“ขอบคุณครับ”
ผมพูดขณะที่แม่ชีคนหนึ่งเทชาลงในถ้วยให้ เป็นเวลาครึ่งชั่วโมงแล้วตั้งแต่ผมออกมาจากห้องประชุม แต่คนอื่นๆ ยังคุยกันไม่จบ ผมไม่ได้กังวลมากนักเพราะรู้ว่าสุดท้ายแล้วทุกคนก็ต้องก้มหน้ายอมรับความจริง
‘แต่ก่อนอื่น เราต้องจัดการกับเรื่องนี้ก่อน’
สายตาของผมมองไปทางแม่ชีที่เสิร์ฟชาให้ ผมสีน้ำตาลของเธอไล่ลงมาที่หลังและดวงตาสีดำของเธอก็มองมาที่ผมด้วยความปรารถนา ริมฝีปากของเธอถูกกัดระหว่างปากของเธอ ขณะที่เธอยังคงบิดตัวไปมาอยู่กับที่ นอกจากนี้ชุดแม่ชีที่เธอสวมยังดูเซ็กซี่เป็นพิเศษโดยเผยให้เห็นหัวนมของเธอพร้อมกับร่องอกที่หนักหน่วง เธอถอดเสื้อชั้นในของเธอออกอย่างชัดเจนและตั้งแต่ผมเข้ามาเธอก็พยายามจะยั่วยวนผมด้วยการเดินส่ายก้นให้ผมดูด้วยความเขินอาย เห็นได้ชัดว่าแม่ชีคนนี้เป็นมือสมัครเล่น แต่เธอก็พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อให้ได้รับความสนใจจากผม
‘ไม่ใช่ว่าแม่ชีแห่งชีวิตต้องเป็นคนที่จิตใจสะอาดและบริสุทธิ์หรอกเหรอ?’
ในไม่ช้าผมก็เริ่มตั้งคำถามถึงความจริงเกี่ยวกับโลกรอบตัวเอง ขณะที่สถานการณ์เริ่มเร่าร้อนขึ้น พอผมเข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้จะกระโดดทับผม เฮล่าก็เข้ามา ความงามและความสง่างามของเธอยังคงอยู่เหมือนเดิม
ทันทีที่เธอเข้ามาในห้อง หัวของเธอก็หันไปหาแม่ชีพร้อมกับอุณหภูมิห้องที่เริ่มเย็นขณะที่เธอสั่ง
“ออกไปได้แล้ว”
“ค่ะ ท-ท่านนักบุญ”
แม่ชีพูดด้วยความกลัวขณะเดินออกไป หลังจากนั้นบรรยากาศก็อบอุ่นขึ้นเมื่อเฮล่าเดินมาข้างหน้าผมและนั่งที่เก้าอี้ที่หันหน้าเข้าหาผม สีหน้าสงบของเธอเปลี่ยนไปแย่ลงในขณะที่เธอพูด
“เธอทำให้ฉันปวดหัวจริงๆ นะน้องชาย…”
“ก่อนที่ผมจะพูดอะไร ผมขอทราบหน่อยได้ไหมครับว่าเกิดอะไรขึ้น?”
ผมถามโดยชี้ไปทางแม่ชีที่เดินออกไป ด้วยเหตุนี้เฮล่าทำเพียงส่ายหัว โดยที่ ‘ดวงตา’ ของเธอกำลังเพ่งความสนใจมาที่ผมขณะที่เธอเริ่มพูด
“เธอก็รู้ว่าแม่ชีพวกนี้ต้องบริสุทธิ์ใช่ไหม?”
“ครับ”
ผมตอบ
“เธอรู้ไหมว่าทำไม?”
เธอถามต่อ
“ไม่ครับ ผมคิดว่ามันแปลกๆ มาตลอด”
ผมตอบ ในฐานะโบสถ์ของเทพีแห่งชีวิต ไม่ใช่ว่าพวกเขาควรมุ่งประเด็นไปที่การเผยแพร่ชีวิตหรือ?
