The Daily Life of the Immortal King - ตอนที่ 202

ตอนที่ 202 ความสับสนของเทพมือระเบิด

หลังจากผ่านไป 10 วัน เมล็ดต้นฮาวธอร์นจากเจ้าของร้านห้องอาหารยามเที่ยงคืน ซึ่งถูกปลูกในดินพลังวิญญาณและน้ําพลังวิญญาณได้แตกใบอ่อนและเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว

เทพมือระเบิดยืนเท้าสะเอวยืนมองผลของต้นฮาวธอร์นอย่างภาคภูมิใจ

10 นาทีผ่านไป จากผลที่มีขนาดเท่าเมล็ดถั่วตอนนี้มันกําลังโตขึ้นอย่างรวดเร็วขนาดตาเปล่าสามารถมองเห็นได้

ไม่นานนักผลของต้นฮาวธอร์นก็สุกงอมสมบูรณ์ แต่สิ่งที่ทําให้เทพมือระเบิดรู้สึกขัดใจที่สุดก็คือ เด็กน้อยผู้เล่นโคลนยังไม่มีวี่แววว่าจะปรากฏตัวออกมาเลย!

“เทพมือระเบิด เด็กผู้หญิงที่เจ้าของร้านอาหารพูดถึงนั่นจะโผล่มาจริงๆงั้นเหรอ?” สองคิงชูซึ่งแต่งตัวด้วยชุดเหล็กเต็มรูปแบบเอ่ยถามผ่านหลังเทพมือระเบิดมา

“ใครจะไปรู้…” เขาเม้มปากแสดงความไม่พอใจเล็กน้อย

อันที่จริงแล้ว พวกเขาไม่ได้คาดหวังอะไรมากจากวิธีนี้ตั้งแต่ต้น หวังลิ่งคิดว่ามันไม่ได้มีความน่าเชื่อถือมากพอ แต่มันก็มีคนประเภท “เชื่อคนง่าย” อยู่ในโลกอย่างเจ้าของร้านทานเป็นต้น และเทพมือระเบิดก็เป็นอีกหนึ่ง คนที่หลงเชื่อคําพูดที่ว่า…หากพวกเขาปลูกต้นฮาวธอร์นสําเร็จเด็กผู้หญิงคนนั้นจะปรากฏ…

คนส่วนมากได้กล่าวไว้ว่า ยิ่งผู้ฝึกตนมีพละกําลังมากเท่าไรพวกเขาก็ยิ่งฉลาดมากขึ้นเท่านั้น ท้ายที่สุดพวกเขาอาจจะกลายเป็นคนที่ชั่วร้ายในสายตาคนทั้งโลก นั่นก็เพราะพวกเขาเหล่านั้นจะขาดความโรแมนติก แต่สําหรับหวังสิ่งเขาไม่คิดว่าความโรแมนติกจะเป็นส่วนสําคัญในชีวิตของผู้ฝึกตน

ผู้ฝึกตนนั้นไม่ได้มีชื่อเฉพาะเรื่องความขมขึ้นหรือความเกลียดชัง แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นคนโรแมนติกอย่างเทพมือระเบิด

บางครั้งหวังลิ้งก็แอบคิดว่าการที่ตัวเองสามารถมีเพื่อนในโลกแห่งผู้ฝึกตนนั้นเป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งในชีวิตของเขา

เมื่อดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าเสาไฟซึ่งส่องสว่างยามค่ําคืนก็ทํางานตามหน้าที่ของมัน

ณ ถนนแห่งหนึ่งใกล้กับหมู่บ้านเหวินเฉียน

มีร่างของมนุษย์เดินผ่านรอยแยกกลางอากาศออกมา มันเป็นจุดที่ไม่มีใครสังเกตและไม่ค่อยมีคนเดินผ่านเท่าไรนัก

“ด้วยหมอกมิติของน้ําเต้าม่วงทองและปัจจุบันมีเทคโนโลยีที่เรียกว่า GPS นั่นยิ่งทําอะไรให้ง่ายขึ้น ตัวฉันนั้นสามารถไปได้ทุกหนทุกแห่งบนโลกใบนี้” ภายใต้ร่างกายของเจียงหลิวเย่ จอมมารกัวผีจ้องไปยังโทรศัพท์ในมือของตนและยิ้มอย่างชั่วร้าย

แรกเริ่มการที่เขาจะไปไหนมาไหนด้วยหมอกมิติของน้ําเต้าม่วงทองนั้น หมายความว่าเขาจําเป็นต้องหลบหนี เขาจะต้องใช้พลังของเขาเลือกพื้นที่ปลายทาง ซึ่งมันทําให้เขาเสียทั้งเวลาและพลังวิญญาณเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้มันสะดวกสบายมากกว่าเมื่อก่อนขึ้นเยอะ!

