The Tale of the Void Emperor เรื่องราวของจักรพรรดิที่ไร้ประโยชน์ - ตอนที่ 113

ตอนที่ 113: ความจริง ความลับ

เอธาน มองที่เครื่องหมายด้วยความสับสนเพราะเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

“ มันคืออะไร? ”

รอยนั้นค่อยๆหายไปราวกับว่ากําลังจมกลับเข้าไปในมือของเธอ ก่อนที่อเวเลียจะลืมตาขึ้น และพูดพร้อมกับถอนหายใจ ”นี่คือ…จิตวิญญาณแห่งความโกลาหล”

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดต่อ ” แม่ของฉันโชคดีพอที่จะพบกับจิตวิญญาณแห่งความโกลาหล และวิญญาณก็เต็มใจที่จะทําสัญญากับเธอ แต่เนื่องจากวิญญาณมีความพิเศษเล็กน้อย มันจึงดึงดูดความโลภ ”

“วิญญาณที่โกลาหลนั้นหายากมาก และไม่มีข้อมูลมากนัก โดยทั่วไปแล้วมันเป็นไปไม่ได้ที่จะบังคับวิญญาณที่วุ่นวายอย่างแรง เนื่องจากพวกมันก็มีพลังมากเช่นกัน วิธีเดียวที่จะได้วิญญาณที่โกลาหลคือถ้าวิญญาณที่วุ่นวายนั้นเอง เต็มใจ แต่วิญญาณที่โกลาหลที่แม่ทําสัญญาด้วยเป็นวิญญาณดวงแรกที่ไม่รุนแรงและดูเหมือนอยู่ในวัยทารก ด้วยเหตุนี้ ครอบครัวของฉันจึงถูกครอบครัวเซ็นฟอร์ดละเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บรรพบุรุษของตระกูลเซ็นฟอร์ด ”

เอธาน ตกใจที่ได้ยินข้อมูลเช่นนั้น มันช่างละเอียดอ่อน ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอลังเลที่จะบอกฉันเรื่องนี้ ?

“แต่ถ้าพวกเขารู้ว่าเธอมีวิญญาณที่วุ่นวายล่ะ?”

อเวเลียส่ายหัวด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ ขณะที่น้ําตาเอ่อคลอในดวงตาของเธอและพูดว่า “พวกเขาคงไม่รู้ วันหนึ่งแม่ของฉันให้แหวนพิเศษที่ดูคล้ายกับแหวนที่ฉันสวมเสมอและบอกว่าฉันใส่ตลอด แหวนวงนี้และบอกว่าในวันเกิดปีที่ 18 ของฉัน ในที่สุดฉันก็จะได้ค้นพบความจริง”

“แต่…แต่..*สะอื้น* วันรุ่งขึ้นฉันพบว่าแม่ของฉันตายแล้ว พ่อของฉันบอกฉันว่าเธอเสียชีวิตเพราะกลุ่มทหารรับจ้างโจมตีเธอ เธอจึงปลิดชีพตัวเองและระเบิดด้วยจิตวิญญาณที่วุ่นวายของเธอ”

“ตอนนั้นฉันไม่เข้าใจอะไรเลยเพราะฉันยังเล็ก แต่เมื่ออายุได้ 18 ปี แหวนก็สลายไปโดยอัตโนมัติ สิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นใน อาณาจักรลึกลับของฉันพร้อมกับเสียงของแม่ของฉัน ”

อเวเลียปาดน้ําตา ขณะที่เธอจําคําพูดที่แม่พูดกับเธอได้แม่นๆ “ในตอนนั้น ในที่สุดฉันก็พบความจริง เธอส่งวิญญาณมาให้ฉันผ่านวงแหวน ขณะที่เธอใช้วิญญาณส่วนเล็กๆ ให้ทุกคนรู้ว่า เธอระเบิดอารมณ์ที่วุ่นวาย ในข้อความของเธอ เธอบอกฉันว่า หากฉันพบคนที่สามารถทําให้เกิดเสียงสะท้อนกับวิญญาณที่วุ่นวาย ให้พึ่งพาบุคคลนั้นและขอความช่วยเหลือจากบุคคลนั้น เธอกล่าวว่า ถ้าคนนั้นเป็นเด็กผู้ชายแต่งงานกับเขาเพราะมันจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดและมอบวิญญาณที่วุ่นวายให้กับเขาเพื่อชีวิตที่ปลอดภัย หลังจากที่คุณรู้สึกว่าเขาสามารถปกป้องคุณได้ ”

