The Dark King – กษัตริย์แห่งความมืด - ตอนที่ 654
The Dark King – Chapter 654 ไม่เชื่อฟัง – 2
“นาทีสุดท้าย” เทียนนําบุหรี่ใบหลิงออกมาจากกระเป๋าของเขาและยื่นให้กับริเชล แต่ดูเหมือนว่าเขาตั้งใจทําหล่นและบุหรี่ก็ตกลงไปอยู่ที่พื้นตรงเท้าของตนเอง
ริเชลเห็นบุหรี่ที่อยู่บนพื้น เขาก็รีบวิ่งกระโดดเข้าไปคว้าไว้ทันที
แต่เมื่อเขาเกือบจะสัมผัสมันได้ ก็มีรองเท้าหนังเหยียบลงมาบนบุหรี่ที่อยู่บนพื้นและออกแรงขยี้เบาๆจนบุหรี่แบนเรียบ ก่อนจะยกเท้ากลับไป
ริเชลตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขารู้สึกโกรธอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนและหันไปมองเทียนแต่ก็เห็นเพียงสีหน้าที่ดูเฉยเมยเท่านั้น
เขากัดฟันของตนเองอย่างรุนแรงและอยากลุกขึ้นไปต่อยหน้าเด็กหนุ่มคนนี้ แต่เขารู้ว่าเขาทําแบบนั้นไม่ได้
เวลาผ่านไปช้าๆ ความรู้สึกเจ็บปวดของเขาลดน้อยลงไปอีกครั้ง พยายามที่จะหักห้ามใจตัวเองซ้ําแล้วซ้ําเล่า และคิดอยู่เสมอว่าถ้าหากยังหายใจได้ก็จะรอดไปได้
ชื่อเสียงที่โด่งดังไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลย…
ยิ่งไปกว่านั้นเขายังรู้สึกว่าตอนนี้เขาไม่มีอะไรจะเสียแล้ว…
รองเท้าที่เหยียบลงมาก่อนหน้านี้น่าจะสะอาด…
เขายื่นมือที่สั่นเทาของตนเองออกไป จากนั้นก็หยิบบุหรี่ที่ถูกเหยียบจนแบนราบขึ้นมาวางไว้บนฝ่ามือของตนเอง สายตาของเขาดูมีความสุขขึ้นมาทันที ในเวลาเดียวกันความเกลียดชังและจิตสังหารของเขาก็ปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรงแต่เขาก็ต้องก้มหน้าของตัวเองเอาไว้เพราะไม่อยากให้เทียนรู้
กล่องไม้ขีดถูกโยนมาที่ด้านหน้าของเขา
เทียนเดินกลับไปหาไอช่าและพูดกับนิโคลัสว่า “ไปหยิบยานอนหลับที่อยู่ในห้องทดลองใต้ดินมาอีก”
“รับทราบครับ” นิโคลัสรีบออกไปทันทีแต่เขาก็ยังแอบเหลือบมองพระสันตะปาปาที่นั่งก้มหน้าอยู่ที่ผืนในใจ ของเขาเต็มไปด้วยความกลัว
ริเชลรีบบุหรี่บุหรี่ในมือของตนเองทันทีแม้ว่ามันจะแบนเรียบแต่เขาก็ยังสามารถดูดควันที่ปลายอีกด้านหนึ่งของบุหรี่ได้ เขารู้สึกราวกับว่าตนเองได้ขึ้นสู่สวรรค์ในตอนนี้ ความทรมานและความคันของเขาหายไปแล้ว เขารู้สึกราวกับว่าได้รออยู่บนก้อนเมฆ ไร้ซึ่งความเจ็บปวด
เทียนมองไปยังสีหน้าของริเชลที่ดูล่องลอย เขารู้ดีว่าของเหลวที่สกัดจากใบต้นหลิงเมื่อถูกฉีดเข้าไปในร่างกายเป็นครั้งที่ 2 ก็จะถูกดูดซึมเข้าไปในเลือดอย่างสมบูรณ์และยากมากที่จะทนอาการเสพติดไหว ยิ่งจํานวนครั้งที่ฉีดมากเท่าไรอาการเสพติดก็จะรุนแรงมากยิ่งขึ้นเท่านั้น!
