The Trembling World - ตอนที่ 354

ITW:บทที่ 354 ตลาด

การฝึกอบรมของเขาไม่เหมือนสิ่งที่ หลิวกํา คิดไว้ในใจ มีซอมบี้ถูกล่ามโซ่ไว้ที่คอและติดอยู่กับเสา ผู้มาใหม่จะถือไม้และยืนห่างออกไป ซอมบี้ จะยื่นมือออกมาเพื่อจู่โจมและผู้เล่นจะต้องหาตําแหน่งที่ดีที่สุดในการโจมตี

ซอมบี้ เหล่านี้ถูกจับมาอย่างมีชีวิตโดยผู้เล่นระดับสูงวัตถุประสงค์ของพวกเขาคือให้ผู้มาใหม่ฆ่าแต่ต้องชำระเป็นคะแนน

บุคคลที่จับซอมบี้มานั้นสามารถได้รับคะแนน 20 แต้ม แต่ผู้เล่นที่ฆ่าซอมบี้นั้นต้องจ่ายคะแนน 40 แต้ม

ผู้มาใหม่มักไม่มีคะแนนมากมายดังนั้นพวกเขาจึงใช้ข้าวของส่วนตัวเพื่อแลกคะแนนไม่อย่างนั้นพวกเขาจะต้องทํางานบ้านเช่นการทําความสะอาดการทําอาหารและการทํางานอื่นๆ เพื่อให้ได้คะแนน

แน่นอนว่าระหว่างผู้เล่นพวกเขามีการเจรจาตกลงส่วนตัวเช่นการบริการต่างๆเพื่อแลกกับคะแนน ตัวอย่าง เช่นผู้เล่นเพศหญิงจะมีแนวโน้มในการเสนอร่างกายของพวกเธอเพื่อแลกคะแนนจากผู้เล่นชาย เหตุการณ์เหล่านี้เป็นเรื่องปกติตราบใดที่ทั้งสองฝ่ายตกลงยินยอม การแลกเปลี่ยนจะเกิดขึ้นในสถานที่ที่กําหนด

หากมีการแลกเปลี่ยนนอกสถานที่ที่กําหนดและเกิดข้อพิพาทขึ้น เป็นผลให้คณะกรรมการจะเอาผิดผู้เล่นชายและลงโทษอย่างรุนแรง นี่เป็นกําลังใจของพวกเขาในการปกป้องคนที่อ่อนแอกว่า

หลิวกํา สังเกตเห็นว่ามีผู้มาใหม่ที่มาขอความช่วยเหลือจากผู้เล่นที่มีประสบการณ์ มีบางคนโชคดีที่ได้รับตั๋วคะแนน หมู่บ้านแห่งนี้มีความคล้ายคลึงกับสังคมขนาดเล็ก

“ผมเดินไปรอบๆได้ไหม” หลิวกํา ถาม กงมู

“จะเป็นการดีซะกว่าถ้าคุณจะอยู่รวมกับกลุ่มมันจะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาในอนาคตของคุณ” กงมู ตอบด้วยท่าทางที่น่าสงสัย

“ผมแค่ต้องการทําความคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ผมยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะอยู่ที่นี่หรือเปล่า” หลิวกํา ยืนยัน

“ถ้าอย่างนั้น…คุณสามารถทําได้” กงมู ไม่มีความสุขกับคําตอบนี้แต่สุดท้ายเขาก็ตกลงกันได้นับตั้งแต่ที่ก่อตั้งหมู่บ้านเริ่มต้นนี้ไม่มีใครตัดสินใจที่จะแยกตัวออกไปหลังจากที่ได้เข้าร่วมดังนั้นเมื่อ หลิวกํา กล่าวว่าเขายังคงตัดสินใจอยู่ว่าจะอยู่หรือจะไปนั้น กงมู ถึงอนุญาต

ฮันกวงมิน กับคนอื่นๆในกลุ่มติดตามผู้มาใหม่ไปยังสนามฝึกสําหรับ หลิวกํา และยินฮี ลดิงเซียง และนาน่า มากับเขานอกเหนือจากวิทยาลัยแห่งนี้ยังมีโรงเรียนหลายแห่งใกล้เคียงถูกยึดครองกลายเป็นส่วนหนึ่งของหมู่บ้านเริ่มต้น

เนื่องจากธรรมชาติของภารกิจและระบบการให้รางวัลของหมู่บ้านนี้จึงมีงานที่ทุกคนต่างเต็มใจท่าโดยรวม แล้วการจัดการของหมู่บ้านนี้ออกแบบมาอย่างดีไม่ว่าจะไปยังเส้นทางไหนทุกเส้นทางจะมีแผนที่แสดง มีทิศทางที่มักชี้ไปยังลานฝึกอบรม โรงอาหาร ห้องบรรยาย ห้องเรียน และอื่นๆ หลิวกํา รู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อเข เห็นคําว่า “ตลาด” มีตลาดหลายแห่งอยู่ที่นี่ หลิวกํา มุ่งหน้าไปยังตลาดที่ใหญ่ที่สุดมันคือสถานที่สําคัญในการ แลกเปลี่ยนสินค้าและบริการ