เธอสุดหายใจเพื่อคลายความปั่นป่วนจากการจําแม่ของเธอและพูดต่อ “เธอยังบอกให้ฉันทําตัวปกติในครอบครัวและอย่าคิดที่จะล้างแค้น แต่… ฉันอยากจะล้างแค้นให้แม่ของฉัน และเพราะ เธอเป็นเช่นนั้น คนพิเศษ จิตใจของฉันหม่นหมองและสับสนกับความคิดมากมายที่ในที่สุดก็พบเธอจนฉันอดกลั้นและทําตัวโง่ ๆ ไม่ได้”

เอธานไม่รู้จะพูดอะไร โดยธรรมชาติแล้วเขาไม่ต้องการวิญญาณที่วุ่นวาย และปัญหาของเธอก็มาก จนเขาไม่สามารถแก้ปัญหาด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาได้

อเวเลียเห็นท่าทีของเอธาน และยิ้มขณะที่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ําตา ซึ่งหยุดนิ่งและไม่ปล่อยให้พวกมันตกลงมา “เธอไม่ต้องกังวล ฉันทําไม่ได้ และไม่อยากใส่เธอเข้าไป เพราะมันจะอันตรายเพราะฉัน”

เธอปาดน้ําตาก่อนที่พวกเขาจะร่วงหล่นและพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นว่า “ในเมื่อฉันไม่สามารถทําให้นายตกหลุมรักฉันได้ ฉันก็จะไม่…จะไม่ทําต่อ ฉันจะไม่กวนใจนายต่อจากนี้”

เมื่อพูดอย่างนั้น เธอไม่รอให้เอธานพูดอะไร และหันกลับมาก่อนจะพูดว่า “ฉันหวังว่านายจะกินอาหารของฉันเป็นครั้งสุดท้าย”

จากนั้นเธอก็เริ่มย้ายไปที่บ้านต้นไม้และเข้าไปในห้องครัว

เอธานอึ้งเมื่อได้ยินแบบนั้นและไม่รู้จะตอบเธอว่าอย่างไร “เธอ…จริงจังนะ ฉันรู้สึกได้ แต่…” ส่ายหัวพึมพํา “ฉันมีเทียน่าอยู่แล้ว”

เขาถูขมับ ในขณะที่เขารู้สึกสับสนและกังวลกับสถานการณ์นี้ แต่สิ่งหนึ่งที่เขารู้ก็คือปัญหาของเธอนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เขาจะรับมือได้

” ถ้าฉันเป็นคนระดับสูงสุด ฉันจะช่วยเธอได้ ” เอธานพึมพํา แต่เขารู้สึกว่า…ภายในใจของเขาอ่อนล้าและไร้พลัง

” เฮ้อ ฉันเพิ่งประกาศว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน และตอนนี้ฉันไม่สามารถช่วยเธอได้จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอหลังจากจากนี้ไป? ถ้าเธอถูกจับได้ล่ะ? “

เขากํากําปั้นด้วยความโกรธเพราะเขาไม่ชอบสถานการณ์ปัจจุบัน

” ฉันควร… ฉันขอความช่วยเหลือจากผู้อาวุโสริเชนดีไหม? แต่ศัตรูของอเวเลียคือระดับบรรพบุรุษ แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ถ้าผู้อาวุโสริเชนเองก็ประสบปัญหาเช่นกัน? บ้าเอ้ย…”

“โอ้พระเจ้า…ทําไมพี่ผู้พิทักษ์ถึงดื้อดึงขนาดนั้น เขาไม่เห็นหรือว่าเธอรักเขามาก และตอนนี้ก็เต็มใจที่จะแยกจากเขาเพียงเพราะเธอไม่อยากทําให้เขาตกอยู่ในอันตรายใช่ไหม พี่สาวเทียน่า ?”

