The Great Merchant in the Cataclysm - ตอนที่ 170

ตอนที่ 170: การแบ่งงาน

จางมู่เฝ้ามองไปที่นักวิวัฒนาการที่มาจากทั้งสามทิศทาง ชายหนุ่มสวมแว่นตากําลังนั่งอยู่บนสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์แมว จางมู่เคยเห็นเสือตัวจริงมาก่อน ดังนั้น จึงสันนิษฐานว่าเจ้าตัวนี้วิวัฒนาการมาจากลูกแมว

สําหรับอีกสองคน มีชายคนหนึ่งที่มาเพียงลําพัง จางมู่ไม่สามารถเห็นสัตว์กลายพันธุ์ด้วยตาเปล่าของเขาได้ และต้องตรวจสอบอย่างเงียบ ๆ รอบร่างกายของชายคนนั้นโดยใช้พลังจิตของเขา ในที่สุดเขาก็พบแมงป่องตัว เล็ก ๆ ซ่อนตัวอยู่ใต้แขนเสื้อของเขา จางมู่ถึงกับสตั้น และพูดไม่ออกด้วยความกลัว โชคดีที่ชายคนนั้นไม่ใช่ศัตรูในตอนนี้ และเขามีกําแพงพลังจิตเพื่อป้องกันตัวเอง หากไม่แล้วละก็เขาคงจะไม่สามารถถึงตอบโต้อะไรได้ เมื่อเขาโจมตีเขาอย่างฉับพลัน

ขนาดของเจ้าแมงป่องตัวนี้ไม่ได้เล็กไปกว่าที่เขาเคยเห็นก่อนยุคหายนะ และนั่นหมายความว่าการวิวัฒนาการไม่ได้ส่งผลต่อร่างกายของแมงป่องตัวนี้ ดังนั้น จึงมีเหตุผลเดียวที่อธิบายได้ นั่นก็คือ พิษของเจ้าแมงป่องตัวนี้จะต้องเพิ่มขึ้นอย่างน่ารังเกียจ

คนที่เหลืออยู่เป็นผู้หญิงสวมชุดสีเหลือง เธอดูมีสีสันมากขึ้น เมื่อยืนอยู่บนงูหลามยักษ์ และเลื้อยเข้าหาดวงตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ และดูถูกเหยียดหยาม ขณะที่เธอมองดูจางมู่ และคนอื่น ๆ จากมุมสูง งูหลามยักษ์ค่อย ๆ แลบลิ้นของมันออกมาช้า ๆ มันดูเหมือนงูหลามสีทองที่เติบโตมาจากสัตว์เลี้ยงในอดีต มันน่าจะเป็นสายพันธุ์ที่เชื่อง แต่หลังจากยุคหายนะเริ่มต้น ความอยากอาหารของมันตามธรรมชาติได้ตื่นขึ้น มันจึงจ้องมาที่จางมู่ด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร

ยกเว้นแมวตัวนั้นแล้ว สัตว์ตัวอื่น ๆ พวกนี้คืออะไร?

จางมู่คิดถึงทันเดอร์เล็กน้อย อย่างน้อยมันก็เป็นสัตว์เลือดอุ่นที่ดูปกติ น่าเสียดายที่มันถูกเรียกกลับไปตรวจสอบผู้ลี้ภัยที่บริเวณทางเข้าเมืองฉานซีที่ไม่สามารถทําได้หากขาดเธอ

ในทางกลับกัน พวกเขาก็มองมาที่ทั้งจางมู่ และหยวนรุย พร้อมกับหมาป่ากลายพันธุ์ด้านหลังของพวกเขา

“ข้าสงสัยว่าใครเป็นคนที่หัวหน้าลองชิให้คุณค่าขนาดให้ข้ารอที่นี่เพื่อเริ่มแผนการ มันกลายเป็นเจ้าหมาตัวใหญ่ แบบเดียวกับเจ้าทันเดอร์” ผู้หญิงที่ยืนอยู่บนงูหลามยักษ์ไม่ได้รู้สึกถึงอันตรายที่มาจากจางมู่ เธอยิ้มอย่างรังเกียจ “แม้ว่ามันเป็นทันเดอร์ มันก็ยากที่จะพูดว่าใครจะชนะเมื่อมันถูกรัดโดยเจ้างูน้อย ข้าไม่รู้ว่าทําไมหัวหน้าถึงต้องการให้เรามารอเจ้าที่นี่เป็นพิเศษ”

โคตรอวดดี?

