The Dark King – กษัตริย์แห่งความมืด - ตอนที่ 617

The Dark King – Chapter 617 ถึงเวลากลับบ้าน

หลังจากที่เช็ดปากให้เธอเสร็จ เทียนก็มองเธอและยิ้มออกมา จากนั้นก็ยื่นมือออกไปหาเธออย่างสุภาพเหมือนกับสุภาพบุรุษคนหนึ่งกําลังเชื้อเชิญให้หญิงสาวผู้สูงศักดิ์มาร่วมเต้นรําด้วย

เมื่อไอช่าเห็นเทียนยื่นมือออกมา เธอยังคงเงียบเหมือนเดิมและยกมือของตนเองขึ้นช้าๆยื่นไปหาเทียน เทียนรู้สึกพอใจมาก เขาจับมือของเธอเบาๆและยกขึ้นมาพร้อมกับใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดคราบสกปรกที่อยู่บนมือของเธอทีละนิ้ว

หลังจากที่ทําเสร็จเขาก็ยิ้มและถามความว่า ” คุณยืนมาตั้งนานแล้วรู้สึกเหนื่อยหรือเปล่า ครับ?”

ไอช่ายังคงยืนนิ่งเหมือนเดิม

เทียนก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขและถามต่อไปว่า ” คุณน่าจะเหนื่อยแล้วแหละ นั่งพักสักหน่อยดีไหมครับ?”

ไอช่ายังคงยืนนิ่งเหมือนเดิม

เทียนยิ้มและพูดออกมาว่า “อย่างนั้นก็ พักได้” หลังจากที่กล่าวจบเขาก็เลื่อนเก้าอี้มาข้างๆเธอ จากนั้นก็หยิบแท่งโลหะ 2 แท่งออกมาและเคาะเข้าหากันจนเกิดเสียงดังขึ้นมา

ไอช่านั่งลงบนเก้าอี้ช้าๆแต่หลังของเธอยังคงตั้งตรงอยู่เหมือนเดิม

เทียนยิ้มขณะที่เขานั่งลงบนพื้นข้างๆเก้าอี้ของเธอ เขาวางศีรษะลงบนขาของเธอจากนั้นก็ใช้มือนวดให้เธอที่บริเวณน่องพร้อมกับพูดออกมาว่า ” พวกเรากําลังจะได้กลับบ้านแล้ว เมื่อถึงตอนนั้นผมจะหาวิธีทําให้สติปัญญาของคุณกลับมาให้ได้ ทุกๆคนต่างก็บอกว่าโลกใบนี้มีพระเจ้าคอยปกป้องคุ้มครองอยู่ ถ้าอย่างนั้นแล้วทําไมจะทําให้คุณกลับมามีชีวิตอีกครั้งไม่ได้? ใช่หรือเปล่า?”

” ผมรู้ว่าคุณก็คิดเหมือนกับผม”

“คุณพักผ่อนก่อนนะ ผมเองก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยขึ้นมาแล้วเหมือนกัน…”

เวลาอีกหลายวันได้ผ่านไป

ในป้อมปราการของตระกูลดราก้อน ฌาคส์ก้มศีรษะเพื่อทําความเคารพเฮลี่ย์ที่นั่งอยู่บนบัลลัง ก็พร้อมกับพูดว่า “ท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์คะ ตอนนี้ทีมผู้พิทักษ์ที่ออกไปปฏิบัติภารกิจในพื้นที่เขตสีแดงได้หายตัวไปเป็นจํานวนมาก พวกเขาทุกๆคนต่างก็หายตัวไปโดยไม่มีใครรอดชีวิตกลับมาได้เลย สถานการณ์อื่นๆยังเป็นปกติ แต่เรื่องนี้มันดูแปลกประหลาดไปหน่อย จากประสบการณ์ของพวกเราที่ผ่านมาไม่ว่าจะเจอสัตว์ร้ายระดับสูงมากแค่ไหนอย่างน้อยก็ต้องมีผู้ที่รอดชีวิตกลับมาแจ้งข่าวได้บ้าง แต่นี่ทุกๆคนกลับหายตัวไปหมดเลย ฉันหวังว่าท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์จะมาตรวจสอบเรื่องนี้ค่ะ”

เฮลี่ย์เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือและตอบว่า “เธอคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”

ฌาคส์เดินเข้าไปใกล้เธอและพูดออกมาเบาๆว่า ” ท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์คะ ท่านเคยพูดไปก่อนหน้านี้ว่าท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์ไอช่าได้ตายไปพร้อมกับราชาซอมบี้แล้ว แต่ฉันคิดว่าการเอาชีวิตรอด และการหลบหนีของท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์ไอช่าคงทําให้เธอมีชีวิตรอดอยู่แน่นอน และมันอาจมีอะไรเกิดขึ้นในพื้นที่เขตสีแดงที่พวกเรายังไม่รู้ค่ะ”

ฮลี่ย์กระพริบตาพร้อมกับพูดออกมาว่า “เธอคิดว่าพี่สาวของฉันยังไม่ตายหรอ?”

