Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร - ตอนที่ 240

TXV – 240 แผนการฆาตกรรมที่สมบูรณ์แบบ !

          จุดหมายปลายทางไม่ใช่สำนักงานเกตเตอร์ลิ่งแต่เป็นที่พักบนชายหาดแห่งหนึ่ง

          การดาดเดาของเซี่ยเหล่ยก่อนหน้านี้ผิด กู๋เค่อหวู่สั่งให้คนไปจับตัวของหู่ฮั๋วและเซี่ยเหล่ยมาสิ่งที่เกิดขึ้นถือว่าเป็นคดีอาชญากรรมที่ร้ายแรงมาก กู๋เค่อหวู่เป็นคนฉลาดเขาไม่พาตัวทั้งสองคนไปที่สำนักงานของเขาอย่างแน่นอนและที่พักบนหาดแห่งนี้ต้องไม่ใช่เขตปกครองที่เขาดูแลด้วย

          เมื่อรถจอดเซี่ยเหล่ยมองไปรอบๆของที่พักถ้าด้านในของที่พักนี้มีคนและอาวุธอยู่มากมาย เขาคงส่งคนพวกนั้นมาเป็นกองกำลังเสริมของด่งหวู่และฉิงฉี๋แล้วแต่ที่พักมีเพียงเด็กผู้หญิงสวมใส่ชุดบิกินนี่รูปร่างสมส่วนและอายุยังน้อยอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น

          เซี่ยเหล่ยคิดในใจว่า “ การลักพาตัวยิ่งมีคนรู้เห็นน้อยคงดีกว่าการที่มีคนรู้เห็นมาก ด่งหวู่และฉิงฉี๋สองคนน่าจะเพียงพอสำหรับคำสั่งนี้แต่ผู้หญิงคนนี้มาอยู่ที่นี้ได้อย่างไรล่ะ ?

          เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้ว คนขับจึงบีบแตรรถเมื่อได้ยินเสียงแตรผู้หญิงคนนั้นใช้เอวและสะโพกของเธอเดินมาเปิดประตูและเดินมายังรถที่จอดอยู่

          รถจอดบริเวณสวนด้านหน้าของที่พัก……

          ด่งหวู่กับฉิงฉี๋นำตัวของเซี่ยเหล่ยและหู่ฮั๋วลงมาจากรถและนำตัวพวกเขาเข้าไปยังที่พัก

          ภายในห้องประกอบไปด้วยเตียงและปลายเตียงมีกล้องถ่ายวีดีโอวางอยู่ กล้องถูกหันไปยังเตียงจากนั้นหู่ฮั๋วถูกวางตัวลงบนเตียงส่วนเซี่ยเหล่ยถูกโยนลงไปบนพื้น…..

          ฉิงฉี๋เดินมายังกล้องที่ได้จัดวางเอาไว้และกดปุ่มเริ่มถ่ายพร้อมทั้งพูดว่า “เริ่ม ”

          ผู้หญิงคนนั้นคุกเข่าลงระหว่างขาของหู่ฮั๋วเหมือนจะทำอะไรบางอย่าง

          ด่งหวู่มองไปยังการกระทำนั้นและพูดพร้อมหัวเราะว่า “ท่านหวู่ ท่านต้องได้เห็นวีดีโอนี้ ”

          “ท่านหวู่เป็นคนที่รอบคอบมากจริงๆ แผนนี้เขาสามารถใช้กระสุนเพียงนัดเดียวฆ่านกได้ถึงสองตัว ” ฉิงฉี๋กล่าว

          ผู้หญิงคนนั้นขึ้นไปบนร่างของหู่ฮั๋ว เธออยู่บนร่างของหู่ฮั๋วราวกับว่าเธอกำลังขี่ม้าอยู่ …

          ในตอนนี้หู่ฮั๋วไม่มีสติ เขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาได้

