The Trembling World - ตอนที่ 272

TTW:บทที่ 272 ใบมีดที่หัก
สิ่งเดียวที่ หลิวกำ ทำได้คือต้องอดทนรอสัญญาณ เขาไม่สามารถโทษคนอื่นได้เป็นเพราะตัวตนของเขาอ่อนแอเองแม้ในสถานการณ์เช่นนี้เขายังต้องพึ่ง ยินฮี  ความเสี่ยงมากมายที่เธอยอมแบกรับเอาไว้ในขณะที่เขาได้รับผลประโยชน์ทั้งหมด
ฝนยังคงตกอย่างต่อเนื่องการระบายน้ำไม่ค่อยดีนะดินอุ้มน้ำขึ้นมาหลายนิ้ว นักรบสวมเกราะทั้ง 3 คนยืนนิ่งราวกับลูกวัวไม่แยแสว่าน้ำฝนจะซึมเข้าไปในเกราะหรือไมโครชิพหรือไม่
ยินฮีเอามือออกจากกรงและนักรบคนหนึ่งรู้สึกถึงความเป็นความอันตราย ใบมีดของเธอโผล่ออกมาและรวบรวมพลังงานทั้งหมดไว้ที่ปลายมีดเธอเล็งมันลงที่พื้นเพื่อส่งประจุไฟฟ้ามากที่สุด
ภายในพายุฝนฟ้าคะนองฟ้าร้องเป็นจังหวะราวกับคลื่นหัวใจ เกือบร้อยพันโวลต์ที่ถูกกักเก็บไว้เพื่อรอตัวล่อเพื่อที่จะระเบิดขึ้น หลายพันล้านโวลถูกบีบอัดแน่นและรอเวลาที่จะฟาดลงมาบนพื้นดิน ผลกระทบของมันเหมือนระเบิด  C4 ทำให้เกิดเมฆเห็ด การที่ปลดปล่อยกระแสไฟฟ้าลงตามตัวล่อสายฟ้าทำให้เกิดช่องเดินกว้าง 10 นิ้วบนลานขนาดใหญ่ไปที่นักรบหุ้มเกราะ
“บูม!”
เสียงสะท้อนก้องในท้องฟ้ายามค่ำคืนใครที่อยู่ใกล้ๆแก้วหูของพวกเขาต่างสั่นสะเทือน…นักรบสวมชุดเกราะทั้งสามคนต่างได้รับความเสียหายและกระเด็นออกไป แต่ละคนกระเด็นออกไปไกลกว่า 12 เมตร ความผิดปกติเนื่องจากการระเบิดทางไฟฟ้าขัดขวางการทำงานของร่างกายทั้งหมดทำให้ไมโครชิพและชุดเกราะพยายามหลบการโจมตีเพื่อไม่ให้บาดเจ็บได้แต่ร่างกายของพวกเขาก็หมดสติทำให้ระบบของพวกเขาหยุดลง
หลิวกำ และอีก 2 คนที่กำลังป้องกันตัวอยู่เบื้องหลังเศษหิน และเศษปูนจำนวนมากพวก รู้สึกถึงพลังที่ระเบิดขึ้นทำให้ฝ้าของเพดานเหนือศีรษะของเขาร่วงลงมา
กระแสไฟฟ้าค่อยๆกระจายออกไป หลิวกำ,  จางเฉียงหลี่ และ ซูหยาน รีบวิ่งออกจากตึกที่กำลังถล่มและเมื่อพวกเขามาถึงจุดที่ปลอดภัยน้ำที่เป็นตัวนำกระแสไฟฟ้าก็เหือดแห้งลงไปหมดแล้ว
หลิวกำ รีบพุ่งไปยังจุดศูนย์กลางของลานตามสถานที่นัดหมาย มีบริเวณกว้างกว่า 10 เมตรที่เต็มไปด้วยรอยสายฟ้า มีชิ้นส่วนกระจัดกระจายรอบ กรงของปูยักษ์กว่าครึ่งหนึ่งถูกหลอมละลาย   1 ใน 3 ร่างกายของมันถูกทำลายพร้อมกับการระเบิดของกรง ของเหลวสีดำไหลออกมาจากร่างกายอย่างรวดเร็ว ไม่มีร่องรอยของนักรบที่อยู่ใกล้ๆ แม้แต่ ยินฮี ผู้สร้างกระแสระเบิดก็หายไปจากตรงนี้ด้วยเช่นกัน  หลิวกำ เปิดหูฟังของเขาเพื่อติดต่อกับยินฮีแต่ได้ยินแต่เสียงเงียบๆเท่านั้น ความเงียบเป็นสัญลักษณ์ ของคลื่นสื่อสารที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย
หลิวกำ รู้สึกไม่สบายใจเขาหยิบระเบิดมือหลายลูกโยนเข้าไปในปากของปูยักษ์และซ่อนตัวไว้ เกิดการระเบิดหลายครั้งลูกไฟสีดำขนาดใหญ่มากไหลออกจากร่างของปูยักษ์และเข้าสู่ หลิวกำ
