The Trembling World - ตอนที่ 335

TTW:บทที่ 335 แคมป์

กับสถานการณ์ปัจจุบันเขาไม่มีทางเลือกอื่น อัตราความสูญเสียน้ําของเขาเป็นสีดํา สุขภาพของเขาตอนนี้ เป็นสีแดงถ้าเขาไม่ดื่มน้ํา บางส่วนในร่างกายของเขาอาจจะหยุดทํางานได้ทุกเมื่อ

หลังจากแก้ปัญหาเรื่องน้ําแล้วสมาชิกเริ่มรวมตัวกันที่ลําธารเพื่อจับปลาหรือกุ้ง ในล่าธารเล็กๆนี้ไม่มีตาจํานวนมากนักแต่มีกุ้งน้ําจืดจํานวนมาก เมื่อพิจารณาจากผิวของกุ้งดูเหมือนว่าพวกมันไม่ได้รับการปนเปื้อนและมีสุขภาพดี

เมื่อคนกลุ่มใหญ่รวมตัวกันเพื่อจับกุ้ง หลิวกํา จึงเตรียมไม้เพื่อสําหรับจุดไฟ ในโลกแห่งความเป็นจริงการที่จะจุดไฟแบบดั้งเดิมนั้นจะต้องใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง แต่ตอนนี้ร่างกายของ หลิวกำ ความเข้มแข็งมากดังนั้น เขาจึงใช้เวลาเพียง 10 นาที่ในการจุดไฟ

เนื่องจากไม่มีใครอยู่ในป่าแห่งนี้ทําให้พื้นที่อุดมไปด้วยทรัพยากร สมาชิกในกลุ่มรวบรวมกุ้งมาที่กองไฟ

หลิวกำ ใช้เปลือกไม้วางไว้ด้านบนถ่านจากนั้นใช้ดินโคลนปั้นขึ้นมาเป็นเต่า กุ้งถูกวางไว้ด้านบน หลังจากนั้นเขาใช้ใบไม้ 2 ใบเพื่อคลุมกุ้งพร้อมกับใช้ดินโคลนหนาวางทับประมาณ 1 เซนติเมตร มันเป็นการปรุงอาหารแบบการอบด้วยโคลน ทั้งด้านบนและด้านล่างของตัวกุ้งถูกความร้อนทําให้กุ้งสุกถึงตรงกลาง ถ่านที่ถูกจุดขึ้นมา ก่อนหน้านี้ถูกวางไว้รอบๆเปลือกไม้ผสมโคลนด้านนอกเพื่อทําให้กุ้งสุกอย่างทั่วถึง

สมาชิกคนอื่นๆทําแบบวิธีเดียวกันกับที่ หลิวกำ ทํา พวกเขาไฟในการสร้างถ่านและใช้ถ่านนั้นทําเป็นเตาอบในการปรุงอาหาร

หลังจาก 20 นาที่ผ่านมากุ้งอบก็ถูกนําออกมาจากกองไฟ หลังจากโดนออกมาเผยให้เห็นตัวกุ้งสีแดงสดก ลิ่นหอมปะทุออกมาน้ํามันกุ้งไหลออกมาจากเปลือกของมัน ทุกคนกัดเนื้อกุ้งอย่างเต็มคํา เพียงพอที่จะบรรเทาความทรงจําเลวร้ายในวันนี้ได้ ทุกคนปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้าในขณะที่พวกเขากินอาหารของตัวเอง

อาหารรสชาติอร่อยและนี่ดูเหมือนเป็นแคมป์ไฟของพวกเขา นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาต้องอยู่ในป่าในเวลากลางคืน จากความรู้และประสบการณ์ของ หลิวกำ สัตว์นักล่ามักจะนอนหลับในระหว่างกลางวันและตื่นขึ้นมา ในตอนกลางคืนเพื่อออกล่า หากความคาดการณ์เหล่านั้นเป็นความจริงค่ําคืนนี้ของพวกเขาดูเหมือนจะอีกยาวนาน

“สิ่งแรกเราต้องตั้งแคมป์อันดับแรก เราต้องจัดการไม้พุ่มเหล่านี้” หลิวกํา อธิบายกับพวกเขา

“พี่ใหญ่หลิวสมาชิกในทีมของพวกเรารู้สึกเหนื่อยมาก เราสามารถตั้งแคมป์ที่ล่าธารได้ไหม?” ฮันกวงมิน กล่าวกับ หลิวกำ ถ้พวกเขาตั้งแคมป์ข้างลําธารมันจะสะดวกมากในตอนเช้าที่จะทําความสะอาดและรวบรวมอาหาร

“ไม่ได้! การตั้งค่แคมป์ที่นี่เป็นอันตรายมาก อาจมีน้ําหลากมาจากภูเขา บวกกับพื้นที่นี้ขึ้นมากมันจะเป็นพื้นที่สําหรับยุง เราจําเป็นต้องหาที่แห้งเพื่อตั้งแคมป์” หลิวกำ ส่ายหัว

แม้ว่าพวกเขาจะเหน็ดเหนื่อยแต่ภายใต้การนําของ หลิวกำพวกเขาเอายังคงถึงไฟฉายไปยังต้นไม้ด้วยไฟฉายที่เขามีอยู่พวกเขาสามารถมองหาสถานที่เพื่อตั้งแคมป์ได้อย่างเหมาะสม

