The Dark King – กษัตริย์แห่งความมืด - ตอนที่ 620

The Dark King – Chapter 620 การประชุมผู้อาวุโส

หลายวันผ่านไป..

เซอร์กี้กลับมาที่นี่ครั้ง เขาข้ามผ่านแดนรกร้างภายในกําแพงยักษ์และปีนกําแพงออกมาหาเทียน ”นายท่านครับ ทุกสิ่งที่คุณต้องการเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว นิโคลัสกับเกล็นก็กําลังรอให้คุณกลับไป”

เทียนเดินออกมาจากกองหินพร้อมกับไอช่าและมองไปยังแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมาบนพื้นดิน เขาได้ยินเสียงของเซอร์กี้แล้วแต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมองแค่ถามกลับมาว่า “เรื่องของฉันยังไม่ได้รั่วไหลออกไปใช่ไหม?”

เซอร์ก็รีบตอบกลับมาว่า “ยังครับ ผมทําตามคําสั่งของคุณทุกอย่าง มีเพียงเกล็น นิโคลัส และเพื่อนของคุณอีก 2 คนเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้”

เทียนพยักหน้าเบาๆขณะที่มองไปยังดวงอาทิตย์ที่กําลังลับขอบฟ้า เวลากลางคืนใกล้จะมาถึงแล้ว แม้แต่ดวงอาทิตย์ในตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับสีเลือด

เขาลุกขึ้นมาช้าๆปัดเศษดินที่อยู่บนกางเกงและหันไปพูดกับไอช่าเบาๆว่า “ได้เวลากลับบ้านแล้ว”

ไอช่ายังคงเงียบและเฉยเมย

เซอร์ก็จ้องมองไปที่ไอช่าและรู้สึกแปลกประหลาดในใจ ทุกๆครั้งที่เขามองหน้าหญิงสาวคนนี้ เขารู้สึกหวาดกลัวราวกับตนเองกําลังเผชิญหน้ากับพยัคฆ์ตัวหนึ่ง เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรแต่พยายามอยู่ห่างหญิงสาวคนนี้ให้มากที่สุด เขารู้ว่าหญิงสาวคนนี้สําคัญกับเทียนมากเพราะเขาไม่เคยเห็นเด็กหนุ่มเลือดเย็นคนนี้ทําดีกับใครมาก่อนเลย

เทียนไฟแบตเตอรี่ที่ชาร์จจนเต็มแล้วเข้าไปในกระเป๋าของเขาและยื่นกระเป๋าให้กับเซอร์กี้ ก่อนจะจับเชือกและปีนขึ้นไปบนกําแพงยักษ์ทันที เขาหันไปมองไอช่าและนึกถึงการฝึกฝนของเธอ เขาไม่เคยฝึกฝนให้เธอไต่เชือก จึงกลับลงมาจากกําแพงยักษ์อีกครั้งและใช้มือข้างหนึ่งโอบเอวของเธอเอาไว้ เขาปีนขึ้นไปบนกําแพงยักษ์ด้วยมือเพียงข้างเดียว

เซอร์กี้กลัวว่าเชือกอาจจะขาดเพราะน้ําหนักที่มากเกินไป เขาไม่กล้าที่จะไต่เชือกขึ้นไปพร้อมกัน เขายังคงมองจากข้างล่างจนเทียนและไอช่าขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของกําแพงยักษ์ ในใจของเขารู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย เขาไม่กล้าที่จะถามอะไรแต่รู้ว่าหญิงสาวที่เอาแต่ตามเทียนคนนี้ต้องมีความสัมพันธ์กลับเทียนอย่างลึกซึ้งแน่นอนและเขาทําได้เพียงอิจฉาเท่านั้น

เทียนไต่เชือกจนมาถึงด้านบนสุดของกําแพงยักษ์ภายในอึดใจเดียว เขามองลงมาและเห็นว่าเซอร์กี้กําลังปืนขึ้นมาในตอนนี้จึงรออยู่ด้านบนกําแพงยักษ์อย่างไม่เร่งรีบ เมื่อเห็นทิวทัศน์ของภูเขาและแม่น้ําจากด้านบนกําแพงยักษ์แห่งนี้ก็ทําให้เขายิ้มออกมาเล็กน้อย