ยิ่งไปกว่านั้นจากผลการทดลอง 2 ครั้งในบุคคลเดิมแล้วเขายังเห็นว่า สารเสพติดชนิดนี้ไม่เพียงทําร้ายร่างกายเท่านั้นไปยังบอบช้ําไปถึงจิตวิญญาณด้วย
เมื่อนิโคลัสกลับมาพร้อมกับยานอนหลับ เทียนก็บอกเขาให้ยื่นให้ริเชลที่กําลังสูบบุหรี่ใบต้นหลิงอยู่ ไม่นานหลังจากนั้นริเชลก็หลับไปจริงๆ
เทียนพดกับนิโคลัสอีกสักพักและพาไอช่าออกไปจากปราสาท
ในปราสาทเก่าแก่ที่เมืองแห่งหนึ่ง
มันเป็นเมืองเล็กๆที่อยู่ทางด้านทิศตะวันตกของย่านการค้า แม้จะเป็นเมืองเล็กๆแต่ก็มีความเจริญรุ่งเรืองมาก ผู้คนที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้ต่างก็ร่ํารวยเป็นส่วนใหญ่ เพราะที่นี่คือเมืองของนักบวชของโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ การรักษาความปลอดภัยที่นี่ก็เข้มงวดมากไม่มีคดีร้ายแรงเกิดขึ้นที่นี่เป็นหลายสิบปีแล้วแม้แต่คดีเล็กๆอย่างลักขโมยก็ไม่มีเกิดขึ้น
ผู้ที่ปกครองเมืองนี้คือตระกูลลุค เป็นตระกูลที่โด่งดังมาก พวกเขาเป็นขุนนางระดับสูง เป็นสมาชิกของพระราชาคณะแห่งโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งทําให้ตระกูลของพวกเขาเจริญรุ่งเรืองและโด่งดัง..
ในตอนนี้ที่ใต้ดินของปราสาทตระกูลลุค เต็มไปด้วยเสียงตะโกนมากมายรอบๆพื้นที่วงกลมขนาดใหญ่ มันเป็นพื้นที่กว้างชั้นใต้ดินที่สร้างให้เป็นสนามประลอง ประดับหินแสงเพื่อทําให้ภายในนี้สว่างอยู่เสมอ
พื้นที่รอบสนามประลองวงกลมล้อมเอาไว้ด้วยลวดหนามสูงประมาณ 2 เมตร ในตอนนี้บนสนามประลองมีหญิงสาวคนหนึ่งที่สูงประมาณ 1.7 เมตรกําลังต่อสู้กับชายที่สูงประมาณ 2 เมตรอยู่ หญิงสาวคนนี้มีผิวขาวและมีผมสีน้ําตาล เธอดูไม่ต่างจากคนทั่วไป แต่ทั่วร่างกายของเธอนั้นเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นมากมาย เครื่องแต่งกายที่เธอสวมใส่ก็ดูล่อแหลมอย่างมาก ท่อนบนมีเสื้อตัวเล็กที่เปิดเผยเนื้อหนังและท่อนล่างสวยเพียงกางเกงที่เหมือนกับกางเกงชั้นในตัวหนึ่งเท่านั้น
ส่วนชายหนุ่มอีกคนนั้นก็แต่งตัวเรียบง่ายมากท่อนบนเปลือยเปล่าและท่อนล่างสวมกางเกงขาสั้น ร่างกายของเขามีกล้ามเป็นมัดๆ
“ฆ่ามัน! ฆ่ามัน!”
“ฆ่าเธอซะ!”
“ฆ่านางแมงป่องซะ!”
ข้างสนามเต็มไปด้วยเสียงโหร้องมากมาย บางคนก็พูดผ่านไมโครโฟนในมือทําให้เสียงดังยิ่งขึ้น
คนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่ต่างก็มีผมสีทองและสวมชุดผ้าไหมที่ดูหรูหราพร้อมเครื่องประดับมากมาลังโหร้องตะโกนเชียร์การต่อสู้บนสนามประลอง
ตู้ม!
ชายรูปร่างกํายําได้โอกาสก็ปล่อยหมัดเข้าไปที่ท้องของหญิงสาวทันที
หญิงสาวคนนั้นตัวงอเป็นกุ้งและกระอักเลือดออกมาทันที
ชายร่างกํายําไม่ปล่อยโอกาสนี้คว้าไปที่เส้นผมของหญิงสาวและกระแทกใบหน้าของเธอลงกับพื้นทันที
เมื่อเห็นการต่อสู้ที่ดุเดือดเสียงโหร้องตะโกนของผู้คนก็เริ่มดังมากยิ่งขึ้น ในเวลาเดียวกันก็มีหลายคนที่โยนเหรียญทองเข้าไปในสนามประลอง เสียงของเหรียญทองที่กระทบกับพื้นสนามช่างไพเราะอย่างยิ่ง
“ฆ่า ฆ่ามันซะ!”
“ฆ่ามันเลย ฆ่านางแมงป่องนั้นเลย!”
ผู้คนที่อยู่รอบสนามต่างตะโกนออกมาด้วยความบ้าคลั่ง