‘ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจจริงๆ…’
ผมคิดขณะมองดูนางเงือกแสนสวยที่กำลังแหวกว่ายไปมาอยู่ในสระน้ำ เสียงดนตรีอันเงียบสงบจากท้องทะเลทำให้ผมอยากกระโดดลงเล่นน้ำในสระน้ำขนาดใหญ่แห่งนี้ ผมคงจะสนุกไปกับมันมากกว่านี้ถ้าไม่ใช่เพราะสายตาที่สาวๆ จ้องมองผม
โลกที่ล้าหลังกับแนวคิดเรื่องการแต่งตัวแบบเปิดเผย ไม่ใช่เรื่องปกติที่สังคมส่วนใหญ่ที่นี่จะมีผู้หญิงที่เปิดเผยส่วนสำคัญของร่างกายอย่างเปิดเผย แนวคิดเรื่องบิกินี่แบบเปิดไม่เป็นที่ยอมรับ นั่นคือสิ่งที่คนส่วนใหญ่เป็น แต่ก็ยังมีคนส่วนอื่นๆ ที่ไม่ใส่ใจอยู่อีกเช่นกัน โดยเฉพาะพวกคนเถื่อน
พูดง่ายๆ ก็คือนางเงือกไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มผู้หญิงที่ชอบเปิดเผยผิวมากเกินไป ด้วยเหตุนี้การที่ผมอยู่ที่นี่จึงทำให้พวกเธออาจรู้สึกแปลกๆ อย่างแน่นอน เหตุผลเดียวที่พวกเธอไม่พูดอะไรก็เพราะว่าแคทเธอรีนเป็นคนเรียกผมมาที่นี่ รวมถึงตำแหน่งของผมและสุดท้ายก็เพราะผมหล่อ
ช่ายย พวกเธอไม่มีทางเลี่ยงได้หรอก ถ้าผมไม่มีหน้าตาที่ดีมาหนุนหลัง ไม่ว่าพวกเธอจะเข้าใจได้แค่ไหนก็ตาม นางเงือกทุกคนก็คงย้ายออกจากสระว่ายน้ำไปที่อื่น มันไม่ยุติธรรมเลย แต่โลกก็เป็นแบบนี้แหละ ทั้งในอดีตและครั้งนี้
“บอกหน่อยได้ไหมว่าทำไมเธอถึงเรียกฉันมาที่นี่?”
ผมถามแคทเธอรีนซึ่งยังคงเล่นน้ำอยู่ การเคลื่อนไหวของเธอทั้งสวยงามและสะกดจิตจนแทบจะทำให้ดวงตาของผมไม่อาจละสายตาจากเธอได้เลย
‘เธอทำแบบนี้เพื่อยั่วเราเหรอ?’
ผมมีความคิดที่ลึกซึ้งหากเป็นเช่นนั้น
“ฮิฮิ…ดูเหมือนนายอยากจะออกไปแล้วสินะ”
เธอตอบ ทั้งร่างของเธอถูกซ่อนไว้ทั้งๆ ที่ไม่มีใครมองเห็น ราวกับว่าเธอค่อยๆ หยอกล้อผมด้วยสิ่งนี้ โดยพยายามให้ผมมีสมาธิอยู่ที่ร่างกายของเธอแต่เพียงผู้เดียว
“ดูเหมือนนายจะกำลังรีบเลย”
เธอตอบขณะหรี่ตามองมาที่ผม ซึ่งผมในฐานะที่เป็นอยู่ตอนนี้สามารถเข้าใจความคิดที่ไหลผ่านจิตใจของเธอได้อย่างง่ายดาย
“เห้อออ…มันเกี่ยวกับมาร์ลีนหน่ะ เรา 2 คนจะออกไปจัดการกับปัญหานั้นกัน”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม สีหน้าของแคทเธอรีนก็เปลี่ยนไปด้วยความประหลาดใจ
“นายจะไปแล้วเหรอ?”
เธอถามขณะว่ายเข้ามาหาผม
ผมพยักหน้าให้เธอด้วยความหวังว่าเธอจะได้รู้เหตุผลที่ผมมาเจอกับมาร์ลีน
“ฉันมั่นใจว่ามาร์ลีนคงจะบอกเธอในไม่ช้านี้แหละ”
คำพูดของผมทำให้เธอขมวดคิ้วเท่านั้น เธอดูเหมือนจะครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งหลังจากนั้นเธอก็พูด
“เห้อออ…ฉันอยากจะคุยกับนายมากกว่านี้จัง แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสินะ”
ผมได้แต่พยักหน้ากับคำพูดของเธอ
“ถ้าไม่มีอะไรสำคัญฉันขอตัวก่อนนะ ฉันต้องเตรียมตัวให้พร้อม”
คราวนี้แคทเธอรีนไม่ตอบ ดวงตาของเธอเพ่งความสนใจมาที่ผมอย่างสมบูรณ์ ดูเหมือนกำลังค้นหาคำตอบบางอย่างจนกระทั่งเธอพูดขึ้นมา
“นายดูไม่กระวนกระวายครั้งก่อนเลยนะ”
“นั่นเพราะฉันวางแผนทุกอย่างไว้แล้วหน่ะ”
ผมตอบคำพูดของเธอ ทำให้เธอเงียบเนื่องจากอารมณ์หลายอย่างที่ดูเหมือนจะไหลผ่านใบหน้าของแคทเธอรีน จนกระทั่งเธอพูดอีกครั้ง
“ซึ่งฉันคิดว่าฉันคงไม่ได้อยู่ในแผนที่วางไว้ของนายใช่ไหม?”
เรื่องนี้ผมไม่ได้ตอบกลับและแค่เงียบไป มันเป็นคำตอบที่มากเกินพอสำหรับทฤษฎีใดก็ตามที่เธออาจจะคิดในใจ ท้ายที่สุดแล้วบางครั้งความเงียบก็ดีกว่าคำตอบใดๆ
“อืม นายออกไปได้แล้วหล่ะ”
เธอพูดด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
เมื่อเห็นดังนั้นผมจึงหันหลังกลับขณะเริ่มเดินจากไป แต่ไม่ก่อนที่ผมจะเดินออกไปก็ได้ยินคำพูดสุดท้ายที่แคทเธอรีนกระซิบออกมา
“ออสติน นายควรเตรียมตัวให้พร้อมในตอนที่กลับมานะ บางทีอาจมีบางอย่างแตกต่างออกไปก็ได้”
‘ดูเหมือนจะต้องระวังแคทเธอรีนเอาไว้แล้วสิ…’
เมื่อนึกถึงความคิดเหล่านั้น ไม่นานผมก็เดินออกจากสถานที่นั้น ผมเดินตามผู้หญิงคนก่อนหน้านี้ที่เริ่มนำทางไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ไม่นานเราก็มาถึงสถานีเทเลพอร์ตและถูกเคลื่อนย้ายกลับมายังตำแหน่งเดิมก่อนที่ผมจะเริ่มเดินกลับไปยังคฤหาสน์อย่างเงียบๆ
‘น่าจะต้องจัดการกับสถานการณ์ของเกรซอีกสักหน่อย…’
จนถึงตอนนี้ผมยังไม่ได้ไปเจอเธอเลยหลังจากเปิดเผย ‘ความจริง’ เกี่ยวกับการผจญภัยของตัวเองแล้ว ผมแน่ใจว่าตอนนี้เธอต้องตัดสินใจแล้ว แม้ว่าดูเหมือนว่าปัญหาในการจัดการกับเธอจะต้องถูกเลื่อนไปอีกหน่อยก็เถอะ
เมื่อมาถึงคฤหาสน์ของตัวเอง ผมก็เรียกคลาร่าให้เข้ามาในห้อง ซึ่งเธอก็มาถึงภายใน 5 นาที ดวงตาสีน้ำตาลสดใสของเธอจับจ้องมาที่ผมขณะที่ผมส่งต่อข้อความต่างๆ ที่บันทึกไว้ให้เธอ
“มอบพวกมันให้กับครอบครัวของฉันและคนอื่นๆ หากพวกเขาต้องการการโน้มน้าวใจมากกว่านี้”
“ค่ะ ว่าแต่คุณจะไปที่ไหนเหรอคะ?”
