The Trembling World - ตอนที่ 271

TTW:บทที่ 271 อุบัติเหตุ
พายุลมแรงเริ่มพัดเข้ามาใกล้กับอาคารวิจัยที่ยุบตัว ภายในพายุมีประกายแสงสีขาวสว่างไสวเป็นจังหวะอย่างชัดเจนสายฟ้าเพียงครั้งเดียวสามารถมีพลังถึง 1000 ล้านโวล์ด้วยสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมที่สุดเป็นเรื่องง่ายที่จะสามารถสร้างแรงดันไฟฟ้าได้มากที่สุด
ด้วยสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมที่สุดเป็นเรื่องง่ายที่จะสามารถสร้างแรงดันไฟฟ้าได้มากที่สุด ทัศนวิสัยถูกจำกัด เหลือเพียงไม่กี่ฟุตเสียงฝนตกดังมาเรื่อยๆ หลิวกำ และอีก 2 คนซ่อนตัวอยู่อาจเนื่องเป็นเพราะพวกเขาอยู่ในพื้นที่ที่จำกัดดังนั้นการพูดคุยกันจึงไร้ประโยชน์พวกเขาจึงรออยู่เฉยๆ
รอจนกระทั่งเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่กับมาพร้อมกับนักรบที่เหลือ เพื่อเอาเจ้าปูยักษ์ไปเมื่อปลอดภัยแล้วพวกเขาไม่ต้องกังวลอีกต่อไปพวกเขาสามารถออกจากซากปรักหักพังนี้ได้
“พี่ชายกำ คุณปลอดภัยหรือเปล่า?” เสียง ยินฮี ดังผ่านหูฟังขึ้นมา แม้ว่าฝนจะตกหนัก หลิวกำ ก็สามารถได้ยินเสียงของเธอได้อย่างชัดเจน
“ผมปลอดภัยดี คุณเป็นยังไงบ้าง” หัวใจของ หลิวกำ เต้นระส่ำ ไม่มีสิ่งใดที่เขาต้องการนอกจากการได้ยินเสียงของเธอ
“ฉัน….ฉันถูกจับ ฉันมีเวลาไม่มากฟังแผนให้ดี..” ยินฮี รีบตอบ หลิวกำ
ก่อนที่เธอจะถูกจับ ยินฮี นั้นบาดเจ็บสาหัสอย่างมากเพื่อป้องกันการสูญเสียนาโนบอทจากการบาดเจ็บ ยินฮี จึงฉีด พลาสม่า ไฟฟ้าที่เหลือลงไปในร่างกายของเธอ จากนั้นร่างกายของเธอเริ่มระบบซ่อมแซมอวัยวะภายใน ทำให้การเคลื่อนไหวของเธอล่าช้าและเกิดความเสียหายกับวงจรไฟฟ้าของเธอ แม้ว่าเธอต้องการจะกลับไปช่วย หลิวกำ แต่เธอก็ไม่สามารถขยับได้
ยินฮี มีโอกาสหลบหนีได้แต่เนื่องจากโปรแกรมได้ระบุไว้ว่าเธอไม่สามารถอยู่ห่างจาก หลิวกำ ได้ดังนั้นเธอจึงรอให้พลังไฟฟ้าของเธอเสถียร จากนั้นเธอกลับมายังบริเวณใกล้เคียงของอาคารวิจัยแต่ถูกจับโดยนักรบสวมเกราะ
นักรบคนหนึ่งที่จับเธอนั้นเป็นนักรบคนเดียวกับที่ ยินฮี ใช้ไฟฟ้าชาร์จในตอนแรก หลังจากเขาได้รับการทุบตีจาก  ยินฮี แล้ว ร่องรอยบาดแผลยังคงอยู่เมื่อนักรบสวมเกราะคนนี้สามารถจับ ยินฮี ได้เขาจึงหักขาของเธออย่างไร้ความปราณี หลังจากเสร็จสิ้นเขาหักส่วนอื่นๆของเธอเพื่อไม่ให้เธอสามารถเคลื่อนย้ายได้
นักรบหุ้มเกราะชี้ปืนเลเซอร์ไปที่หัวของยินฮีเตรียมที่จะดับชีวิตของเธอ แต่ดูเหมือนว่าไมโครชิพหลักของเขาหยุดทำงาน ราวกับว่าเขาต้องทำตามคำสั่งโปรโตคอลที่เฉพาะเจาะจงดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทำลายหัวสมองของ ยินฮี ได้ ในเมื่อเขาไม่สามารถเอาชนะเธอได้นักรบจึงจับเธอเช่นเดียวกับไก่แล้วลากไปที่ลานกว้างโยนเข้าไปในกรงขนาดเล็ก หลังจากนั้นพวกเขาก็เฝ้ารอเฮลิคอปเตอร์กลับมาอีกครั้งเพื่อนำสิ่งของชิ้นใหม่กลับไปยังสำนักงานใหญ่
หลังจากพายุฝนฟ้าคะนองเริ่มขึ้น ยินฮี ใช้โอกาสนี้สื่อสารกับ หลิวกำ ผ่านหูฟัง เนื่องจากการแทรกแซงของพายุฝนฟ้าคะนองรบกวนการสื่อสารปกติทั้งหมด และในขณะนี้ระยะห่างของพวกเขานั่นอยู่ใกล้กันมากดังนั้นจึงสามารถเชื่อมต่อกันได้