หลังจากนั้นไม่นานเซอร์กี้ก็ปืนตามขึ้นมาและพูดออกมาว่า ” ขอโทษที่ต้องให้รอครับ”

“ไปกันเถอะ” เทียนโอบเอวไอช่าเอาไว้อีกครั้งและไต่เชือกลงมาจากกําแพงยักษ์

ในค่ําคืนที่เงียบสงบที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยหมู่ดาวมากมาย

ด้านหน้าของคฤหาสน์หรูหราในเมืองที่คึกคักที่ย่านธุรกิจมีรถม้าผ่านไปมามากมาย รถม้าไม่ได้จอดอยู่หน้าประตูเหมือนกับขุนนางคนอื่นๆ แต่กลับมาจอดอยู่ที่ลานกว้างหน้าคฤหาสน์ มีชายคนหนึ่งเดินลงมาจากรถม้า เขาสวมหน้ากากที่ดูแปลกประหลาดและเดินเข้าไปในคฤหาสน์ที่หรูหราหลังนั้น

ที่นี่ไม่เหมือนกับคฤหาสน์ที่เงียบเหงาหลังอื่นๆส่วนลึกของคฤหาสน์หลังนี้มีจตุรัสอยู่แห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยความคึกคักและมีชีวิตชีวาราวกับตลาดตอนกลางวัน

ชายสวมหน้ากากเดินไปรอบๆจัตุรัสแห่งนี้ หยิบสิ่งของที่วางขายขึ้นมาตรวจสอบดูหรือไม่ก็ฟังเรื่องที่คนอื่นกําลังพูดคุยกัน บางครั้งก็ตรวจสอบน้ํายาที่พวกนักปรุงยาวางขายอยู่

ฮอว์กอายยืนอยู่บนหน้าต่างและจ้องมองจัตุรัสที่คุ้นเคยเงียบๆ ประตูห้องของเขาถูกเปิดออกทันที เด็กหนุ่มอายุประมาณ 17 ปีที่มีใบหน้าหล่อเหลาแต่กลับดูหยิ่งผยองคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับพูดว่า “คุณฮอว์กอาย การประชุมจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว ท่านผู้อาวุโสกําลังรอให้คุณเข้าประชุม คุณพร้อมแล้วหรือยัง?”

ฮอว์กอายขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจะไม่พอใจที่มีคนมารบกวน จิตสังหารในดวงตาของเขาเป็นประกายออกมาทันทีแต่เขาก็เก็บซ่อนมันเอาไว้ได้อย่างรวดเร็ว

เขาหันไปยิ้มพร้อมกับพูดออกมาว่า ”เป็นท่านเลขานี่เอง ผมเตรียมข้อมูลเอาไว้พร้อมแล้ว เดี๋ยวผมจะมอบมันให้กับผู้อาวุโสทุกๆคนเอง”

เด็กหนุ่มที่หยิ่งผยองคนนั้นก็พูดต่อไปว่า “ถ้าคุณพร้อมแล้วก็ปวดตามมาที่ห้องประชุม อย่าให้ทุกๆคนรอนานไปมากกว่านี้เลย”

“ได้ครับ เดี๋ยวผมตามไป” ฮอว์กอายยิ้มตอบกลับมา

ชายหนุ่มคนนั้นเดินออกไปทันที

รอยยิ้มของฮอว์กอายหายไปทันที่เขาหยิบถ้วยชาราคาแพงของตนเองขึ้นมาและเขวี่ยงมันไปที่กําแพงด้วยความไม่พอใจ เขาถอนหายใจออกมาจากนั้นก็หยิบเอกสารที่อยู่บนโต๊ะทํางานขึ้นมา และเดินออกไปจากห้องทันที

ในห้องประชุมมีคน 7 คนนั่งอยู่รอบๆโต๊ะกลม ตรงตําแหน่งสูงสุดนั้นเป็นชายชราร่าง สูงคนหนึ่งที่ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยไม่ต่างไปจากชายชราที่สามารถพบเจอได้ตามข้างถนน ที่นิ้วของเขาสวมแหวนหยกสีเขียวเข้มที่ไม่ได้ดูโดดเด่นอะไรเอาไว้ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าราคาของแหวนหยกวงนี้เทียบได้กับทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของทั้ง 6 สมาคมใหญ่เลยทีเดียว!

