The simple life of the emperor - ตอนที่ 169

“ลูกซื้ออะไรมาเยอะแยะน่ะ ?”

“พอดีว่าผมไปเยี่ยมคุณยายมานะครับ ขากลับก็เลยซื้อของฝากมาด้วย”

เทียนหลางวางของฝากลงบนโต๊ะ จากนั้นเขาก็นำของฝากไปให้กับหลินหลินและคุณป้าอันฉี

“ขอบคุณมากค่ะอาจารย์”

หลินหลินกล่าวขอบคุณพร้อมกับรอยยิ้ม เช่นเดียวกันกับป้าอันฉีที่กล่าวขอบคุณเขาด้วยเช่นกัน เทียนหลางจึงโบกมือพร้อมกับพูดว่า

“ไม่เป็นไรหรอกครับแค่นี้เอง”

จากนั้นเทียนหลางก็ไปหาเฟิงหยวนที่กำลังนั่งเย็บผ้าอยู่

“คุณกำลังเย็บชุดให้ผมอยู่งั้นเหรอ ?”

เฟิงหยวนพยักหน้าก่อนจะพูดขึ้นว่า

“ดูเหมือนช่วงนี้คุณจะเสื้อผ้าซ้ำกันบ่อยเกินไปแล้ว ฉันจึงคิดว่าจะตัดชุดให้กับคุณสักหน่อย”

เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะเข้าไปกอดเฟิงหยวนพร้อมกับพูดว่า

“คุณนี้ดีจังเลย”

เฟิงหยวนก็ได้แต่ยิ้มและไม่ได้ตอบกลับอะไร ก่อนจะถามกลับไปว่า

“แล้วเรื่องธุระนั่นละ จัดการแล้วงั้นเหรอ ?”

เทียนหลางที่ได้ยินคำถามก็แสดงสีหน้าหงุดหงิดออกมาเล็กน้อยก่อนจะเล่าให้กับเฟิงหยวนได้ฟัง

“เรื่องนี้ค่อนข้างที่จะวุ่นวายเชียวล่ะ แม้ตระกูลหานกับตระกูลเสี่ยวจะไม่ได้สร้างความเดือดร้อนอะไรให้กับคุณยายมากนักแต่ก็ใช่สถานะการณ์จะดี ถึงอย่างงั้นกลับมีตระกูลหยูอะไรนั่นเข้ามาแทรกกลางเสียได้ เลยทำให้เรื่องทุกอย่างกลับกลายเป็นวุ่นวายเสียหมด”

เฟิงหยวนฟังแล้วก็อดไม่ได้ที่รู้สึกสงสารคุณยายของเทียนหลาง เพราะเธอพอจะรู้อยู่ว่าการถูกกดดันจากหลายทิศทางนั้นย่ำแย่แค่ไหน

เธอจึงถามกับเทียนหลางไปว่า

“แล้วคุณได้ช่วยอะไรคุณยายไปบ้างหรือยัง ?”

เทียนหลางพยักหน้าก่อนจะพูดว่า

“ได้ไปขอให้ทางตระกูลตงเสวี่ยช่วยแล้วล่ะ”

เฟิงหยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็เหล่ตามองมาที่เทียนหลางด้วยหางตาของเธอ เทียนหลางจึงยิ้มออกมาพร้อมกับแก้ตัวทันทีว่า

“ผมขอให้คุณนายตงเสวี่ยที่เคยรักษาเธอช่วยนะ ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณหนูตงเสวี่ยหรอกนะ”

“อ้อเหรอ ~”

เทียนหลางได้แต่ยิ้มออกมากับท่าทีของเฟิงหยวน ก่อนจะพูดกับเธอว่า

“คุณอย่าคิดมากเลยนะ มันไม่มีอะไรหรอก”

“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยนิ”

เฟิงหยวนตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้ม เทียนหลางจึงถอนหายใจออกมาและตัดสินใจเข้าครัวเพื่อทำอาหารมาง้อเธอ

กลางดึกขณะที่คนทั้งบ้านกำลังนอนหลับอยู่นั้นก็ได้มีกลุ่มคนชุดดำกลุ่มหนึ่งลอบเข้ามาในอาณาเขตบ้านของ
เทียนหลาง

เทียนหลางที่กำลังนอนหลับอยู่นั้นก็ได้ลืมตาตื่นขึ้นมาทันทีพร้อมกับเกาหัวตัวเองเบาๆ

“ไม่คิดว่าจะมีพวกหนูลอบเข้ามา”

เทียนหลางไม่คิดจะเสียเวลากับหนูพวกนี้ เขาได้กระตุ้นเขตอาคมทันที ทันทีนั้นกลุ่มคนที่ลอบเข้ามาบริเวณบ้านของเขาก็ได้กลายเป็นฝุ่นละอองไปในทันที

คนที่เหลือที่เห็นเหตุการณ์ก็ถึงกับแสดงสีหน้าตกตะลึงออกมาก่อนจะหันกลับไปพูดคุยกัน

“เขตอาคมนี่แข็งแกร่งเกินไป พวกเราถอนกันก่อนเถอะ แล้วค่อยกลับมาใหม่”

“ถ้าเรากลับไปตอนนี้พวกมันจะไม่รู้ตัวก่อนงั้นเหรอ ?”

ชายชุดดำคนหนึ่งถามขึ้น ชายชุดดำอีกคนก็พูดขึ้นทันทีว่า

“ช่างปะไร ยังไงเราก็มีโอกาสอีกเยอะ ครั้งนี้เราไม่ได้เตรียมตัวมาดีพอขืนดึงดันเข้าไป เราอาจจะตายก็ได้”

เมื่อได้ยินคำกล่าวแบบนั้นชายชุดดำคนอื่นๆก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนตัดสินใจจะถอนกำลัง ทางด้านเทียนหลางก็ยิ้มออกมาก่อนจะพูดขึ้นด้วยท่าทีเย็นชา

“แกคิดว่าฉันจะปล่อยให้พวกแกกลับไปอย่างปกติงั้นเหรอ ?”

เมื่อพูดจบเทียนหลางก็ปลดปล่อยปราณกระบี่จำนวนมากออกมาใส่กลุ่มคนชุดดำทันที พวกชายชุดดำถูกปราณกระบี่ของเทียนหลางฝังเข้าไปในร่างกายโดยไม่รู้ตัว เทียนหลางที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะกลับไปนอนต่อและเฝ้ารอเรื่องสนุกที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต