The simple life of the emperor - ตอนที่ 157

แม่บ้านอันฉีเดินออกไปเปิดประตูก็พบกับกลุ่มชายในสูทสีดำหน้าตาบึ้งตึงยืนอยู่

เธอจึงถามออกมาด้วยสีหน้าสงสัยเล็กน้อย

“มาหาใครงั้นหรอคะ ?”

หนึ่งในชายสวมสูทได้ยินแบบนั้นก็พูดออกมาด้วยความนอบน้อมว่า

“ไม่ทราบว่าคุณชายเทียนหลางอยู่ที่นี้ใช่หรือเปล่าครับ ?”

แม่บ้านอันฉีได้ยินแบบนั้นก็คิดเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า จากนั้นก็พูดขึ้นว่า

“เช่นนั้นเดียวจะไปเรียนคุณชายให้นะคะ”

“รบกวนด้วยครับ”

ชายสวมสูทกล่าวก่อนจะเดินกลับไปที่รถที่จอดอยู่ไม่ไกล พร้อมกับพูดบางอย่างกับคนที่อยู่ด้านใน

แม่บ้านอันฉีมารายงานเทียนหลางว่ามีคนมาเขา

เทียนหลางได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าก่อนจะพูดว่า

“คุณน้ามาทำแทนผมทีครับ เดียวผมจะออกไปดูสักหน่อย”

“ได้ค่ะ”

เทียนหลางเดินออกมาหน้าบ้านก็พบกับกลุ่มคนใส่สูทที่กำลังยืนล้อมหญิงสาวที่หน้าตางดงามกับชายชราอยู่ เมื่อเห็นว่าเทียนหลางออกมาแล้ว ชายใส่สูทก็ได้หันไปพูดคุยกับหญิงสาวคนนั้นเล็กน้อย

เมื่อเธอพบเห็นเทียนหลาง เธอกับชายชราก็รีบเดินตรงมาทางเขาทันที ก่อนจะกล่าวทักทายด้วยรอมยิ้มว่า

“สวัสดีค่ะคุณชายเทียน”

เทียนหลางได้ยินแบบนั้นก็เอียงคอสงสัยเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าพร้อมกับมองสำรวจหญิงสาวตรงหน้า จากนั้นเขาก็หันไปสนใจชายชราที่อยู่ด้านข้าง ซึ่งน่าแปลกใจนักที่ชายชรานี้เป็นถึงผู้บ่มเพาะที่อยู่ในระดับครึ่งก้าวก่อนขั้นสวรรค์

เทียนหลางมองชายชราเล็กน้อยก่อนจะเลิกให้ความสนใจ และหันไปกล่าวกับหญิงสาวตรงหน้าว่า

“ไม่ทราบว่ามาหาผมมีเรื่องอะไรงั้นเหรอ ?”

หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง

“ฉันขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ฉันชื่อมู่หลงชิงเยว่”

เทียนหลางพยักหน้าเล็กน้อย หญิงสาวจึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า

“ต้องขอขอบคุณ คุณชายจริงๆที่ช่วยเหลือคนของดิฉันไว้เมื่อสองวันก่อนบนทางหลวง ไม่อย่างงั้นแล้วทางตระกูลมู่หลงของเราคงต้องสูญเสียมือดีไปหลายคน”

“ดังนั้นฉันจึงมาขอบคุณ คุณด้วยตัวเอง”

เทียนหลางพยักหน้าก่อนจะถามกลับไปว่า

“แล้ว ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเทียนหลาง มู่หลงชิงเยว่ก็แปลกใจเล็กน้อยก่อนจะพูดกลับพร้อมกับรอยยิ้มว่า

“ดังนั้นทางตระกูลมู่หลงจึงเหมือนติดค้างคุณอย่างหนัก หากคุณต้องการความช่วยเหลือสิ่งใด โปรดบอกแก่ฉัน ทางตระกูลมู่หลงจะให้ความช่วยเหลือคุณอย่างเต็มที่”

เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็เกาหัวตัวเองเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า

