The simple life of the emperor - ตอนที่ 166

“ถ้างั้นโปรดรอสักครู่”

จากนั้นยามก็พูดอะไรบางอย่างผ่านหูฟัง จากนั้นเขาก็หันมาถามกับเทียนหลางพร้อมกับถามว่า

“โปรดบอกชื่อของคุณมาด้วย”

เทียนหลางยิ้มพร้อมกับตอบกลับว่า

“บอกไปว่าคุณหมอเทียนมาหาก็แล้วกัน”

ยามพยักหน้าก่อนจะแจ้งเข้าไปด้านใน จากนั้นเขาก็หันมาพูดกับเทียนหลางว่า

“เชิญเลยครับ”

“ขอบคุณ”

เทียนหลางกล่าวขอบคุณและเดินเข้าไปด้านในคฤหาสน์ เมื่อมาถึงด้านหน้าก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีจากพ่อบ้านชรา

พ่อบ้านชราเดินนำเทียนหลางเข้าไปในคฤหาสน์ เมื่อหาถึงห้องนั่งเล่นเทียนหลางก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งจิบชาอยู่ พ่อบ้านชราพูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อมว่า

“ผมพาคุณหมอมาแล้วครับ”

หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็วางถ้วยชาลงก่อนจะยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า

“เชิญนั่งก่อนสิคะ คุณหมอเทียน”

“ขอบคุณครับ คุณนายตงเสวีย”

เทียนหลางนั่งลงในด้านตรงข้ามคุณนายตงเสวีย ก่อนที่พ่อบ้านชราจะรินชาให้ จากนั้นคุณนายตงเสวียก็เอ่ยถามกับเทียนหลางว่า

“ไม่ทราบว่าคุณหมอเทียนมีธุระอะไรกับลูกสาวของดิฉันงั้นเหรอคะ ?”

เทียนหลางได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า

“พอดีผมมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือจากเธอหน่อยนะครับ แล้วก็เลยถือโอกาสมาดูอาการของคุณด้วย”

คุณนายตงเสวียได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเล็กน้อยก่อนจะถามด้วยความสงสัยว่า

“ขนาดคุณหมอเทียนยังต้องขอให้ช่วย ฉันอยากจะทราบจริงๆว่าคุณหมอมีเรื่องเดือดร้อนอะไรงั้นเหรอคะ ?”

เทียนหลางวางถ้วยชาลงก่อนจะพูดขึ้นว่า

“เอาเป็นว่าเรื่องนั้นค่อยพูดกันทีหลังก็แล้วกันนะครับ ผมขอดูอาการคุณนายก่อนจะดีกว่า”

“ได้สิคะ”

คุณนายตงเสวียพยักหน้า เทียนหลางจึงกล่าวขอมือคุณนายตงเสวีย เมื่อคุณนายตงเสวียยื่นมือออกมาเขาก็ได้ตรวจไปดูที่ชีพจรของเธอ

ก่อนหน้านี้เมื่อเทียนหลางมีเวลาว่างก็จะมารักษาคุณนายตงเสวียเสมอ หลังจากตรวจดูสักพักเทียนหลางก็ได้ปล่อยมือของเขาออก ก่อนจะพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม

“อาการของคุณดีขึ้นจนเกือบจะหายสนิทแล้ว เอาเป็นว่าผมจะจ่ายยาครั้งสุดท้ายให้กับพ่อบ้านของคุณไปจัดการแล้วกันนะครับ”

คุณนายตงเสวีย และพ่อบ้านชราได้ยินแบบนั้นก็แสดงสีหน้าดีใจออกมา ก่อนจะกล่าวขอบคุณกันยกใหญ่ เทียนหลางก็ได้แต่โบกมือก่อนจะพูดขึ้นว่า

“ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแค่นี้เอง”

จากนั้นเทียนหลางก็ได้หยิบกล่องยาสีเขียวออกมาและยื่นมันให้กับพ่อบ้าน ก่อนจะเขียนวิธีใช้ที่เหมาะสมให้กับเขา ซึ่งพ่อบ้านก็กล่าวขอบคุณอย่างซาบซึ้ง ทำเอาเทียนหลางหัวเราะออกมาเบาๆ

จากนั้นคุณนายตงเสวียก็ได้เอ่ยกับเทียนหลางว่า

“ในเมื่อตรวจสุขภาพของฉันเสร็จแล้ว คุณหมอเทียนพอจะบอกได้ไหมคะว่าคุณมีความกังวลใจในเรื่องใด ถึงได้มาขอความช่วยเหลือ ?”

เทียนหลางยิ้มพร้อมกับถามคุณนายตงเสวียกลับไปว่า

“คุณทราบเรื่องที่เกิดขึ้นกับตระกูลฉวีในช่วงนี้หรือเปล่าครับ ?”

คุณนายตงเสวียที่ได้ยินแบบนั้นก็ครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นว่า

“ก็ได้ยินมาบ้างนะคะ คุณหมอจะให้ทางตระกูลตงเสวียช่วยเหลือตระกูลฉวีงั้นเหรอคะ ?”

เทียนหลางพยักหน้าก่อนจะเอ่ยขึ้นกับคุณนายตงเสวียว่า

“ผมคาดว่าคุณนายตงเสวียคงจะพอทราบเกี่ยวกับผมมาบ้างแล้ว ฉะนั้นคุณคงจะพอทราบคำขอของผม”

คุณนายตงเสวียได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกว่าคำพูดของเทียนหลางนั้นถูกต้อง แม้เรื่องราวของฉวีเย่โหรวแม่ของเทียนหลางจะไม่ได้โด่งดังมากนักแต่ก็ใช่ว่าจะเป็นความลับอะไร หากสืบสักเล็กน้อยก็คงจะทราบได้ และแน่นอนว่าคนอย่างคุณนายตงเสวียย่อมต้องสืบค้นข้อมูลเกี่ยวกับตัวเทียนหลางมาบ้างไม่มากก็น้อย ฉะนั้นเธอย่อมรู้เรื่องเกี่ยวกับเขา

คุณนายตงเสวียคิดเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยกับเทียนหลางว่า

“ก็ได้ค่ะ ฉันตอบรับคำขอของคุณ”

เมื่อพูดจบคุณนายตงเสวียก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ราวกับมีบางอย่างอยู่ภายในใจ