คลาร่าถามซึ่งผมก็ตอบด้วยรอยยิ้ม
“ฉันจะไปรับเจ้าหญิงวาฬมาด้วยตัวเองหน่ะ”
คำพูดของผมทำให้เธอหัวเราะเบาๆ ขณะที่เธอตอบ
“ระวังตัวด้วยนะคะ ถ้าต้องการอะไรก็ติดต่อฉันมาได้เลยต่ะ”
“ได้สิ แต่ก่อนหน้านั้น โซเนียเป็นยังไงบ้าง?”
ผมถาม
“เธอสบายดีค่ะ เจ้าหญิงไนล่ากำลังฝึกฝนเธออย่างดี เธอบอกว่าในไม่ช้าโซเนียจะสามารถควบคุมตัวตนภายในของเธอได้ในไม่ช้าค่ะ”
“อืม ดีมาก”
ขณะที่ผมตอบ คลาร่าก็เก็บข้าวของของเธอก่อนจะเดินมาหาผมด้วยดวงตาที่เปล่งประกายด้วยความปรารถนา ขณะที่มือของเธอเริ่มลูบไล้ร่างกายของผม
ขณะที่มือของคลาร่าเริ่มสำรวจร่างกายของผม หัวใจของผมก็เต้นรัวด้วยความคาดหวัง สัมผัสของเธอทำให้ผมสั่นสะท้าน กระตุ้นความปรารถนาอันเร่าร้อนในตัวผม
คลาร่ากระซิบอย่างเย้ายวนข้างหูผมด้วยรอยยิ้ม ลมหายใจอุ่นๆ ของเธอลูบไล้ผิวของผม ทำให้ผมสั่นสะท้าน
“บางทีคุณอาจพอมีเวลาก่อนจะไปไหมคะ?~”
คำพูดของคลาร่าหยดด้วยเจตนาอันร้อนแรงขณะที่มือของเธอขยับเข้าหาแท่งเนื้อที่แข็งกระด้างของผม
“ฉันพอจะมีเวลาอยู่…”
ผมตอบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่เจือปนด้วยความปรารถนา ร่างกายของผมโหยหาสัมผัสของเธอ และผมไม่สามารถต้านทานสิ่งล่อใจได้อีกต่อไป
ริมฝีปากของคลาร่าขดเป็นรอยยิ้มชั่วร้ายขณะที่เธอพาผมไปที่เตียง เธอถอดเสื้อผมออกก่อนจะผลักผมเบาๆ ให้ล้มลงบนที่นอนนุ่มๆ
หัวใจของผมเต้นแรงในอก อากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นฟีโรโมนในขณะที่ดวงตาของเราประสานกัน คำสัญญาแห่งความสุขที่ไม่ได้พูดถูกสื่อออกมาระหว่างเราเมื่อคลาร่าถอดเสื้อผ้าของเธอ
คลาร่าขึ้นคร่อมผม โดยมีต้นขาอันอบอุ่นอยู่ที่สะโพกทั้ง 2 ข้างของผมทำเอาผมรู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากลำตัวของเธอ นิ้วของเธอเต้นอย่างเย้ายวนไปตามหน้าอกของผมก่อนจะลากนิ้วลงมาจนถึงเอวอย่างเชื่องช้าและยั่วเย้า เธอปลดเข็มขัดและซิปของผมออก ปลดปล่อยเจ้าน้องชายที่สั่นเทาของผมออกจากการคุมขัง
ลมหายใจของผมติดขัดขณะที่คลาร่าโอบนิ้วของเธอรอบตัวเจ้าน้องชายและลูบมันอย่างช้าๆ เธอเพลิดเพลินไปกับวิธีที่ผมตอบสนองต่อสัมผัสของเธอ ผมเอื้อมมือออกไปและกอดหน้าอกของเธอเพื่อนวดมันเบาๆ ทำให้เกิดเสียงครวญครางแผ่วเบาจากริมฝีปากของเธอ
“พระเจ้า เธอทำได้ดีมากเลย”
