The Trembling World - ตอนที่ 325

TTW :บทที่ 325 เรียบ

พื้นที่จัดเก็บในแหวนไม่กว้างมากนักมันมีขนาดประมาณ 20 ลูกบาศก์เซนติเมตร นี่คือที่ที่เบียงเคอเถา ใช้จัดเก็บดาบเลเซอร์ของเขา นอกจากดาบเลเซอร์แล้วยังมี นาโนไทด์โฟรตอนโพลิเมอร์ 5 แท่ง

ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นพื้นที่ส่วนตัวปัญหาก็คือพื้นที่เก็บนั้นมีขนาดเล็กเกินไป มันสามารถพอดีกับวัตถุขนาดเล็กเท่านั้น สิ่งที่ใหญ่โตเช่นอาหารหรืออาวุธขนาดใหญ่ไม่สามารถเก็บไว้ภายในได้

อย่างไรก็ตามนี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ยอดเยี่ยม ซึ่งหมายความว่ายังมีแหวนวงอื่นๆอีกมากมายตอนนี้หลิวกําเพียงพบแหวนนี้เพียงชิ้นเดียวเท่านั้น ถ้าเขาพบแหวนที่มีพื้นที่มากกว่านี้เขาจะสามารถขยายช่องว่างภายในแหวนของเขาได้

สิ่งที่มีค่าคือนาโนไทด์ โฟตอนโพลิเมอร์ทั้ง 5 แท่ง พวกมันมาในเวลาที่เหมาะสม ภายใต้สภาวะปกติ ยินฮี จะสามารถอยู่ได้เป็นเวลา 5 เดือน หลังจากต่อสู้อย่างหนักหน่วงกับสุนัขหุ่นยนต์ทําให้เธอต้องการเพิ่มเติมพลังที่ขาดหายไป

เบียงเคอเถา มากับเรือเหาะที่คล้ายกับเรือเหาะขนาดเล็กมันสามารถบินได้ในอากาศและดําลงไปในทะเลลึก ตอนนี้มันเชื่อมต่ออยู่กับท่าเรือ

“ฉันไม่สามารถหยุดได้ มันจะการทําลายตัวเองได้ ตัวควบคุมได้ปิดกั้นฉันออกจากเส้นทางทั้งหมด แม้ว่าเราจะเสี่ยงในตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์มันอาจทําให้ระบบการทําลายตัวเองเร็วมากขึ้นเท่านั้น” ซูนีน่า อธิบายต่อ หลิวกํา

* ระเบิดที่เกิดจากเรือเหาะนี้ร้ายแรงขนาดไหน” หลิวกํา ถาม ซูนีน่า

“ ถามเธอดีกว่า เธอมีความเข้าใจเรื่องนี้มากกว่าฉัน” ซูนีน่า ชี้ไปที่ ยินฮี

“ แรงระเบิดจะเท่ากับขีปนาวุธนิวเคลียร์ 10 ลูก ทุกสิ่งทุกอย่างจะราบเรียบไปกับพื้นดิน”

“คําสั่งทําลายตัวเองมาจากยานแม่โดยตรงอาจเป็นไปได้ว่ายานแม่ตระหนักว่ามีหนึ่งในสมาชิกถูกโจมตีและเลือกที่จะเสียสละเขา มันเลือกทางออกที่ง่ายที่สุดนั่นคือระเบิดทุกสิ่งทุกอย่างไปกับเรือเหาะ” ซูนีน่า กล่าวเสริม

“นานแค่ไหนกว่ามันจะระเบิด?” หลิวกํา ถามคําถามสําคัญที่สุด

“เรามีเวลาไม่มากไปกว่า 5 นาที” ยินฮี และ ซูนีน่า ตอบพร้อมกัน

“ไม่ถึง 5 นาที?” หลิวกํา รู้สึกหดหูตอนนี้เขารู้ตําแหน่งของประตูมิติแต่พวกเขาอาจจะเสี่ยงเกินไปปัญหาก็คือประตูมิติจะต้องดูดซับพลังงานก่อนที่มันจะสามารถทํางานได้ เมื่อถึงเวลานั้นร่างกายของเขาอาจจะไม่เหลือ

เวลา 5 นาทีนั้นเพียงพอที่จะให้พวกเขาไปยังประตูมิติ

“คุณมีวิธีไหนที่จะแก้ไขประตูมิตินี้ได้ไหม?” หลิวกํา ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้

“ลืมประตูมิตินี้ไปซะเราจะกลายเป็นขี้เถ้าก่อนที่เราจะไปถึงจุดหมายถ้าคุณต้องการจะมีชีวิตอยู่ตามฉันมา!” ซูนีน่าส่ง pda คืน หลิวกําและเธอวิ่งไปยังห้องแยกอื่น

เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างที่ใกล้ที่สุดมีมอนสเตอร์ที่ทอดยาวกว่า 1000 เมตรร่างกายของมันสว่างไสวราวกับหลอดฟลูออเรสเซนต์ในทะเลลึก มันคือแมงกะพรุนขนาดใหญ่ ร่างของมันห่อหุ้มด้านนอกของห้องแยกเอาไว้