จางมู่ได้แต่มองผู้หญิงคนนั้นก่อนที่เขาละสายตากลับสู่ปกติ

รู้สึกราวกับว่าเธอถูกล้อเลียนโดยเขา ผู้หญิงคนนั้นขมวดคิ้วของเธอ และชี้มาที่จางมู่ “ท่าทางที่เจ้าให้คืออะไรกัน? หากเจ้าไม่พอใจ เรามาต่อสู้กันได้!”

ราวกับเขาไม่ได้ยินอะไร จางมู่หันศีรษะ และมองไปที่หยวนรุยที่กลัวเจ้างูหลามยักษ์ และหดตัวลงข้างหลังเขา เขาเพิกเฉยผู้หญิงชุดเหลืองราวกับอากาศที่พูดเรื่องไร้สาระ

จางมู่เขาทําให้เธอขุ่นเคืองตอนไหน ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือ เขาได้รับความสนใจจากลองชิ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คิดจะแข่งขันอะไร

ชายคนนั้นที่เลี้ยงแมงป่องก็ปิดปากเหมือนว่าโลกภายนอกไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา

ในขณะเดียวกัน ชายหนุ่มสวมแว่นคนนั้นขมวดคิ้วราวกับว่าเขารู้สึกว่าคําพูดของเธอผู้หญิงจะมากเกินไปหน่อย เขาเงยศีรษะขึ้น และพูดกับผู้หญิงชุดเหลือง “น้องสาวฮัว แม้ว่าเรารอเขามาสักพัก แต่ช่วยหยุดพูดอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลได้ไหม หัวหน้าบอกพวกเราว่าให้ข้อมูลกับเขาเท่าที่เป็นไปได้ ดังนั้น ช่วยแบ่งงานอย่างรวดเร็ว และย้อนกลับทันทีหลังจากบันทึกงาน”

หลังจากนั้น เขาหันหลัง และมองมาที่จางมู่“ข้าเดาว่าเจ้าคือ จางมู่จากที่หัวหน้าบอก ใช่ไหม?”

จางมู่หยักหน้าของเขาเล็กน้อย ชายตรงหน้าของเขาดูเหมือนมีเหตผล เขายิ้มกลับและพูดว่า”ถูกต้องแล้ว ข้าคือ จางมู่ ไม่มั่นใจว่าข้าควรจะเรียกเจ้าว่าอะไร?”

“กูหยวน พวกเขาคือหลินฮัว น้องสาวฮัว และเจียงชู พี่ชายชู ตามลําดับ สิ่งนี้มันคือสัตว์กลายพันธุ์ของข้า มันเป็นลูกแมวเลี้ยงในอดีตเจนเนอร์รอล มาพบชายคนนี้หน่อย”ชายหนุ่มแนะนําเพื่อนของเขากับจางมู่ เจ้าแมวเลี้ยงตัวใหญ่ถูกเรียกว่า เจนเนอร์รอล เมื่อมันถูกเรียกโดยชายหนุ่ม มันค่อย ๆ เงยหน้า และจ้องมองมาที่จางมู่

เมื่อเห็นว่าสัตว์กลายพันธุ์ของเขาไม่ได้ให้ความร่วมมือกับเขา กูหยวน ลูบหัวของเจนเนอร์รอล และยิ้มตรงไปที่จางมู่

เจ้าแมวยังคงเป็นเหมือนเดิม เยือกเย็น และสง่างาม กูหยวนดูแลมันมากเกินไป หากเป็นจางมู่ ไม่ว่าจะเป็นเจ้าด้วงออบซิเดี้ยนหรือหมาป่ากลายพันธุ์ หากทั้งสองกล้าที่จะมีปัญหากับเขา พวกมันจะถูกงดอาหารหรือจะถูกสยบลง นั่นเป็นวิธีที่มีประโยชน์ที่จะทําให้พวกมันเชื่อฟัง

