The Great Merchant in the Cataclysm - ตอนที่ 173

ตอนที่ 173: ประสบปัญหาใหญ่

ปีกของด้วงออบซิเดี้ยนสั่นเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม มันกลับสู่สภาวะปกติทันที และยังคงซ่อนตัวอยู่ในเงามืด

ในขณะเดียวกัน สัตว์กลายพันธุ์รอบ ๆ ศูนย์การค้าก็เริ่มมีความปั่นป่วน เห็นได้ชัดว่าพวกมันได้ยินเสียงคํารามจากลิงชิมแปนซีเมื่อครู่นี้ พวกมันเชื่อว่าเจอการโจมตีของศัตรู ดังนั้น การจ้องมองของพวกมันจึงหันไปมองที่ศูนย์กลาง

ในหมู่พวกมัน รวมถึงลิงชิมแปนซีด้วย แม้ว่าเพื่อนของพวกมันจะร้องขอความช่วยเหลือ แต่พวกมันก็ดูเหมือนกระวนกระวายเท่านั้น ดูเหมือนว่าเท้าของพวกมันจะหยั่งรากลงกับพื้น เนื่องจากพวกมันไม่ต้องการออกจากที่นั่น หรือมากกว่านั้น พวกมันไม่กล้าออกจากพื้นที่ มันเพียงพอที่จะเห็นว่าสัตว์กลายพันธุ์ที่อยู่ตรงกลางนั้นมีอิทธิพลมากแค่ไหน เนื่องจากพวกมันทั้งหมดเชื่อฟังคําสั่งของมัน

ดวงตาของลิงชิมแปนซีเต็มไปด้วยความวิตกกังวล หนึ่งในนั้นไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้ ขณะที่มันคําราม เบา ๆ และตั้งใจที่จะออกจากที่นั่น

แต่ไม่มีการตอบสนองจากศูนย์กลางของศูนย์การค้า แม้ว่าลิงชิมแปนซีนั้นจะกระวนกระวาย มันก็ยังคงปิดปาก และรออยู่อย่างเงียบ ๆ มันไม่กล้าที่จะทําอะไรปราศจากการอนุญาตแม้ว่า มันจะไม่รู้ว่าสมาชิกในเผ่าเจอศัตรูแบบไหนก็ตาม

อย่างคาดไม่ถึง สุนัขโง่ตัวนั้นได้ก่อให้เกิดความปั่นป่วนครั้งใหญ่ อย่างไรก็ตาม มันอาจจะดีกว่านี้ หากมันตัวใหญ่กว่านี้ เจ้าด้วงออบซิเดี้ยนยังคงไม่สามารถออกจากสถานที่นี้ได้ เนื่องจากมันต้องการความวุ่นวายมากกว่า

เจ้าด้วงออบซิเดี้ยนตั้งสติของมันไว้ แม้ว่าพลังของมันจะไม่เป็นระเบียบเล็กน้อย แต่มันก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

หมาป่ากลายพันธุ์นั้นทําตามที่เจ้าด้วงออบซิเดี้ยนคาดหวัง เนื่องจากในที่สุดมันก็สร้างความวุ่นวายมากขึ้น

บนถนนที่ว่างเปล่า มีสุนัขตัวใหญ่ยืนสี่ขาอยู่บนพื้น ร่างกายของมันเอียงไปข้างหน้าเล็กน้อย และมีหน้าตาดุร้ายอยู่บนใบหน้า ขนทั้งร่างของมันตั้งชัน และมันดูดร้ายเป็นพิเศษ

แต่ส่วนที่แปลกที่สุดคือ มีงูหลามตัวใหญ่ขดอยู่ข้าง ๆ มันด้วย ขณะเดียวกัน มีลิงชิมแปนซีมากกว่าหนึ่งโหล สูงเกือบสามเมตรอยู่ฝั่งตรงข้ามของมัน ซึ่งไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย

หมาป่ากลายพันธุ์มีพลังงานสะสมจากเมื่อคืน ดังนั้น พลังของมันจึงอยู่ระหว่างรอยต่อของระดับแรก และระดับสอง เพราะฉะนั้น ออร่าของมันจึงไม่สามารถคาดเดาได้ ควบคู่ไปกับแนวป้องกันดินทําให้ลิงชิมแปนซีที่บาดเจ็บหวาดกลัว

ด้วยเหตุนี้ ลิงชิมแปนซีจึงไม่มั่นใจกับความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหมาป่ากลายพันธุ์ หากมันไม่ดีเท่ากับ พวกมันทําไมมันถึงหยิ่งผยอง และเผชิญหน้ากับพวกมันที่นี่? มันต้องมั่นใจในความสามารถของมัน