“เห้อออ จริงๆ แล้วมันก็ง่ายๆ คือเมื่อเธอยอมจำนนต่อท่านเทพธิดาออร์เฟียสแล้ว ชีวิตของเธอมีตราประทับของท่านอยู่ ซึ่งแปลว่าไม่มีใครมีค่าพอที่จะปลูกฝังชีวิตในพวกเธอได้”
คำอธิบายของเธอทำให้ผมเงียบลง การแสดงออกของผมเปลี่ยนไปในทางที่เลวร้ายที่สุด ในไม่ช้าผมก็เริ่มเข้าใจการนำคำพูดของเธอไปปฏิบัติอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น
“โดยพื้นฐานแล้ว ‘พลังชีวิต’ ภายในแม่ชีจะสูงเกินกว่าใครจะทำเครื่องหมายได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถแพร่ขยายชีวิตได้ใช่ไหมครับ?”
ผมถาม
“ใช่แล้วจ่ะ”
เฮล่าพยักหน้ากับคำพูดของผมด้วยสีหน้าที่ดูค่อนข้างยั่วยุ
“พวกเธอรู้เกี่ยวกับเงื่อนไขเหล่านี้ใช่ไหมครับ?”
ผมถาม
“ใช่สิพวกเธอรู้ มันเป็นเจตจำนงของท่านเทพธิดาที่เติมเต็มพวกเธอและพวกเธอก็เชื่อมโยงกัน เช่นเดียวกับตราประทับของท่านเทพธิดา พวกเธอมีความพอใจอยู่เสมอ พวกเธอไม่ต้องการอะไรอีกแล้วแต่…””
‘แต่มันก็มีข้อยกเว้นอยู่’
ท่าทางของเฮล่าตอนนี้ดูเหมือนจะเข้มงวดขึ้นเล็กน้อยเมื่อเธอพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ
“แต่มันแตกต่างสำหรับเธอ”
‘เห้อออ…อ่ะ นี่ข่าวใหม่เลยนะเนี่ย’
ผมคิดขณะเอนหลังบนเก้าอี้ ผ่อนคลายร่างกายขณะที่ดวงตาจับจ้องไปที่เฮล่าก่อนจะถามคำถามกับเธอโดยรู้ว่าคำตอบคงไม่น่าพอใจเท่าไหร่
“สำหรับผมแล้วมันแตกต่างยังไงเหรอครับ?”
“ในฐานะบุตรแห่งชีวิต ตราประทับนี้ใช้ไม่ได้กับเธอ ยิ่งไปกว่านั้นในฐานะบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งชีวิต การมีชีวิตที่เกิดจากเธอถือเป็นเกียรติและพระคุณสูงสุด”
เฮล่าตอบโดยไม่ทำให้ผมประหลาดใจกับคำตอบของเธอเลย
‘ลืมไปเลยว่าโลกนี้เคยเป็นเกม18+…’
ผมคิดกับตัวเอง
องค์ประกอบ RPG ยังคงมีอยู่ แต่ท้ายที่สุดแล้วเกมที่ผมเคยเล่นกลับกลายเป็นเกม18+ เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับพื้นหลังนั้น จึงมีกฎเกณฑ์บางอย่างที่ดูผิดปรกติบนโลกอยู่เสมอ นอกจากนี้แม้ว่าบทบาททางเพศโดยธรรมชาติจะเหมือนกัน แต่ผู้มีอำนาจส่วนใหญ่ที่ผมพบก็เป็นผู้หญิง รวมถึงเทพเจ้าทั้งหมดด้วย
‘แม้ว่าเราจะเลิกคิดถึงเกมนี้ไปแล้วก็เถอะ’
การอาศัยอยู่ที่นี่สอนให้ผมละทิ้งสามัญสำนึกไปจากโลก บางทีในตอนนั้นสถานะปัจจุบันที่ผมมีอาจดูผิดศีลธรรมและผิด ท้ายที่สุดแล้วสาวๆ เหล่านี้ก็มีได้เพียงผมใช่ไหม? แต่การมองจากมุมมองของพวกเธอคือเกียรติยศที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่พวกเธอสามารถมีได้ การที่ได้อยู่กับผมก็ถือเป็นเกียรติในตัวมันเองแล้ว
โลกนี้ไม่ใช่โลกปกติและการพยายามใช้ตรรกะหรือความเข้าใจเช่นนั้นก็ไม่มีประโยชน์เลย สิ่งที่เรียกว่ากฎหมายนั้นไม่สามารถใช้ได้ที่นี่
“ผมขอถามตรงๆ เลยนะครับ แม่ชีของโบสถ์ทุกคนอยากให้ผมทำให้ตั้งท้องเหรอครับ?”