ฌาคส์สายศีรษะและพูดออกมาว่า “ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ ปกติแล้วอาวุธเวทย์มนต์ของท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์จะไม่แยกจากท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์ ดาบเล่มนี้ก็มีความเกี่ยวข้องกับมนุษย์และตอนนี้ดาบได้ตายไปแล้วจึงทําให้ฉันคิดได้อย่างเดียวว่าท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์ได้ตายไปแล้วด้วยเช่นกัน มันหมายความว่าราชาซอมบี้ที่อยู่ในพื้นที่สีแดงหมายเลข 2 นั้นแข็งแกร่งกว่าที่พวกเราคิดเอาไว้ บางทีราชาซอมบี้ตัวนี้อาจจะมีองครักษ์ซอมบี้ถึง 3 ตัว นั่นหมายความว่าพวกเราอาจจะพลาดไปตัวหนึ่ง ฉันคิดว่าเราต้องส่งทีมผู้พิทักษ์ระดับสูงออกไปเพื่อตรวจสอบเรื่องนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้ทีมผู้พิทักษ์ที่ออกไปปฏิบัติภารกิจต้องหายไปโดยไม่ทราบสาเหตุอีก”

เฮลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย “ฉันเห็นด้วย เธอส่งคนออกไปตรวจสอบเรื่องนี้เลย”

ฌาคส์ถอนหายใจออกมาจากนั้นก็รีบออกไปจากห้องนี้ทันที

เมื่อฌาคส์ออกไป ก็มีคนคนหนึ่งเดินออกมาจากมุมมืดและพูดกับเฮลี่ย์ว่า ” ท่านบุตรศักดิ์สิทธิ์ ท่านจะให้ฌาคส์ไปที่พื้นที่เขตสีแดงไม่ได้ การรับรู้ของเธอเหนือกว่าทุกๆคนในหมู่นายพลทั้ง 8 คน ถ้าหากว่ามีร่องรอยของ…”

ไอช่าตอบกลับมาว่า “วิธีแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้ดีที่สุดก็คือให้เธอออกไปตรวจสอบ นายคิดว่าฉันไม่รู้หรอ เป้าหมายของเธอที่ออกไปตรวจสอบพื้นที่เขตสีแดงก็เพื่อตรวจสอบดูว่าพี่สาวของฉันตายยังไง ช่างเป็นคนที่ซื่อสัตย์จริงๆ แต่หลังจากเหตุการณ์คลื่นซอมบี้ในครั้งนั้นพี่สาวของฉันคงกลายเป็นเศษเนื้อนับไม่ถ้วน อย่าลืมสิสายเลือดของเธอบริสุทธิ์มากที่สุดในตระกูลเรา พวกซอมบี้จํานวนมหาศาลจะต้องไล่ตามกลิ่นเลือดของเธอไปอย่างแน่นอน”

” ผมก็คิดว่ามันน่าจะเป็นแบบนั้นครับ” ชายที่อยู่ในเงาตอบกลับมาด้วยความเคารพ “แต่เรื่องนี้ก็ยังต้องคิดให้ดี”

ในแดนรกร้างที่กว้างใหญ่มีคนสองคนกําลังเดินอยู่ในตอนนี้ ดูจากรูปร่างแล้วคนหนึ่งเป็นผู้ชายส่วนอีกคนเป็นผู้หญิง คนที่เป็นผู้ชายนั้นสะพายกระเป๋าใบเล็กๆมาด้วยส่วนผู้หญิงนั้นเดินมามือเปล่าตามหลังชายหนุ่มคนนั้นมา

ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยเมฆดํา เสียงฟ้าร้องเริ่มดังขึ้นมา

จากนี้ไม่นานจะต้องมีฝนตกหนักแน่นอน

เทียนเดินมาจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เขาหยุดพักอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้องเขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้และหันไปมองปาที่อยู่รอบๆตัวทันที

หลังจากที่ค้นหาอยู่สักพักเขาก็พบใบไม้ขนาดใหญ่ที่สามารถใช้ทําเป็นร่มได้

เขามัดรวมใบไม้ขนาดใหญ่เข้าหากันและทําเป็นร่มขึ้นมาก่อนที่ฝนจะตกลงมาทันที เขาถือร่มใบไม้เอาไว้เหนือศีรษะของไอช่า สายลมเย็นพัดเข้ามา เขาจ้องมองใบหน้าของไอช่าด้วยรอยยิ้ม

สีหน้าของไอช่ายังคงไร้อารมณ์เหมือนเช่นเคย ดวงตาสีดําของเธอต้องมองไปข้างหน้า ราวกับว่าเธอกําลังมองโลกอีกใบที่คนอื่นๆมองไม่เห็น

เทียนยังคงยิ้มออกมาขณะที่ฝนตกลงมาอย่างหนัก เขาหันไปพูดกับไอช่าที่อยู่ข้างๆว่า “คุณเคยบอกว่าท้องฟ้าอยู่ไกลจากพวกเรามาก แล้วทําไมฝนต้องตกลงมาบนพื้น?”

ไอช่ายังคงเงียบไม่ได้ตอบอะไรกลับมา

เทียนมองไปที่เธอด้วยความคาดหวังอยู่นาน แต่เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเขาก็หัวเราะและพูดต่อไปว่า “คุณคงตอบไม่ได้แน่นอน คงจะมีเรื่องพวกนี้แหละที่คุณสู้ผมไม่ได้ คําตอบของมันก็คือ โลกใบนี้มีแรงโน้มถ่วง ฮ่าฮ่า คุณไม่รู้มาก่อนใช่หรือเปล่า? มันตลกใช่ไหม?”