The Trembling World - ตอนที่ 326

TTW :บทที่ 326 การเดินทาง

“คุณนอนพักสักหน่อยและคุณจะรู้หลังจากคุณตื่นขึ้นมา” ซูนีน่า แกล้ง หลิวกำ

“ นอนข้างในกระเพาะอาหารของแมงกะพรุนฝันร้ายเนี่ยนะ…ผมรู้สึกไม่ปลอดภัย” หลิวกำส่ายหัว

“ฉันทำมาขนาดนี้แล้วคุณยังไม่ไว้ใจฉันอีกหรอ?แม้แต่เพียงเล็กน้อยก็ไม่มีอย่างนั้นหรอ?” ซูนีน่า พูดด้วยความเจ็บปวด

“การเดินทางครั้งนี้จะใช้เวลานานขนาดไหน?” หลิวกำ ถามเธอ

“นับตั้งแต่ที่มันได้รับบาดเจ็บมันจึงใช้เวลานานขึ้น อย่างน้อย 7-8 ชั่วโมง?

“คุณกำลังพาผมไปที่ไหน?” หลิวกำ ถาม

“ไปยังห้องปฏิบัติการอื่นเราสามารถชุบชีวิตเพื่อนคุณได้ที่นั่น!”

“ห้องปฏิบัติการฯ?ในทะเลลึก?คุณไม่ได้จะพาเราไปยังเกาะหลักใช่ไหม?”ความรู้สึกของ หลิวกำ เริ่มขัดแย้งกัน เส้นทางหนึ่งเขาอยากไปยังเกาะหลักแต่เขารู้สึกกังวลเกี่ยวกับลูกน้องของเขาที่อยู่เซเรนิตี้

“ในทะเลน้ำลึกนี้ มีสัตว์ประหลาดระดับสูงมากเกินไป ถ้าคุณอยากมุ่งหน้าไปยังทะเลลึกคุณอาจจะตาย..ฉันจะอยู่ในทะเลตื้นๆที่นี่เรากำลังมุ่งหน้าไปยังทางเหนือของเมืองนินจิง มันมีห้องปฏิบัติการอยู่ที่นั่น เราอยู่ห่างไกลจากจุดหมายปลายทางของเราแต่นั่นคือห้องปฏิบัติการที่ใกล้ที่สุด” ซูนีน่า อธิบายให้ หลิวกำ ฟังแล้วดึงแผนที่ขึ้นมาบน pda

บนแผนที่ทำให้ง่ายขึ้นเมื่อเห็นภาพ จุดหมายปลายทางคือทะเลทางเหนือของเมืองนินจิง ทางออกจากฝั่งประมาณ 1 กิโล และพวกเขา มาถึง 1 ใน 10 ของระยะทางทั้งหมดแล้ว

การเดินทางไปยังทางเหนือของนินจิง นี่คือสิ่งที่ หลิวกำ เคยพูดไว้ในวาระการประชุมของเขาหนึ่งเหตุผลหลักที่เขาจะมาในพื้นที่นี้เพื่อมาตามแผนที่ของบอสเฉิง ปัญหาใหญ่ที่สุดสำหรับเขาก็คือเขาไม่รู้ว่าจะไปถึงที่นั่นได้อย่างไรแต่ตอนนี้ ซูนีน่า กำลังพาเขาเดินทางไปที่นั่น หลิวกำ ก็เพียงแต่สนุกไปกับการนั่งทัวร์เท่านั้น

“วางใจเถอะ เมื่อเราสามารถฟื้นชีวิตให้กับเพื่อนเจียงของคุณได้เราจะส่งคุณมายังพื้นที่ปลอดภัยบนฝั่ง สำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้นมันขึ้นอยู่กับคุณ ถ้าคุณต้องการสำรวจทะเล ลึกหรือเกาะอื่นๆ สิ่งที่คุณต้องทำก็คือเรียกหาฉันบนฝั่ง” ซูนีน่า บอกเขา

“ผมวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปที่นั่น แล้วค่อยขึ้นฝั่ง ผมเหนื่อยมากตอนนี้ผมต้องการจะนอน ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมเพียงแค่บอกผม” หลิวกำ ปิดตาลงในขณะที่หลับภายใต้กระเพาะของแมงกะพรุนฝันร้าย

เรือเหาะขนส่งที่เต็มไปด้วยนักรบสวมเกราะหลายสิบคนอยู่เหนือทะเลเพื่อตะเวนหาหลักฐานพวกมันได้รับคำสั่งโดยตรงจากยานแม่ในอวกาศ เมื่อเรือเหาะมาถึงจุดเกิดเหตุไม่ช้าพวกมันก็พบแมงกะพรุนยักษ์ว่ายน้ำออกไป เมื่อพบเห็นแมงกะพรุนยักษ์มีคำสั่งใหม่ คำสั่งใหม่ก็คือติดตามแมงกะพรุนนี้ไปยังรังของมันจากนั้นจับมันมาและทำลายรังมันซะ

ดังนั้นเรือเหาะจึงปรับความเร็วเพื่อติดตามแมงกะพรุนยักษ์อย่างใกล้ชิดเห็นได้ชัดว่าแมงกะพรุนกำลังมุ่งหน้าไปยังทิศเหนือของเกาะ

เมื่อคืนก่อน หลิวกำ ไม่ได้พักผ่อนเลยหลังจากปิดตาเขาก็หลับไปอย่างรวดเร็ว เพียงแค่ชั่วขณะหนึ่งเขาก็รู้สึกว่าใครบางคนสัมผัสใบหน้าของเขา เมื่อเขาตื่นมา ยินฮี ฮันกวงมิน และคนอื่นๆก็หายไป ภายในแมงกะพรุนนี้มีเพียงเขาและ ซูนีน่า เท่านั้น

ดังนั้นคนที่สัมผัสใบหน้าของเขาก็คือซูนีน่า

“ คุณกะเวลาได้ดี” หลิวกำ ลุกขึ้นนั่ง เขารู้ว่าตัวเขาเองอยู่ในดินแดนแห่งความฝันที่ ซูนีน่า สร้างขึ้น

“คุณไม่อยากรู้หรอว่าฉันเป็นใคร?” ซูนีน่า หัวเราะ

“ถ้าคุณต้องการจะบอกผมคุณก็บอกผมได้แล้ว ถ้าคุณไม่ต้องการจะพูดถึงแม้ว่าผมจะถามมันก็คงไม่สำคัญ” หลิวกำ ตอบ

“คุณไม่รู้จักฉัน แต่คุณควรจำลูกพี่ลูกน้องซูซูของฉันได้ใช่ไหม?” ซูนีน่า ทิ้งคำใบ้

เมื่อฟังจากคำพูดของเธอ หลิวกำ นึกถึงงานเลี้ยงเทศกาลกุศลที่เขาเคยไปเมื่อ 2 ปีก่อน ที่นั่นเขาพบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อซูซู มันเป็นการประชุมที่น่าเบื่อหน่าย ซูซูกำลังดื่มไวน์องุ่น และขยับตัวอย่างรวดเร็วทำให้ แก้วไวน์ของเธอชนเข้ากับ หลิวกำ เพื่อเป็นการขอโทษเธอจึงพา หลิวกำ ไปยังห้องน้ำเพื่อขจัดคราบไวน์ออกจากเสื้อผ้าของเขา

แม้ว่าทั้งคู่จะพึ่งพบกัน แต่ก็เป็นการแลกเปลี่ยนเรื่องราวกันและกัน หลังจากแลกเปลี่ยนหมายเลขพวกเขาคุยกันทางโทรศัพท์ 2-3 ครั้ง และพบกัน 2-3 ครั้ง