ผมถามพร้อมกับเอามือลูบหัว
เฮล่าส่งยิ้มแปลกๆ ให้ผม
“โดยรวมก็ใช่ แต่มันยังรวมถึงแม้แต่กองกำลังแห่งชีวิตด้วยจ่ะ…”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ริมฝีปากของผมก็กระตุกกองกำลังแห่งชีวิตเป็นกลุ่มที่เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ของโบสถ์แห่งชีวิต ซึ่งเป็นกลุ่มสตรีที่ทรงพลัง, หัวโบราณและรักษาระเบียบ ทุกโบสถ์นั้นล้วนแล้วแต่มีกองกำลังแบบนี้กันทั้งนั้น แม้แต่ในโบสถ์ของราเซลเลียเองก็ตาม ซึ่งเป็นตัวแทนของทิศทางหลักหกประการแห่งการทำลายล้าง
“อึ๊กกก…ชีวิตตูนี่…”
ผมพึมพำด้วยเสียงต่ำ แบบนี้ไม่ดีเลย คนรักของผมส่วนใหญ่จะเป็นนักฆ่าที่ทรงพลัง และการพูดคุยกันด้วยคำพูดก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกเธอคุ้นเคยหรือจะคุ้นเคยได้เลย
“เธอไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกจ่ะ พวกนั้นบังคับเธอไม่ได้หรอก การสร้างชีวิตเป็นสิ่งที่ควรมาจากความรักและยินยอม”
เฮล่าพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาพยายามทำให้ผมสงบลง
“แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเธอไม่สามารถพยายามยั่วยวนผมได้ใช่ไหมครับ?”
ผมถาม และด้วยเหตุนี้จึงรู้ว่าเป็นเรื่องจริงที่เฮล่าทำได้แต่นิ่งเงียบไว้ พวกเขาสามารถดึงความปรารถนาทั้งหมดออกมาจากผมได้และมันไม่มีทางหยุดได้
‘ว่าแล้ว…’
ผมคิดในใจ
หลังจากหลุดลอยออกมาจากความคิดที่กำลังตกราง ผมก็มุ่งความสนใจไปที่เฮล่าอีกครั้ง
“แล้วเรื่องนั้นเป็นยังไงบ้างเหรอครับ?”
ผมถามขึ้นมาทำให้สีหน้าของเฮล่าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม
“เราจะติดต่อกับโบสถ์แห่งราเซลเลียจ่ะ เรื่องนี้จำเป็นต้องมีการหารือกันอย่างมาก อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน”
เธอพูดขณะหยิบแก้ เทเครื่องดื่มและจิบมัน เห็นได้ชัดว่าพยายามสงบสติอารมณ์
“เห้ออออ…เธอรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าข่าวนี้ถูกเปิดเผย?”
