The Ultimate Student สุดยอดนักเรียนสมองอัจฉริยะ - ตอนที่ 150

บทที่ 150 การวิเคราะห์

จี้เจิ้นกั่วและลูกชายทั้งสองคนรวมถึงจี้เฟิงที่ใบหน้าสงบนิ่งยังคงอยู่ในห้อง

“ช่าวตง ลูกคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้” จี้เจิ้นกั่วถามด้วยน้ําเสียงราบเรียบ แต่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมจริงจัง

จี้ช่าวตงมีท่าที่ลังเลเล็กน้อยก่อนจะกล่าวว่า “พ่อ ผมคิดว่าเรื่องนี้มันต้องมีอะไรมากกว่านี้!”

“ไหนบอกมาซิ ว่าลูกคิดว่ามันน่าจะเป็นยังไง!” จี้เจิ้นกั่วจุดบุหรี่และถามลูกชาย

จี้ช่าวตงกล่าวว่า “ตามที่เสี่ยวเฟิงบอก หมอหมู่คนนี้เขาไม่ได้เป็นหมออัจฉริยะจริงๆ หรือแม้แต่ความรู้ทางด้านการแพทย์ก็ยังไม่มีด้วยซ้ํา ดังนั้นเรื่องที่เขาบอกว่าเป็นหมออัจฉริยะและมีชื่อเสียงโด่งดังมันคือเรื่องที่ถูกสร้างขึ้นทั้งหมด อย่างไรก็ตามผมได้ยินเรื่องนี้มาจากเลขาของผมจริงๆ นั่นก็หมายความว่าเลขาได้ร่วมมือกับหมอปลอม เพื่อมาโกหกผมหรือถ้าไม่อย่างนั้นเขาก็อาจจะถูกหลอกมาอีกทีเช่นกัน”

หลังจากหยุดพูดไปครู่หนึ่ง จี้ชาวตงก็พูดขึ้นอีกครั้ง แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน มันก็หมายความว่ามีใครบางคนพยายามใช้ประโยชน์จากความผิดพลาดของผมเพื่อเข้ามาสร้างปัญหาให้กับครอบครัวหรือตระกูลจของเรา!”

“แล้วลูกคิดว่าใครเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้?” จี้เจิ้นกั่วถามอีกครั้ง

จี้ชาวตงส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขึ้น “เรื่องนี้… ผมไม่สามารถตอบได้จริงๆ” เขาหันหน้าไปทางจี้เฟิงและถามความคิดเห็น “เสี่ยวเฟิงเธอคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้”

จี้เฟิงตกใจ เขาไม่คาดคิดว่าจี้ชาวตงจะถามความคิดเห็นของเขาอย่างกะทันหัน

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จี้เฟิงก็กล่าวว่า “จากความคิดของผม ผมจะพิจารณาจากเรื่องที่พวกเขาสามารถหาช่องทางให้นายหลู่สามารถปลอมตัวเป็นหมออัจฉริยะ เพื่อเข้ามารักษาอาสองถึงในบ้านได้ นั่นหมายความว่า เขาจะต้องเป็นคนที่รู้เรื่องเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บที่เอวของอาสอง และต้องมีแรงจูงใจบางอย่างที่ต้องการจะจัดการกับเรา ด้วยวิธีนี้เราก็น่าจะพอจํากัดขอบเขตให้เล็กลงได้บ้าง”

จี้เจิ้นกั่วแสดงสีหน้าพึงพอใจ เขาพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ การคิดเช่นนี้ทําให้ขอบเขตในการหาตัวคนที่เรา สงสัยแคบลงมาก เก่งมากเสี่ยวเฟิง!”

“ขอบคุณที่ชมครับอาสอง แต่มันเป็นเพียงแค่การคาดเดาของผมเท่านั้น” จี้เฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “แต่อาสองครับ มีอีกประเด็นหนึ่งที่เราก็ยังไม่สามารถตัดทิ้งได้ทั้งหมด เรื่องที่นายหลู่ปลอมตัวมาเป็นหมออัจฉริยะอาจจะเพียงเพื่อต้องการหลอกเอาเงินเท่านั้น ถึงแม้ว่าความเป็นไปได้มันจะน้อยมากก็ตาม”

