The Trembling World - ตอนที่ 342

TW:บทที่ 342 เป็นหนึ่งเดียว

“นาน่า!” หลิวกํา กอดหุ่นยนต์สุนัขด้วยความประหลาดใจเขามองไปรอบๆ เพื่อดูว่า ยินฮี อยู่ใกล้ๆหรือไม่ เธอคงไม่ได้ซ่อนตัวอยู่เพื่อทําให้เขาประหลาดใจภายหลังใช่ไหม? การทําเรื่องตลกแบบนี้ไม่ใช่สไตล์ของเธอ

หลังจากที่เห็นนาน่าวิ่งลงบันไดลงมาเขาก็ยังไม่เห็น ยินฮี เขารู้สึกผิดหวังถ้าเธออยู่ที่นี่เธอจะเป็นคนแรกที่กอดเขาและไม่เล่นซ่อนหาแบบนี้

เธออาจพบกับอุปสรรคและสั่งให้นาน่ามาที่นี่แทนใช่หรือไม่?

“อะวู้ อะวู้!”

นาน่าเห่า 2 ครั้งจากนั้นรอบตัวของมันก็เป็นมิติบิดเบี้ยวเกราะอากาศฟื้นฟูคืนรูปลักษณ์เดิมของหุ่นยนต์ ดวงตาทั้งสองข้างของมันกระพริบและฉายโปรเจคเตอร์เป็นภาพ 3 มิติของ ยินฮี ออกมา

“พี่กําฉันรอคุณมานานกว่า 10 วัน ฉันเชื่อในความสามารถของคุณ มันอาจยาวนานกว่าคุณจะมาถึงที่นี่ ฉันรู้สึกกังวลกับคุณดังนั้นฉันจึงตัดสินใจกลับไปที่ทะเลเพื่อค้นหาคุณ..”

“นาน่าและฉันสามารถสื่อสารทางเทคโนโลยีควอนตัมชั่วคราวได้ ถ้าคุณมาถึงจุดนัดพบและเจอนาน่าให้คุณพูดว่า” เปิดการสื่อสารแล้วนาน่าจะเปิดช่องทางการสื่อสารกับฉัน มันควรเป็นเวลาประมาณครึ่งนาที่มันค่อนข้างจะปลอดภัยจากการตรวจจับ…..”

“พี่กํา..โปรดอย่าเกิดอะไรกับคุณเลย…”

เมื่อได้ยินข้อความของ ยินฮี หลิวกํา รู้สึกโล่งใจ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอมันเป็นเพราะเธอรู้สึกกังวลและย้อนกลับไปที่ทะเลเพื่อตามหาเขา

“นาน่า เปิดการสื่อสาร” หลิวกํา รีบพูดกับสุนัขหุ่นยนต์อย่างรวดเร็ว

ไม่นานนักนาน่าก็เปิดการสื่อสาร ภาพฉายของ ยินฮี ปรากฏขึ้นด้านหน้าของนาน่า ตอนนี้มันไม่ใช่ข้อความที่บันทึกไว้แต่มันเป็นภาพถ่ายทอดสด เขาไม่แน่ใจว่ามันเป็นเทคโนโลยีแบบใดแต่มันสามารถแสดงถึงสภาพแวดล้อมของเธอ

เธออยู่ที่ชายแดนด้านนอกป่ากําลังสืบหาข่าวคราวของ หลิวกํา จากซากซอมบี้ที่ หลิวกำ ทิ้งเอาไว้

“ผมมาถึงศูนย์วิจัยชีวเคมีและอยู่กับนาน่าแล้ว” หลิวกํา แจ้งกับ ยินฮีอย่างรวดเร็ว

“พี่กํา รอฉันก่อนฉันจะรีบกลับไปหาคุณอย่างรวดเร็ว” ยินฮี ตอบอย่างตื่นเต้น

จากช่วงเวลาที่พวกเขาได้อยู่ด้วยกันพวกเขาไม่เคยห่างกันนานแบบนี้มาก่อน ในความเป็นจริงนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาถูกแยกออกจากกัน

“ไม่ต้อง คุณอยู่ที่นั่นแหละผมจะไปหาคุณ มีบางอย่างที่ผมต้องการจัดการในป่า” หลิวกํา ต่อ

“ตกลงฉันจะรอคุณอยู่ที่นี่” ยินฮี พยักหน้า เพื่อความปลอดภัยคุณควรหยุดการสื่อสารควอนตัมก่อนที่จะโดนดักจับ

“ขอแสดงความยินดีกับพี่ใหญ่หลิวที่พบกับหัวหน้ารองฮี!” ฮันกวงมิน พูดขึ้นอย่างรวดเร็ว ฮันกวงมิน รู้ว่า หลิวกํา รู้สึกแย่แค่ไหนเมื่อไม่เห็นเธอรออยู่ที่ห้อง

หลิวกํา ไม่มีความสุขตั้งแต่ที่เขาฟื้นขึ้นมาจากทะเล แม้บุคลิกภาพของเขาจะค่อนข้างโดดเดี่ยวกับสังคมแต่ เขายังชอบ ยินฮี ฮันกวงมิน รู้ว่า หลิวกํา นั้นรู้สึกหดหูใจขนาดไหนเมื่อไม่พบกับเธอ