          เพียงไม่กี่นาทีต่อมาผู้หญิงคนนั้นก็เสร็จงานของเธอ เธอลุกตัวออกจากร่างกายของหู่ฮั๋วและลงไปนอนด้านข้างของเขา ฉิงฉี๋หยิบกล้องออกมาจากขาตั้งกล้องและเดินไปยังเตียงอย่างช้าๆราวกับว่าเป็นผู้กำกับภาพยนตร์รักจากนั้นเขาขยายภาพเข้าไปใกล้ๆ

          ถึงแม้ว่าตาของเซี่ยเหล่ยยังต้องแกล้งปิดอยู่แต่เขารับรู้ในสิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่าง เขาเคยคิดว่าเขาจะได้พบกับกู๋เค่อหวู่หรือกู๋เค่อเหวินที่นี่ แต่กลับผิดคาด

           “คุณทำดีมาก ออกไปได้แล้ว ” ฉิงฉี๋พูดกับผู้หญิงคนนั้น

          เธอหยิบเสื้อผ้ามาใส่และออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

          ฉิงฉี๋วางกล้องลงและหยิบมีดใส่ในมือของหู่ฮั๋ว

           “คุณครับ…..ผมไม่ได้อยากจะฆ่าเขา ผมแค่ต้องการให้เขาทรมานเหมือนตายเท่านั้น ” ด่งหวู่พูดจาล้อเลียนพร้อมเดินไปทางเซี่ยเหล่ย

          “เรื่องที่ท่านหวู่เป็นห่วงคือ ถ้าคุณทรมานเขาร่างกายเขาจะมีร่องรอยถูกทำร้าย มันจะโยงมาถึงเราได้เราควรใช้มีดฆ่าเขาให้ตายเพียงครั้งเดียวจะดีกว่า ” ฉิงฉี๋ตอบ

          ในตอนนี้เซี่ยเหล่ยเข้าใจในสิ่งที่ฉิงฉี๋พูดหมดทุกอย่างแล้ว

          แผนของกู๋เค่อหวู่ไม่ได้ต้องการจะฆ่าพวกเขาทั้งสองคนเท่านั้นแต่ต้องการสร้างรอยแผลในจิตใจด้วยนั่นคือการถ่ายวีดีโอของหู่ฮั๋วและผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ หลังจากนั้นก็นำมีดใส่ไว้ในมือของหู่ฮั๋วเพื่อให้มองว่าเขาเป็นคนฆ่าเซี่ยเหล่ยเมื่อเขาตื่นมาก็พบว่าได้ฆ่าคนไปแล้ว ด่งหวู่และฉิงฉี๋จะจัดการกับศพของเซี่ยเหล่ยและเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยด่งหวู่และฉิงฉี๋จะออกจากประเทศจีนโดยที่ตำรวจจะไม่มีหลักฐานที่สามารถตรวจสอบได้และเหตุการณ์ทั้งหมดนี้จะไม่สามารถโยงไปถึงตระกูลกู๋ได้เช่นกัน!

          ด่งหวู่พยุงตัวของเซี่ยเหล่ยขึ้นมาและพยายามช่วยให้เขาทรงตัวยืนขึ้น

          ฉิงฉี๋ยกหู่ฮั๋วที่นอนอยู่บนเตียงขึ้นมาและประคองเอวของเขาไว้ข้างหนึ่งส่วนอีกข้างหนึ่งก็กำมือของหู่ฮั๋วที่มีมีดอยู่ด้านในเอาไว้ ด่งหวู่พาเซี่ยเหล่ยเดินไปหาหู่ฮั๋วอย่างช้าๆในขณะที่ปลายมีดชี้ไปที่หัวใจของเซี่ยเหล่ย  

           “เซี่ยเหล่ย หนีไป!”  เมื่อพูดจบหู่ฮั๋วใช้มีดในมือของเขาแทงไปยังหัวใจของด่งหวู่ทันที

          เวลานั้นเซี่ยเหล่ยรีบเด้งตัวออกมาจากแขนของด่งหวู่และใช้แขนขวาของเขาตีไปที่หลังของด่งหวู่ เซี่ยเหล่ยไม่รอให้ด่งหวู่ตั้งตัว เขาใช้แขนซ้ายตีไปที่หลังอีกครั้งจนด่งหวู่ล้มลงไปกับพื้นทันที

          ด่งหวู่เปิดปากหายใจและมีอาการหายใจไม่ออก อาการทั้งหมดเกิดจากการโจมตีของเซี่ยเหล่ย ทุกอย่างในตอนนี้ไม่เป็นไปตามแผนของพวกเขาซะแล้ว……..

