The simple life of the emperor - ตอนที่ 128
เมื่อแอนเดียได้ยินคำพูดของเทียนหลางเธอก็ตกใจเป็นอย่างมากพร้อมกับหันมองไปที่ฝ่ายตรงข้าม เธอไม่คิดว่าพวกปีศาจนั้นจะกล้าบุกนครศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นที่ตั้งขององค์กรวาติกันแบบนี้ และดูเหมือนว่าแผนของมันจะได้ผลดีเสียด้วย
ทางด้านเหล่าปีศาจเมื่อเห็นว่าตัวตนของตัวเองถูกเปิดเผยแล้วพวกมันก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกต่อไป สายตาของพวกมันเปลี่ยนไปและออร่าก็เริ่มที่จะแข็งกร้าวขึ้น
บรรยากาศโดยรอบเปลี่ยนไปฉับพลันจากการที่ออร่าของปีศาจหลายตนต่างผสมปนเปเข้าด้วยกัน พวกมันมองเทียนหลางอย่างกระหายเลือดก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า
“ในเมื่อแกรู้ตัวจริงของพวกข้าแล้ว พวกข้าก็คงไม่จำเป็นจะต้องปกปิดตัวเองอีก”
เมื่อพูดจบเสื้อผ้าของพวกมันก็ที่จะฉีกขาด ร่างกายของพวกมันเริ่มเปลี่ยนแปลงจากผิวหนังที่เป็นมนุษย์เริ่มกลายเป็นเกล็ดแข็งบางคนก็กลายเป็นหนามแหลม
แอนเดียตกใจเป็นอย่างมากเพราะเธอไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน เพราะร่างกายของพวกมันเปลี่ยนไปจากเดิมจนเธอแทบจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าแต่เดิมแล้วพวกมันมีท่าทางเหมือนมนุษย์มากแค่ไหน
หลังจากที่พวกมันเปลี่ยนร่างเสร็จเทียนหลางก็ยืนมองพวกมันอยู่เล็กน้อยก่อนจะลูบคางตัวเองเบาๆพร้อมกับพูดออกมาด้วยท่าทีใจเย็น
“อืม… ประเภทพวกแปรเปลี่ยนร่างกายงั้นเหรอ ?”
แอนเดียที่เห็นเทียนหลางกำลังเย็นอยู่นั้นก็ถึงกับเขย่าตัวเขาทันทีพร้อมกับพูดว่า
“คุณยังใจเย็นอยู่ได้อีกเหรอคะ ?”
เทียนหลางได้ยินแบบนั้นก็หันไปมองแอนเดียเล็กน้อยก่อนจะถามออกมาด้วยความสงสัย
“คุณดูตื่นตระหนกจังนะ ไม่เคยต่อสู้กับปีศาจงั้นเหรอ ?”
“เคยสิคะ แต่ฉันไม่เคยเจอพวกปีศาจที่เป็นแบบนี้ !!”
เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะพูดปลอบใจแอนเดียไปว่า
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ สำหรับผมเจ้าพวกนี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอก”
แอนเดียที่ได้ยินแบบนั้นก็แสดงสีหน้างุนงงออกมาทันที เทียนหลางที่เห็นแบบนั้นก็หัวเราะออกมาก่อนจะบอกกับแอนเดียว่า
“แม้ภายนอกจะดูน่ากลัวดุดันแต่ถึงอย่างงั้นคุณก็อย่าให้รูปลักษณ์ภายนอกมาหลอกตาเชียวล่ะ !!”
“หลอกตา ?”
แอนเดียกระพริบตาปริบๆ เทียนหลางยิ้มพร้อมกับตอบกลับ
“ถูกต้อง ส่วนใหญ่ปีศาจประเภทนี้จะไม่เก่งกาจการต่อสู้ระยะไกลมากนักและเพราะหน้าที่ส่วนใหญ่ของพวกมันในสงครามจะเป็นโล่เนื้อให้พวกปีศาจชั้นสูง ฉะนั้นพวกมันจึงวิวัฒนาการเกล็ดหรือเกราะแข็งเพื่อป้องกันตนเอง”
“เอาเข้าจริงพวกมันก็ไม่ได้เก่งกาจขนาดนั้น หากจะให้เทียบก็คือพวกมันเป็นหทารเลวนั่นแหละ”
แอนเดียที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า ทางด้านฝ่ายปีศาจเมื่อเห็นว่าทั้งสองคนนั้นไม่ได้สนใจพวกมันเลยมันก็เริ่มที่จะอารมณ์เสียทันทีและพุ่งเข้าใส่เทียนหลางและแอนเดีย
“พวกแกกล้าเมินข้างั้นเรอะ !!”