“เอ่อ… ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณจะซาบซึ้งกับเรื่องแค่นี้มากแค่ไหน แต่ในตอนนี้ไม่มีต้องการมากการได้รถคืนแล้วละ ซึ่งเรื่องนั้นผมก็น่าจะบอกกับหัวหน้าบอดี้การ์ดของพวกคุณไปแล้ว”

มู่หลงชิงเยว่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าก่อนจะพูดขึ้นว่า

“ฉันทราบเรื่องนั้นแล้ว ฉันจึงได้เดินทางมาที่นี้เพื่อที่จะมอบมันให้แก่คุณ เชิญคุณชายเทียนตามฉันมาดูรถได้เลยค่ะ”

เทียนหลางพยักหน้าก่อนจะเดินตามมู่หลงชิงเยว่ไป เธอพาเขาไปดูรถซึ่งจอดอยู่ไม่ไกลจากหน้าบ้านของเขามากนัก ในตอนแรกเขาคิดว่ามู่หลงชิงเยว่จะซื้อรถ Audi r8 คืนแก่เขา แต่กลับกลายเป็นว่าเธอนั้นซื้อรถยี่ห้ออื่นมาแทน

ซึ่งเทียนหลางก็เห็นได้ว่ามันเป็นยี่ห้อ Lamborghini เพราะเห็นจากตราวัวกระทิงที่ติดอยู่ตรงหน้ารถ แต่ด้วยรูปลักษณ์ของมันแล้ว เทียนหลางก็ไม่รู้เช่นกันว่ามันคือรุ่นไหน

แต่เทียนหลางก็ไม่ได้สนใจมันมากนัก ขอแค่เพียงเขาได้รถมาใช้ก็เป็นพอ ถึงแม้ว่าในโรงรถของเขาจะมีรถจอดอยู่อีกเยอะก็ตาม

เมื่อมู่หลงชิงเยว่เห็นเทียนหลางจ้องรถคันใหม่อย่างไม่วางตาเธอก็ยิ้มออกมาทันทีก่อนจะกล่าวกับเขาว่า

“เป็นยังไงบ้างคะ ?”

เทียนหลางเงยหน้าขึ้นมามองเธอก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกับพูดขึ้นว่า

“เกินกว่าที่ผมคาดไว้เสียอีก”

มู่หลงชิงเยว่ยิ้ม

“ดีใจที่คุณชอบนะคะ”

เทียนหลางพยักหน้าก่อนจะถามเธอกลับไปว่า

“แล้วตอนนี้คุณมีธุระอะไรอยากจะพูดอีกไหมครับ ?”

มู่หลงชิงเยว่ได้ยินคำถามนั้นเธอก็ตกตะลึงเล็กน้อย เพราะเธอคิดว่าเทียนหลางจะมีปฏิกิริยามากกว่า แต่เขากลับทำท่าเรียบเฉยอยู่ตลอดเวลา

เธอจึงทำได้เพียงส่ายหน้า

“ไม่มีอะไรแล้วคะ”

เทียนหลางพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะกล่าวกับเธอว่า

“เช่นนั้นก็ขอตัวนะครับ ส่วนรถนั่นจอดไว้อย่างงั้นแหละครับเดียวผมจะขับไปเก็บในโรงรถเองในภายหลัง ส่วนเรื่องกุญแจคุณสามารถฝากไว้กับแม่บ้านของผมได้ครับ”

“ถ้าหมดธุระแล้วผมขอตัวก่อน พอดีมีเรื่องที่ต้องจัดการ”

เมื่อพูดจบเทียนหลางก็เดินกลับเข้าบ้านไปโดยไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย เมื่อเทียนหลางจากไปอย่างรวดเร็วมู่หลงชิงเยว่ก็อดไม่ได้ที่จะหันมาถามกับชายชราที่อยู่ข้างๆด้วยความสับสน

“คุณปู่หยวน ฉันดูไม่มีเสน่ห์ขนาดนั้นเลยเหรอคะ ?”