The Rise of Otaku - ตอนที่ 92

บทที่ 92 การฉายภาพยนตร์โจรสลัดผลไม้

แผนต่อไปของโจวหยูก็คือการสร้างเมืองนักผจญภัยขึ้นมา โดยที่มันได้ถูกวางแผนให้เป็นจุดไฮไลน์แห่งที่สองในสวนสนุกนี้ ในขณะเดียวกับแจ็คและบูบูต่างก็ตกลงกันใช้ชื่อว่า “อาณาจักรน้อย”

แน่นอนว่าคงไม่มีใครคิดว่ามันจะเป็นเมืองนักผจญภัยของจริงในอนาคต ซึ่งจะมีผู้คนในโลก ACG ได้อาศัยอยู่ที่นั่น เมืองนักผจญภัยแบ่งออกเป็นสองพื้นที่ด้วยกันคือ : เขตเมืองและพื้นที่ผจญภัย เขตเมืองจะมีอาคารทุกประเภทที่มีศูนย์กลางอยู่ที่ผับ ส่วนพื้นที่ผจญภัยจะเป็นสถานที่ผจญภัยและดันเจี้ยนทุกชนิด

ครั้งล่าสุดที่เชี่ยฮวนผู้อํานวยการสร้างบริษัทจัดการไอดอลจักวาลได้พักที่นี่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง เขาได้ตรวจสอบแผนที่การวางผังของเมืองนักผจญภัย เขาถึงกับบอกว่าด้วยสถานที่แห่งนี้จะเป็นจุดไฮไลน์ที่ดีและสตูดิโอถ่ายทําขนาดใหญ่ได้สบาย ในอนาคตถ้าเขาวางแผนที่จะถ่ายทําภาพยนตร์แนวผจญภัย เขาจะพิจารณาถ่ายทําที่นี้ก่อนเป็นที่แรก

นี้เป็นสิ่งที่ดีเพราะนี้จะเป็นอีกวิธีที่ดีโจวหยูจะสามารถใช้มันในการสร้างรายได้ อย่างไรก็ตามเขาไม่ควรฉลองเร็วเกินไป ในขณะนี้โครงการนี้ยังอยู่ในระยะแรกเท่านั้น มันยังคงต้องใช้ระยะเวลาอีกนานกว่าที่โครงการทั้งหมดจะเสร็จสมบูรณ์

แผนการพัฒนาสวนสนุกนั้นหัวเรือใหญ่ที่มีอํานาจตัดสินใจก็คือโจวหยู ก่อนหน้านี้เขา ได้บอกกับลุงฟูเรื่องการสร้างเรือนกระจกดอกไม้แห่งใหม่ขึ้น โดยที่เรือนกระจกนี้จะ มีขนาดใหญ่กว่าเดิมรวมไปถึงการใช้พื้นที่จํานวนมากซึ่งมันเป็นเรื่องปกติที่มันจําเป็นต้องมีค่าใช้จ่ายจํานวนมากในการสร้างเรือนกระจกขนาดใหญ่นี้

แม้ว่าลุงฟูจะเห็นแผนนี้มาแล้ว แต่เขาก็ยังเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก จากประสบการณ์ใน การทํางานด้านบริหารมาหลายปีของตัวเอง มันเป็นเรื่องยากมากที่เขาจะสามารถทําเงินได้จาก โครงการนี้ ดังนั้นสิ่งแรกที่เขาทําหลังจากที่ได้รับรู้โครงการนี้เขาก็ได้โน้มน้าวโจวหยูอย่างหนัก น่าเสียดายที่ก่อนที่พวกเขาจะตกลงร่วมมือกัน พวกเขาทั้งสองคนมีข้อตกลงกันว่าโครงการของสวนสนุกทั้งหมดจะถูกตัดสินโดยโจวหยูคนเดียว ส่วนลุงฟูนั้นทําได้เพียงให้คําแนะนําได้เท่านั้น

โครงการต่อไปหลังจากการสร้างเรือนกระจกเสร็จก็คือการสร้างโคลีเซียม นี้เองก็ถือว่าหนึ่งในโครงการที่กําลังได้รับการพัฒนาในเวลาเดียวกันกับการสร้างเมืองนักผจญภัย และเป็นอีกโครงการที่ทําให้ลุงฟูรู้สึกว่าเป็นการใช้เงินที่ไม่จําเป็น

ในตอนแรกเขาคิดว่าเด็กโจวหยูกําลังจะสร้างพื้นที่สําหรับการเล่นไก่ขนหรืออะไร ที่คล้ายๆกันดังนั้นทันที่ที่เขาได้รับรู้เรื่องนี้เขาได้รีบวิ่งไปหาอีกฝ่าย ก่อนที่จะอธิบายว่าการกระทําแบบนี้มันเป็นเรื่องผิดกฎหมาย มันสามารถทําให้พวกเขาติดคุกได้เลยที่เดียว และถ้ามันเป็นเรื่องเกี่ยวข้องกับการพนันอีก มันจะยิ่งแย่ลงไปอีก

