The Rise of Otaku - ตอนที่ 143

บทที่ 143 รางวัลพิเศษจากการเดินทาง

ในที่สุดผู้ชายที่ดีก็สามารถเอาชนะใจของหญิงสาวที่เขารักได้ เมื่อดูจะภาพรวมนี้แล้วมันควรจะเป็นตอนจบที่มีความสุขใช่มั้ย? แต่สําหรับโจวหยูกับคิดว่ามันไม่ง่ายแบบนั้น ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะสามารถมีตอนจบที่สวยงามแต่พวกเขายังอายุน้อย ไม่แน่ว่าในอนาคตการเลือกเส้นทางของพวกเขาทั้งสองอาจจะมีการเปลี่ยนแปลง

บางที่สองคนนี้อาจอยู่ด้วยกันตลอดไป หรือบางที่ผู้หญิงคนนี้อาจจะแอบกลับไปยังจุดเดิมเรือชายหนุ่มอาจจะเปลี่ยนใจในอนาคตก็ได้ไม่มีใครสามารถรู้ได้มันเป็นการตัดสินใจของทั้งคู่เท่านั้นดังนั้นสิ่งเดียวที่บุคคลที่สามอย่างโจวหยูสามารถทําได้ก็คือการอวยพรพวกเขาเท่านั้น

ดังนั้นไม่ว่าในอนาคตจะเกิดกรณีใดขึ้น มันก็จะไม่ใช่ธุระของโจวหยูอีก และตอนนี้เขายังได้รับสิ่งที่เขาต้องการอีกด้วยนั่นก็คือแร่ตาน้ําที่รวงหล่น ที่ได้จากน้ําตาของผู้หญิงตรงหน้า

“บบ! ไปเอาน้ําตานั้นเร็ว!”

เมื่อได้ยินคําสั่งของเจ้านาย เจ้าเซอร์แบลรีบบินไปที่หยานเฟิงเหมือนสายฟ้าแลบ ก่อนที่จะคว้าน้ําตาของเป้าหมายในที่สุดในเวลาเดียวกันคนเก็บขยะที่ได้ซ่อนตัวอยู่ในความมืดก็มีปฏิกิริยาเช่นกันเขาได้พุ่งออกมาเพื่อทําการแย่งชิงเช่นกัน แต่การมาครั้งนี้เขาไม่ได้มาคนเดียวแต่พาพวกมาด้วย

หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้กลายเป็นคนบาป? แล้วทําไมคนเก็บขยะถึงยังต้องการน้ําตาของเธอไป?

แม้ว่าอีกฝ่ายจะพาเพื่อนมาเพิ่ม แต่บูบกับไม่รู้สึกกลัวเลย ไม่เพียงแต่เขาจะไม่มีการหยุดชะงักเท่านั้น เขากับพุ่งเข้าไปหาพวกนั้นด้วยซ้ํา

แน่นอนว่าโจวหยูเองก็ได้เข้าร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้เช่นกัน ต้องพูดว่าความสามารถในการต่อสู้ของเขาไม่ค่อยดีนักแต่เมื่อนํามาเทียบกับพวกคนเก็บทั้งหมดแล้ว ก็ยังถือว่าเหนือชั้นกว่ามากอยู่ดีอีกฝ่ายเปรียบได้กับ NPC ระดับต่ําเท่านั้นถึงแม้ว่าพวกนั้นจะมีหน้าตาที่หน้ากลัวแต่พลังการต่อสู้ที่มีนั้นกับน้อยเป็นอย่างมาก

สําหรับคนภายนอกกับไม่ได้เห็นอย่างที่โจวหยูกําลังเห็น พวกเขาเห็นเพียงว่าอีกฝ่ายกําลังวิ่งไล่และเตะอากาศซ้ําๆไปซ้ํามา มันเป็นอะไรที่แปลกมาก ถ้าเหตุการณ์นี้มันเกิดเพียงคนเดียว มันก็ไม่ได้ถือว่าเป็นอะไรที่น่าแปลกมากนักแต่ถ้ารวมกับนกพิราบตัวเล็กๆที่อีกฝ่ายนํามาด้วย มันถือว่าเป็นอะไรที่แปลกเป็นอย่างมาก