          ฉิงฉี๋ตกใจมากทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเขาไม่สามารถตั้งสติได้

          เซี่ยเหล่ยจึงใช้เท้าเตะไปยังขาฉิงฉี๋

          ฉิงฉี๋โดนเซี่ยเหล่ยเตะไปที่ขาจนล้มลงไปกับพื้น ในตอนนี้ขาของเขาไม่มีความรู้สึกราวกับเป็นอัมพาตถึงเขาจะอยู่ห่างจากเซี่ยเหล่ยไม่ไกลแต่ในมือของเขาก็มีมีดอยู่

          เซี่ยเหล่ยรีบวิ่งเข้าไปหาฉิงฉี๋อย่างรวดเร็วโดยไม่รอให้ฉิงฉี๋ใช้มีดทำร้ายเขา เขาใช้กำปั้นต่อยไปยังหน้าอกของฉิงฉี๋

          ปัง!

          เสียงของหลังฉิงฉี๋กระแทกกับกำแพงอย่างแรงจากนั้นเขาล้มลงกับพื้น ขณะที่กำปั้นของเซี่ยเหล่ยต่อยไปยังหน้าอกของเขาอีกครั้ง เซี่ยเหล่ยใช้นิ้วโป้งของเขากดไปยังทางเดินหายใจของฉิงฉี๋ทำให้ฉิงฉี๋หายใจไม่ออกและได้รับความเจ็บปวดอย่างรุนแรง

          เขาเตะมีดในมือของฉิงฉี๋ทิ้งและใช้เท้าเตะไปยังศีรษะของเขา ฉิงฉี๋ล้มกระแทกกับพื้นจากนั้นเขาสลบไปในที่สุด

          เลือดของดงหวู่ไหลออกมาจากหน้าอกจนทั่วพื้นของห้อง…..

          เซี่ยเหล่ยไม่เตะต้องสิ่งใดในห้องนอกจากหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทร110 แต่เขากลับเปลี่ยนใจโทรหาเจียงหยูยี่แทน

          เขาไม่รู้ว่าตอนนี้สามารถไว้ใจใครได้บ้างแต่อย่างไรก็ตามเจียงหยูยี่คือทางเลือกที่ดีที่สุด

          “ฮัลโหล เจียงหยูยี่อยู่ในสายใช่ไหม คุณฟังผมให้ดีนะพาคนมาที่นี่เดี๋ยวนี้ ผมจะส่งที่อยู่ไปให้ ”

          “คุณล้อเล่นอะไร?” เจียงหยูยี่ตอบกลับ  “ฉันกำลังประชุมอยู่ไม่มีเวลามาเล่นกับคุณ คุณกลับบ้านไปนอนดีกว่ามั้ง ?  ”

           “ผมไม่ได้ล้อเล่นนี้เป็นเรื่องจริง ท่านนายกเทศมนตรีหู่ฆ่าคนตาย ! ”

          “ ห๊ะ  ?” เมื่อได้ยินเช่นนั้นเจียงหยูยี่เงียบด้วยความตกใจและไม่พูดอะไรต่อ

          เซี่ยเหล่ยไม่ได้อธิบายอะไรมากหลังจากพูดจบ เขาได้ส่งที่อยู่ให้กับเจียงหยูยี่และวางสายโทรศัพท์ไป

