The Rise of Otaku - ตอนที่ 152

บทที่ 152 ประเพณีที่ประหลาด

เมืองสตาร์ไลท์และเมืองแบล็กสตาร์ต่างก็เป็นสองฝ่ายค้านที่ชัดเจน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ถูกกันแต่พวกเขาก็มีเทศกาลร่วมกัน มันคือการปลดปล่อยความโกรธของโลก ACG ซึ่งเรียกอีกอย่างว่าการต่อสู้มาราธอน

ประเพณีได้จัดขึ้นทุกสองปีและเป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่เทียบเท่ากับการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกในโลกแห่งความเป็นจริง และเหตุการณ์ประหลาดนี้ก็มีธรรมเนียมที่แปลกเช่นกัน ในช่วงสัปดาห์ที่ประเพณีถูกจัดขึ้นมันจะถือว่าเป็นการปลดปล่อยอารมณ์ต่างๆตลอดสองปีที่ทั้งสองฝ่ายมีต่อกันออกมา โดยที่มีเงื่อนไขเพียงอย่างเดียว ตลอดทั้งงานคือ การต่อสู้กันนั้นต้องใช้กําปั่นของตัวเองเป็นอาวุธเท่านั้น ไม่อนุญาตให้ใช้อย่างอื่นในการต่อสู้นี้ ดังนั้นอาจจะพูดได้ว่านี้คือการต่อสู้ที่ถูกต้องตามกฎหมายก็ได้

แต่! แต่หลังจากผ่านสัปดาห์นี้ไปแล้วทั้งสองฝ่ายจะต้องแยกความแตกต่างและกลับมาทํางานร่วมกันอีกครั้ง ซึ่งโจวหยูไม่รู้ว่าคนบ้าคนไหนที่เป็นคนเริ่มประเพณีนี้ขึ้นมา

หลังจากบุคคลที่รับผิดชอบจากสํานักงานเมืองสตาร์ไลท์ได้อธิบายที่มาที่ไปของเหตุการณ์นี้จบลงแล้ว พวกเขาก็เริ่มการต่อสู้กันอีกครั้ง โดยที่ในครั้งนี้พวกเขาต่างก็งัดเขาไม้ตายของแต่ละคนออกมาใช้ทันที ตัวอย่างเช่นของฝ่ายสตาร์ไลน์พวกเขาเรียกท้าไม่ตายของตัวเองว่า “ความเจ็บปวดหนึ่งพันปี” ถ้าจะอธิบายง่ายๆก็คือการทําให้เสื้อผ้าของอีกฝ่ายฉีกขาดระหว่างการต่อสู้ทั้งหมด และยังมีท่าไม้ตายอื่นๆอีกมากมายที่สามารถทํา ร้านคู่ต่อสู้ได้โจวหยูยังรู้อีกว่าปรเพณีนี้จะจัดขึ้นตลอดทั้งวันทั้งคืนจนกว่าจะจบหรือทั้งสองฝ่ายหมดแรงไปเอง

เมื่อได้ยินคําอธิบายนี้โจวหยูก็รู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่ดูไม่เหมาะสมสําหรับเขาที่จะหยุดพวกเขาจากการต่อสู้ครั้งนี้ เพราะพวกเขาต่างก็ยืนยันว่านี้เป็นประเพณีของพวกเขา ดังนั้นมันจะเป็นการดีกว่าที่เขาเลือกที่จะยืนดูอย่างด้านข้างแบบนี้ แต่มันก็มีอะไรที่น่าสนใจเช่นกัน ทําไมราชามังกรเฒ่าถึงไม่รู้ว่ามีประเพณีอยู่กัน จากากรบอกเล่าของตัวแทนนั้นได้บอกว่าประเพณีนี้ถูกจัดขึ้นมานานแล้ว ถ้าราชามังกรเฒ่ารู้เรื่องนี้อีกฝ่ายก็คงไม่บอกให้ลูกชายของตัวเองมาตามเขาแบบนี้

เมื่อได้ยินคําถามนี้ของโจวหยู ราชามังกรเฒ่าก็ถอนหายใจออกมาและพูดว่า “เฮ้อ! ก่อนหน้านี้หมู่บ้านของเราอยู่ในสภาพที่แย่เป็นอย่างมาก และนั้นทําให้ข่าวสารต่างๆจากข้างนอกไม่ค่อยได้เดินทางมายังที่นี้เลย ดังนั้นข้าจึงไม่เคยรู้ว่ามีประเพณีนี้อยู่ ถ้าพูดกันจริงๆแล้วเป็นเพราะเธอแล้วเจ้าหนูน้อยที่ทําให้หมู่บ้านนี้เจริญเติบโตแบบนี้ ถ้าไม่มีเธอชายชราคนนี้ก็คงไม่มีทางรู้ว่าบนโลกมีประเพณีประหลาดแบบนี้อยู่”