ประตูห้องประชุมถูกเปิดออก เป็นเด็กหนุ่มที่เดินเข้ามา สีหน้าที่หยิ่งผยองของเขาหายไปทันที เขาก้มศีรษะทําความเคารพผู้อาวุโสทุกๆคนและพูดออกมาว่า “ฮอว์กอายกําลังตามมาครับ”

ชายชรายังคงนั่งเอนหลังพิงเก้าอี้ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเพียงแค่ถอนหายใจออกมาเท่านั้น

ไม่นานหลังจากนั้นฮอว์กอายก็เข้ามาในห้องประชุม เขามองไปยังเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังของชายชราใบหน้าของเด็กหนุ่มคนนี้ไม่ได้มีความหยิ่งผยองอีกต่อไป เขาหันไปหาผู้อาวุโสทุกๆคน และพูดขึ้นมาว่า ” ท่านผู้อาวุโสครับผมได้เตรียมข้อมูลที่คุณต้องการเอาไว้แล้ว” เขานั่งลงและยื่นเอกสารในมือให้ชายชราทันที

ชายชราไม่ได้หยิบมันไป

เป็นเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขารีบยื่นมือมาหยิบเอกสารและวางเอาไว้ตรงหน้า ของชายชรา

ชายชราเงียบไปครู่หนึ่งจากนั้นก็พูดออกมาช้าๆว่า “ทุกๆท่าน อีกไม่กี่วันหลังจากนี้จะเป็นการประชุมผู้อาวุโส ทุกๆครั้งของการประชุมผู้อาวุโสก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการจัดอันดับผู้อาวุโส ดูจากสภาพพื้นที่หมายเลข 9 ของเรา 6 เดือนที่ผ่านมาแล้ว พวกท่านคิดว่าหลังจากการประชุมครั้งนี้พวกเราจะสามารถรักษาพื้นที่หมายเลข 9 เอาไว้ได้หรือไม่?”

เราก็ต้องโทษผู้อาวุโสคนก่งในคนที่ถูกขับไล่และต้องติดคนที่หมายเลข 9

คําพูดของชายชราทําให้อีก 6 คนที่เหลือที่นั่งประชุมอยู่เริ่มรู้สึกร้อนรนขึ้นมาทันที หญิงสาวคนหนึ่งที่มีร่างกายที่ดูเย้ายวนใจก็รีบตอบกลับมาว่า ” ท่านผู้อาวุโส นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกสําหรับพวกเรา หากจะโทษใครพวกเราก็ต้องโทษผู้อาวุโสคนก่อนหน้านี้เท่านั้น เขาไม่ได้ทําอะไรเลยนอกจากขับไล่ผู้ที่ไม่มาเข้าร่วมการประชุม ฉันเองก็เป็นหนึ่งในคนที่ถูกขับไล่และต้องติดคุก โชคดีที่เมื่อท่านผู้อาวุโสมารับตําแหน่งทําให้อิสรภาพของฉันกลับคืนมาอีกครั้ง ไม่อย่างนั้นแล้วพื้นที่หมายเลข 9 ของพวกเราคงต้องย่ําแย่ไปมากกว่านี้”

“ใช่!” ชายอีกคนที่มีร่างกายกํายําก็พูดออกมาทันที ” พวกเราทุกคนต่างก็มีหน้าที่ที่ต้องทํา แต่ผู้อาวุโสคนเก่านั้นกลับบขับไล่พวกเราออกไปโดยไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย นอกจากเรื่องนี้แล้วเขาก็ไม่ได้ทํางานอะไรอีกเลยแม้แต่เรื่องสําคัญภายในพื้นที่เขาก็ยังไม่สนใจ นั่นทําให้พวกเราต้องสูญเสียผลประโยชน์ไปมาก ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาพื้นที่หมายเลข 9 ของเราคงยังมีโอกาสที่จะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง”

“ผมเห็นด้วย!” ชายอีกคนก็พูดออกมาทันที “ถ้าไม่ใช่ผู้อาวุโสมารับตําแหน่งแทน พื้นที่หมายเลข 9 ของพวกเราคงขาดผู้นําและความวุ่นวายจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แม้ว่าผมจะสามารถค้นหาผู้ที่มีพรสวรรค์ในพื้นที่ของพวกเราได้ แต่ด้วยเวลาที่จํากัดนั้น ผมเชื่อว่าเราจะกลับมาตําแหน่งเดิมของเราได้ในการประชุมผู้อาวุโสครั้งต่อไป”

ชายชรายกมือของตนเองขึ้นมาเพื่อหยุดสิ่งที่ทุกคนกําลังพูดทันที เขาพูดออกมาอย่างเฉยเมยว่า ” ตําแหน่งผู้อาวุโสนั้นมีหน้าที่รับผิดชอบที่สําคัญมาก ในระหว่างที่ผมเข้ามารับตําแหน่งนี้มีงานอะไรที่พวกคุณทําสําเร็จแล้วบ้าง?”

