The Dark King – กษัตริย์แห่งความมืด - ตอนที่ 603

The Dark King – Chapter 603 ภาพลวงตา

เมฆสีดําลอยมาบนท้องฟ้าพร้อมกับเศษฝุ่นที่คละคลุ้งไปทั่วจนไม่อาจมองเห็นได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่งราวกับเวลาหยุดเดิน แสงอาทิตย์ส่องทะลุผ่านเมฆดําลงมาบนพื้นดิน พร้อมกับสายลมที่พัดเอาเศษฝุ่นให้ลอยไป

สายลมที่พัดผ่านไปอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน ไม่ได้รุนแรงเหมือนกับก่อนหน้านี้

ราวกับว่าตอนนี้โลกทั้งใบหยุดหมุน

เสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้ายังคงดังไกลออกไปและค่อยๆเงียบลง เทียนยังคงกอดร่างของไอช่าเอาไว้ราวกับสัตว์ร้ายที่ตรอมใจเมื่อคู่ครองของมันตาย ในใจของเขาเต็มไปด้วยคําอธิษฐานวิงวอนนับไม่ถ้วนแต่ดูเหมือนว่าเทพเจ้าแห่งความตายจะไม่สนใจคําอธิษฐานของเขาเลย

เขารู้สึกว่าน้ําตาของตนเองหายไปช้าๆและที่ไหลรินออกมานั้นเป็นจิตสํานึกและจิตวิญญาณของเขาที่ไหลออกมาจากร่างกาย

เขารู้สึกมึนงงราวกับว่าวิญญาณของตนเองออกจากร่าง

หากไม่มีวิญญาณเหลืออยู่จะนับว่าเป็นมนุษย์ได้อย่างไร?

คนเราจะอยู่อย่างไร้วิญญาณและเหลือเพียงเปลือกนอกของร่างกายได้หรือไม่?

น้ําตาบนใบหน้าของเทียนแห้งเหือดไป เขายังคงกอดเธอเอาไว้ด้วยความเงียบนานเท่านาน

ตึก! ตึก!

ทันใดนั้นก็มีเสียงที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องและทําให้เทียนต้องหันไปมองว่ามันคือเสียงอะไร แต่ต่อจากนั้นเขาก็ต้องรู้สึกตะลึงและสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง ด้วยความโกรธและความเกลียดที่กลืนกินจิตใจของเขาทําให้ใบหน้าของเขาดูบิดเบี้ยวจนราวกับไม่ใช่มนุษย์ในตอนนี้

สิ่งที่เขาเห็นก็คือที่น่องของไอช่านั้นมีศีรษะของอะไรบางอย่างกําลังกัดน่องของเธออย่างต่อเนื่อง มันคือศีรษะของราชาซอมบี้ ที่ถูกตัดออกไปก่อนหน้านี้

“อ๊าก!! ตายไปซะ!” เทียนกระโดดออกไปด้วยความบ้าคลั่ง มือทั้งสองข้างของเขาคว้าไปที่ศีรษะของราชาซอมบี้และดึงมันออกมาจากขาของไอช่า จากนั้นก็โยนศีรษะลงไปบนพื้นดินและกระหน่ําชกลงไปอย่างต่อเนื่อง เขาชกออกไปด้วยความบ้าคลั่งแม้ว่ากระดูกมือของตัวเองจะหัก เขาก็ไม่สนใจ

หลังจากที่ได้ชกออกไปหลายร้อยครั้งมือของเขาก็เป็นแผลขนาดใหญ่ที่ดูน่ากลัว เขาหยุดมือ พร้อมกับสติที่กลับคืนมาอีกครั้ง ศีรษะของราชาซอมบี้ในตอนนี้เหลือเพียงกะโหลกศีรษะเท่านั้นที่ยังไม่แตกสลาย ดูเหมือนว่ามันจะแข็งกว่ากระดูกมือของเขามาก

“ไปลงนรกซะ!” เขากรีดร้องออกมาพร้อมกับขวากะโหลกศีรษะฟาดลงกับพื้นอย่างต่อเนื่อง

หลังจากฟาดลงกับพื้นอยู่หลายครั้งเขาก็หยุดมือ พื้นดินตรงหน้าถูกขุดจนกลายเป็นห ลุมขนาดใหญ่และภายในปากของราชาซอมบี้เต็มไปด้วยดินทรายมากมาย แต่สีหน้าของราชาซอมบี้ก็ยังดูเฉยเมย..