ตลาดที่อยู่ระหว่างบริเวณโรงเรียนรัฐแห่งนี้มันจะต้องเป็นตลาดที่ครอบคลุมก่อนที่จะถึงภัยพิบัติ หลิวกํา พบว่าสินค้าส่วนใหญ่ที่วางจําหน่ายไม่ใช่สินค้าสําหรับการดํารงชีวิต แต่เป็นซอมบี้ ซอมบี้เหล่านี้แขนขาของมันถูกตัดออกไปแล้วฟันก็ถูกถอนออกไป

ตลาดแห่งนี้คล้ายกับตลาดขายประสบการณ์ ในพื้นที่การฝึกอบรมผู้มาใหม่จะต้องเสียคะแนน 40 คะแนนสําหรับซอมบี้ที่ถูกจับมาแต่ในตลาดแห่งนี้มีราคาอยู่ที่ 30 คะแนน สําหรับผู้มาใหม่ที่กลัวจะออกจากหมู่บ้านและ ต้องการยกระดับตัวเองเพื่อความปลอดภัยพวกเขาถือว่าข้อเสนอนี้น่าสนใจมาก

นอกเหนือจากการขายซอมบี้สิ่งที่เป็นกิจการอันดับ 2 ของในตลาดนี้คือ ผู้หญิง พวกเธอถูกขังอยู่ในกรงเหล็ก ข้อมือของพวกเธอไม่มีนาฬิกาดังนั้นพวกเธอจึงเป็นชาวเมืองอย่างแน่นอน พวกเธอมักถูกจับมาโดยผู้เล่น และนํามาเป็นทรัพย์สินส่วนตัวเพื่อใช้ในการซื้อขาย

การค้าขายมนุษย์นี้ครอบคลุมพื้นที่กว้าง ลี่ดิงเซียง ต้องการตามหาพี่สาวของเธอในเขตนี้ หลิวกํา และ ยินฮี ติดตาม สี่ดิงเซียง มุ่งหน้าไปยังเขตตลาดต่างๆในขณะที่เขาเดินผ่านกรงแรก ข้างในมีผู้หญิงคนหนึ่งถูกขังอยู่

“เฮ้ สุดหล่อ คุณต้องการที่จะซื้อเธอไหม? คุณสามารถทําสิ่งที่คุณต้องการหลังจากที่คุณซื้อเธอไปได้ ไม่จําเป็นต้องไปย่านโคมแดงทุกครั้ง”พ่อค้าคนหนึ่งเดินออกมาทักทาย หลิวกํา

“โปรดซื้อฉัน!ฉันรู้วิธีในการทํางานบ้านและสิ่งอื่นๆ…ฉันสามารถตอบสนองความต้องการของคุณได้…”

ผู้หญิงภายในกรงคลานออกมาที่ขอบกรงและเริ่มโฆษณาตัวเอง หลิวกํา มองไปที่เธอ ด้วยความสังเวช เธอเป็นหญิงอายุประมาณ 20 ปีเสื้อผ้าของเธอแทบไม่มีปิดร่างกายดังนั้นเธอจึงหนาวสั่นยามที่ลมพัดผ่าน

ผู้ขายรายนี้ใช้เทคนิคการขายโดยให้ผู้เล่นเห็นอกเห็นใจและเห็นฉากน่าเศร้าของพวกเธอ ผู้หญิงคนอื่นๆที่อยู่ในกรงพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะให้ หลิวกสนใจเธอ ผู้หญิงบางคนถอดเสื้อผ้าที่เหลืออยู่บนร่างกายออกเพื่อกระตุ้น หลิวกํา

หมู่บ้านเริ่มต้นนี้ทําทุกอย่างเพื่อปกป้องผลประโยชน์ของผู้เล่น แต่ชาวเมืองที่อยู่ในพื้นที่ได้รับการปฏิบัติเหมือนสินค้า ชาวเมืองในพื้นที่นี้เป็นสมบัติส่วนตัวของผู้เล่น ผู้เล่นสามารถทําทุกสิ่งทุกอย่างกับทรัพย์สินส่วนตัวของพวกเขาตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ฆ่าชาวเมืองคณะกรรมการจะไม่สนใจ

หากผู้เล่นมีชาวเมืองหลายคนในฐานะทาส พวกเขาสามารถมีชีวิตได้โดยเป็นเจ้าของทาสแม้ว่าผู้เล่นจะได้รับคะแนนเพียงไม่กี่คะแนนแต่เขาก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างสะดวกสบาย

ดังนั้นเมื่อผู้เล่นมีโอกาสพวกเขาจะจับชาวเมืองที่อยู่ข้างนอก พวกเขาจะปฏิบัติต่อพวกเธอในฐานะทาสส่วนตัว แม้แต่ชนชั้นสูง 10 อันดับแรกก็มีทาสชายและเพศหญิงหลายสิบคน พวกเขาสามารถใช้ชีวิตอย่างง่ายดายโดยการรับใช้ของทาส

เมื่อ หลิวกํา เห็นฉากนี้เขาต้องขมวดคิ้ว เขาไม่ใช่นักบุญหรือผู้ช่วยชีวิตแต่เขารู้สึกแย่มากเมื่อเห็นคนอื่นติดอยู่ในกรงและถูกขายเป็นของเล่นให้กับคนอื่น