การกระทําที่แปลกประหลาดนี้ทําให้คู่รักหนุ่มสาวได้หยุดร้องไห้และมองดูพวกเขาด้วยความสับสนอย่างรุนแรงมันเกิดอะไรขึ้นกับชายคนนี้และสัตว์เลี้ยงของเขากัน?… ‘ไม่ว่าชายที่สวมหน้ากากคนนี้จะมีอาการทางจิตหรือไม่? ซูเฟิงคนที่แต่งตัวด้วยชุดข่าวก็ยังต้องถามอีกฝ่าย

อย่างไรก็ตามก่อนที่คําพูดจะถูกเปล่งออกมา ชายสวมหน้ากากก็ได้ยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันเป็นเพียงผู้ชมเท่านั้น และเนื่องจากพวกเธอได้เลือกเส้นทางของตัวเองแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคตนี้ฉันหวังว่ามันจะเป็นสิ่งที่พวกเธอยอมรับมันได้ โอ้! พวกเธอไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องของพี่ใหญ่เซียนนะเพราะตอนนี้พวกนั้นคงต้อง ถูกขังอยู่ในคุกอีกซักพัก คงไม่ถูกปล่อยออกมาเร็วๆนี้หรอกสบายใจด้วย”

จากนั้นโจวหยูกับบบูได้เดินออกไปทันที ปล่อยให้ชายและหญิงคู่นั้นงงงันกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ําว่าทําไมคนที่สวมหน้ากากถึงมาช่วยเหลือพวกเขา มันคงไม่เป็นเรื่องบังเอิญที่อีกฝ่ายได้ปรากฏตัวในเวลานี้หรอก? ได้มีคําถามทุกประเภทเกิดขึ้นมาในสมองพวกเขา

ระหว่างทางกลับบ้านบูบูดูไร้เดียงสาและทําตัวน่ารักอยู่ตลอดเวลา ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะเจ้านายของเขาโจวหยูยังรู้สึกโกรธเรื่องที่ว่าเขานั้นไม่ได้แจ้งเรื่องคนที่แอบติดตามก่อนหน้านี้

“เอาละ! นายบอกฉันว่ามีคนติดตามฉันกี่คน? และนายรู้ไหมว่าพวกนั้นพยายามทําอะไร?”

“อ่า! มีเจ็ดคนที่ตามพวกเรามาครั้งนี้ มีสองคนเป็นนักข่าว แต่กล้องที่พวกเขามีนั้นถูกทําลายไปหมดแล้ว ดังนั้นเจ้านายมั่นใจได้ว่าพวกนั้นไม่มีทางรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน ส่วนอีกห้าคนฉันไม่รู้แต่ดูเหมือน ว่าพวกนั้นจะไม่มีความอาฆาตพยาบาทแต่อย่างใด และพวกนั้นยังได้โทรหาตํารวจเมื่อเราออกไปช่วยชีวิตผู้หญิงคนนี้อีกด้วย”

ในฐานะอัศวินระดับสูงมันไม่ใช่เรื่องแปลกที่บูบูจะมีความสามารถแบบนี้ เพราะยังไงการที่สามารถขึ้นมาอยู่ในระดับนี้ได้ มันจําเป็นต้องมีความสามารถ แต่การที่เขาได้ละเลยการรายงานเรื่องนี้ให้เจ้านายแน่นอนว่าเขาเองต้องถูกลงโทษ

“เอาละ! นี้ถือเป็นความผิดครั้งแรกของนาย ฉันจะทําเพียงลงโทษเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อเรากลับถึงหมู่บ้านแล้วฉันจะบอกให้ที่น่างดเสริฟกาแฟให้นายเป็นเวลาสามวัน”

ทันใดนั้นใบหน้าของบูบูก็กลายเป็นเศร้ามาก เขาได้หันหน้าเขามุมก่อนที่จะหมุ่นมือไปบนพื้นเป็นวงกลม