ความโกรธของเทียนพุ่งทะยานขึ้นมาอีกครั้ง เขารู้สึกเศร้า รู้สึกโกรธ รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอเกินไปจนแม้กระทั่งมันเหลือเพียงศีรษะเขาก็ไม่สามารถทําอะไรมันได้

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อทําให้ความโกรธในใจของตนเองสงบลงหลังจากนั้นก็โคจรเคล็ดวิชาโลหิตมังกร แผลที่มือของเขาก็เริ่มสมานเข้าหากันและกระดูกที่หักก็เริ่มเชื่อมเข้าหากันอีกครั้ง

เขาดึงมีดสั้นของตนเองออกมาและกลับไปหาศีรษะของราชาซอมบี้ เขาเห็นผิวหนังด้านหลังศีรษะของราชาซอมบี้ที่มีเกล็ดสีแดงเข้มปกคลุมอยู่

เขาลองยื่นมือออกไปสัมผัสเกล็ดสีแดงดูและพบว่ามันแข็งมากเหมือนกับเกล็ดมังกรที่ไอช่ามี 

เขานึกถึงภาพตอนที่ศีรษะของราชาซอมบี้กัดน่องของไอช่าก่อนหน้านี้ และนึกถึงสีหน้าที่เจ็บปวดก่อนตายของไอช่า หรือว่ามันกัดเธอตั้งแต่ตอนนั้น?

แต่ในตอนนั้นเธอดูอ่อนแอเป็นอย่างมากและเกล็ดมังกรของเธอก็เริ่มหายไปเป็นบางส่วน ซึ่งดูเหมือนว่าราชาซอมบี้จะสามารถดูดกลืนเกล็ดมังกรของไอช่าและใช้สร้างเกล็ดสีแดงเข้มนี้ให้กับตัวเองได้

“แกไอ้สาระเลว!” เทียนตัวสั่นเล็กน้อย เขากํามีดสั้นเอาไว้แน่นและแทงเข้าไปที่ดวงตาของราชาซอมบี้ทันที

ดวงตาของราชาซอมบี้ถูกมีดสั้นแทงเข้าไปอย่างรุนแรงและเลือดก็เริ่มไหลออกมา

แม้ว่ากะโหลกศีรษะของมันจะมีความแข็งมากแต่ดูเหมือนว่าเปลือกตาของมันก็ยังคงเป็นจุดอ่อนอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดไหนดวงตาถือเป็นจุดอ่อนของร่างกายอยู่เสมอ

“คิดหรอว่าฉันฆ่าแกไม่ได้?”

“แกกินอีกสิ กินสิ”

เทียนนั่งลงพร้อมกับใช้มีดสั้นในมือคว้านเข้าไปในดวงตาของราชาซอมบี้จากนั้นก็ใช้ก้อนหินขนาดใหญ่ที่อยู่บนพื้นยัดเข้าไปในปากของราชาซอมบี้

เมื่อเขาดึงมีดสั้นออกมาราชาซอมบี้ก็กรีดร้องเสียงแหลมออกมาทันที ดูเหมือนว่าการโจมตีของเขาจะได้ผลแล้ว

เทียนยังคงร้องตะโกนออกมาขณะที่สมองของเขาเต็มไปด้วยความว่างเปล่า เขากัดฟันและใช้มีดสั้นแทงเข้าไปในดวงตาของราชาซอมบี้อีกครั้งพร้อมกับนําก้อนหินมาทุบลงไปที่ด้ามมีด!

เขารู้สึกตื่นเต้นเมื่อเขารู้สึกได้ว่าเนื้อเยื่อสมองของราชาซอมบี้นั้นมีความเหนียวเป็นอย่างมาก และดูเหมือนว่ามีดสั้นจะผ่านเข้าไปได้ยาก แต่เขาก็ทุบก้อนหินลงไปอย่างต่อเนื่อง

เสียงกรีดร้องของราชาซอมบี้หายไปทันที มันอ้าปากออกมาเล็กน้อยและไม่มีการขยับเขยื้อนอีก

“ตายซะ! ตายซะ! ตายซะ…” เทียนยังคงไม่หยุดเขายังคงใช้ก้อนหินทุบลงไปที่ด้ามมีดอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของราชาซอมบี้ในตอนนี้เละจนดูเหมือนกับกองขี้โคลน

ตึก!

ทันใดนั้นพื้นก็สั่นไหวเล็กน้อย

เทียนยืนขึ้นมาแล้วมองออกไป เขาเห็นร่างที่กําลังเดินตรงมาที่นี่จากระยะไกลๆ พวกมันมีรูปร่างเหมือนกับมนุษย์ขนาดใหญ่เล็กแตกต่างกันออกไป ดูเหมือนว่ามันจะเป็นพวกซอมบี้ที่หลงเหลืออยู่

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่เขาไม่ได้ตื่นตระหนก เขาดึงมีดสั้นของตนเองออกมาจากใบหน้าของราชาซอมบี้พร้อมกับใช้นิ้วของตนเองเช็ดคราบเลือดและเศษสมองของราชาซอมบื้ออกไป เศษสมองของราชาซอมบี้นั้นมีลักษณะเป็นผงไม่ได้มีความเหนียวเหมือนกับสมองมนุษย์

เขาหันไปหาไอช่าเพื่อเตรียมที่จะแบกเธอขึ้นมา แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นเข็มขัดสีเงินที่ไอช่าสวมใส่อยู่ ที่เข็มขัดของเธอนั้นมีขวดโลหะที่บรรจุอะไรบางอย่างติดเอาไว้อยู่ เขารีบหยิบมันออกมาทันที มันคือ ”ผงดับกลิ่น”

เขารีบเปิดขวดออกและเห็นผงสีฟ้าที่อยู่ภายในนั้นและรีบโรยมันไปทั่วร่างกายของตนเองกับไอช่าทันที เขาเคยอ่านเจอในหนังสือที่อยู่ในป้อมปราการมันเป็นสิ่งที่มีราคาแพงมากยิ่งกว่าผงซอมบี้ มันสามารถใช้ปกปิดกลิ่นได้อย่างยอดเยี่ยม แม้แต่ซอมบี้ระดับสูงก็ไม่สามารถรับรู้ได้ และอีกอย่างหนึ่งผงดับกลิ่นนี้ก็มีการผสมกลิ่นของซอมบี้ระดับสูงลงไปซึ่งจะทําให้พวกซอมบี้ธรรมดานั้นไม่กล้าเข้ามาใกล้

ในตอนนี้เขาผสมผงดับกลิ่นเข้ากับเศษสมองของราชาซอมบี้ เทียนเชื่อว่าเขาจะสามารถหนืออกจากฝูงซอมบี้ที่กําลังเข้ามาได้อย่างง่ายดาย ในเวลาเดียวกันเขาก็เข้าใจแล้วว่าเสียงกรีดร้องของราชาซอมบี้ก่อนหน้านี้ไม่ใช่เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแต่มันกําลังเรียกซอมบี้ตัวอื่นให้เข้ามา

ครืน!

เสียงของเท้าจํานวนมากที่กําลังเดินเข้ามาที่นี่ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง เทียนยังคงสงบนิ่ง เขาฉีกเศษผ้าออกมาจากชุดของเขาและใช้มันห่อดวงตาทั้งสองข้างของราชาซอมบี้เอาไว้ เขาอยากจะเก็บมันไว้เพื่อใช้เตือนใจในอนาคต!

แม้ว่าราชาซอมบี้จะตายไปแล้วจริงๆแต่ความโกรธและความเกลียดชังในใจของเขายังคงไม่มีที่สิ้นสุด

เขาอุ้มไอช่าพร้อมกับยืนขึ้นมาและวิ่งออกไปด้วยความเร็วสูงสุด

ครืน!

ฝูงซอมบี้ที่เดินเข้ามาเป็นจํานวนมหาศาลนั้นหยุดลงที่ศพของราชาซอมบี้ ฝูงซอมบี้ที่เดินเข้ามาอย่างพร้อมเพียงกันราวกับกองทหารก่อนหน้านี้เริ่มกระจัดกระจายไปทั่ว พวกมันเริ่มกระจายตัวออกไปอีกครั้งและไม่มีตัวไหนเลยที่หันมาสนใจเทียน

หลังจากวิ่งออกมาเป็นระยะทาง 45 กิโลเมตรติดต่อกันเขาก็หยุดวิ่งและนั่งพักที่กองหินพร้อมกับค่อยๆวางไอช่าลงกับพื้น ทันใดนั้นเขาก็อ้าปากค้างไปทันทีและจ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอ 

เขาไม่รู้ว่าเวลามันผ่านไปนานแค่ไหน แต่ในตอนนี้เขาเห็นว่าขนตาของเธอมีการขยับเล็กน้อยราวกับภาพลวงตา…