แม้ว่าสิ่งที่ขี้เฟิงพูดจะอยู่ในหลักแห่งความจริง แต่จี้เฟิงนั้นรู้ดีอยู่แก่ใจว่าความเป็นไปได้อย่างหลังนั้นไม่น่าใช่สิ่งที่หมอปลอมหลู่ต้องการจริงๆ แต่มันก็ยังมีอีกหลายอย่างที่จี้เฟิงรู้สึกสงสัย…

“เสี่ยวเฟิง ถ้าวันนี้เธอไม่ได้มาที่นี่ ไม่เพียงแต่อาสองของเธอจะได้รับการรักษาผิดๆจากหมอปลอมหลู่ แต่ตระกูลของเราอาจพบกับปัญหาใหญ่โดยที่ไม่มีแม้แต่เวลาตั้งรับเลยด้วยซ้ํา เธอนี่เป็นเหมือนดาวนําโชคจริงๆ”

เมื่อทุกคนเริ่มพูดคุยกัน บรรยากาศก็เริ่มผ่อนคลายมากขึ้น จี้ชาวตงก็สบายใจขึ้นเช่นกัน ไม่ว่าอีกฝ่ายต้องการจะทําอะไรตราบใดที่ยังมีเป้าหมายที่น่าสงสัย เราก็จะหาต้นตอจนพบได้เสมอ หากพวกเราที่อยู่ในสายงาน ข้าราชการยังเกรงกลัวต่อการกระทําของคนพวกนี้ก็เกรงว่าคงไม่จําเป็นต้องทําอาชีพราชการอีกต่อไป!

“ใช่แล้วเสี่ยวเฟิง เธอไม่ต้องคิดมากแล้วล่ะ การกดนวดเพียงไม่กี่ครั้งของเธอก็ทําให้ฉันฟื้นฟูร่างกายและมีพลังขึ้นมาก การรักษาที่ยุ่งยากซับซ้อนของหมอหลู่อัจฉริยะคนนั้นมีแต่เรื่องที่สร้างขึ้นทั้งนั้น ว่าแต่ฝีมือการนวดของเธอเพียงไม่กี่ครั้งก็สามารถทําการรักษาอาการบาดเจ็บของฉันได้ดีกว่าการรักษาของหมอยาจีนเก่าแก่ หลายแห่งที่ฉันเคยไปรักษามาเสียอีก!” จี้เจิ้นกั่วพูดด้วยรอยยิ้ม ขณะนี้เขานั่งอยู่บนโซฟา และเอวของเขาแทบจะไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยซึ่งทําให้เขาทั้งรู้สึกประหลาดใจและดีใจ

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาจะสามารถยืนได้อย่างมากก็ไม่เกิน 20 นาที หรือต่อให้เป็นการนั่งก็จะนั่งได้ไม่นานเช่นกัน เขาจะต้องเปลี่ยนท่าหรือลุกเดินไปรอบๆ ถ้าวันไหนปวดมากๆก็อาจจะต้องหาสถานที่เหมาะๆเพื่อนอนพัก ไม่เช่นนั้นเขาจะรู้สึกเจ็บปวดที่เอวมาก ซึ่งมันส่งผลกระทบต่อการดําเนินชีวิตประจําวันมากทีเดียว

แต่หลังจากที่ได้รับการกดนวดจากจี้เฟิงเพียงไม่กี่ครั้ง ตอนนี้เวลาผ่านไปอย่างน้อยก็น่าจะสิบนาทีได้แล้ว แต่เขากลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลย ผลจากการนวดรักษาราวกับเวทมนตร์นี้ได้อธิบายทุกอย่างแล้ว

จี้เฟิงยิ้มเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดตอบอะไรออกไป ในความเป็นจริงสิ่งเหล่านี้จี้เพิ่งได้เรียนรู้มาจากการระบบฝึกอบรมสายลับระดับสูง เพราะนอกเหนือจากทักษะพิเศษในการต่อสู้แล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่สําคัญไม่แพ้กันนั่นก็คือต้องรู้จักวิธีปฐมพยาบาลและการรักษาบาดแผล เนื่องจากการบาดเจ็บของหน้าที่สายลับแทบจะเป็นหนึ่งในกระบวนการการปฏิบัติหน้าที่ที่ต้องพบเจออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นมันจะเป็นประโยชน์อย่างมากหากสายลับได้เรียนรู้วิธีรักษาตนเองอย่างรวดเร็วหลังจากได้รับบาดเจ็บ