จางมู่หยิบแผนที่แบบย่อออกมาจากกระเป๋าเป้สะพายหลังที่หลีหูเตรียมให้เขา ดวงตาของทั้งสามคนค่อย ๆ สนใจมาที่เขา เขาใช้มือของเขา และชี้ไปที่ป้ายเล็ก ๆ ในแผนที่ที่ถูกทําเครื่องหมายไว้แล้ว”กูหยวนจะไปที่จุดหมายเลขสาม ซึ่งตั้งอยู่ประตูฝั่งทิศตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองจินจง.หลินฮัว ใช่ไหม? เจ้าจะไปที่หมายเลขห้า ส่วนเจียงชู เจ้าจะไปที่หมายเลขหก”

หลินฮัวนั้นดูเหมือนจะไม่ชอบจางมู่ ขณะที่เธอพูดอย่างเยือกเย็นหัวหน้าต้องการให้เราได้รับข้อมูลที่ถูกต้องจากทั้งเจ็ดจุด แต่ตอนนี้ เจ้าแบ่งเพียงสามจุด เจ้าสองคนจะไปที่จุดทั้งสี่ที่เหลืออยู่หรือ? เจ้าไม่ประเมินค่าตัวเองมากเกินไปหรือ? เจ้าไม่รู้หรือว่าเรามีเพียงโอกาสเดียว? เจ้าสามารถรับผิดชอบได้หรือเมื่อมีปัญหา?”

จางมู่ที่ถูกขัดจังหวะโดยหลินฮัว มองไปที่เธออย่างเคร่งขรึม และชี้ออกไป”ถูกต้องแล้ว ขากําลังจะบอกว่า ข้าจะยอมรับทั้งสี่จุดที่เหลือ นอกจากนี้ พ่อแม่ของเจ้าไม่ได้สอนให้เจ้าอย่าขัดจังหวะ เมื่อคนอื่นพูดหรือ? คุณผู้หญิง หลินฮัว ฮะ?”

ใบหน้าของหลินฮัวซีดด้วยความโกรธ งูหลามยักษ์นั่นเชื่อฟังภายใต้ร่างกายของเธอ และปล่อยให้เธอเหยียบหัวของมัน ในขณะที่พวกเขาทั้งสองกําลังโกรธ อย่างไรก็ตาม ทิศทางที่พวกเขากําลังจะไปนั้นคือ จุดที่ห้า ดูเหมือนว่าเธอไม่กล้าที่จะทําเรื่องอะไรเหมือนกัน หากเธอทําให้ลองชิโกรธ เธอรู้ว่าชายศีรษะล้านจะไร้เหตุผลอย่างไร จากผู้ที่ปกติดูใจดี และเป็นมิตร

“พี่ชายจางมู่ ได้โปรดอย่าสนใจเธอ บุคลิกของน้องสาวฮัวเป็นแบบนี้ตลอด ข้าจะดีใจ เมื่อท่านคุ้นเคยกับมัน” กูหยวนมองมาที่จางมู่ด้วยความหวังว่าเขาจะเข้าใจ

จางมู่โบกมือของเขา และตอบกลับว่า “ข้าจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนี้ เพราะตําแหน่งที่หมายเลขหนึ่ง สอง สี่ และเจ็ด ใกล้กันมาก และข้ามีนักวิวัฒนาการสองคน และสัตว์กลายพันธุ์สองตัว ดังนั้น เราจะจัดการเรื่องนี้ด้วยกัน เนื่องจากเคมีของเรานั้นเข้ากันได้ดีมาก

ดังนั้น จุดที่เสี่ยงที่สุด หากใครคนใดถูกเปิดเผย จําไว้ว่ารักษาชีวิตของตัวเอง พยายามที่จะดึงดูดความสนใจฝูงซอมบี้ และสัตว์กลายพันธุ์ให้ได้มากท่าที่จะทําได้ เพื่อแบ่งภาระของคนอื่น เมื่อพวกเขาใกล้ใจกลางเมือง”