เธอถามด้วยดวงตาที่จับจ้องมาที่ผมอย่างชัดเจน ซึ่งผมก็พยักหน้า
“ผมรู้และเตรียมใจเอาไว้แล้วครับ”
ผมตอบ
“เห้ออออ…พี่อยากจะใช้เวลาอยู่กับเธอให้มากกว่านี้จัง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะนำปัญหามากมายมาให้พี่เลยนะ”
เฮล่าพูดพร้อมลุกขึ้นยืน ชัดเจนว่าต้องการจัดการกับปัญหาที่ผมหามาให้เธอ แต่ก่อนที่จะไปเธอก็โน้มตัวมาข้างหน้าและจูบที่หน้าผากของผม
“ไว้ค่อยมาคุยกันใหม่นะจ๊ะน้องชาย”
เธอพูดขณะเริ่มจะจากไป แต่ก่อนหน้านั้นผมก็ถามคำถามหนึ่งขึ้นมา
“ในบรรดาแม่ชีที่ต้องการผม นั่นรวมถึงพี่ด้วยหรือเปล่าครับ?”
คำถามของผมลอยผ่านเธอไปขณะที่เธอยืนอยู่ที่นั่นโดยหันหลังมาหาผม
ความเงียบครู่ปรากฏอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะตอบกลับมา
“ใครจะรู้หล่ะ…”
คำพูดเหล่านั้นยังค้างอยู่เมื่อเธอหายไปจากห้อง ทำให้แม่ชีที่แต่งตัวเซ็กซี่เดินกลับเข้ามาพร้อมกับส่ายไปมา โดยที่ดวงตาของเธอจับจ้องมาที่ผม
“เห้อออ…วันนี้คงเป็นวันที่ยาวนาน…”
…..
‘ที่นี่สวยจังเลยนะ’
ผมคิดขณะเดินผ่านสวนที่เต็มไปด้วยความสวยและสง่างาม รอบๆ ตัวผมนั้นสามารถมองเห็นความงามของธรรมชาติพร้อมด้วยสัตว์ต่างๆ และเหล่าสัตว์อสูรที่วิ่งเล่นไปมาได้ ชีวิตที่ไร้เดียงสาของพวกมันเป็นวิธีที่ดีสำหรับผมในการผ่อนคลาย และการเคลื่อนไหวของพวกมันทำให้ผมนึกถึงลูน่า หมาป่าที่ผมเจอ หมาป่าที่สามารถกลืนเทพเจ้าได้
‘เธอแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้วสินะ’
ผมอ้างอิงจากการเชื่อมต่อกับลูน่า เธอฟื้นความทรงจำและออกไปเพื่อฟื้นพลังของเธอ ผมรู้สึกได้ว่าเธอแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และผมก็รู้สึกได้ถึงความปรารถนาอันแรงกล้าที่ลึกล้ำในตัวเธอที่อยากจะพบผม แม้ว่าผมจะคิดถึงการกอดขนของเธอ แต่มันก็ผ่านมาสักระยะแล้วตั้งแต่เธอจากไปเช่นกัน
แต่ถึงอย่างนั้นผมก็รู้สึกได้ว่าเธออยู่ไม่ไกลแล้ว, ใกล้ที่จะได้ทุกสิ่งที่เธอสูญเสียไปกลับคืนมา, ใกล้ที่จะกลับมาหาผม, แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และอาจจะบ้ายิ่งกว่านี้ด้วยซ้ำ
ขณะที่ผมกำลังหัวเราะกับความคิดนี้ ผมก็รู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดจากด้านในก่อนที่การสื่อสารจะเงียบไป ผมรู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดตามธรรมชาติในตัวเองและหัวใจของผมก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น ขณะที่จิตใจของผมกำลังปั่นป่วน ภาพของความงามที่ทำให้หัวใจเต้นแรงก็พรั่งพรูเข้ามาในจิตใจของผม
“วีน่า…”
ผมร้องเรียก และหลังจากที่ผมเรียกชื่อเธอเสร็จ ผมก็หายตัวไปจากที่นั่งที่นั่งในทันที
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต
