The Daily Life of the Immortal King - ตอนที่ 206

ตอนที่ 206 เฮ้ออมีเหยื่อเพิ่มขึ้นมาอีกคนแล้วสินะ

หวังสิ่งพึ่งได้มีโอกาสพบเจออันตรายขนาดนี้ป็นครั้งแรกถ้าหากเขามาช้ากว่านี้ไม่กี่วินาทีสถาณการณ์คงเป็นดั่งเช่นตาสวรรค์ของเขาได้แสดงภาพนิมิตเทพมือระเบิดคงได้นั่งจมกองเลือดอยู่ตรงนั้นเป็นแน่แท้

ตอนนี้เขาได้กํากระบี่วิญญาณที่ชื่ออเวจีหลบหนีไว้ในมือซึ่งเจ้าของของมันก็คือชายหนุ่มคนของหอคอยอมตะหวังสิ่งรับรู้แค่เพียงผิวเผินจากพลังของกระบี่ก็รู้ทันทีว่ากระบี่เล่มนี้ไม่ใช่กระบี่ธรรมดาๆ

ในเชิงพละกําลังด้านต่างๆเห็นได้ชัดว่ามันเหนือกว่ามีดของจอมมารกัวผู้ที่ซึ่งเขาพึ่งทําลายมันมาไม่กี่วันก่อนยิ่งไปกว่านั้นกระบี่เล่มนี้ยังเคลื่อนที่รวดเร็วได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ก่อนหน้านี้หวังลิ่งก็จับมีดของจอมมารกัวผีด้วยมือเปล่าแต่เขาไม่จําเป็นต้องใช้ตาสวรรค์เพื่อทํานายวิถีการโจมตีแต่ครั้งนี้เขาจําเป็นต้องใช้งานตาสวรรค์

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชื่อประกายแสงสีทองจะเป็นแค่เพียงชื่อกระบี่ที่ซึ่งถูกบันทึกไว้ในตําราหรือหนังสือประวัติศาสตร์นั้นมักจะไม่ธรรมดา

แต่ก็น่าเสียดายที่มันต้องมาเจอกับหวังลิ่ง…

การต่อสู้ในครั้งนี้กลับกลายเป็นจุดน่าอับอายของชายหนุ่มจากหอคอยอมตะผู้หญิงซึ่งเขาจําเป็นจะต้องพากลับไปก็หนีไปได้แม้แต่กระบี่วิญญาณของเขาก็ยังถูกหยุดไว้ได้…ในตอนนี้เขาแทบจะไม่เหลือความมั่นใจอีกแล้ว

เขาเลิกฮูดขึ้นเผยให้เห็นผมสีแดงสั้นและเม็ดเหงื่อเต็มหน้าผากแสดงถึงความอ่อนล้า

หวังลิงและเทพมือระเบิดทั้งคู่สังเกตเห็นจุดสีแดงเท่าเม็ดข้าวบนหน้าผากของชายหนุ่ม

พวกเขารู้ทันทีเลยว่าชายหนุ่มคนนี้ได้ทําพันธะสัญญาวิญญาณมามันเป็นวิธีที่สํานักเก่าแก่มักจะใช้ในการควบคุมดูแลเหล่าลูกศิษย์โดยการผูกมัดดวงวิญญาณของพวกเขาเหล่านั้นเพื่อป้องกันการทรยศ

วิธีนี้ก็ยังคงมีการถูกใช้งานอยู่ในปัจจุบันแต่สําหรับพรรคฝ่ายธรรมมะด้วยการรักษาความลับทางสํานักพวกเขาจะมีการทําสัญญาไว้เพียงแค่50ปีพวกเขาไม่มีใช้วิธีเหล่านี้เพื่อเป็นการข่มขู่

และยิ่งไปกว่านั้นการทําพันธะสัญญาวิญญาณถือว่าเป็นสิ่งผิดกฎหมายในปัจจุบัน

แต่ถึงอย่างนั้นพวกพรรคฝ่ายอธรรมก็ยังคงใช้งานมันอยู่

ในการที่จะทําลายแผนการของเหล่าพรรคฝ่ายอธรรมทางรัฐบาลกระทําการทุกลูกแบบเพื่อสืบหาข้อมูลเบาะแสทุกช่องทางไม่ว่าจะเป็นการขายหนังโป๊หรือขนส่งลําเลียงยาเสพติดในแต่ละครั้งข่าวเหล่านี้ก็ได้ถูกนําเสนอผ่านหลายสํานักข่าวแต่มันก็ล้วนเป็นเพียงแค่การปฏิบัติการเล็กๆทั้งยังไม่ถูกนับว่าเป็นภัยคุกคามระดับสูง

แต่หลังจากการเผชิญหน้าหลายต่อหลายครั้งกับหอคอยอมตะเทพมือระเบิดมีความรู้สึกว่าฝ่ายอธรรมคราวนี้ที่พวกเขากําลังเผชิญหน้าอยู่นั้นเป็นองค์กรที่ใหญ่ทั้งยังอยู่เบื้องหลังของเหตุการณ์หลายเหตุการณ์อีกด้วย