ผมพึมพำด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ริมฝีปากของคลาร่าประกบผมด้วยจูบอันเร่าร้อน ลิ้นของเธอเต้นไปพร้อมกับผม ก่อให้เกิดไฟในตัวผมที่แผดเผาร้อนขึ้นทุกวินาทีที่ผ่านไป
เธอเปลี่ยนตำแหน่งของตัวเอง โดยชี้นำแท่งยาวอันสั่นเทาของผมไปที่ปากทางเข้าของเธอ ผมเข้าไปหาเธอด้วยอาการหอบหายใจและความรู้สึกที่ล้นหลาม กำแพงของคลาร่าโอบกอดผมไว้ด้วยอ้อมกอดที่เปียกชื้น และผมก็คร่ำครวญออกมาด้วยความปีติยินดี
สะโพกของเธอเริ่มขยับเป็นจังหวะที่ทั้งเร่าร้อนและเข้มข้น ผมจับจังหวะการเคลื่อนไหวของเธอเพื่อกระเด้งขึ้นไปพบเธอ พุ่งลึกเข้าไปในเธอทุกการเคลื่อนไหว ร่างกายของเราเคลื่อนไหวไปพร้อมๆ กันสร้างความสุขในทุกจังหวะ
เสียงครวญครางของคลาร่าดังขึ้น และผมก็สัมผัสได้ถึงความเกร็งที่ก่อตัวขึ้นในตัวเธอ เล็บของเธอทิ่มลงบนไหล่ของผมขณะที่เธอขี่ผม การขยับของเธอเร็วขึ้น เตียงส่งเสียงดังเอี๊ยดข้างใต้เราประสานกับเสียงแห่งความสุขและความปรารถนา
ผมไม่สามารถรับเธอได้ไหว ความงามของเธอ, ความหลงใหลของเธอและกลิ่นอันเย้ายวนของเธอ ทั้งหมดนี้กลืนกินผมไปหมด ทำเอาผมสูญเสียความเป็นตัวเองไปในทันที
คลาร่าโน้มตัวมาข้างหน้าด้วยเสียงครวญครางต่ำ หน้าอกของเธอสัมผัสที่หน้าอกของผม ริมฝีปากของเธอจูบกับผมอีกครั้ง ผมจูบเธออย่างดูดดื่มพร้อมกับเติมความปรารถนาและความรักทั้งหมดลงในจูบนั้น ร่างกายของเราเคลื่อนไหวเร็วขึ้น ผลักดันเราทั้งคู่ให้ถึงเส้นขอบแห่งความสุข
เมื่อความสุขทวีความรุนแรงขึ้น คลาร่าก็รัดผมแน่นขึ้นพร้อมกับส่งเสียงร้องออกมาด้วยความปีติยินดี ร่างกายของเธอชักกระตุกด้วยความยินดีในขณะที่เธอเสร็จออกมา การได้เห็นเธอยอมจำนนต่อเสียวก็เพียงพอที่จะผลักดันผมให้ถึงจุดสิ้นสุดด้วยเช่นกัน
ผมคร่ำครวญเสียงดัง การปลดปล่อยของผมไหลท่วมออกมาราวกับคลื่นยักษ์ ร่างกายของผมสั่นสะท้านด้วยพลังของมันขณะที่ผมทะลักเข้าไปในคลาร่า ร่างกายของเราเชื่อมโยงกันอย่างใกล้ชิดในช่วงเวลาแห่งความหลงใหลร่วมกันนั้น
เราทั้งคู่ทรุดตัวลงนอนอยู่ข้างๆ กันด้วยอาการหายใจหอบ ร่างกายของเราเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ คลาร่าขดตัวเข้าหาผมโดยซบหัวอยู่บนหน้าอกของผม ในขณะที่ผมก็โอบแขนรอบตัวเธอและกอดเธอไว้แน่น
เรานอนอยู่ที่นั่นในอ้อมกอดอันแสนสุข อาบแดดท่ามกลางแสงระยิบระยับของการเผชิญหน้ากันอย่างใกล้ชิด หัวใจเราเต้นเร็วขึ้นเมื่อเราเริ่มทำกันอีกรอบเพื่อพยายามใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