ความแสบร้อนเกิดขึ้นในร่างกายของ หลิวกำจนเขาแทบจะทนไม่ได้  หลังจากการสังหารปูยักษ์นี้แล้วนาฬิกาข้อมือของ หลิวกำ ก็แสดงถึงระดับ 9 เขาเพิ่มขึ้น 2 ระดับจากระดับ 7  นี่เป็นข่าวที่น่าตื่นเต้น แต่หลิวกำ ไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไร
เขากำลังกังวลใจกับสิ่งที่ยินฮีหายตัวไป เขารู้สึกเศร้าใจมาก เขาไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับ ยินฮีทำให้เธอหายไปอย่างไร้ร่องรอย
เห็นได้ชัดว่าเธอโกหกเขา เธอรู้ว่าเมื่อเธอถูกจับเธอจะไม่สามารถหลบหนีได้เธอจึงเสียสละตัวเอง เพื่อใช้พลังที่เหลืออยู่ช่วย หลิวกำ ฆ่าปูยักษ์เธอสามารถสร้างโอกาสที่ดีเยี่ยมจากการสูญเสียของเธอ
หลังจากฆ่าปูยักแล้ว หลิวกำ มองไปรอบๆราวกับว่าเขากำลังรอคอยใครสักคนปรากฏตัว
เขาและ จางเฉียงหลี่ ค้นหาทั่วร้านแล้วหวังว่าระเบิดจะส่งร่างของเธอกระเด็นออกไปไกล ในไม่ช้า หลิวกำ ก็พบนักรบทั้ง 3 คนที่อยู่บนพื้นดินและนอนนิ่งไม่ได้สติ
เขาไม่พบ ยินฮี และไม่พบแม้แต่ร่างกายของเธอเพื่อยืนยันความตายของเธอ จนกระทั่ง จางเฉียงหลี่ เจอใบมีดที่หักของ ยินฮี อยู่บนพื้น
ใบมีดมีรอยไหม้เกรียมหลายจุดจากจุดที่กระแทกลงไปสู่พื้นจนถึงปลายสุดด้านหลังของใบมีดมีโลหะหลอมละลายอยู่  หลิวกำ รู้ได้ทันทีว่าเป็นใบมีดของ ยินฮี กระแสไฟฟ้าจากฟ้าผ่ามากเกินกว่าที่เธอคำนวณไว้และมันละลายเธอไปพร้อมกับแรงระเบิด ใบมีดนี้แสดงหลักฐานสุดท้ายที่เหลืออยู่
หลิวกำ กอดใบมีดที่เหลืออยู่กับหน้าอกและคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความทุกข์ทรมาน นี่ไม่ใช่เรื่องที่เขาวางแผนไว้เขายอมสูญเสีย 2 ระดับมากกว่า สูญเสียยินฮี ไปตลอดกาล ตอนนี้เขาไม่เหลือใครแล้ว
“ พี่ใหญ่หลิว…..” จางเฉียงหลี่ เริ่มร้องไห้น้ำตาเริ่มไหลออกมาท่ามกลางสายฝน
“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร….”ตอบเสียงแหบขณะที่กอดใบมีดแน่น
……
นักรบสวมชุดเกราะยังคงทนทาน  จางเฉียงหลี่ และ ซูหยาน ใช้เวลา 2-3 นาทีเพื่อพยายามเคลื่อนที่ร่างของพวกเขาออกจากรลาน
“การเดินทางครั้งนี้ผม ไม่ได้อะไรเลย เนื่องจากมี 3 คนอยู่ที่นี่และพวกเราก็มี 3 คนอยู่พอดีทำไมเราไม่แบ่งกันคนละ 1  คนละ?”ซูหยาน ถาม จางเฉียงหลี่
แม้ว่าเขาไม่แน่ใจว่านักรบสวมเกราะนี้จะเป็นประโยชน์หรือไม่แต่การเสี่ยงชีวิตในการเดินทางครั้งนี้ทำให้เขายากที่จะกลับไปมือเปล่า
“ถ้าคุณเข้าร่วมกับค่ายของเรา เราสามารถแบ่งให้คุณได้โดยไม่มีปัญหา ถ้าคุณไม่เข้าร่วมมันก็น่าเสียดายเกินไปเราไม่สามารถแบ่งให้คุณได้” จางเฉียงหลี่กล่าวในขณะส่ายหัว
“มันไม่ถูกนะ?ผมมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมในภารกิจผมไม่มีข้อกำหนดในการเข้าร่วมของค่ายอื่น ในกลุ่มก่อนหน้านี้ผมและหวังเจ้าได้ตกลงเรื่องการแบ่งสรรอย่างเท่าเทียม”  ซูหยาน ประท้วงคำพูดของ จางเฉียงหลี่
หลิวกำ วิ่งไปหยิบขวานในมือและฟันลงที่หน้าอกของนักรบ สวมเกราะผลปรากฏว่าไม่มีแผลใดๆบนร่างกายของนักรบสวมเกาะเลย
—————————————–