จอมมารกัวผี: “ที่นี่น่ะเหรอ?”

“ใช้แล้วท่านจอมมาร ไม่ผิดอย่างแน่นอน คนซึ่งเป็นเจ้าของกระบีเจ็ดดาวอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้” เสียงของเจียงหลิวเย่ดังออกมาจากหน้ากากซึ่งสวมไว้อยู่บนใบหน้าของตนเอง

จอมมารกัวผี: “แล้วเธอรู้ไหมว่าบ้านหลังไหนเป็นบ้านของมัน?”

เจียงหลิวเย่: “จากหน่วยข่าวของฉันบอกว่าบ้านหลังที่มีต้นฮาวธอร์นอยู่ข้างหน้าบ้าน พวกเราสามารถสังเกตเห็นมันได้ไม่ยาก”

“ถ้าอย่างนั้นเราเดินดูรอบๆกันก่อน ครั้งนี้ฉันจะต้องไม่พลาดที่จะได้ครอบครองกระบี่เจ็ดดาวนั่น!” จอมมารกัวผีพูดด้วยเสียงเข้มและพยักหน้าเพิ่มความมั่นใจให้แก่ตนเอง

ในขณะที่ทางด้านจอมมารเริ่มเคลื่อนไหว อีกทางด้านหนึ่ง ณ สวนหลังบ้านของเทพมือระเบิด มีชายผู้ซึ่งคลุมกายด้วยผ้าคลุมสีดํากําลังยืนมองต้นฮาวธอร์นจากระยะไกลผ่านรั้วกั้น

คนผู้นี้เป็นผู้มีฝีมือซึ่งพลังวิญญาณของเขาถูกปกปิดไว้อย่างแนบเนียน และภายใต้ผ้าคลุมสีดํายิ่งทําให้ดูน่าสงสัย

“ที่นี่สินะ” ผู้ชายในผ้าคลุมกระซิบกับตัวเองเบาๆ เขาก้าวออกมาเพียงก้าวเดียวร่างของเขาบินมาหยุดอยู่ข้างใต้ต้นฮาวธอร์นอย่างรวดเร็ว

ชายผู้นั้นค่อยๆสูดลมหายใจเข้าและวิเคราะห์ถึงกลิ่นที่ผ่านโพรงจมูกเข้าไป…

“ไม่ผิดแน่! ต้นฮาวธอร์นนี้มาจากเมล็ดเมื่อตอนนั้น!”

เมล็ดพืชนี้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างดีดั้งนั้นผลของมันจึงมีกลิ่นเฉพาะตัวแบบนี้ ซึ่งมีแค่เพียงคนที่ถูกฝึกมาอย่างดีจึงจะสามารถแยกมันออก

ด้วยการที่เป็นหนึ่งในแปดของเด็กที่ถูกเลือก เขาเป็นเพียงเด็กเพียงคนเดียวที่ผ่านการฝึกที่โหดร้ายแบบนั้นมาได้ และเขาก็ถูกฝึกให้แยกแยะผลของต้นฮาวธอร์นที่มีกลิ่นเช่นนี้จากผลฮาวธอร์นนับล้านผล

ประสาทสัมผัสทั้งห้า ร่างกาย จิตใจ ศิลปะป้องกันตัวและศาสตร์การรบแขนงต่างๆ ทั้งหมดนี้รวมอยู่ในการฝึกอันโหดร้ายของเขา เขาผู้ซึ่งถูกบ่มเพาะจนกลายมาเป็นผู้ฝึกตนชั้นแนวหน้า

จากการฝึกทั้งหมดนั้นเพียงเพื่อช่วยมาสเตอร์ของเขา พาคนผู้ซึ่งปลูกเมล็ดต้นฮาวธอร์นนี่กลับไป!

ตอนนี้ในที่สุดเขาก็ค้นพบต้นฮาวธอร์น หัวใจของเขาชาจนแทบจะไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว…มันยากลําบากแค่ไหนกว่าที่เขาจะตามหาคนที่ปลูกต้นไม้นพบ!

ในที่สุด!

เขาก็เจอมัน!