ในระบบฝึกสุดยอดสายลับ หลังจากที่เพิ่งได้เรียนรู้ทักษะการต่อสู้ จี้เฟิงก็เริ่มเรียนรู้ทักษะการรักษาฉุกเฉิน ในทักษะนี้สิ่งแรกที่ต้องเรียนรู้คือโครงสร้างพื้นฐานของร่างกายมนุษย์

จี้เจิ้นกั่วที่มีอาการเจ็บปวดที่กระดูกสันหลังส่วนเอวนั้น แม้ว่าจี้เพิ่งจะไม่ได้ตรวจสอบโดยการใช้เครื่องมืออย่างเครื่อง CTแสกน แต่เขาก็สามารถรับรู้ได้จากความรู้สึกที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างชํานาญถึงส่วนที่ทําให้อาสองของเขาเกิดความเจ็บปวด

สําหรับการรักษากระดูกสันหลังส่วนเอวของจี้เจิ้นกั่วนั้น จี้เฟิงไม่ได้ทําการรักษาอย่างลึกซึ้งเนื่องจากช่วงเวลาและเหตุผลอื่นๆในตอนนั้นไม่เหมาะสมที่จะทําการรักษาอย่างจริงจัง เขาจึงทําได้แค่ทําการกดนวด เพื่อบรรเทาอาการปวดให้จี้เจิ้นกั่วเพียงชั่วคราวเท่านั้น และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เพิ่งได้ใช้ทักษะการปฐมพยาบาลนี้ และผลที่ออกมาก็ดูไม่เลวเลยทีเดียว

“อาสองครับ อาการบาดเจ็บตรงกระดูกสันหลังส่วนเอวของอาสองมันเป็นอาการบาดเจ็บเรื้อรังที่เกิดขึ้นมานานแล้ว ที่ผมนวดให้อาสองมันเป็นเพียงแค่การบรรเทาความเจ็บปวดและเป็นการรักษาเบื้องต้นเท่านั้น ไม่ว่าอย่างไรอาสองต้องไปโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาอย่างสมบูรณ์และต่อเนื่องนะครับ!” จี้เฟิงกล่าวด้วยความเป็น ห่วงอย่างจริงใจ

“ใช่แล้วพ่อ เสี่ยวเฟิงพูดถูก พ่อควรไปตรวจที่โรงพยาบาลอย่างจริงจังหรือไม่อย่างนั้นพ่อจะลองไปหาหมอจีนแผนโบราณเพื่อฝังเข็มดูก็ได้นะ!” จี้ชาวตงรีบสนับสนุนคําพูดของจี้เฟิงทันที

จี้เจิ้นกั่วยิ้มและโบกมือ “ร่างกายพ่อ พ่อรู้ดี มันไม่ได้มีปัญหาอะไรมากขนาดนั้น ลูกไม่ต้องเป็นห่วงหรอก!”

“อาสองครับ ปัญหาเกี่ยวกับกระดูกสันหลังไม่ใช่เรื่องเล็กๆ หากปล่อยให้เรื้อรังไปกว่านี้มันจะส่งผลต่อการดําเนินชีวิตของอาสองในอนาคต…” จี้เฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและกล่าวว่า “โดยเฉพาะกระดูกสันหลังส่วนเอวนั้นต่างจากส่วนอื่น ดังนั้นอาสองควรได้รับการรักษาโดยเร็วที่สุด!”

“เสี่ยวเฟิงที่เธอบอกว่ามันจะส่งผลกระทบต่อการดําเนินชีวิตในอนาคตของฉัน เธอหมายถึงว่าฉันอาจจะเป็นอัมพาตงั้นหรือ?” จี้เจิ้นคิ้วขมวดคิ้ว

จี้เฟิงยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “มันอาจจะไม่รุนแรงถึงขั้นเป็นอัมพาตหรอกครับ แต่มันก็ไม่ได้ดีไปกว่านั้นเท่าไหร่..”

เมื่อได้ยินเฟิงพูดแบบนี้ จี้ช่าวตงก็อดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าที่เคร่งเครียด “พ่อฉันคิดว่าเสี่ยวเฟิงพูดถูก และเขาก็พอจะมีความรู้เกี่ยวกับการแพทย์อย่างที่เราก็เห็นๆกันอยู่ ดังนั้นพ่อควรไปโรงพยาบาลเพื่อรักษาโดยเร็วที่สุด..”

เมื่อจี้ชาวตงพูดจนถึงท้ายประโยค เสียงของเขาก็ค่อยๆเงียบลง และมีแสงที่เปล่งประกายฉายวาบออกมาจากดวงตาของเขา ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

ในขณะเดียวกัน ท่าทีของจี้เจิ้นกั่วก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นเช่นกัน เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เหอะเหอะ…” จี้ช่าวตงยิ้มเยาะ “ดูเหมือนว่าคนที่ให้นายหลู่ปลอมตัวมาเป็นหมออัจฉริยะจะไม่ใช่เรื่องธรรมดาซะแล้ว!”

จี้เฟิงพยักหน้าเล็กน้อย หากตอนนี้ใครจะบอกว่าที่หมอหลู่หมออัจฉริยะจอมปลอมมาที่นี่เพียงเพื่อหลอกเอาเงินเพียงเล็กน้อยคงทําให้ผู้คนหัวเราะได้อย่างแน่นอน

ไม่ต้องพูดถึงพฤติกรรมที่ไร้สาระของการมาหาเลขาธิการคณะกรรมการพรรคเทศบาลนครเจียงโจว ซึ่งเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจของชาติเพื่อมาโกงเงิน ถ้าหมอปลอมหลู่พอจะมีสมองสักเล็กน้อยเขาจะต้องคิดได้และไม่กล้าโกงเงินถึงบ้านของเลขาธิการคณะกรรมการพรรคเทศบาลอย่างแน่นอน

จากนั้นเมื่อเขาได้เข้ามาถึงที่บ้านของเลขาธิการพรรคเขาจะต้องรู้ว่าเขาไม่มีทางรักษาอาการเจ็บป่วยของจี้เจิ้นกั่วได้ แต่เขาก็ยังแสดงท่าที่อย่างมั่นใจ พฤติกรรมเหล่านี้แสดงให้เห็นอะไร?

แม้ว่าคุณจะลองคิดโดยไม่ต้องไตร่ตรองให้มากก็น่าจะพอรู้ว่าเขาไม่ได้มาถึงที่นี่เพื่อรักษาจี้เจิ้นกั่วอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อต้องการเงินด้วยเช่นกัน และคงจะไม่มีใครโง่พอจะมาโกงเงินเลขาธิการคณะกรรมการพรรคเทศบาลอย่างแน่นอน

แล้วเขามาที่นี่เพื่อทําอะไร?

ในช่วงเวลานี้หลายคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นต่างเงียบลงเพราะพวกเขาเดาได้แล้วว่าเรื่องนี้ไม่ง่าย

หลังจากนั้นไม่นานเจิ้นกั่วก็ยิ้มเล็กน้อย เขาโบกมือและเปลี่ยนเรื่องคุย “ยังหนุ่มยังแน่นมัวมาคุยเรื่องอะไรกันหลังจากที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องของฉัน ฉันจัดการเองได้!”

จี้เฟิงพยักหน้า เขาเชื่อว่าคนที่สามารถนั่งอยู่ในตําแหน่งเลขาธิการคณะกรรมการพรรคได้คงไม่มีใครสามาร ถทําอะไรเขาได้ง่ายๆอย่างแน่นอน แต่ที่เกิดเหตุการณ์ในวันนี้ขึ้นนั่นเป็นเพราะจี้ชาวตงถูกหลอกใช้ประโยชน์ จากความกตัญญของเขา ถ้าไม่นับเรื่องนี้ ใครกันที่จะสามารถจัดการกับคนระดับจี้เจิ้นกั่วได้?

“เสี่ยวเฟิงไปกันเถอะ” จี้ชาวตงยิ้มและตบไหล่จี้เพิ่งเบาๆ

จี้ชาวเหลยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และถามว่า “ว่าแต่เสี่ยวเฟิง นายควรอยู่ในช่วงของการฝึกทหารไม่ใช่หรือ แล้วทําไมถึงออกมาล่ะ?”

“พอดีผมได้เจอกับผู้นําที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมเลยโทรศัพท์หาอาสามและรบกวนอะไรเขาไปเล็กน้อย..” จีเฟิงยิ้ม

“ฮ่าฮ่า! เยี่ยมไปเลย ตระกูลจี้ของเรามันต้องแบบนี้ ใครที่มันกล้ามาแหยมกับพวกเรามันก็ต้องโดนดีแบบนี้ล่ะ!” จี้ชาวเหลยหัวเราะและเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ เขารีบหันกลับไปมองทางด้านหลังอย่างระมัดระวัง แต่เห็นว่าพ่อของเขากําลังพูดโทรศัพท์อยู่ จากนั้นเขาจึงหันหน้ากลับมาพร้อมกับความรู้สึกโล่งใจ

เมื่อเห็นท่าทางที่ดูตลกของจี้ชาวเหลย จี้เฟิงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เขารู้สึกถูกใจพี่ชายคนนี้ของเขามากจริงๆ

“เสี่ยวเฟิง พี่รองของเธอก็เป็นซะแบบนี้ ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก” จี้ช่าวตงยิ้ม “ยังไงซะช่าวหยินน้องเล็กของเรายังคงอยู่ในโรงเรียน เขาอาศัยอยู่ในหอพักในเขตของมหาวิทยาลัยดังนั้นช่วงนี้เธออาจจะยังไม่ได้เจอกับเขา”

“ไม่เห็นเป็นไรเลยพี่ใหญ่ เราก็ขับรถไปหาเสี่ยวหยินที่โรงเรียนเลยสิ เราจะได้แนะนําให้เขารู้จักกับเสี่ยวเฟิง เขาจะได้รู้ว่าจะมาทําเรื่องติดตลกเหมือนที่ทํากับพวกเราไม่ได้อีกต่อไป!” จี้ชาวเหลยแนะนํา

“นายจะเล่นตลกอะไรอีก?” จี้ช่าวตงถามด้วยรอยยิ้ม

“…” จี้ช่าวเหลยถึงกับสําลักเล็กน้อย ที่แก้มของเขามีสีแดงเกิดขึ้นซึ่งหาดูได้ยาก เขาแสยะยิ้มเล็กน้อยและรีบพูดว่า “ช่างเถอะ เรารีบไปหาเสี่ยวหยินกันดีกว่า ฉันจะโทรหาเสี่ยวหยินก่อน ถ้าเจ้าเด็กนี่รู้ว่าเสี่ยวเฟิงอยู่ที่นี่ เขาจะต้องดีใจแน่นอน!”

จี้เฟิงพยักหน้า อันที่จริงเขาก็อยากจะพบจี้ช่าวหยินเช่นกัน เพราะตั้งแต่ครั้งแรกที่เขามาถึงเจียงโจวและมีปัญหาขัดแย้งกับอู่จันเจี้ยและลูกพี่ลูกน้องของเขาอู่เฉียน ซึ่งในเวลานั้นพวกเขาบอกว่าอู่เฉียนนั้นเป็นเพื่อนสนิทกับจี้ช่าวหยิน

“ไปกันเถอะ ผมอยากเจอลูกพี่ลูกน้องตัวน้อยคนนี้จะแย่แล้วล่ะ ฮะฮะ อ้อ ผมลืมเล่าไปตอนผมเพิ่งมาถึง เจียงโจวผมพบคนของช่าวหยินเขาอ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทสุดๆของช่าวหยิน…” จี้เฟิงเล่าถึงเหตุการณ์ที่เขาได้พบเจอเกี่ยวกับเรื่องของอีจันเจี้ยและอู่เฉียนด้วยรอยยิ้ม เขาอยากบอกลูกพี่ลูกน้องของเขาทั้งสองคนให้รู้ว่า จี้ช่าวหยินมีชื่อเสียงแบบไหนอยู่ข้างนอกและยังเป็นการเตือนพวกเขาเป็นนัยๆด้วยว่าชื่อเสียงของตระกูลจในเจียงโจวนั้นไม่ดีเท่าไหร่และอาจจะถึงขั้นแย่มากเลยด้วยซ้ํา

หลังจากฟังเรื่องที่จี้เฟิงเล่า พี่น้องชาวตงและจี้ชาวเหลยก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอายเล็กน้อย พวกเขามองหน้ากันและกันและยิ้มอย่างขมขื่น

“เสี่ยวเฟิง เสี่ยวหยินเขายังเด็ก อย่าไปถือสาเขาเลยนะ..” จี้ชาวเหลยยิ้มอย่างขมขืน “จริงๆแล้วอาสองของนายก็ปวดหัวกับเจ้าเด็กนี่อยู่ไม่ใช่น้อย หลังจากที่อาสองต้องเหนื่อยกับการจัดการเจ้าเด็กนี่ไปหลายเรื่อง เขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนไปเท่าไหร่”