ซูนีน่า เปิดประตูห้องแยกออกทําให้มีน้ําทะเลไหลเข้ามาในห้องทดลองเล็กน้อย แต่ความดันของน้ําไม่มีมากนักพวกเขาเห็นช่องว่างภายในแมงกะพรุนยักษ์นี้

“ทําตามฉันมันจะพาเราไปที่ปลอดภัย!” ซูนีน่า ตะโกน ไปที่ หลิวกํา ส่วนนักวิจัยคนอื่นไม่ได้รู้สึกประหลาดใจนักพวกเขาทั้งหมดได้เก็บหน่วยความจําในขณะที่พวกเขาวิ่งเข้าไปในห้องแยกและเข้าไปในโพรงภายในร่างกายของแมงกะพรุนยักษ์

“พี่ใหญ่หลิวโพวกเราควรจะทํายังไง” ฮันกวงมิน ยืนอยู่ข้างนอกและถาม หลิวกํา

“ ตามพวกเขาไปเราไม่มีทางเลือกอื่น!” หลิวกํา ลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะพุ่งไปยังแมงกะพรุน

ในขณะที่กลุ่มของ หลิวกํา เป็นกลุ่มสุดท้ายที่เข้ามาในแมงกะพรุนยักษ์ช่องขนาดใหญ่ก็ได้บิดตัวลงอย่างรวดเร็ว มันปล่อยตัวเองจากห้องแยกและขยายหนวดราวกับปีก เมื่อมันออกมาจากฐานใต้น้ํา น้ําทะเลได้ทะลักเข้าไปในฐานใต้น้ําทันที

แมงกะพรุนนี้มีลําตัวขนาดใหญ่มันสามารถอยู่รอดได้ภายใต้แรงกดดันน้ําที่รุนแรง ทุกครั้งที่มันขยับหนวดของมันเพื่อโผไปข้างหน้าประมาณ 2 กิโลเมตร และไม่กี่นาทีพวกเขาก็อยู่ห่างออกไปเรื่อยๆ หลังจากเวลาผ่านไปไม่กี่นาที่พวกเขาก็ได้ยินเสียงก้องของการระเบิดแมงกะพรุนยักษ์เตรียมพร้อมกับคลื่นกระแทก ถ้า หลิวกํา ไม่เชื่อฟัง ซูนีน่าพวกเขาคงถูกระเบิดเป็นชิ้นๆ

การระเบิดสร้างคลื่นกระแทกที่มีคลื่นสูงไม่ถึง 100 เมตร เรื่องที่ หลิวกํา เป็นห่วงก็คือถ้าคนของเขายังอยู่บนเรือเซเรนิตี้ในยามที่คลื่นสูงนี้ไปถึง พวกเขาคง… หลิวกํา ถอนหายใจ..

แมงกะพรุนยักษ์ได้หดตัวของมันเพื่อดูดซับความเสียหายส่วนใหญ่จากคลื่นกระแทก ความเร็วในการเดินทางของมันชะลอตัวลง กระแสน้ําที่เหมือนพายุนั้นพัดผ่านแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าแมงกะพรุนจะสามารถทนต่อมั่นได้

“มันต้องเป็นเพราะประตูมิติที่ดูดซับพลังงานระเบิดมากที่สุด ไม่อย่างนั้นแรงทําลายล้างของมันคงมากกว่านี้ นี่ไม่ใช่ประสิทธิภาพเต็มที่ของระเบิด ในระยะทางปัจจุบันพวกเราอาจไม่รอดชีวิต ถ้าเป็นแรงระเบิดเต็มที่” ซูนีน่า อธิบาย

“ประตูมิตินั้นไม่มีใครรู้ว่ามันจะนําคุณไปที่ไหน” ซูนีน่า กล่าวกับ หลิวกํา

“ จากการพิจารณาจากระเบิดประตูมิติควรได้รับพลังงานจํานวนมาก คุณคิดว่ามันจะถูกซ่อมแซมไหม”

“มันอาจมีโอกาสถ้าคุณกลับไป แต่มันไม่มีข้อมูลมากนักฉันไม่รู้ว่ามันจะส่งคุณไปที่ไหน ฉันไม่ แนะนําให้คุณลอง” ซูนีน่า ตอบ หลิวกํา

“ ตอนนี้ห้องทดลองถูกทําลายไปแล้ว เพื่อนเจียงของผมจะมีโอกาสฟื้นขึ้นมาใหม่ไหม?” หลิวกําตั้งข้อสังเกต

“วางใจเถอะ มีห้องทดลองใต้น้ํามากมายเฉันจะพาเราไปยังห้องปฏิบัติการอื่นทันทีเมื่อทุกอย่างสงบลงเมื่อถึงเวลานั้นฉันจะฟื้นชีวิตเพื่อนของคุณกลับมา” ซูนีน่า กล่าวด้วยความมั่นใจ

“คุณเป็นใครกันแน่?” หลิวกํา มองไปอย่างระมัดระวังที่ ซูนีน่า แต่ยังคงไม่มีความประทับใจในตัวตนของเธอ