แน่นอนโจวหยูจะไม่ทําสิ่งผิดกฎหมายพวกนี้ โคลีเซียมที่เขากําลังทํานี้มันใช้สําหรับเป็นสถานที่สําหรับจัดกีฬาโอลิมปิกสําหรับสัตว์ มันเป็นสถานที่เขาจะขับพวกมันทั้งหมดมาทํากิจกรรมต่างๆ

“สัตว์โอลิมปิก? ฉันหมายถึงเธอแน่ใจใช้ไหมว่าเธอไม่ได้พูดล้อเล่น? นอกจากการแข่งวิ่งแล้วพวกมันจะทําอะไรได้อีก และอีกอย่างการนําสัตว์มาในสถานที่แห่งนี้มันจะเต็มไปด้วยลิงสกปรกจํานวนมาก เธอแน่ใจกับเรื่องนี้แล้วเหรอ? “

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้โจวฟูก็ได้หยุดไป เพราะเมื่อเขาพูดถึงเรื่องพวกสัตว์เขาก็นึกไปถึง สัตว์แปลกๆสองตัวของเด็กโจวหยูขึ้นมา ทั้งเจ้าเดียเดียนและเจ้าเขอร์แบล็กทันที หากสัตว์ทั้งหมด ที่เจ้าเด็กโจวหยูนํามาเป็นแบบทั้งสองตัว มันก็มีความเป็นไปได้ที่การจัดแข่งขันกีฬาโอลิมปิกสัตว์นี้

ในท้ายที่สุดโครงการโคลีเซียมก็ยังคงดําเนินต่อไป มันเป็นโครงสร้างแบบวงกลมเช่นเดียวกับโคลิเซียมที่กรุมโรม แต่มันมีขนาดเล็กกว่ามาก อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่ามันจะเล็กกว่า แต่มันก็ยังถือว่าใหญ่เกินพอสําหรับคนที่โลก ACG

เมื่อตัวโครงการนี้ได้ดําเนินขึ้นมาจริงๆ หน้าที่การสร้างทั้งหมดนั้นตกไปที่คนงานจากโลกแห่งความจริง ที่เป็นแบบนั้นเพราะลิงช่างหินได้บอกว่าเขานั้นไม่มีความสามารถมากพอที่จะจัดการ โครงการขนาดใหญ่นี้คนเดียวได้ ดังนั้นหน้าที่การสร้างนี้จึงได้ตกไปที่คนงานในโลกแห่งความจริง โดยที่จะมีลิงช่างหินคอยดูแลการดําเนินงานอยู่ข้างๆ

ในตอนนี้มีเพียงสองโครงการเท่านั้นที่โจวหยูเริ่ม แต่แค่สองโครงการนี้มันก็ได้ใช้เงินลงทุนไปจํานวนมากแล้ว ดังนั้นในอนาคตอันใกล้นี้จะยังไม่มีโครงการใหญ่ขึ้น ท้ายที่สุดแล้วเงินที่ใช้มันก็เป็นเงินจากโลกแห่งความเป็นจริง ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถหาเงินได้จํานวนมากในก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ยังต้องเก็บเงินส่วนหนึ่งเอาไว้เช่นกัน

ถึงแม้ว่าโครงการขนาดใหญ่จะไม่สามารถดําเนินงานได้ในเวลานี้ แต่พวกโครงการเล็กๆย่างการเปิดพื้นที่เพาะปลูกขนาดเล็ก บ่อปลาขนาดเล็ก พื้นที่สําหรับเลี้ยงสัตว์ เช่นไก่เป็ดแกะและกระต่าย โครงการเหล่านี้ต่างก็ได้รับการสร้างขึ้นเช่นกัน โดยที่ทางลุงฟูเองก็ไม่ได้ปฏิเสธเรื่องนี้เช่ นกัน

แต่ก็ไม่ใช้ว่าโจวหยูจะไม่มีข้อกําหนดอะไรเลย ทุกโครงการที่เขาได้จัดทําขึ้นมานั้นต่างก็มีข้อกําหนดอย่างหนึ่งเสมอ นั้นก็โครงการหรืออาคารทุกหลังจะต้องสอดคล้องกันและยังต้องมีสไตล์ที่คล้ายกับเทพนิยายอีกด้วย ขนาดโรงเลี้ยงกระต่ายยังได้ถูกออแบบโดยช่างไม้ปิเวอร์และพี่ชายของเขาด้วยตัวเอง แม้ว่าราคาออกแบบพวกนี้จะแพงไปหน่อย แต่มันเป็นอะไรที่คุ้มค่าอย่างมาก อย่างน้อยลุงโจวฟูก็ไม่เคยบ่นเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย

การเดินเข้าไปในสวนสนุกลิตเติ้ลพาราไดซ์นั้นเปรียบเสมือนการเดินเข้าไปในเทพนิยายนี่เป็นธีมหลักของสวนสนุกที่โจวหยูต้องการให้เป็น

วันหยุดฤดูร้อนใกล้จะถึงจุดสิ้นสุดแล้ว วันหยุดฤดูร้อนในครั้งนี้เป็นวันหยุดที่พิเศษที่สุดสําหรับเด็กๆในหมู่บ้านลู่หัว เพราะพี่ชายหยูได้สร้างสวนน้ําขึ้น ไม่เพียงแต่พวกเขาจะได้เล่นสนุกในสระว่ายน้ําขนาดใหญ่เท่านั้น แต่พวกเขายังสามารถเล่นกับทรายที่ “ริมทะเล” ได้อีกด้วย

แน่นอนพวกเขาไม่ลืมเกี่ยวกับของว่างที่ขายในสวนน้ําเช่นกัน ราคาของของว่างก็ไม่ถือว่าแพงอะไรเมื่อเทียบกับข้างนอก หากพวกเขาขอร้องให้ปู่ย่าตายายของพวกเขาที่เล่นหมากรุกอยู่ด้านข้างซื้อให้ พวกท่านก็จะตามใจพวกเขาเสมอ นั้นยิ่งทําให้พวกเขาต่างก็รักสถานที่แห่งนี้ มากขึ้น

แต่สิ่งที่น่าจดจําที่สุดสําหรับพวกเขาก็คือการที่พวกเขาได้มีส่วนร่วมในการถ่ายทําภาพยนตร์อนิเมชั่นเรื่องล่าสุดของพี่ชายหยู แม้ว่าพวกเขาจะทําแค่ถือเรือไม้เท่านั้น แต่พวกเขาก็มีช่วงเวลาที่เป็นอย่างมาก ฤดูร้อนครั้งที่แล้วเด็กบางคนก็ได้ทําหนังแอคชั่นเช่นกัน อย่างไรก็ตามจนถึงตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่ได้เห็นภาพยนตร์ที่พวกเขาร่วมแสดงปรากฏเลย แต่ไม่ช้าพี่ชายหยูก็ได้บอกกับพวกเขาว่าในวันหยุดหน้า เขาจะเปิดตัวภาพยนตร์เรื่องนี้

“โจรสลัดผลไม้” ได้ถูกทําออกมาเป็นแบบดิจิตอล ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ทําให้โจวหยูรู้สึกประห ลาดใจเล็กน้อยแต่เดิมเขาคิดว่าเขาจะสามารถเปิดมันได้โดยใช้เครื่องฉายหนังของเงาปีศาจ – “ฝันร้าย” ได้ แต่โชคไม่ดีไฟล์วิดีโอที่เสี่ยฮวนให้มานั้นเป็นอะไรที่เงาปีศาจไม่สามารถใช้ได้ ดังนั้นเขาจึงต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้าด้วยการไปหาซื้อเครื่องเล่นวิดีโอเครื่องใหม่มาแทน

ต้องบอกว่าเขานั้นคุ้นเคยกับการใช้เครื่องฉาย “ฝันร้าย” เพื่อแสดงภาพยนตร์ไปแล้ว มันเป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่เงาปีศาจไม่สามารถช่วยเขาได้ในครั้งนี้

“เฮ้อ! อย่าบอกฉันนะว่าฉันต้องใช้คอมพิวเตอร์ในบ้านมาเป็ดมัน? นี้ไม่น่าจะเป็นความคิดที่ดี มากนักดูจากขนาดห้องนอนแล้วมันจุคนได้ไม่กี่คนเอง? และดูจากจํานวนเด็กตอนนี้ถ้าให้พวกเขา เข้าไปในบ้านของฉันจริงๆมันก็คงไม่แคล้วที่จะทําให้บ้านของฉันพังลงมาหรอกนะ! “

แต่ก็ยังถือว่ามีเรื่องที่โชคดีเช่นกัน นั้นก็คือเขาได้สร้างโรงภาพยนตร์กลางแจ้งในสวนสนุกแห่ง นี้ขึ้นเช่นกัน ก่อนหน้านี้เขาคิดว่ามันคงเป็นเรื่องเสียเวลาที่เขาจะไปๆกลับๆกับบ้านและสวนสนุกดังนั้นการสร้างโรงหนังกลางแจ้งที่นี้จะเป็นอะไรที่เข้าท่ากว่า และนอกจากที่สถานที่นี้จะติดตั้งเครื่องฉายหนัง “ฝันร้าย” เอาไว้ มันก็ยังมีชุดอุปกรณ์ฉายภาพอื่นๆเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นแบบธรรมดาหรือสามมิติมันก็มีในสถานที่แห่งนี้