ไม่ไกลจากที่ตั้งแคมป์ของพวกเขามีเสียงคํารามเกิดขึ้น หลังจากเสียงคํารามดังมันสะท้อนทั่วทั้งป่าราวกับว่ามีสัตว์ร้ายอยู่ใกล้ๆ พวกเขาต่างรู้สึกขนลุกและมองไปทางไหนมีแต่ความมืด พวกเขารู้สึกเสียวสันหลังยาม เมื่อได้ยินเสียงคําราม หากพวกเขาอยู่ในเมืองพวกเขายังสามารถเล่นซ่อนหากับสัตว์ร้ายได้โดยใช้สิ่งก่อสร้างในการกําบัง แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขาอยู่ในป่าซึ่งไม่มีที่จะหลบซ่อน

“พี่ใหญ่หลิวเราควรปีนต้นไม้ขึ้นไปบนนั้นไหม?” ฮันกวงมิน รู้สึกกังวลและถาม หลิวก่า

“มีสัตว์หลายตัวพยายามที่จะปีนต้นไม้ แต่สัตว์ปีศาจเหล่านั้นก็อาจจะปีนต้นไม้ได้ดีกว่าคุณ ถ้าคุณติดอยู่บนต้นไม้มันยากที่จะหลบหนีได้ คุณต้องไม่ตื่นตระหนกอย่าประมาทสามารถในการสู้ของเราในปัจจุบันหากมีสัตว์สัตว์กลายพันธ์เข้ามาใกล้ ถึงแม้ว่าเราจะเอาชนะมันไม่ได้เราก็ยังสามารถวิ่งไปได้” หลิวกำ พูดออกมา

ในป่าแห่งนี้มีสัตว์ร้ายที่พวกเขายังไม่รู้จักการตั้งแคมป์ที่มีเส้นทางการหลบหนีดูเหมือนจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ใน The Trembling World มีสัตว์ประหลาดและสัตว์กลายพันธุ์ พวกมันจะออกล่าในตอนกลางคืนและพักผ่อนในช่วงกลางวัน ซึ่งอธิบายได้ว่าทําไมพวกเขาไม่ค่อยเจอสัตว์ในระหว่างช่วงกลางวันอย่างน้อยพวกเขาก็จะป ลอดภัยจนกว่าถึงเวลากลางคืน

สมาชิกเริ่มหมดแรงแล้วแต่เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงคํารามของสัตว์ร้ายพวกเขาเริ่มขยับตัวอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงเวลาที่ความมืดล้อมรอบพวกเขาไม่มีใครรู้ว่าจะสามารถซ่อนตัวอยู่ที่ไหนพวกเขาจึงพยายามทําให้ตัวเองรู้สึกปลอดภัยมากที่สุดในสถานการณ์เช่นนี้

“หลังจากที่เราตั้งแคมป์แล้วเก็บฟื้นให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ จากนั้นสร้างกองไฟขนาดใหญ่ สัตว์ป่านั้นกลัวไฟแต่สัตว์บางชนิดอาจไม่เป็นอย่างนั้น” หลิวกำบอกหลังจากที่เขาสังเกตเห็นว่ามีบริเวณที่เหมาะสม สำหรับในการตั้งแคมป์ นอกจากนี้พวกเขายังไม่มีความคิดอื่น

ถ้ามีเพียง ยินฮี และสุนัขนาน่าอยู่ที่นี่พวกเธอจะสามารถปกป้องกลุ่มและเดินลาดตระเวนได้ แต่ในเวลานี้ หลิวกำ สามารถพึ่งพาตัวเองและทีมงานของเขาเท่านั้น

ไม่มีใครพูดอะไรพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะต้องทําอะไรบ้าง พวกเขาเริ่มรวบรวมฟื้นมาจุดไฟ การเผาไฟสามารถไล่ยุงที่น่ารําคาญออกไปได้พร้อมยังให้แสงสว่างในความมืด เมื่อพื้นที่สว่างขึ้น หลิวกำ ก็สั่งให้สมาชิกทุกคน ให้ความสําคัญกับกองไฟนี้

เพื่อที่จะให้ผ่านคืนนี้ไปได้พวกเขาจะต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ พื้นดินที่พวกเขาอยู่จะต้องปราศจากกองใบไม้แห้งหรือน้ํา เพราะในบางทีในขณะที่พวกเขาวางมือลงไปอาจมีแมงป่องหรือสิ่งมีพิษซ่อนตัวอยู่ในโพรงดังนั้นพวกเขาจึงเก็บกวาดใบไม้ออกไปให้มากที่สุดเพื่อความปลอดภัยของพวกเขา

งูและแมงป่องเป็นสัตว์ร้ายที่แฝงตัวอยู่กับกองใบไม้ที่ทับถม หลังจากทําความสะอาดแล้วสัตว์เหล่านั้นจะไม่สามารถแฝงตัวอยู่ได้ในขณะเดียวกันใบไม้ก็อาจจะใช้เป็นเชื้อเพลิงสําหรับกองไฟ เมื่อไฟเริ่มจุดขึ้นควันของไฟก็เริ่มขับไล่ยุงออกไป

ในขณะเดียวกันควันก็กลายเป็นสิ่งน่ารําคาญสําหรับสมาชิกบางคน แต่เมื่อเทียบกับยุงกัดแล้วพวกเขาอดทนได้ เมื่อกองไม้จุดไฟเกิดเสียงแปลกๆ พวกเขามองเห็นรอบข้างโดยใช้แสงไฟจากกองไฟเท่านั้นเหมือนมีเงาเคลื่อนไหวไปมาตรงขอบของต้นไม้…