เทียน่าถอนหายใจและกล่าวว่า “มีมี่ ตอนนี้อเวเลียห่วงใยเอธานจริงๆ และแม้ว่าเอธาน จะยอมรับเธอและความรู้สึกของเธอ เธอก็จะยังคงทิ้งเขาไว้เพื่อไม่ให้เขาตกอยู่ในอันตราย ตอนแรกเธออาจไม่มีแผนนี้และต้องการของเอธาน เพราะเขาอาจจะช่วยได้จริง แต่อย่างที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ เธอไม่มีวันทําให้เขาตกอยู่ในอันตรายได้เพราะเธอหรอก”

เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉันเดาว่าตั้งแต่เธอพบว่าคนพิเศษคือเอธาน แต่ไม่เห็นใจถ้าเอธาน ตกอยู่ในอันตรายเพราะเธอ ด้วยความรู้สึกของเธอ เธอจะอยู่ในความมืดและซ่อนมันอยู่เสมอ ดังนั้น เพื่อไม่ให้ถูกจับได้หากพบความลับของเธอ เธอจะต้องซ่อนมันไว้ แต่ตอนนี้เธอทํามันไม่ได้แล้ว”

มีมี่เงียบไปขณะที่คิ้วของเธอขมวดเข้าหากัน และใบหน้าของเธอก็แสดงท่าทางเศร้าๆ “นั่นน่า เศร้านะมีมี่ไม่ชอบเลย”

หลังจากเข้าไปในครัว อเวเลียก็อดกลั้นน้ําตาไว้ไม่อยู่ และเธอเริ่มสะอื้นไห้ แต่ความเชื่อมั่นของเธอไม่สั่นคลอน

“ ขอโทษนะแม่ ฉันไม่สามารถพึ่งพาเอธานได้ ฉันไม่สามารถทําให้ชีวิตของเขาลําบากและ ทําให้เขาตกอยู่ในอันตรายเพราะฉัน เขาต้องมีความสุขมากกว่าใครๆ และฉันไม่ต้องการที่จะกลายเป็นสิ่งกีดขวางของเขา แต่ฉันจะล้างแค้นให้คุณอย่างแน่นอน ด้วยมือของฉันเอง”

ในขณะเดียวกัน อาจารย์ของมีเรียด สตาร์ อะคาเดมีที่ดูราวๆ 40 ปีและมีศีรษะล้านดูเหมือนจะกําลังเดินไปบ้านต้นไม้ของ เอธาน ซึ่งไม่ทราบเจตนาของเขา ในเวลาเดียวกัน สถานที่ที่มีการประชุมในเขตภูมิภาคในตํานาน

ในห้องประชุม ร่างหนึ่งหายไปที่ละคน

แต่คน 2 คนอยู่ราวกับว่าตกลงกันไว้ล่วงหน้า

คนหนึ่งดูแก่และมีความคล้ายคลึงเล็กน้อยกับผู้อาวุโสริเชน ในขณะที่อีกคนดูเหมือนชายวัยกลางคนที่มีผมสั้นสีน้ําตาลเข้ม

ชายชราพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “โรทัล นายคงสัมผัสได้ถึงสิ่งที่อยู่ภายในร่างกายของเธอ หลังจากที่มันปล่อยมันออกมาในระหว่างการทดสอบโดยไม่ได้ตั้งใจ จริงไหม?”

โรทัล เซนฟอร์ดมีสีหน้าสับสนและพูดว่า “พี่ ฉันไม่รู้ว่าพี่กําลังพูดถึงอะไร และขอฉันออกไปตอนนี้ได้ไหม ฉันมีเรื่องครอบครัวที่ต้องดูแล ฉันอยู่เพราะคุณบอกฉันให้อยู่ แต่ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าคุณกําลังพูดเรื่องอะไร”

เมื่อได้ยินคําพูดของเขา ผู้อาวุโสราธก็พ่นลมหายใจออกมาและปล่อยความกดดันที่มองไม่เห็นออกมาก่อนจะพูดด้วยท่าทีข่มขู่ว่า “อย่าล้ําเส้นที่ฉันตั้งไว้ ไม่อย่างนั้น… ฉันจะไม่รังเกียจที่จะลบนาย”