พระเจ้า! นี้เป็นเรื่องจริง? ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าราชามังกรเฒ่ากับช่างไม้บีเว่อร์เพื่อนสองคนที่โชคร้ายนี้จะอยู่ในหมู่บ้านมินิลู่หัวมาโดยไม่ได้รับข่าวจากภายนอกมาโดยตลอด มันทําให้เขาสนใจมากขึ้นว่าทําไมในเวลานั้นทั้งสองคนถึงไม่ได้จุดประกายความรักต้องห้ามขึ้นมา….

คิดนอกเรื่องมาเยอะ ย้อนกลับมาถึงประเพณีประหลาดนี้ก่อน ถ้าคิดดูแล้วในหมู่บ้านมินิลู่หัวแห่งนี้คนที่เป็นสมาชิกของทั้งสองฝ่ายแต่ยังไม่ได้เริ่มต่อสู้กัน คงมีเพียงสองพี่น้องอย่างมู่ลี่และเบียโม่เท่านั้นที่ไม่ต่อสู้กัน ไม่อย่างนั้นเขาเองก็ไม่รู้เช่นกันว่าจัดการยังไงถ้าเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น

อีกสองวันต่อมาสํานักงานทั้งสองยังคงอยู่ในกาต่อสู้ซึ่งกันและกัน แต่ในท่ามกลางตารางการต่อสู้ที่แสนจะวุ่นวายนั้น พวกเขาก็ยังคงส่งคําเชิญไปที่โจวหยู มันเกี่ยวกับรายละเอียดของกิจกรรมที่จัดขึ้นในเร็วๆนี้ หนึ่งเป็นงานของมู่ลี่ โดยที่กิจกรรมในครั้งนี้เป็นการจัดอันดับ D และสองเป็นงานของเบียโม่ เป็นกิจกรรมรับน้อง โดยที่พวกเขาทั้งสองจะต้องไปร่วมงานนี้และทําการแข่งขันในแต่ละฝ่าย

หลังจากดูโบรชัวร์ส่งเสริมการขายอย่างรอบคอบแล้ว คนเป็นแชมป์ของทั้งสองฝ่ายจะได้รับรางวัลมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งยายกระดับไอดอล ให้ขึ้นไปอยู่ที่ระดับ D ซึ่งถือว่าเป็นยาแสนวิเศษที่ไอดอลระดับล่างๆต่างก็ใฝ่ฝันที่จะได้ครอบครอง เพราะมันไม่จําเป็นต้องฝึกฝนอะไร เพียงแค่กินมันก็สามารถยกระดับได้ทันที แต่มันก็มีข้อจํากัดเช่นกัน นั้นคือมันใช้ได้เฉพาะไอดอลที่มีค่าสถานะต่ําเท่านั้น ยิ่งมีค่าสถานะสูงเท่าไหร่ประสิทธิภาพของตัวยาก็จะมีน้อยลงเท่านั้น

ดังนั้นของรางวัลนี้จึงเป็นอะไรที่เรียกได้ว่าไร้ประโยชน์กับมู่ลี่เป็นอย่างมาก เพราะเธอเป็นไอดอลที่สมบูรณ์แบบอยู่แล้วและยิ่งไม่ต้องพูดถึงเบียโม่เลย เพราะเขาเองก็มีสถานะสูงเกินมาตรฐานทั่วไปเช่นกัน

ในขณะเดียวกันนั้นเองดูเหมือนว่าลูกสาวคนเล็กได้พูดขึ้นว่า “พ่อ! หนูต้องการที่จะเข้าแข่งขันรายการพวกนี้ และหนูจะต้องชนะเป็นที่หนึ่งเพื่อที่จะเอารางวัลมามอบให้กับพี่ใหญ่ หนูคิดว่าเขาต้องมีความสุขมากแน่นอนถ้ารู้เรื่องนี้”

“โอ้พระเจ้า! ฉันลืมเรื่องของมีเนียนไปได้ยังไงกัน?” เขาเป็นเด็กคนโตของบ้าน แต่เขาไม่สามารถสู้น้องๆที่เกิดที่หลังได้ เขาได้ออกไปทํางานข้างนอกด้วยค่าสถานะที่ต่ําตั้งแต่เกิดมา ดังนั้นในฐานะพ่อแล้วเขาจึงได้พยายามตลอดมาเพื่อยกระดับให้เขา แต่ในครั้งนี้เขากับลืมลูกชายคนโตคนนี้ไปเลย เขาช่างเป็นพ่อที่แย่จริงๆ และถ้าไม่ใช่เพราะมู่ลี่เดือนเขาในครั้งนี้ เขาอาจจะไม่ทันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