          ทันใดนั้นก็มีเสียงคนกำลังเดินมาจากด้านนอกประตู

          สายตาของเซี่ยเหล่ยมองไปยังต้นเสียง เขาเดินไปมองยังช่องว่างที่ประตูและพบว่าผู้หญิงคนเดิมกำลังเดินกลับเข้ามาในมือของเธอมีปืนพกขนาดเล็กและกำลังตรงเข้ามายังประตู

          เธอยังคงอยู่ในชุดบีกินนี่ชุดเดิม จนบางครั้งก็สงสัยว่าเธอจะรู้สึกหนาวบ้างมั้ย ? แต่อย่างไรก็ตามในมือของเธอก็มีปืน !

          เซี่ยเหล่ยได้ยินเสียงเท้าใกล้เข้ามา เขาจึงไปหลบอยู่หลังประตู

          เมื่อเธอเดินมาถึงประตู เธอใช้มือจับลูกบิดและถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูจากนั้นเธอก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เซี่ยเหล่ยที่หลบอยู่หลังประตูได้เตะไปยังขาของเธอ เมื่อเธอล้มคุกเข่าลงไปเขาจึงมัดมือของเธอพร้อมทั้งใช้มีดแทงไปยังเส้นเลือดแดงบริเวณคอของเธอ

           “อ๊ากกก ! ” เสียงของเธอดังด้วยความเจ็บปวดก่อนจะล้มลงไปนอนกับพื้น

          เซี่ยเหล่ยเตะปืนในมือของเธอออกไป เขาสูดหายใจเข้าลึกๆและตั้งสติเพราะยังมีศัตรูอีกหนึ่งคนที่เขาต้องจัดการนั่นคือพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหารนั่นเอง

          เมื่อเขาตั้งสติได้จึงเปิดประตูเดินออกจากที่พักเมื่อได้ยินเสียงของเครื่องยนต์รถที่จอดรออยู่ด้านนอก เขาจึงเดินไปยังรถคันนั้นแต่ก่อนที่จะเดินถึงรถเขากลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงรีบเดินกลับเข้ามาทันที

          “อีกไม่นานกู๋เค่อหวู่ต้องรู้เรื่องที่เกิดขึ้นแน่นอน ถ้าเขารู้เขาจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?”

          เป็นเรื่องยากที่จะคาดเดาว่ากู๋เค่อหวู่จะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรแต่อย่างไรก็ตามเขาจะทำให้ตนเองไม่มีส่วนเกี่ยวกับการฆ่าด่งหวู่และฉิงฉี๋อย่างแน่นอน

          เซี่ยเหล่ยวิ่งกลับเข้ามาในห้องและพบกับสี่คนที่นอนอยู่ เขามองผู้หญิงด้วยความรู้สึกผิด และมองไปยังหู่ฮั๋วที่อยู่ในอาการมึนจากการโดนวางยาส่วนอีกสองคนได้เสียชีวิตไปแล้ว ทั้งห้องเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่ว

          ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

          เซี่ยเหล่ยเดินไปตามเสียงของโทรศัพท์ปรากฏว่าเป็นเสียงที่มาจากโทรศัพท์ของฉิงฉี๋แต่หน้าจอกลับไม่แสดงหมายเลข เซี่ยเหล่ยลังเลก่อนจะกดปุ่มรับสาย เขาไม่ได้พูดอะไรส่วนคนในสายก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน ทั้งสองฝ่ายเงียบใส่กันเป็นเวลาเกือบสิบวินาที…..

           “ฮัลโหล นั่นกู๋เค่อหวู่ใช่ไหม?”

          เซี่ยเหล่ยตอบด้วยน้ำเสียงตกใจว่า “กู๋ดิงชานหรอ?”

          คนในสายไม่ได้ตอบกลับ

           “พวกคุณเป็นหนี้แค้นผม แค้นนี้ต้องชำระ ” เซี่ยเหล่ยตอบ

          เมื่อได้ยินเช่นนั้น อีกสายก็ตัดไปในทันที

ติดตามตอนต่อไป………….