โจวหยูเองก็รู้สึกหดหูกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเช่นกัน มันเป็นเรื่องยากมากที่เขาจะออกจากหมู่บ้านมินิลู่หัวเขาไม่คิดว่าการออกมาครั้งแรกหลังจากที่เขาได้สร้างสวนสนุกแล้วจะมีคนติดตามเขามามากถึงเจ็ดคนแบบนี้? เขาเข้าใจว่าทําไมนักข่าวเหล่านั้นถึงติดตามเขา แต่เขาไม่รู้ว่าทําไมคนอีกห้าคนนั้นถึงต้องตามเขามาด้วยอย่างไรก็ตามปัญหานี้ได้ถูกปัดทิ้งไปอย่างรวดเร็วเพราะอีกไม่ช้าเขาก็จะกลับไปถึงสวนสนุกของเขา และเขาคงจะไม่ออกไปข้างนอกอีกในเร็วๆนี้

โจวหยยังคงรู้สึกสนใจตัวตนของคนลึกลับทั้งห้าคนนี้ แต่สําหรับพวกนักข่าวแล้วกับไม่ใช้ ในตอนนี้พวกเขาต่างก็มีความคิดต่างๆเต็มไปหมด ในตอนแรกที่พวกเขาได้รับข่าวว่าเจ้าของสวนสนุกได้ออกเดินทางไปยังตัวจัง หวัด พวกเขายังหวังว่าพวกเขาจะสามารถหาข้อมูลเกี่ยวกับสตูอิโอทั้งสองได้บ้าง อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ เพียงไม่ได้ข้อมูลที่ต้องการเท่านั้นแต่กล้องถ่ายภาพของพวกเขายังถูกทําลายอีกด้วย

ถึงแม้ว่ากล้องของพวกเขาจะถูกทําลายไป แต่ในตอนท้ายมันก็เป็นอะไรที่น่าสนใจมากพวกเขารู้ว่ามาเจ้านายของสวนสนุกนั้นสามารถฝึกสัตว์ได้ แต่พวกเขาไม่คิดว่าพวกสัตว์ที่อีกฝ่ายฝึกนั้นจะมีความสามารถมากขนาดนี้ไม่เพียงแต่จะสามารถโจมตีถูกเป้าหมายร้อยเปอร์เซ็นต์เท่านั้น แต่พวกมันยังสามารถโจมตีแบบเป็นกลุ่มได้อีกด้วย

อย่างไรก็ตามในวินาทีต่อมาพวกนกพวกนั้นได้โฉบมาขโมยกล้องของพวกเขาไป และนั้นทําให้งานตลอดหนึ่งวันครึ่งของพวกเขาหายไป ไม่เพียงแค่นั้นข้อมูลอื่นๆที่พวกเขาบันทึกเอาไว้ในกล้องเองก็หายไปเช่นกันอาจจะพูดได้ว่างานในครั้งนี้พวกเขาขาดทุนยับเยินเลยที่เดียว

แต่ด้วยจรรยาบรรณของนักข่าว พวกเขาไม่สามารถยอมแพ้ได้ง่ายๆ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถหาข้อมูลอะไรจากเจ้านายสวนสนุกได้ แต่พวกเขาก็ยังมีคู่หนุ่มสาวที่ถูกช่วยเอาไว้ ดังนั้นพวกเขาไม่รอช้าที่จะเข้าไปเพื่อสอบถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นรวมไปถึงสาเหตุของเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ต้น

“มันเกิดอะไรขึ้น?

กลับมาทางด้านของพี่ใหญ่เซี่ยน ในตอนนี้เขามีเพียงคําถามเกี่ยวเกิดขึ้นนั้นคือ มันเกิดอะไรขึ้น”เขาไม่รู้ว่าทําไมการติดคุกครั้งนี้ของเขาถึงกลายเป็นเรื่องใหญ่ ก่อนหน้านี้พวกตํารวจทําเพียงสอบถามเรื่องที่เกิดขึ้นเท่านั้นไม่ได้ขุดลึกอะไรมากนัก แต่ในครั้งนี้พวกนั้นกับขุดลงไปลึกมาก ไม่เพียงแต่การทะเลาะวิวาทเท่านั้นยังรวมไปถึงการค้ายาเสพติดอีกด้วยซึ่งเพียงแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวมันก็มากพอทําให้เขาต้องติดคุกอย่างต่สิบปีเข้าไปแล้ว

สิ่งต่างๆเกิดขึ้นเร็วมาก มันเร็วจนเขาไม่รู้ว่าเขาได้ไปล่วงเกินคนใหญ่คนโตคนไหนเข้าเพราะวีรกรรมก่อนหน้านี้ที่เขาทําก็เป็นเพียงแค่เล่นสนุกกับผู้หญิงเท่านั้นหรืออาจจะเพราะพวกผู้หญิงบางคนที่เขาไปเล่นด้วยมี เบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่ หรืออาจจะเป็นแฟนของพวกหล่อนที่ทําแบบนี้?