ดังนั้นการเรื่องภาพยนตร์โจรสลัดผลไม้จึงไม่ได้เป็นหาอย่างที่เขาคิดเอาไว้มากนัก

การฉายภาพยนตร์ครั้งนี้ถือว่าเป็นอะไรที่ค่อนข้างพิเศษเสียหน่อย โจวหยูได้เชิญเด็กๆที่ช่วยเขาในการสร้างและโจววหยูผู้ซึ่งเป็นคนถ่ายทําเบื้องหลังมางานเปิดตัวครั้งนี้

โจวหยุได้เห็นประสิทธิภาพของภาพยนตร์ “โจรสลัดผลไม้” บนคอมพิวเตอร์ของเขามาแล้ว มันไม่จําเป็นต้องพูดถึงคุณภาพ CG ในเรื่องนี้เลย มันเทียบได้กับภาพยนตร์อนิเมชั่นฮอลลีวูดได้สบายๆ ทั้งสไตล์ศิลปะและเรื่องราวต่างก็ถูกทําให้เป็นแบบตะวันตกเล็กน้อย ในเรื่องนี้มันถือว่าแตกต่างจากที่ผลิตโดยบริษัทแอนิเมชันมาก อาจจะเพราะบริษัทของหย่างนั้นได้รับเอฟเฟคจากรูปปั้นที่โจวหยูนกลับมาก่อนหน้านี้ มันจึงทําให้พวกเขาเลือกที่จะใช้ประโยชน์จากมัน นั้นจึงทําให้อนิเมชั่นส่วนใหญ่ของเขาเป็นสไตล์ศิลปะจีนเสมอ

อย่างไรก็ตามตราบใดที่มันไม่ได้มีสิ่งที่ไม่ดีต่อสุขภาพ มันก็เป็นเรื่องดีที่จะได้เพลิดเพลินไปกับสิ่งใหม่ๆพวกนี้

คุณภาพของภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่องนี้สูงกว่าภาพยนตร์การ์ตูนแอนิเมชั่นระดับ 3 ไปมาก ไม่ว่าจะเป็นตัวเพลงหลักและเสียงที่เกิดขึ้นต่างก็เป็นอะไรที่สมบูรณ์แบบมาก ดูเหมือนว่าจะมีคนที่มีความสามารถที่ไม่รู้จัก ในบริษัทของเชียฮวน การที่เขาสามารถทํางานที่ดีออกมาได้แบบนี้ แสดงให้เห็นว่าเขานั้นมีความสามารถในการก้าวขึ้นไปยังเวทีที่ใหญ่กว่านี้ได้อนาคต

ในส่วนที่เขาเชิญโจวชูวหยูมานั้นก็เนื่องจาก ปีที่แล้วบัญชีการแชร์วิดีโอของเขาได้ถูกแบนเพราะมีคนรายงานว่าเขาทําผิดกฏจนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้ถูกปลดการแบนเลย ดังนั้นการเชิญเธอมาในครั้งนี้ก็เพื่อที่จะขอให้เธอช่วยเขาโปรโมตภาพยนตร์เรื่องนี้นั้นเอง

เมื่อพูดถึงภาพยนตร์อนิเมชั่นนี้เป็นครั้งแรกที่โจวชิวหยูได้เห็นภาพยนตร์ที่โจวหยูเป็นคนทําเช่นกัน เนื่องจากอีกฝ่ายได้หยุดฉายภาพยนต์ชร์ในช่วงวันหยุดที่ผ่านมา ดังนั้นนี้ถือว่าเป็นครั้งแรก ที่เธอจะได้ดูภาพยนตร์ที่อีกฝ่ายทํา

โจวหยูไม่รู้หรอกว่าโจวซวหยูนั้นตกใจมากแค่ไหนในตอนที่เธอได้ถ่ายทําเบื้องหลังของภาพย นตร์เรื่องนี้ และมาตอนนี้เธอยังได้ถูกเชิญไปยังงานเปิดตัวภาพยนตร์นี้อีกด้วย มันเป็นอะไรที่เธอไม่เคยคิดจะเจอมาก่อน

“การฉายภาพยนตร์โจรสลัดผลไม้? ภาพยนตร์เรื่องนี้ทําเสร็จแล้ว? และทําไมเขาต้องทําให้มันดูเป็นทางการด้วย? :

ด้วยความสงสัยนี้มันทําให้เธอได้หยิบกล้องของเธอออกมาด้วยหลังจากที่เธอเดินไปยังโรงหนังกลางแจ้ง