เมื่อได้ยินคําพูดของเขาทุกๆคนต่างก็หันมามองหน้ากันและมีสีหน้าที่ดูแย่ทันที

“ในฐานะสมาชิกสภาที่ปฏิบัติหน้าที่หย่อนยานหละหลวมแบบนี้ ผมไม่พอใจมาก ผู้ส่งสารแห่งพระเจ้าก็ไม่พอใจมากด้วยเช่นกัน!” ชายชราพูดออกมาอย่างเฉยเมย

เมื่อได้ยินคําที่ว่า ” ผู้ส่งสารแห่งพระเจ้า “ สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ในสายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเกรงกลัว

“ในการจัดอันดับครั้งนี้อันดับของพวกเราจะต้องลดลงไปอีกแน่นอน” ชายชราพูดออกมาช้าๆ แต่ด้วยการปฏิบัติหน้าที่ที่ผิดพลาดของผู้อาวุโสคนเก่า ทําให้ผมต้องทนแบกรับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในตอนนี้! แต่ผมหวังว่าในการประชุมผู้อาวุโสครั้งหน้าทุกๆคนจะปฏิบัติหน้าที่ของตนเองอย่างขยันขันแข็ง ใครที่ยังปฏิบัติหน้าที่ได้ไม่เต็มที่คงรู้นะว่าต้องเจอกับอะไร?”

ทุกคนต่างก็ก้มหน้าลงไปพร้อมกันและตอบกลับมาว่า “รับทราบครับ”

”ดี” ชายชราหันไปมองทุกๆคนจากนั้นก็หันไปพูดกับฮอว์กอายที่อยู่ข้างๆว่า “แจ้งข้อมูลเรื่องนี้ให้กับทุกๆคน ผมอยากจะให้ทุกๆคนรู้ว่าในตอนนี้พื้นที่หมายเลข 8 ได้ตั้งตัวเป็นศัตรูกับพวกเราจากข้อมูลที่ได้รับมาก่อนหน้านี้พื้นที่หมายเลข 11 ได้มีนักเล่นแร่แปรธาตุระดับ 5 ดาวที่เพิ่มขึ้นเป็นจํานวนมากและพื้นที่หมายเลข 8 ก็มีนักปรุงยาระดับสูงเพิ่มขึ้นเป็นจํานวนมากด้วยเช่นกัน ”

“พื้นที่หมายเลข 8 นักปรุงยาระดับสูงเพิ่มมากขึ้น?”

ทุกๆคนต่างก็ตกตะลึงขณะที่หยิบเอกสารที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาอ่าน

ชายชราพูดต่อไปช้าๆว่า “เมื่อการประชุมผู้อาวุโสครั้งนี้จบลงผมคงต้องไปที่เขตตะวันออก ที่นั่นเป็นพื้นที่ของสมาคมหัวเฉิง ถ้าการพูดคุยครั้งนี้ได้ผลพวกเราก็จะได้รับการสนับสนุนจากสมาคมหัวเฉิง วิธีนี้จะช่วยลดความเสียหายที่ผู้อาวุโสคนก่อน…” ขณะที่เขากําลังพูดอยู่ก็รู้สึกได้ถึงลมเย็นที่พัดมาจากข้างนอก ทําให้อุณหภูมิของห้องนี้เย็นขึ้นมาเล็กน้อย

ชายชราขมวดคิ้วและหันไปบอกเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างหลังให้เดินไปบิดประตูและหน้าต่าง แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงฝ่ามือที่เย็นเยียบวางอยู่บนไหล่ของเขา ในขณะเดียวกันทุกๆคนก็ได้ยินเสียงที่พูดขึ้นมาว่า “ดูเหมือนว่าทุกๆคนจะพูดถึงผมอยู่ใช่ไหม?”