“ผมจะกลับไปฆ่าหมีกลายพันธุ์ระดับสูงเพื่อแก้แค้นให้กับนักวิทยาศาสตร์ 2 คน!พวกคุณสามารถอยู่ที่นี่ได้ เมื่องานเสร็จผมจะกลับมารวมตัวกับพวกคุณอีกครั้ง!” หลิวกํา สั่ง ฮันกวงมิน

การแก้แค้นเป็นอีกเหตุผลหนึ่งแต่เนื่องจากเขาไม่ได้เจอกับสัตว์ประหลาดระดับสูงมากนักการฆ่าหมกลายพันธุ์ตัวนี้อาจเพิ่มระดับพลังของเขา มันเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะขึ้นมาถึงระดับ 10 และเมื่อเขามาถึงระดับ 10 แล้วมันเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวครั้งใหม่ เขาจะสามารถแข่งขันกับผู้เล่นรุ่นเบต้าได้

“พี่ใหญ่หลิวผมไปกับคุณได้ไหม?” ฮันกวงมิน ถาม

“ไม่ คุณไม่สามารถติดตามความเร็วของผมได้ ผมอยากไปที่นั่นด้วยความเร็วสูงสุด” หลิวกํา ส่ายหัว

“ตกลง!” ฮันกวงมิน รู้สึกว่ามีบางอย่างกําลังจะเกิดขึ้นดังนั้นเขาจึงไม่คัดค้าน

พี่ใหญ่หลิวกับรองหัวหน้าฮี ห่างกันมานานการที่เขาพบกันอีกครั้งถ้าเขาอยากเจอกันให้เร็วที่สุดและเมื่อเขาพบกันพวกเขาอาจต้องการทําอะไรบางอย่างที่ไม่ต้องการให้คนอื่นรบกวนพวกเขา มันจะดีที่สุดถ้าพวกเขามีเวลาอยู่ด้วยกัน

หลังจากจัดแจงงานให้กับ ฮันกวงมิน และคนอื่นทําในขณะที่เขาไม่อยู่ หลิวกํา ก็ออกไปกับนาน่า เขารีบออกไปอุปสรรคที่เกิดขึ้นระหว่างทางเช่นพวกซอมบี้ หลิวกํา ไม่เสียเวลาที่จะฆ่าพวกมัน หลิวกํา เหมือนรถถังที่เร่งความเร็วชนพวกมันในขณะวิ่งไปที่ชานเมือง

เมื่อมาถึงเขตชานเมือง หลิวกํา ก็ขึ้นมอเตอร์ไซค์ที่เขาเก็บไว้ก่อนหน้านี้หลังจากเติมน้ํามันเขาขี่ไปยังทิศทางของเมืองเล็กๆ

นาน่าไม่ได้ขึ้นมอเตอร์ไซค์ด้วยมันเดินอย่างง่ายดายในขณะที่ หลิวกํา ขี่มอเตอร์ไซค์

จุดมุ่งหมายคือด้านเหนือของทะเลประมาณ 100 กิโลเมตรจากชายทะเลจะถึงขอบป่า หลิวกํา ไม่ได้อ้อมให้เสียเวลาเขาทุ่มเทกับการเดินทางในครั้งนี้ หากเดินทางปกติเขาต้องใช้เวลาถึง 2 วันแต่ภายในเวลาเพียง 3 ชั่ว โมง หลิวกํา ก็สามารถมาถึงเขตชายป่า

เมื่อได้ยินเสียงเครื่องยนต์คํารามและนาน่าส่งสัญญาณ ยินฮี เดินออกมาจากประตูเมืองเพื่อทักทายพวกเขา เมื่อ หลิวกํา เห็น ยินฮี เขาลงจากรถมอเตอร์ไซค์แล้ววิ่งไปหาเธอทันที เขาต้องการที่จะกอดเธอไว้ และ เมื่อร่างกายของเขาและเธอชนกันมันเกิดเสียงดัง “ปัง” พื้นที่โดยรอบมีรอยแตกร้าว มันเป็นฉากโรแมนติกอย่างแท้จริงพื้นดินกําลังสั่นไว้และกําแพงกําลังพังทลาย

หลิวกํา กอด ยินฮี ไว้ในอ้อมแขนและจูบริมฝีปากของเธอ

ยินฮี ปิดตา…

สําหรับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นเราสามารถคาดเดาได้..

2 ชั่วโมงหลังจากที่ใช้พลังงานมาอย่างหนักหน่วง…..

“ฉันได้ยินมาว่าลีเหมากําลังตั้งครรภ์” ยินฮี พูดขึ้นในขณะเธออยู่ในอ้อมแขนของเขา

“อ่า..” หลิวกํา ไม่คิดว่า ยินฮี จะพูดถึงหัวข้อนี้

“เธอบอกว่าเธอจะกําเนิดลูกชายให้กับจางเฉียงหลี่ …” ยินฮี ยังคงพูดต่อ

“ใช่แล้วนั่นคือผลจากความรักของพวกเขา” หลิวกํา พยักหน้า มีเขารู้สึกเหงื่อแตก

“ถ้าฉันเป็นคนปกติ…สิ่งที่เราทํา…..จะทําให้ฉันมีลูกได้ไหม?” ยินฮี หัวเราะคิกคัก

“อ่า…อืม…” หลิวกํา ไม่มีความคิดที่จะตอบคําถามนี้