เอาละ! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาต้องช่วยให้ลูกสาวคนเล็กคนนี้ชนะการแข่งขันครั้งนี้ให้ได้ และจะนํายาตัวนี้กลับมามอบให้ลูกชายคนโต และเขาจะพาลูกชายคนนี้กลับมาอยู่บ้าน มันจะทําให้ครอบครัวกลับมาอยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้ง ในทางกลับกันของรางวัลระดับน้องใหม่ของเบียโม่นั้นจัดอยู่ในระดับ G มันไม่ได้มีของรางวัลยิ่งใหญ่อะไรมากนัก แต่มันก็ถือเป็นการเปิดตัวได้ดีเช่นกัน

เกี่ยวกับการเข้าร่วมกิจกรรมพวกนี้ ถือว่าเป็นประสบการแปลกใหม่สําหรับมู่ลี่และเบียโม่เป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าพี่สาวอย่างมู่ลี่จะเกิดมาก่อนแต่เธอก็ไม่เคยได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกได้ง่ายๆ ดังนั้นอาจจะพูดได้ว่านี้ถือเป็นครั้งแรกสําหรับเธอก็ว่าได้

แต่มันก็มีปัญหาเกิดขึ้นจนได้

กิจกรรมจะเริ่มขึ้นในอีกห้าวันต่อมา กิจกรรมของมู่ลี่นั้นจะจัดขึ้นทางเมืองตอนเหนือ ส่วนของเบียโม่นั้นจะจัดขึ้นในเมืองทางตอนใต้ใกล้กับชายฝั่ง หนึ่งในภาคใต้และอีกหนึ่งในภาคเหนือ เขาควรทํายังไงกับเรื่องนี้?

เกี่ยวกับปัญหาที่ปวดหัวนี้ โจวหยูจึงเลือกที่จะจัดการประชุมพิเศษในครอบครัวขึ้น

อย่างไรก็ตามหลังจากมีการพูดถึงปัญหาและก่อนที่ปัญหาจะได้รับการแก้ไข หิ่งห้อย หยางกู กาก้า และ เบ็นเบ็น ก็เริ่มบ่นขึ้นมา พวกเขาต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าพวกเขาเบื่อที่จะอยู่ในหมู่บ้านตลอดเวลา ดังนั้น พวกเขาหวังว่าจะใช้โอกาสนี้ออกไปผจญภัยข้างนอกบ้าง

หิงห้อยเป็นคนแรกที่บอกว่าเธอจะต้องออกจากหมู่บ้านไปกับเขา “คิดดูสิตาแก่! จะเกิดอะไรขึ้นถ้าน้องสาว และน้องชายของฉันตกอยู่ในอันตราย พ่อคิดว่าแค่บอดีการ์ดคนสองคนพวกนั้นจะกันได้หรือไง? “

กากําเองก็ไม่ต้องการที่จะสูญเสียโอกาสนี้เช่นกัน “ใช้พ่อ! พ่อจะออกจากหมู่บ้านโดยไม่นําพ่อครัวไปได้ยังไง การไปร่วมกิจกรรมนี้แน่นอนว่ามันจําเป็นต้องใช้แรงไปมาก ดังนั้นถ้าพี่และน้องของผมไม่ได้รับสารอาหารที่ครบถ้วนละก็ ผมคิดว่าพวกเขาคงไม่มีแรงออกไปทําอะไรอย่างแน่นอน “

เป็นเป็นไม่สามารถพูดได้ แต่เขาก็ยังได้พยักหน้าอย่างต่อเนื่องเพื่อเห็นด้วยกับคําพูดของกาก้าพี่ชาย

อนิจจา, มันเป็นอะไรที่ปวดหัวเป็นอย่างมาก, เห็นได้ชัดว่าพวกลูกของเขาก็แค่ต้องการออไปข้างนอกเท่านั้น การที่พวกเขาต่างก็ยกเหตุผลต่างๆนาๆขึ้นมา มันเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น

“เอาละ! พวกลูกๆช่วยเงียบก่อน ไม่อย่างนั้นพ่อจะไม่อนุญาตให้พวกลูกออกจากหมู่บานตลอดชีวิต “

ดูเหมือนว่าแผนนี้จะใช้ได้ผล พวกเด็กๆต่างก็เงียบลง แต่เมื่อคิดๆดูแล้วถ้าเกิดว่าในครั้งนี้เขาไม่พาพวกเด็กๆออกไปข้างนอก มีความเป็นไปได้ว่าในอนาคตพวกเขาอาจจะแอบออกไปเอง และนั้นเป็นอะไรที่อันตรายเป็นอย่างมาก ดังนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น เขาจึงยอมตกลงพาพวกเขาไปด้วย