“คุณมีแผนยังไง?”   หลิวกำ ถามอย่างกังวล เขาเข้าใจถึงความแตกต่างในความสามารถระหว่างตัวเขากับนักรบมันไม่มีทางที่เขาจะสามารถช่วยเหลือเธอได้
“ ในเมฆมีบรรจุไฟฟ้าหนาแน่นหากได้พลังไฟฟ้าที่มากพอฉันสามารถปลดปล่อยการทิ้งระเบิดประจุครั้งสุดท้ายได้ถึง 10 ล้านโวลต์ ฉันสามารถดึงดูดฟ้าผ่าพันล้านโวลต์ได้จากจุดนี้”
“แผนของฉันก็คือ ยืมสายฟ้าที่ผ่าลงมาจากท้องฟ้าเพื่อปลดปล่อยกระแสไฟฟ้าทั่วบริเวณนี้ ดังนั้นสิ่งที่ฉันต้องทำคือกลายเป็นตัวล่อสายฟ้าไปยังนักรบสวมเกราะพวกนี้ แม้ว่าการโจมตีด้วยสายฟ้าไม่เพียงพอที่จะฆ่าพวกเขาแต่ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาหมดสติ”
“จากนั้นคุณสามารถใช้โอกาสนี้รีบมาช่วยฉันออกจากกรงตราบใดที่พวกเขาหมดสติไปนานเราสามารถหลบออกจากตำแหน่งนี้ได้”  ยินฮี กล่าว
“มันเป็นพลังงานไฟฟ้าถึงพันล้านโวลต์หรือแม้กระทั่งสิบพันล้านโวลต์?คุณจะโอเคไหม?” หลิวกำกล่าวอย่างกังวล
“เมื่อฉันถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้พลังงานจากฟ้าผ่าดังนั้นชนิดของฟ้าผ่า ไม่อาจสามารถทำร้ายฉันได้ นักรบเหล่านี้ไม่ได้ถูกออกแบบมาเหมือนกับฉันดังนั้นฉันจึงสามารถทนต่อกระแสไฟฟ้า 10 ล้านโวลต์นี้ได้  นี่เป็นวิธีเดียวที่ฉันสามารถคิดได้” ยินฮี ตอบ หลิวกำ อย่างเงียบๆ
“ตกลง” หลิวกำ เห็นด้วยเนื่องจากเขาไม่มีทางเลือกอื่นเมื่อ ยินฮี มั่นใจเขาก็จะเชื่อมั่นในการตัดสินใจของเธอ
“ในขั้นแรกฉันต้องหาโอกาสที่เหมาะสมในการส่งความสามารถของฉันเข้าไปในก้อนเมฆเพื่อดึงดูดสายฟ้า เมื่อฉันทำอย่างนั้นฉันต้องปิดการสื่อสารกับคุณและคุณต้องอยู่ห่างจากน้ำบนพื้นดิน!เมื่อคุณได้ยินเสียงระเบิดให้รอสักครู่ก่อนออกจากจุดนั้น อาจมีสายฟ้าตกค้างอยู่ในบริเวณโดยรอบ” ยินฮี  แนะนำ หลิวกำ
“ ตกลง…” แม้ว่า หลิวกำ จะกังวลแต่สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือเห็นด้วยเท่านั้นเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยในสถานการณ์เช่นนี้
“ถ้าปูยักษ์ยังมีชีวิตอยู่หลังจากโดนฟ้าผ่าคุณต้องฆ่ามัน! มันจะช่วยเสริมสร้างความสามารถของคุณ ถ้ามีอะไรผิดพลาดคุณต้องลืมฉันและออกสถานที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!เฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่ของพวกเขาจะมาถึงในเร็วๆนี้” ยินฮีเตือน หลิวกำ ก่อนที่เธอจะตัดการสื่อสาร
“ เดี๋ยว?อุบัติเหตุ?มันจะเกิดอะไรขึ้น?” หลิวกำพยายามถามแต่สายถูกตัดไปแล้ว ไม่มีการตอบสนองใดๆกลับมาจาก ยินฮี
หลิวกำ คลานออกมาจากซอกที่ซ่อนตัวและลุกขึ้นมองไปยังลานกว้างที่ฝนกำลังตก หลายนาทีผ่านไป หลิวกำ ยังคงยืนอยู่ที่ตรงนั้นเขากำลังกังวลว่าเขาจะสามารถคว้าโอกาสในการช่วย ยินฮี ได้หรือไม่ในขณะที่เธอบอกว่าไม่เป็นอะไร ร่างกายของเธอสามารถทนได้ 10 ล้านโวลต์ แต่ถ้ามีอะไรผิดพลาดร่างกายของเธอจะทนได้จริงๆนั้นหรอ?
———————————————————–