The simple life of the emperor - ตอนที่ 179

นายตำรวจที่อยู่ด้านนอกเมื่อได้ยินเสียงปืนเขาก็ถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยและหยิบปืนขึ้นมาตั้งท่า ก่อนจะแสดงท่าทีลังเลน้อยและตัดสินใจกัดฟันเดินเข้ามาไปด้านใน

เมื่อเข้ามาด้านในเสียงของการปะทะกันก็ได้เงียบลงเรียบร้อยแล้ว นายตำรวจหนุ่มตกใจเล็กน้อยก่อนจะรีบวิ่งตรงไปยังบันไดเลื่อนเพื่อขึ้นไปด้านบนเพื่อดูสถานะการณ์

ทันทีที่ขึ้นมาถึงด้านบนตำรวจหนุ่มก็ถึงกับต้องแสดงสีหน้าตกใจออกมาเพราะภาพที่เขาเห็นนั้นเต็มไปด้วยศพของผู้ก่อการร้ายนอนเกลื่อนพื้นไปหมดและแต่ละศพนั้นสภาพก็ดูช่างสยดสยองเกินจะรับไหว

เลือดไหลนองเต็มไปทั่วพื้น และไม่ไกลจากกองศพนั้นตำรวจหนุ่มก็ได้เห็นเทียนหลางกำลังบีบคอพร้อมกับยกชายร่างใหญ่คนหนึ่งอยู่ ชายคนนั้นดิ้นไปมาด้วยความทรมานพร้อมกับโวยวายออกมา

“แกเป็นใคร !? แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร !?”

เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะออกแรงบีบมากขึ้น

“ทำไมฉันจะต้องรู้จักขยะอย่างพวกแกด้วยล่ะ ? แกมีความหมายอะไรกับฉันงั้นเหรอ ?”

ชายร่างใหญ่ดิ้นรนก่อนจะพูดออกมาด้วยความยากลำบาก

“แกรู้ไหมว่าฉันทำงานให้ใคร ถ้าเขารู้เรื่องนี้ล่ะก็เขาไม่ปล่อยแกเอาไว้แน่ที่มาขวางแผนการของเขา !”

เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันทีก่อนจะพูดขึ้นว่า

“อา ~ ฉันจะรอเขาอย่างตั้งใจเลยแหละ”

เมื่อพูดจบเทียนหลางก็ออกแรงบีบที่มือเพื่อหักคอผู้ก่อการร้ายคนสุดท้ายทันที จากนั้นเทียนหลางก็ทิ้งร่างของเขาอย่างไร้เยื้อใยก่อนจะเดินตรงไปยังห้องแห่งหนึ่ง

เทียนหลางเปิดประตูห้องอย่างใจเย็นก่อนจะพบกับเด็กสาวอายุราวๆ 17-18 ปีผมสีม่วงหน้าตาสวยงามกำลังถูกมัดมือมัดเท้าปิดตาปิดปากอยู่ตรงมุมห้อง

เทียนหลางเดินเข้าไปแก้มัดและเอาผ้าปิดตากับปากออก เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาเห็นเทียนหลางก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาเสียงดัง เทียนหลางอดไม่ได้ที่จะอุดหูก่อนจะพูดขึ้นด้วยความรำคาญว่า

“ใจเย็นก่อนไม่ได้หรือไงกัน ?”

เมื่อเด็กสาวได้ยินแบบนั้นก็พยายามจะสงบสติของเธอลงก่อนจะถามเทียนหลางด้วยน้ำเสียงสะอื้นว่า

“นายมาช่วยฉันงั้นเหรอ ?”

“ก็คงจะเป็นอย่างงั้น”

เทียนหลางตอบกลับด้วยท่าทีเบื่อหน่ายก่อนจะลุกขึ้นและบอกกับเด็กสาวว่า

“เอาล่ะ ลุกขึ้นได้แล้วข้างนอกปลอดภัยแล้ว”

เทียนหลางพูดจบก็เดินออกไป แต่ในขณะนั้นเองชายเสื้อของเขาก็ถูกเธอดึงเอาไว้ เทียนหลางหันกลับไปมองเด็กสาวด้วยความสงสัย เธอก้มหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยกับเทียนหลางด้วยเสียงเบาๆ

“ขาฉันสั่นจนยืนไม่ไหวแล้วอ่ะ นายช่วยฉันหน่อยได้ไหม ?”

เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็เกาหัวเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆกับเด็กสาวและอุ้มเธอขึ้นมาและพาเดินออกไปนอกห้าง

เมื่อออกมาเทียนหลางก็พบว่ามีตำรวจและเจ้าหน้าที่จากทางรัฐบาลหลายนายกำลังจัดการเคลียร์พื้นที่อยู่ เมื่อทุกคนเห็นเทียนหลางเดินออกมาก็รีบแหวกทางหลบให้ในทันที ก่อนที่เทียนหลางจะพาเธอไปยังรถพยาบาลที่จอดอยู่ไม่ไกล

เทียนหลางวางเธอลงก่อนจะเดินกลับไปหานายตำรวจหนุ่มโดยที่ไม่สนใจเด็กสาวที่กำลังเรียกเขาเลยแม้แต่น้อย ทางด้านของนายตำรวจหนุ่มเองที่ได้เห็นเทียนหลางก็รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับกล่าวขอบคุณเขาทันที

“ขอบคุณมากนะครับที่จัดการคนร้ายทั้งหมดและช่วยเหลือตัวประกันไว้ได้”

เทียนหลางส่ายหน้าก่อนจะตอบกลับไปว่า

“ไม่เป็นไรหรอกครับ อันที่จริงมันก็เป็นคำสั่งของหัวหน้าของผมด้วย”

“ถึงแบบนั้นก็ต้องขอบคุณคุณอยู่ดี ลำพังแค่ผมคงช่วยตัวประกันไว้ได้ไม่ทันแน่ๆ”

นายตำรวจหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับหัวเราะเล็กน้อย เทียนหลางเองก็ได้แต่ยิ้มก่อนจะตบไหล่เขาเบาๆและขอตัวกลับบ้าน ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้ห้ามเขาเอาไว้ได้แต่อย่างใด

เทียนหลางกลับไปที่รถของตัวเองก่อนจะขับรถกลับบ้านโดยไม่สนใจสายตาคู่หนึ่งที่มองเขาอยู่ตลอดเวลาเลยแม้แต่น้อย

เทียนหลางถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดกับตัวเอง

“ดูเหมือนจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องยุ่งยากเข้าให้แล้วสิ เฮ้อ ~”