แม้ว่าอีกฝ่ายจะยังคงไม่ได้ขยับตัวไปไหนแต่บรรยากาศโดยรอบนั้นทําให้เขาดูเป็นกังวลการที่หยุดพลัง50เท่าของรังสีกระบี่มิหนําซ้ํายังจับกระบี่ด้วยมือเปล่า…นั่นก็พิสูจน์ได้แล้วว่าเด็กผู้ชายในชุดนอนกระต่ายขาวคนนี้มีพละกําลังมากกว่าเขา

ชายหนุ่มจากหอคอยอมตะถอยหลังไปจนอยู่ข้างในวงสีทองซึ่งเขาได้สร้างมันไว้ก่อนหน้านี้เป็นแผนสํารองไว้รับมือกับต้นฮาวธอร์นเขาจ้องไปยังกระบี่ในมือของหวังสิ่ง“แม้ว่าน้องชายจะถือกระบี่นั่นได้แต่น้องชายจะไม่มีวันได้ใจของมัน!มันเป็นกระบี่ที่ได้ชื่อว่ารวดเร็วและว่องไวที่สุดแถมจงรักภักดีเจ้านายที่สุดด้วย!มันยอมที่จะทําลายตัวเองมากกว่าทรยศเจ้าของ!”

หวังลิ่งพยักหน้าให้กับตัวเองและพูดกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะมีแสงสีน้ําตาลเรื่องขึ้นมาบนฝ่ามือ

เมื่อแสงสว่างหายไปก็ปรากฏกระบี่ไม้เล่มสีน้ําตาลขึ้นมา

ชายหนุ่มจากหอคอยอมตะหยีตาเพื่อที่จะดูกระบีเล่มนั้นให้ชัด

เขารู้สึกงุนงงกับสิ่งที่เขาได้เห็น“เป็นเด็กหนุ่มที่แข็งแกร่งแต่ทําไมกระบี่ของเขาจึงเป็นแค่กระบี่ไม้พีช?”

โดยไม่ได้เอ่ยคําพูดใดหวังลิ่งวางจิงเกอลงบนอเวจีหลบหนี

ทันใดนั้นเองชายหนุ่มจากหอคอมอมตะรู้สึกมึนหัวและเมื่อเขารู้สึกตัวอีกครั้งเขาก็รับรู้ได้ว่าพันธะสัญญาระหว่างกระบื่อเวจีหลบหนีนั้นขาดสะบั้นลงเสียแล้ว!

“เป็นไปไม่ได้!”ชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความตกใจและจ้องไปทางหวังสิ่ง“นี่แกทําอะไรกับกระบี่ของฉัน?”

เขายังคงไม่เข้าใจว่าอะไรมันเกิดขึ้นกันแน่ทางด้านเทพมือระเบิดนั้นมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่าง

“นายเข้าใจผิดแล้วน้องชายของฉันไม่ได้ทําอะไรกับกระบี่ของนายเลยเป็นจิงเกอต่างหากที่ทํามัน”

“จิงเกอ?ชื่อกระบี่ไม้พืชเล่มนั้นเรอะ?”

ชายหนุ่มจากหอคอยอมตะยังคงเบิกตากว้างด้วยความตกใจอยู่“ฉันไม่เคยได้ยินชื่อกระบี่นั่นในบันทึกประวัติศาสตร์ไหนมาก่อนเลย”

“ฉันไม่ได้พูดเล่น!”เทพมือระเบิดหัวเราะ“พ่อของเขาซื้อกระบี่เล่มนั้นมาจากตลาดขายนกขายดอกไม้

ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนโลกของเขามันพังทลายลง“…”

“มันน่าเหลือเชื่อใช่ไหมหล่ะ?”เทพมือระเบิดมองไปยังชายหนุ่มก่อนที่จะผายมือออก“เมื่อตอนที่ฉันรับรู้เรื่องราวเหล่านี้ฉันก็รู้สึกตกใจแบบนายนั่นแหละแต่ยังไงเสียมันก็คือความจริงอันที่จริงแล้วมันก็พอจะเข้าใจได้บ้างนายลองคิดนะว่ามีสุดยอดปรมาจารย์ตั้งหลายคนที่เดินเล่นแล้วบังเอิญเจอสุดยอดเคล็ดวิชาหรือสมบัติของวิเศษเรื่องเหล่านี้มันก็ขึ้นอยู่กับดวงและบุญวาสนานั่นแหละ”

“แต่สิ่งที่คุณพูดมานั่นมันดูไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลยนะ!”

ชายหนุ่มจากหอคอยอมตะยังคงไม่ยอมรับความจริงและตะคอกใส่เทพมือระเบิด“มันก็แค่กระบี่ที่ทําจากไม้พืชวางขายในตลาดซอมซ่ออเวจีหลบหนีมันจะเปลี่ยนเจ้านายอะไรง่ายดายขนาดนั้น?”

