The simple life of the emperor - ตอนที่ 186

การประมูลยันต์คุ้มกันจบลงที่ใบละ 5ล้านเหรียญซึ่งเป็นราคาที่ค่อนข้างน่าพึงพอใจสำหรับเทียนหลาง แม้ภายในใจลึกๆเขาคิดว่ามันจะน้อยไปหน่อยก็ตาม

จากนั้นงานประมูลก็ดำเนินไปอย่างราบรื่นจนกระทั้งถึงสินค้าชิ้นสำคัญของงานซึ่งนั่นก็คือเซรุ่มซุปเปอร์โซลเยอร์ เมื่อมันถูกนำออกมาประมูลราคาของมันก็พุ่งขึ้นสูงถึง 10ล้านเหรียญอย่างรวดเร็วและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแม้แต่น้อย

ราคาของมันยังคงเพิ่มขึ้น ทางแอนเดียร์ที่นั่งอยู่ข้างๆเทียนหลางก็อดไม่ได้ที่หันมาถาม

“คุณจะไม่ประมูลสู้งั้นเหรอ ?”

เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็ส่ายหน้าก่อนจะตอบกลับ

“ไม่จำเป็นไปเสียเงินให้กับของที่เราจะต้องขโมยมันหรอก”

“นั่นสินะ ตอนแรกฉันคิดว่าทางรัฐบาลจีนจะให้งบประมาณมาประมูลมันเสียอีก”

“อันที่จริงพวกเขาก็ให้มานั่นแหละ แต่ว่านะ ต่อให้รัฐบาลจะมีงบประมาณให้มากแค่ไหนก็ตามก็ยังสู้พวกมหาเศรษฐีพวกนี้ไม่ได้หรอก”

แอนเดียร์พยักหน้าเห็นด้วย

“นั่นสินะ คนพวกนี้สามารถหยิบเงินออกมาร้อยล้านได้อย่างง่ายๆ ไม่มีทางเลยที่รัฐบาลจะมอบเงินขนาดนั้นมาให้เราสู้กับพวกนั้น”

เทียนหลางเฝ้ามองการประมูลเซรุ่มด้วยความสนใจก่อนจะโยนจิตสัมผัสของเขาให้ติดตามเซรุ่มทั้งสามหลอดนั้น

การประมูลอย่างดุเดือดยังคงดำเนินไปพร้อมกับราคาที่เพิ่มสูงขึ้นในตอนนี้มันแตะราคาหนึ่งร้อยล้านเหรียญแล้วและยังคงขึ้นอยู่เรื่อยๆ

จนในที่สุดราคาของเซรุ่มซุปเปอร์โซลเยอร์ทั้งสามหลอดก็หยุดอยู่ที่แปดร้อยหกสิบล้านเหรีญซึ่งถือเป็นราคาที่มากมายมหาศาลจริงๆ

เทียนหลางที่เห็นเงิดมหาศาลนั่นถูกใช้ไปกับเซรุ่มไร้สาระทั้งสามขวดเขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าหงุดหงิดออกมาและอยากจะเข้าไปทุบกระบานไอคนที่ประมูลเซรุ่มนั่นไปจริงๆ

หลังจากนั้นไม่นานงานประมูลก็จบลง เหล่าผู้ประมูลต่างทยอยกันเดินออกจากโรงประมูลรวมทั้งคนที่ประมูลเซรุ่มไปด้วยราคามหาศาลพร้อมกับตัวของดร.อาเซียร์ด้วย

เมื่อเทียนหลางพบเห็นว่าทั้งสองคนกำลังจะออกไปจากห้อง VIP เทียนหลางก็ได้บอกกับแอนเดียร์ว่า

“เราไปกันเถอะ”

แอนเดียร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็แสดงสีหน้าสงสัยออกมาพร้อมกับถามว่า

“เราจะไปไหนกัน ?”

เทียนหลางก็ตอบกลับมาว่า

“ตามผู้ประมูล เราต้องไปขโมยเซรุ่ม”

“เข้าใจแล้ว”

เทียนหลางและแอนเดียร์เดินออกจากห้อง VIP และตรงไปยังทางเดินออกไปด้านนอกและยืนรออะไรบางอย่างอยู่ที่ริมถนนเปลี่ยว ทางด้านแอนเดียร์เองที่ติดตามเทียนหลางมาก็อดไม่ได้ที่จะถาม

“เรารออะไรกันงั้นเหรอ ?”

“รอรถน่ะ”

“รถ ?”

แอนเดียร์สงสัย ในขณะนั้นเองก็ได้มีรถ SUV สีดำสามคันแล่นมาตามถนนเทียนหลางที่ได้เห็นแบบนั้นก็ยิ้มก่อนจะดีดนิ้วเบาๆ

ทันใดนั้นพื้นดินด้านหน้าขบวนรถ SUV ก็ถูกยกขึ้น รถคันแรกหักเลี้ยวเต็มแรงเพื่อหลบ รถที่เสียงหลักพลิกคว่ำทันทีและอีกสองคันด้านหลังก็รีบเบรกรถทันที

จากนั้นก็ได้มีชายชุดดำกลุ่มหนึ่งออกมาจากรถพร้อมกับอาวุธครบมือ เทียนหลางที่เห็นแบบนั้นก็เรียกลูกไฟขึ้นมาและเป่ามันเบาๆ ลูกไฟก็พุ่งเข้าใส่กลุ่มชายชุดดำและเผาพวกเขาจนกลายขี้เถ้าไปในทันที

เทียนหลางเดินอย่างสบายๆไปยังรถที่จอดอยู่และตรงเข้าไปหยิบกระเป๋าที่เก็บรักษาเซรุ่มซุปเปอร์โซลเยอร์เอาไว้ออกมาอย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็เดินกลับมาหาแอนเดียร์พร้อมกับพูดด้วยท่าทีเฉยชาว่า

“ภารกิจแรกสำเร็จแล้ว เอาล่ะกลับที่พักกันเถอะ”