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชาก่อนจะพูดช้าๆ ”นายควรจะรู้ว่า ฉันทําได้ และไม่มีใครจะคัดค้านการกระทําของฉันได้ ตั้งความปรารถนาของนายไว้ให้ดี และถ้านายอยากได้อะไรจริงๆ ก็เอาเลย ด้วยความสามารถของนายเอง แทนที่จะยึดจากรุ่นน้อง”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็หายตัวไปจากห้องโถง

ตอนนี้เขาอยู่ตามลําพังในห้องโถง ใบหน้าของ โรทอล เซนฟอร์ด บิดเบี้ยวด้วยความโกรธ ขณะที่เขาคิดว่า ไอ้แก่สารเลว รอให้ฉันได้จิตวิญญาณที่วุ่นวายมาก่อนเถอะ แล้วมาดูกันว่าแกจะลบฉันทิ้งอย่างไร ?

จากนั้นเขาก็หยิบแผ่นเงินที่มีสัญลักษณ์และลวดลายออกมา ซึ่งเริ่มส่องแสงหลังจากนําออกมาได้ไม่นาน

เขาพึมพําด้วยดวงตาที่ขุ่นมัวด้วยความโลภ “นายควรทําหน้าที่ของนายอย่างถูกต้อง”

ในเวลานี้อเวเลียทําอาหารเสร็จแล้วด้วยน้ําตาที่ไหลรินเป็นบางครั้ง

จากนั้นเธอก็เข้าสู่อาณาจักรต้นกําเนิดก่อนที่อวาตารต้นกําเนิดของเธอจะพูดกับจิ้งจอกขาวตัวเล็กที่มีเขาสีเงินและขนอันวิจิตรงดงาม

“เธอต้องการทําสัญญากับผู้ชายข้างนอกคนนั้นใช่ไหม”

จิ้งจอกเงินผงกศีรษะด้วยดวงตาที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสา มองไม่เห็นความเศร้าเบื้องหลังรอยยิ้มของอเวเลีย

“ไม่ต้องกังวล เจ้านายคนใหม่ของเธอเก่งกว่าฉันมาก และเขาก็จะสามารถรักษาเธอได้เร็วขึ้น และทําให้เธอแข็งแกร่งขึ้น เหมือนกับจิตวิญญาณที่วุ่นวาย ขอบคุณที่ช่วยฉันมาจนถึงตอนนี้ ฉันจะเลิกทํา สัญญา โอเคไหม”

*ฮ่วย ฮี ฮี ฮี่*

จิ้งจอกเงินส่งเสียงบางอย่างออกมา ขณะที่มันเผยให้เห็นสีหน้าที่มีความสุขบนใบหน้าที่น่ารักของมัน

อเวเลียพร้อมที่จะยกเลิกสัญญา ขณะที่เอธานยืนอยู่ข้างนอกด้วยท่าทางไม่สบายใจ ขณะที่เธอก็พยายามคิดหาวิธีช่วยเหลืออเวเลีย

อาจารย์หัวล้านเห็นต้นไม้ ซึ่งเป็นที่ตั้งของบ้านต้นไม้ของเอธาน เผยให้เห็นสีหน้าเศร้าสร้อย ก่อนที่ดวงตาของเขาจะแน่วแน่ ในขณะที่เขาพูดพึมพํา “ฉันได้แจ้งห้องโถงของอาจารย์แล้วว่า ฉันอยู่ที่นี่เพื่อทดสอบอเวเลีย และถ้าเป็นไปได้ ก็ปล่อยให้เธอกลายเป็นของฉัน แม้ว่าจะมีบางอย่างผิดพลาด ฉันก็สามารถทํางานของฉันให้เสร็จได้”

จากนั้นเขาก็หยิบจานเงินใบเดียวกับที่อยู่ในมือของ โรทัล เซนฟอร์ดออกมาแล้วคิด ในขณะที่มือของเขาสั่น ฉันหวังว่าเธอจะปล่อยภรรยาและลูกสาวของฉันไป หลังจากที่ฉันทํางานเสร็จ