เกิดคําถามมากมายที่เด้งขึ้นมาในหัวของเขา จนมาจบที่ผู้ชายที่น่าสงสัยอีกคนนั่นคือชายสวมหน้ากากที่เขาเจอในซอยวันนี้

อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าพี่ใหญ่เซียนจะรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดต้องเกี่ยวข้องกับชายสวมหน้ากาก แต่เขาก็ไม่สามารถจัดการอะไรได้ เพราะตอนนี้เป็นที่แน่นอนแล้วว่าเขาต้องติดคุก

การประเมินผลตลอดทั้งทริปนี้ โจวหยูคิดว่าเป็นอะไรที่ใช้ได้ มันไม่ถึงกับแย่แต่มันก็ไม่ถึงกับดีมากนัก อย่างน้อยเขาก็ได้ดูละครโรแมนติกที่ไม่คิดว่าจะมี ไหนจะการต่อสู้กับเหล่าอธรรม อาจจะพูดได้ว่าแค่สองอย่างนี้ก็มากพอให้เขามาโม้ได้ตลอดชีวิตได้สบายๆ

ในแง่ของการเก็บเกี่ยวในโลก ACG สิ่งแรกที่เขาได้รับคือระดับของความเป็นมิตรของบูบได้เพิ่มขึ้น หลังจากการทําเควสต์ต่างๆมานานกว่าหนึ่งปี โดยทั่วไปแล้วความเป็นมิตรของชาวบ้านจะอยู่ระหว่าง 3 ดาวและ 4 ดาว อย่างไรก็ตามหลังจากสองทริปกับบูบู เขาก็ได้ยกระดับความเป็นมิตรของเขามาถึง 5 ดาวในที่สุด

แน่นอนว่าเป็นเพราะการเลือกเส้นทางของเขาเองนั้นได้สอดคล้องกับการตัดสินใจอีกฝ่ายถ้าในเวลานั้นเขาได้เลือกที่จะเซ็นสัญญาตกลงกับคนเก็บขยะและตัดสินใจที่จะนั่งดูผู้หญิงคนนั้นตกไปสู่คนบาประดับของความเป็นมิตรระหว่างพวกเขาอาจไม่เพิ่มขึ้น แต่อาจจะตกลงไปด้วย

หลังจากระดับเป็นมิตรเพื่อขึ้นมาถึงระดับ ดาว โจวหยูก็สามารถเรียนรู้เทคนิคการเรียกนกจากบบได้แม้ว่าโดยทั่วไปแล้วทักษะนี้มันจะไร้ประโยชน์ เพราะในความเป็นจริงเขาไม่สามารถเรียกพวกนกมารวมตัวกันได้มากเท่ากับที่อีกฝ่ายทํา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการบอกให้พวกมันโจมตีศัตรูเลย

ดังนั้นเขาจึงได้เรียนรู้เทคนิคการฝึกต่อสู้แบบง่าย

เพราะไม่รู้ว่าในอนาคตเขาต้องได้ออกจากหมู่บ้านอีกไหม? ถ้าเกิดว่าในอนาคตเขาได้เจอสถานการณ์ที่คล้ายกันอีกครั้ง เขาก็คิดว่าถ้าเขามีความสามารถบ้าง มันคงจะดีกว่านี้ไม่น้อย

กลับมายังจุดประสงค์เดิมของการเดินทางในครั้งนี้ คือการได้รับแร่ตาน้ําที่ร่วงหล่น เขาได้รับแร่นี้มาแล้วหลังจากเรื่องทั้งหมดนี้จบลง แต่เขาไม่คิดว่าแร่ที่เขาได้มานั้นจะมีผลยังไง เพราะเดิมแร่ที่ต้องใช้นั้นจะต้องได้รับจากคนที่ตกลงสู่การเป็นคนบาป แต่แร่ที่เขาได้รับมาครั้งนี้คือคนที่กลับสู่เส้นทางดี ดังนั้นเขาไม่รู้ว่าจะเกิดผลลัพธ์ยังไง