หลิวกำ พบกับซูซูเหมือนกับพวกเขาเป็นเพื่อนปกติ หลิวกำ เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองไม่นานเขาจึงใช้เวลาส่วนใหญ่ในการสำรวจถิ่นทุรกันดาร โดยทั่วไปแล้วพื้นที่ที่เขาไปนั้นเป็นพื้นที่ที่สัญญาณการสื่อสารนั้นเข้าไม่ถึง หลังจากที่ไม่มีใครสามารถติดต่อ หลิวกำ ได้หลายครั้งเพื่อนของเขาหลายคนก็ต้องยอมแพ้และ หลิวกำ เองก็ลืมพวกเขาไปเช่นกัน

เมื่อปีที่ผ่านมาหลิวกำกลับมาที่บ้าน ครอบครัวซูตั้งใจที่จะเป็นพันธมิตรกับครอบครัวหลิวด้วยการแต่งงาน ครอบครัวซูเสนอให้ซูซูแต่งงานกับ หลิวกำ พ่อของ หลิวกำ ขอความคิดเห็นจาก หลิวกำ แต่ในขณะนั้น หลิวกำ กำลังสนใจเรื่องการเดินทางไปยังเทือกเขาเอเวอเรสดังนั้นเขาจึงไม่สนใจมากนัก

พ่อของ หลิวกำ รู้จักบุคลิกของลูกชายเขาดังนั้นเขาจึงไม่เห็นด้วยกับข้อตกลงของครอบครัวซูสำหรับการแต่งงานเขาได้เลื่อนออกไปจนกว่า หลิวกำ จะกลับมาจากเดินทางของเขา อีก 1 เดือนต่อมา หลิวกำ ได้เกิดอุบัติเหตุบนภูเขาและเมื่อเขากลับมาบ้านเขาสูญเสียทั้งแขนและขา หลังจากนั้นครอบครัวซูก็ไม่พูดถึงเรื่องการแต่งงานอีกเลย เมื่อพ่อของ หลิวกำ หยิบเรื่องนี้มาพูดครอบครัวซูก็เปลี่ยนเรื่องอื่นไปอย่างแนบเนียน

ไม่ว่าครอบครัวซูจะเสนอการแต่งงานหรือปฏิเสธการแต่งงาน หลิวกำ ก็ไม่ได้ใส่ใจ เขาลืมเรื่องซูซูอย่างสิ้นเชิงดังนั้นจึงเป็นเรื่องน่าแปลกใจที่ ซูนีน่า กล่าวถึงเรื่องนี้

“คุณเป็นลูกพี่ลูกน้องของซูซูอย่างนั้นหรอ?” หลิวกำ แกล้งทำเป็นจำไม่ได้เมื่อซูซูพบกับ หลิวกำ 2- 3 ครั้งเธอมีน้องสาวคนหนึ่ง แต่เธอชื่ออะไร หลิวกำ จำไม่ได้ เขาจำได้ว่าหญิงสาวคนนั้นมีอายุประมาณ 6-7 ขวบ เธอทำตัวแปลกๆสวมใส่แว่นตาลักษณะเด่นของเธอแตกต่างจาก ซูนีน่า อย่างสิ้นเชิง

อย่างไรก็ตามในขณะนี้ดูเหมือนว่า ซูนีน่า มีอายุอย่างน้อย 20 ปีเธอสวยมากและดึงดูดทางเพศเธอดูแตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

“ แม้ว่าคุณจะขัดจังหวะและทำลายวันเวลาที่มีความหมาย ฉันพยายามพูดถึงสิ่งที่น่าจดจำหลายอย่างแต่คุณดูเหมือนไม่ได้จดจำฉันเลย…” ซูนีน่า กล่าวด้วยความผิดหวัง

“คุณคือเด็กสาวคนนั้นที่อยู่ข้างซูซู เด็กสาวผู้สวมแว่นตาคนนั้นอย่างนั้นหรอ?เป็นไปไม่ได้ แม้แต่จะทำศัลยกรรมพลาสติกมันก็ไม่ควรมีความแตกต่างกันมากขนาดนี้” หลิวกำ ไม่เชื่อ