ็ปตาไลท์ต้องการหากไม่มีสิ่งเหล่านี้ พวกเขาจะไม่อนุญาตให้ผมทําการสํารวจและขุดเจาะซากปรักหักพัง คุณต้องการแบบนั้นหรือไม่?” เซี่ยเหล่ยถาม

“โอเค ผมจะจัดการให้ คุณยังต้องการอะไรอีกไหม?” ฉือโบเหยียนถาม

“คิดว่าถ้าเป็นเครื่องมือในการขุดที่มีขนาดเล็กและทันสมัยคงจะช่วยให้ทํางานสะดว กมากขึ้นนอกจากนี้ผมต้องการเงินจํานวนสองล้านดอลล่าด้วย” เซี่ยเหล่ยพูด

“อะไรนะ?” ฉือโบเหยียนตกใจอุทานออกไป

“ผู้บริหารฉือ คุณอย่างเพิ่งกังวล สบายใจได้เงินเหล่านี้ผมจะคืนให้กับคุณเอง เพียงแต่ตอนนี้ผมต้องการเงินของคุณก่อนก็เท่านั้น” เซี่ยเหลี่ยพูด

“โอเคงั้นเรื่องนี้ไม่มีปัญหา” ฉือโบเหยียนตอบ

“ดี งั้นค่อยติดต่อกันใหม่ในภายหลัง” เซี่ยเหลี่ยพูดเสร็จก็วางสายทันที

หลังจากเซี่ยเหลียวางสายได้ไม่นาน แคนลามีก็วิ่งกลับมาพร้อมกับในมือที่ถือชแชลง และพลั่วในขณะที่เธอวิ่งนี้หน้าอกของเธอก็แกว่งไปมาซ้ายขวาขึ้นลงสลับกันไปตลอดทาง

“ฉันกลับมาแล้ว!” แคนลามตะโกนพร้อมชูพลั่วขึ้นเหนือหัวพร้อมกับเดินเข้ามาหาเซียเหล่ย

แต่เพียงแค่หนึ่งวินาทีหลังพูดจบ เธอก็สะดุดเข้ากับก้อนหินก้อนหนึ่งทําให้เธอล้มลง ไปที่พื้นค่อนข้างจะรุนแรงและแน่นอนว่าการล้มแบบนี้หน้าอกขอกเธอจะเป็นอวัยวะส่วนแรกที่สัมผัสกับพื้น

ติดตามตอนต่อไป….