หลังจากทําข้อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย เขาก็ได้จัดแบ่งทีมออกเป็นสองทีมด้วยกัน

ความอันตรายไม่เพียงแต่เกิดขึ้นกับมู่ลี่เท่านั้น แต่มันยังอาจจะเกิดขึ้นกับเบียไม่ได้ชเนกัน เพราะยังไงเขาก็ถือว่าเป็นไอดอลเช่นกัน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชาย แต่มันก็ไม่มีอะไรมารับประกันว่าจะไม่มีคนประเภทท…อย่างนั้นอยู่ในโลกACG

ในการแบ่งกลุ่มในครั้งนี้ก็มีปัญหาเกิดขึ้นเช่นกัน นั้นคือหิงห้อยไม่ยอมเข้าเดินทางไปกับเบียโม่เด็ดขาด เธอให้เหตุผลว่าเธอจะไม่ยอมเดินทางไปกับผู้ชายที่สวยกว่าตัวเอง

ดังนั้นเพื่อเป็นการป้องกันอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น โจวหยูจึงได้ไปนําบอดี้การ์ดทั้งหมดของหมู่บ้านมินิลู่หัวให้มารวมเดินทางในครั้งนี้ด้วย ขี้เมาเฒ่า แจ็ค และบูบู ต่างก็ถูกเรียกตัวมา

ก่อนหน้านี้บบได้ติดตามโจวหยูออกไปจากหมู่บ้านเพื่อทําภารกิจ และนั้นทําให้มิตรของเขาที่มีต่อโจวหยูอยู่ในระดับ 5 ดาวเป็นที่เรียบร้อย ซึ่งมันทําให้แจ็คไม่มีความสุขอย่างมาก ดังนั้นคราวนี้เขาจึงขอติดตามไปกับโจวหยูเพื่อหวังว่าจะทําให้ระดับมิตรภาพของเขาขึ้นไปถึงระดับ 5 ดาวเช่นกัน แต่เหตุผลจริงๆโจวหยูกับไม่คิดแบบ นั้น เขาคิดว่าเพราะแจ็คได้เห็นว่าคู่แข่งของตัวเองทําอะไรได้บ้าง เพื่อไม่เป็นการตามหลังเกินไปเขาจึงต้องรีบตามอีกฝ่ายให้ทัน ดังนั้นเหตุผลอะไรก็ตามที่ยกมาข้างต้นนั้น มันเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น

ด้วยวิธีนี้เองสี่บอดี้การ์ดได้ถูกแบ่งออกเป็นสองทีม นิ่งห้อย และ แจ็ค จะปกป้องมู่ลี่ ขี้เมาเฒ่า และ บูบู จะปกป้องเบียโม่ สําหรับโจวหยูนั้นจะพาเด็กๆตามเขาไป และแน่นอนว่าเขาเลือกที่จะตามมู่ลี่ไป โดยที่เขาให้เหตุผลว่ายังไงผู้หญิงก็ควรจะได้รับการปกป้องมากกว่าเด็กผู้ชาย

“เอาละ! เบียโม่! ลูกต้องดูแลตัวเองด้วยนะ เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่ลูกได้ออกจากหมู่บ้าน ระหว่างทางฟังลูกต้องฟังบูบให้มากเข้าไว้ เขามีประสบการณ์มากกว่าลูก และแน่นอนว่าห้ามวิ่งไปคนเดียว และจะต้องแจ้งให้บูบูหรือข้าเมาเฒ่าทราบทันทีหากมีอะไรเกิดขึ้น”

ในตอนนี้โจวหยูดูเหมือนคุณย่าแก่ๆที่กังวลเรื่องความปลอดภัยของลูกหลานของเธอ เขายังได้เอาเงินจํานวนหนึ่งมามอบให้บูบูเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นในโลกแห่งความเป็นจริงหรือโลก ACG การมีเงินติดตัวก็ยังเป็นอะไรที่ดีกว่าไม่มีมัน

“ข้าเองต้องการเงินด้วย!”

ขี้เมาเฒ่าดูไม่มีความสุขเมื่อเหตุแบบนี้ อย่างไรก็ตามโจวหยุไม่เชื่อใจเขา เพราะเมื่อใดก็ตามที่ผู้ชายคนนี้มีเงิน เขาจะใช้จ่ายไปกับของโปรดของตัวเองทันที

หลังจากแก้ปัญหามากมายนี้หมด ในที่สุดเขาก็เตรียมทุกอย่างพร้อมและสามารถออกเดินทางได้ในวันถัดไป