ถ้าหากเขาพาคนที่ปลูกต้นไม้นี้กลับไปหามาสเตอร์ได้ชีวิตของเขาก็จะเป็นอิสระ

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ชีวิตเขาเผชิญแต่ความยากลำบาก…

ตอนนี้เขาซึ่งยืนอยู่เบื้องหน้าของต้นฮาวธอร์นอยากจะตะโกนออกมาดังๆว่า อยากจะเลิกตามหามันแล้วโว้ย!!!”

หลังจากที่ร้องตะโกนในใจอยู่พักใหญ่ ชายในผ้าคลุมก็สงบสติอารมณ์ตัวเองลง สิ่งที่เขาต้องทําในตอนนี้ คือตามหาคนปลูกต้นฮาวธอร์นต้นนี้

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เขาก็รู้สึกว่ามีไอพลังวิญญาณแปลกประหลาดโผล่ขึ้นมาข้างหลังเขา

จอมมารกัวผีโผล่ออกมาจากรอยแยกมิติของเขา

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนเขาไม่สามารถเห็นว่าอีกฝ่ายโผล่มาได้ยังไง

ทันทีที่สายตาทั้งสองประสานกัน ทั้งคู่ต่างสรุปสถานการณ์อย่างรวดเร็ว

ไอคนนี้มันต้องเป็นคนปลูกต้นฮาวธอร์นอย่างแน่นอน!

ไอคนนี้มันต้องเป็นเจ้าของกระบี่เจ็ดดาวอย่างแน่นอน!”

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อชายในผ้าคลุมเห็นเจียงหลิวเย่เขาก็ปักใจเชื่อทันทีว่าเขาพบเจอเป้าหมายแล้ว

เขารู้ว่ามาสเตอร์ของเขานั้นหลงใหลในความสวยงามของสตรี แต่เขาไม่คิดว่ามาสเตอร์ของเขาจะมีรสนิยมแบบนี้…เขารู้สึกว่าอาวุธคู่หน้าพลังทําลายล้างสูงของผู้หญิงคนนั้นมันใหญ่มากใหญ่จนน่าเหลือเชื่อ!

ชายในผ้าคลุมเอามือไพล่หลังกันที่จะจ้องไปทางจอมมารกัวผีและพูดขึ้นว่า “มาสเตอร์ของฉันต้องการพบ พวกคุณได้โปรดตามผมมา!”

“แล้วนายเป็นใคร?”

ครั้งนี้จอมมารรู้สึกประหลาดใจ

“พวกเด็กใหม่เดี๋ยวนี้โอหังขนาดนี้เลยเรอะ?”

ภายใต้ร่างของเจียงหลิวเย่จอมมารกัวผีมองดูชายในผ้าคลุมอย่างระมัดระวัง

สิ่งที่ทําให้จอมมารประหลาดใจนั่นก็คือ ผู้ชายคนนี้ซ่อนพลังวิญญาณได้แนบเนียนมาก ขนาดเขายังไม่สามารถตรวจจับได้!

“ดูเหมือนว่า…ไอเจ้านี้มันจะรู้ว่าเราจะมาขโมยกระบีของมัน มันเลยระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ เจ้านั้นส่งนายมาหรือยังไง?” จอมมารพูดด้วยน้ําเสียงสงสัยในขณะที่จ้องไปทางชายในผ้าคลุม

ไอเจ้านั่น…?

ชายในผ้าคลุมรู้สึกตกใจ มีเพียงคนไม่กี่คนที่กล้าเรียกมาสเตอร์ของเขาว่าเจ้านั่น…ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะมีฝีมือพอตัว! และไอเรื่องกระบี่นั่นมันเรื่องอะไร?

ชายในผ้าคลุมขมวดคิ้วและรู้สึกตื่นตกใจ

หลังจากคิดไปครู่หนึ่ง เขารีบพุ่งไปหาจอมมารเพื่อชิงลงมือก่อน!

“กระบี่บ้าบออะไร…เริ่มก่อนได้เปรียบ เขาอาจจะจําเป็นต้องทําให้อีกฝ่ายสลบเสียก่อนจากนั้นค่อยว่ากันอีกที!

เทพมือระเบิดและสองคั่งชูกําลังพูดคุยอยู่ภายในบ้านในขณะที่พวกเขาได้ยินเสียงดังเอะอะมาจากข้างนอกบ้าน ทั้งคู่ตรวจสอบสถานการณ์ข้างนอกด้วยพลังวิญญาณของพวกเขา แต่ก็ทําได้แค่เพียงสงสัย

สองคนนั้นโผล่มาในสวนหลังบ้านของเขาได้ยังไง..แล้วทําไมพวกเขาถึงต้องสู้กัน?