จี้เฟิงยิ้มและพูดว่า “อืม.. ถ้าพวกพี่มอบเขาให้กับผม ผมสามารถทําให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นได้”

เมื่อเห็นแสงเย็นในดวงตาของจี้เฟิง จี้ช่าวเหลยก็ตกใจ “ไม่เป็นไรๆ เสี่ยวเฟิง นายอย่ามาปวดหัวกับเรื่องพวกนี้เลย!”

จี้เฟิงเหล่มองพี่รองของเขาด้วยรอยยิ้มจางๆ “พี่ทําให้เขากลับใจด้วยท่าทีเช่นนี้ได้งั้นหรือ”

จี้ชาวตงและจี้ชาวเหลยรู้สึกอายเล็กน้อย อันที่จริงจี้เจิ้นกั่วพ่อของเขาเข้มงวดกับลูกๆทั้งสามคนของเขามากโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับลูกชายคนเล็ก จี้ช่าวหยิน แต่เนื่องจากพี่ชายทั้งสองจี้ช่าวตงและจี้ช่าวเหลยนั้นรัก น้องเล็กของพวกเขามาก ดังนั้นเมื่อเวลาน้องชายถูกลงโทษ พวกเขาก็จะเป็นคนที่คอยปกป้องน้องชาย ด้วยเหตุนี้เองจึงทําให้จี้ช่าวหยินกลายเป็นคนเสียนิสัย

“เสี่ยวเฟิง เธอต้องการจะทําอะไร” จี้ช่าวตงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น นอกจากนี้เขายังกลัวว่าถ้าจี้ช่าวหยินถูกตามใจและได้รับอนุญาตให้มีอํานาจมากไปกว่านี้ต่อไปมันจะไม่เป็นผลดีกับเขาอย่างแน่นอน เขาจะกลายเป็นลูกคนรวยที่ไม่เอาอ่าว ดีแต่เกเรเสเพลไปวันๆ และเมื่อถึงตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นจี้เจิ้นกั่ว หรือ เจิ้นหัวหรือแม้แต่ชายชราผู้นําของตระกูลจี้ พวกเขาจะไม่มีทางยอมให้เด็กเกเรปรากฏตัวในฐานะลูกหลานตระกูลอย่างเด็ดขาด

จี้เฟิงยิ้มและกล่าวว่า “ผมคิดว่าอย่างแรกเลยเราต้องส่งจี้ช่าวหยินไปฝึกฝนที่กองทัพโดยตรง ถูกอบรมสั่งสอนอย่างเข้มงวดซักครึ่งปีแล้วค่อยให้เขากลับมาเรียนหนังสือต่อที่โรงเรียน ผมเชื่อว่าภายใต้การจัดการของอาสามเขาจะได้รับการดูแลที่”พิเศษที่สุดอย่างแน่นอน แต่ถ้าภายในครึ่งปีเขายังเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ได้ก็เพิ่มเป็นหนึ่งปีหรือไม่ก็สองปีไปเลย ไม่ว่ายังไงที่กองทัพก็คงจะยินดีต้อนรับและเป็นที่ที่ผู้คนสามารถออกกําลังกายได้ดีที่สุด!”

รอยยิ้มอันขมขึ้นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจี้ชาวตงและจี้ชาวเหลยทันที แต่ในขณะที่พวกเขายังยิ้มไม่ได้เต็มที่ จี้เฟิงก็พูดขึ้นอีกครั้ง “แต่วิธีที่สองนั้นง่ายกว่านี้อีก เอาเป็นว่าถ้าในอนาคตผมเห็นจี้ช่าวหยินทําสิ่งที่ไม่ดีอีกครั้ง พวกพี่ทั้งสองคนก็อย่าคิดที่จะปกป้องเขาอย่างเด็ดขาด ไม่ว่าผมจะทําอะไร ผมจะเป็นคนฝึกฝนด้วยมือของผมเอง ผมเชื่อว่าภายในระยะเวลาไม่เกินหกเดือนเขาต้องเปลี่ยนนิสัยเกเรเอาแต่ใจของเขาได้อย่างแน่นอน!”