“นี่น้องชายนายก็น่าจะรู้เรื่องฟีโรโมนของกระบวิญญาณใช่ไหมตามทฤษฎีกระบี่วิญญาณจะสามารถดึงดูดซึ่งกันและกันได้มันไม่ได้แปลว่าทรยศหรืออะไรเลยสิ่งมีชีวิตทุกตัวย่อมมีอารมณ์ความรู้สึกกระบี่วิญญาณก็เช่นกัน”เทพมือระเบิดอธิบาย“ระหว่างกระบี่วิญญาณขอแค่ฟีโรโมนเข้ากันได้กระบี่วิญญาณจิงเกอของน้องลิ่งสามารถดึงดูดเหล่ากระบี่วิญญาณเพศหญิงได้เป็นจํานวนมาก…”

“แต่อเวจีหลบหนีของฉันเป็นเพศชายผู้ชายนะผู้ชาย!”มุมปากของชายหนุ่มจากหอคอยอมตะบิดเบี้ยวและย้ําคําเดิมถึงสามครั้งด้วยความหงุดหงิด

“โอ้มันคือเพศชายงั้นเหรอ”

เมื่อได้ยินดังนั้นเทพมือระเบิดก็ได้ข้อสรุปทันที“นายก็รู้ใช่ไหมว่านายไม่สามารถใช้บรรทัดฐานทั่วไปกับกระบวิญญาณได้จิงเกอของน้องสิ่งนั้นเป็นฝ่ายรุก”

หลังจากเทพมือระเบิดพูดจบกระบี่จึงเกอในมือหวังลิ่งก็สั่นเล็กน้อย…

ทั้งหวังลิ่งและชายหนุ่มจากหอคอยอมตะต่างยืนนิ่ง

“ดังนั้นตั้งแต่เริ่มมันคงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเพศ”เทพมือระเบิดลูบคางตนเองและพูดออกมาด้วยความมั่นใจ“กระปจิงเกอของน้องสิ่งนั้นสามารถดึงดูดได้ทั้งกระบี่เพศชายและหญิง”

ในตอนนั้นเองชายหนุ่มจากหอคอยอมตะไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้วตั้งแต่ได้ฟังทฤษฎีป่วยๆของผู้ชายคน

เขายังคงส่ายหัวไม่เชื่อสิ่งที่เทพมือระเบิดพูดออกมา“ฉันไม่เชื่อฉันไม่เชื่อฉันไม่เชื่อ…”

จากนั้นเองชายหนุ่มผมแดงก็ได้ก้าวถอยหลังก่อนที่จะหันหลังวิ่งหนีไปพร้อมกับน้ําตานองหน้า…

และนี่เองที่เรียกว่า“วิ่งหนีทั้งน้ําตา…”

หลังจากที่ชายหนุ่มจากหอคอยอมตะวิ่งหนีไปไม่นานนักสองคิงชผู้ซึ่งยืนดูอยู่ตลอดก็เดินมายืนด้านข้างเทพมือระเบิดและถามออกมาด้วยความสงสัย“คุณเทพเรื่องฟีโรโมนของกระบี่มันเป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ?”

เทพมือระเบิดตอบกลับมาทันที“แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่ฉันแต่งขึ้นมา”

สองคิงชู:“แล้วพันธะระหว่างกระบื่อเวจีหลบหนีกับชายหนุ่มคนนั้นยังไม่ขาดงั้นหรอ?”

“แน่นอน”เทพมือระเบิดตอบกลับมา“อเวจีหลบหนีนั้นค่อนข้างที่จะซื่อสัตย์ต่อเจ้าของมันจะขาดง่ายๆได้ยังไง?มันต้องเป็นวิชาลวงตาหรืออะไรสักอย่างของน้องลิ่งอย่างแน่นอนแต่อย่างไรก็ตามตอนนี้กระบื่อเวจีหลบหนีได้ตกมาอยู่ในมือของพวกเราแล้วเมื่ออีกฝ่ายกลับไปหวังลิ่งก็จะได้ตามแกะรอยมันไปได้แล้วพวกเราก็จะรู้ว่าหอคอยอมตะนั้นตั้งอยู่ที่ไหน”

ด้วยความรู้สึกบางอย่างสองคิงชูรู้สึกสงสารชายหนุ่มจากหอคอยอมตะที่ถูกทั้งสองคนนี้หลอกเข้าให้เต็มเปา

เทพมือระเบิด:“นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่มีพลังสูงกว่าไปทําไมคุณมัวแต่ฝึกวิชาจนไงจึงทําให้โดนหลอกได้ง่ายเพราะไม่มีประสบการณ์ชีวิตฉายาจอมพูดมากของฉันในอดีตก็ไม่ใช่ของเก๊นะ!ฉันสามารถใช้มันหลอกชายหนุ่มคนนั้นได้ฉันสงสัยจริงๆว่าเขาจะหาทางกลับบ้านถูกไหม…”เทพมือระเบิดมองไปตามทางที่ชายหนุ่มคนนั้นวิ่งไปก่อนที่จะถอนหายใจออกมา“เฮ้ออะมีเหยื่อเพิ่มขึ้นมาอีกคนแล้วสินะ..”

สองคิงชูและหวังลิ่ง:“…”