แอนเดียที่เห็นว่าปีศาจกำลังพุ่งเข้าก็เริ่มเตือนเทียนหลางทันที
“ระวัง !!”
เทียนหลางไม่แม้แต่จะหันไปมอง เขาเพียงยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะสะบัดมือเบาๆมีดสั้นก็ลอยออกมาจากกระเป๋าเสื้อคลุมของเขาและพุ่งเข้าใส่ปีศาจสองตัวนั้นที่กำลังพุ่งเข้ามาทันที
ฉัวะ ฉัวะ !!
เสียงเฉือดเฉือนและเลือดที่สาดกระจายเต็มบริเวณพร้อมกับศพของปีศาจสองตนที่กองอยู่บนพื้น แอนเดียที่เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ก็ถึงกับตกตะลึงจนแทบไม่อยากจะเชื่อ
เพราะเทียนหลางนั้นสามารถฆ่าปีศาจสองตนได้โดยที่เขาขยับเพียงแค่มือเท่านั้น
เทียนหลางยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะพูดกับแอนเดียว่า
“เห็นไหมล่ะ เจ้าพวกนี้มันไม่ได้เก่งกาจอะไรขนาดนั้นหากดูจากภายนอก”
แอนเดียพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามกับเทียนหลางไปว่า
“ไม่ใช่ว่าคุณแข็งแกร่งเกินไปหรอกเหรอ ?”
เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็แสดงสีหน้าตกใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะลูบคางตัวเองเบาๆ
“น่าจะเป็นอย่างงั้นละมั้ง”
หลังจากพูดแบบนั้นออกมาเทียนหลางก็ยืดกายบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะถามกับพวกปีศาจที่เหลือ
“เอาล่ะ พวกแกคิดจะทำไรต่อไปดีล่ะ ?”
เมื่อพวกมันได้ยินคำถามของเทียนหลางก็ได้แต่มองหน้ากัน ก่อนจะตัดสินใจพุ่งเข้าใส่เทียนหลาง ทางด้านของเทียนหลางเขาก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาก่อนจะขยับมือไปมามีดสั้นก็บินผ่านเฉือนร่างกายของปีศาจที่เหลือจะกลายเป็นชิ้นๆ
หลังจากจัดการปีศาจที่หน้าห้องนิรภัยเสร็จแล้วเทียนหลางก็ขอให้แอนเดียเปิดประตูห้องนิรภัยเขาจะได้จัดการงานให้เสร็จเสียที
ทันทีที่ประตูห้องนิรภัยถูกเปิดออกพลังงานด้านลบอันรุนแรงก็พวยพุ่งออกมาจากห้องทันที เสียงเตือนภัยดังขึ้นทันที่พลังงานด้านลบหลุดรอดออกมา แอนเดียตื่นตระหนกเล็กน้อยและจ้องมองไปที่เทียนหลาง
เทียนหลางเดินเข้าไปในห้องอย่างสบายๆโดยที่ไม่สนใจพลังงานด้านลบเลยแม้แต่น้อย เมื่อไปถึงในกลางห้องเทียนหลางก็พบเห็นอำพันปีศาจขนาดใหญ่ตั้งอยู่
“ขนาดใหญ่เอาเรื่องเลยแหะ”
เทียนหลางอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเมื่อเห็นขนาดของมัน เทียนหลางครุ่นคิดบางอย่างเล็กน้อยก่อนจะส่ายหัวออกมาเบาๆ
“แม้จะน่าเสียดายแต่คงต้องขอทำลายทิ้งก่อนที่เรื่องวุ่นวายจะเกิด”
เมื่อพูดจบเทียนหลางก็ใช้มีดสั้นของตัวเองฟันไปที่อำพันปีศาจทันที
เพล้ง !!
อำพันปีศาจแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากการฟันเพียงครั้งเดียวของเทียนหลาง พลังงานด้านลบที่ก่อนหน้าเคยหนาเน้นกระจายอยู่รอบห้องได้สูญสลายหายไปทันที
เสียงเตือนภัยที่เคยดังก่อนนี้ก็พลันเงียบลง เทียนหลางถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้กับแอนเดียที่ยืนอยู่อีกด้านของกระจกนิรภัยด้านนอก
“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เราสองคนกลับไปด้านบนกันเถอะ”
YOU MAY ALSO LIKE
Tips: Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aulores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt. Neque porro quisquam est, qui dolorem ipsum quia dolor sit ame