The simple life of the emperor - ตอนที่ 103
ฮ่าวเทียนหลางและเยี่ยเอ๋อกำลังเฝ้ามองสนามรบอยู่สักพักก่อนจะเดินทางกลับมาที่โรงเตี้ยม พร้อมกับสั่งอาหารเที่ยงมาทาน
ในขณะที่ทั้งคู่กำลังทานอาหารเที่ยงกันอยู่นั้นเยี่ยเอ๋อก็ได้พูดขึ้น
”ท่านอาจารย์ข้ามีเรื่องสงสัย”
”ว่าไง ?”
”ทำไมเสนาบดีฉวีถึงต้องเรียกชื่อของอาจารย์โดยมีคำว่า ‘ฮ่าว’ นำหน้าด้วยละ ? ทั้งที่ชื่อของอาจารย์ก็คือเทียนหลางเท่านั้นเอง”
”ทำไมเจ้าถึงสงสัยเรื่องนั้นละ ?”
”ก็ปกติไม่มีใครเรียกท่านว่า ฮ่าวเทียนหลาง มาก่อนเลยนี่หน่า”
เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็หัวเราะออกมาก่อนจะอธิบาย
”คำว่า ‘ฮ่าว’ ในภาษาโบราณนั้นถูกเขียนด้วยตัวอักษร ถัง ที่อ่านได้ถึงสองความหมายนั่นก็คือคำว่า เทพ และคำว่า สงคราม ในอดีตนั้นคำว่า ‘ฮ่าว’ จึงถูกนำมาใช้นำหน้าชื่อของผูที่แข็งแกร่ง”
เมื่อเยี่ยเอ๋อได้ยินเธอก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะถามต่อ
”แล้วท่านอาจารย์ได้คำว่า ฮ่าว นั้นมาได้ยังไงกันคะ ?”
เมื่อเทียนหลางที่ได้ยินก็ลูบคางตัวเองเบาๆก่อนจะบอกว่า
”ตัวอาจารย์เองก็จำไม่ได้เหมือนกัน มันนานมาแล้วอะนะตั้งแต่มีคนเรียกอาจารย์ด้วยชื่อนั้น”
”แล้วอาจารย์ไม่รู้สึกอะไรงั้นเหรอคะ ที่มีคนเรียกอาจารย์ด้วยชื่อที่แปลกไป ?”
เมื่อเทียนหลางได้ยินแบบนั้นเขาก็ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น
”ไม่ว่าคนอื่นจะมองเจ้า หรือเรียกเจ้ายังไง ตัวเจ้าก็ยังคงไม่เปลี่ยนไปหากคนผู้นั้นเปลี่ยนไปด้วยคำพูดของคนรอบข้างนั่นแสดงว่าเขานั้นเป็นเพียงแค่คนอ่อนแอที่โอนอ่อนตามผู้คนเท่านั้น”
เมื่อเยี่ยเอ๋อได้ยินนางก็พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะกลับไปสนใจอาหารตรงหน้าต่อ
หลังจากทานอาหารกันเสร็จเทียนหลางก็ลุกขึ้นพร้อมกับเอ่ยกับเยี่ยเอ๋อ
”คงได้เวลาที่จะกลับสำนักของเรากันแล้ว”
เมื่อเยี่ยเอ๋อได้ยินแบบนั้นเธอก็ร้องดีใจออกมาทันที
”เย้ จะได้กลับไปกินอาหารฝีมือศิษย์พี่เจ็ดแล้ว”
เทียนหลางที่ได้เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะพาเยี่ยเอ๋อลงไปที่ด้านล่างของโรงเตี้ยมเพื่อทำเรื่องในการคืนห้องพัก เมื่อลงมาด้านล่างทั้งคู่ก็ได้สัมผัสกับบรรยากาศครึกครืนของโรงเตี้ยมทั่วไปที่เต็มไปด้วยผู้คนเข้าออก
เทียนหลางเดินไปคุยกับเจ้าของโรงเตี้ยมเรื่องคืนห้องพักก่อนจะเดินกลับมา ในขณะนั้นสายตาของเขาก็ผ่านไปเห็นกับชายชราผมขาวคนหนึ่งที่กำลังนั่งทานอาหารอยู่ที่โต๊ะ
ทันทีที่เทียนหลางจ้องมองชายชราเขาก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างกำลังเข้ามาในจิตใจของเขา
เทียนหลางจ้องมองชายชราอยู่สักพักก่อนจะเดินเข้าไปและประสานมือเล็กน้อยทำความเคารพ
”ผู้น้อยกล่าวทักทายผู้อาวุโส”
เยี่ยเอ๋อที่ได้เห็นท่าทีของผู้เป็นอาจารย์เธอก็ตกใจเล็กน้อยก่อนจะแสดงความเคารพตาม ชายชรานั้นเงยหน้าขึ้นมามองทั้งสองคนเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเล็กน้อย
”ไม่คิดว่าจะได้มาเจอคนเช่นเจ้า… ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยสงครามเช่นนี้ แสดงว่าชะตาคงได้กำหนดมันเอาไว้แล้ว”
เมื่อพูดจบชายชราก็วางตะเกียบในมือลงก่อนจะจับไปที่มือของเทียนหลางพร้อมกับสัมผัสเบาๆจากนั้นเขาก็เอ่ยขึ้น
”ในภายหน้าชะตาของเจ้าจะต้องเจอเรื่องราวมากมาย จำไว้นะเจ้าหนุ่ม… เมื่อใดที่ดวงดาวร่วงหล่นจากท้องฟ้า ความมืดจะกลับคืนสู่พื้นดิน”
เมื่อพูดจบชายชราก็ลุกขึ้นพร้อมกับวางเงินไว้บนโต๊ะและจากไป ทิ้งไว้เพียงคำถามที่อยู่ในใจของเทียนหลางเท่านั้น
YOU MAY ALSO LIKE
Tips: Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aulores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt. Neque porro quisquam est, qui dolorem ipsum quia dolor sit ame