ลิงชิมแปนซีเหล่านี้เดิมมีสติปัญญาสูงกว่าสัตว์โลก ด้วยสมองของเด็กห้าขวบ ภายใต้การเปลี่ยนแปลงของคลื่นวิวัฒนาการ ความคิดของพวกมันเพิ่มขึ้นอย่างมากจนถึงระดับที่ใกล้เคียงกับสติปัญญาของวัยรุ่นอายุ 15-16

ดังนั้น ลิงชิมแปนซีจึงกําลังรอกําลังเสริมในตอนนี้ พวกมันจะไม่รับความเสี่ยงในการจัดการกับเจ้าหมาป่ากลายพันธุ์ขนาดใหญ่ในตอนนี้

ไม่แน่ใจว่าพวกมันจะคิดอย่างไร เมื่อรู้ว่าหมาป่าตัวใหญ่ที่พวกมันกลัวในตอนนี้ สามารถล้มลงได้ด้วยการใช้พลังของพวกมันอย่างเต็มที่เพียงสองตัว

หมาป่ากลายพันธุ์ค่อนข้างสงบในใจ มันรู้ว่าเมื่อมันทํางานเสร็จ จางมู่จะมอบความปรารถนา และให้รางวัลมันด้วยยาวิวัฒนาการระดับสอง ดังนั้น มันจึงไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับลิงชิมแปนซีเหล่านั้น ซึ่งมีความคิดเรียบง่าย และมีแขนขาที่พัฒนาได้ดี แม้ว่ามันจะไม่รู้เหตุผลว่าทําไมพวกมันถึงยังยืนอยู่ที่นั่น แต่ถ้าพวกมันเข้ามา มันก็จะหนีไปทันที

ตามความเร็วที่พวกมันไล่งูเหม็นตัวนั้น มันจะสามารถสลัดพวกมันได้ ถ้ามันใช้ความเร็วเต็มที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนนี้มันคุ้นเคยมากขึ้นในการใช้ธาตุดิน มันสามารถยืมพลังบางอย่างจากดินได้ ดังนั้น ตราบใดที่มันแตะพื้น จะมีพลังงานธาตุดินมากมายส่งผ่านไปยังร่างกายของมัน

ทั้งหมาป่ากลายพันธุ์ และลิงชิมแปนซีไม่ได้ทําอะไรอย่างประมาท แต่สิ่งที่ทั้งสองฝ่ายไม่คาดคิดก็คืองูหลามสีทองที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหนึ่งจะทําลายความเงียบระหว่างพวกมัน มันกระดิกตัวไปมาทันที่ที่ได้รับคําสั่งจากหลินฮัวภายนอกเมือง นอกจากนี้ มันรู้สึกว่าหมาป่ากลายพันธุ์นั้นไร้เหตุผลเกินไป

หากเจ้าต้องการสู้กับพวกมัน งั้นต่อสู้ไป แต่ปล่อยข้าไปจากที่นี่

คราวนี้หมาป่ากลายพันธุ์ไม่มีความสุข ขณะที่มันคํารามใส่งูหลามสีทอง และประณามว่ามันขี้ขลาด มันเหยียบหางของมันไม่ให้มันวิ่งหนี ด้วยแรงโน้มถ่วงจากธาตุดิน มันถูกตรึงไว้กับพื้นโดยเจ้าหมาป่ากลายพันธุ์ งูหลามสีทองไม่คาดคิดว่าหมาป่ากลายพันธุ์จะทําแบบนี้ มันจึงไม่ได้ต่อต้านตั้งแต่แรก

งูหลามสีทองสะบัดลิ้น และยึดลําตัวเล็กน้อย ม่านตาทั้งสองจ้องไปที่หมาป่ากลายพันธุ์ มันส่งเสียงขู่ใส่หมาป่ากลายพันธุ์ และบอกมันให้ปล่อยหางของมัน อย่างไรก็ตาม เจ้าหมาป่ากลายพันธุ์ไม่สนใจมัน แต่กลับจ้องมองงูหลามสีทองอย่างดุร้าย

แม้ว่าจะมีเหตุผลที่จงใจอยู่เบื้องหลัง แต่ขาก็ทําเพื่อช่วยเจ้าด้วยเช่นกัน นั่นคือเหตุผลที่ข้ายืนหยัดต่อสู้กับสัตว์ร้ายที่มีกล้ามเนื้อเหล่านี้

แต่ตอนนี้ ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่าเจ้าจะทิ้งเพื่อนของเจ้า เพื่อหลบหนี นั่นมันโหดร้ายเกินไป ข้าจะปล่อยเจ้าไปได้อย่างไร?

งูหลามสีทองค่อย ๆ ใช้ความแข็งแกร่ง ในขณะที่ส่งเสียงขู่ชัดขึ้นเรื่อย ๆ มันเดือนหมาป่ากลายพันธุ์ว่า ถ้ามันไม่ยอมปล่อยมันก็กําลังจะลงมือ อย่างไรก็ตาม มันยิ่งทําให้หมาป่ากลายพันธุ์โกรธจนคํารามไปที่งูหลามสีทองดังขึ้น

มันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจ้าหมาป่ากลายพันธุ์บ้านี่ยังไม่ยอมปล่อยหางของมัน ยิ่งไปกว่านั้น มันรู้สึกถึงแรงกดดันที่หนักขึ้น และหนักขึ้นอีกด้วย ขณะที่หมาป่ากลายพันธุ์สูญเสียการควบคุมอย่างช้า ๆ

ดวงตาของงูหลามสีทองค่อย ๆ เย็นลง มันรู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหมาป่ากลายพันธุ์ ดังนั้น มันจึงไม่ค่อยกลัวมัน นอกจากนี้ มันจึงไม่ส่งเสียงอีก และกําลังรวบรวมบางอย่างแทน

ฟูวว!

ด้วยความตกใจ งูหลามสีทองได้ยิงของเหลวสีฟ้าอ่อนออกมาสองเส้นจากเขี้ยวพิษของมัน มันพ่นตรงไปที่หัวของหมาป่ากลายพันธุ์โดยไร้ความเมตตา

หมาป่ากลายพันธุ์ไม่คาดคิดว่างูหลามสีทองจะทําอะไรกับสหายของมัน โชคดีที่มันใช้ประสาทสัมผัสทางธรรมชาติของมัน มันเห็นว่างูหลามสีทองเปิดปากเล็งตรงมาที่หัวของมัน มันรู้สึกถึงบางอย่าง และเรียกธาตุดินมาใช้กับร่างกายทันที ร่างของมันถูกกดลงกับพื้นทันทีด้วยความเร็วที่รวดเร็ว ด้วยเหตุนี้ มันจึงหลบพิษสองเส้นได้เฉียดปลายเส้นผม

ช่วงเวลาที่หมาป่ากลายพันธุ์นอนลงบนพื้น และต้องการถามงูหลามทอง หากมันต้องการที่จะต่อสู้ เสียงที่แหลม และโหยหวนรุนแรงดังขึ้นด้านหลังหมาป่ากลายพันธุ์ทันที

มองไปที่งูหลามสีทองที่ตกตะลึง หมาป่ากลายพันธุ์ก็หันกลับไป และก็ตะลึงทันทีเช่นกัน

มันหันกลับไปเห็นสุนัขจิ้งจอกสีขาวที่ด้วงออบซิเดี้ยนพบก่อนหน้านี้กําลังจะลอบโจมตีหมาป่ากลายพันธุ์ เมื่อมันทะเลาะกับงหลามสีทอง เพียงตอนนี้ หมาป่ากลายพันธุ์ปิดกั้นการมองเห็นของมัน ดังนั้น มันจึงไม่เห็นการโจมตีของงูหลามสีทอง

เป็นผลให้ พิษเหล่านี้กระเด็นเข้าตาซึ่งเป็นส่วนที่เปราะบางที่สุดของจิ้งจอกขาว ทันใดนั้น บริเวณนั้นก็สลายไป เลือดที่ไหลลงมาจากบาดแผลทําให้ใบหน้าของมันน่ากลัวยิ่งขึ้น

ความเร็วในการสลายตัวเพิ่มขึ้นเร็วขึ้น เมื่อเลือดไหลออก

ในขณะเดียวกัน สุนัขจิ้งจอกสีขาวก็กลิ้งไปบนพื้นด้วยความเจ็บปวด และเสียงแหลมที่แหลมจากปากของมันก็ค่อย ๆ เคลื่อนผ่านไปทั่วถนน มันยังดังกว่าเสียงเรียกร้องของลิงชิมแปนซีทั้งฝูงเสียอีก

ฝูงสัตว์กลายพันธุ์ที่ศูนย์การค้าซึ่งตอนแรกกระวนกระวายอยู่เงียบลงทันทีที่ได้ยินเสียงร้อง

ทันใดนั้น สัตว์กลายพันธุ์ที่แออัดก็เปิดทางให้สิ่งมีชีวิตเดินออกมาจากใจกลางศูนย์การค้า

มันคือ จิ้งจอกขาวแก่!

รูปร่างของมันคล้ายกับจิ้งจอกขาวที่กําลังเจ็บปวด แต่มันอายุมากแล้ว ไม่มีสัตว์กลายพันธุ์ตัวไหนกล้ามองเข้าไปในตาของมันโดยตรง แม้ว่ามันจะมีย่างก้าวที่สง่างาม แต่ดวงตาของมันก็เต็มไปด้วยการสังหาร

คราวนี้ พวกมันสร้างปัญหาใหญ่!